Στα καταφύγια ζώων φάρμας η ανθρωπότητα αγναντεύει το μέλλον της. Εκεί
βλέπει τις εικόνες ενός άλλου κόσμου, του κόσμου του σεβασμού της ζωής και της
ελευθερίας όλων των αισθανόμενων όντων, που θα έπρεπε με ζήλο να υπερασπίζει.
Εκεί βλέπει τον στόχο της: τον κόσμο που μας αξίζει και που μπορούμε να
φτιάξουμε αλλά που δυστυχώς στην παρούσα συγκυρία με μανία αρνούμαστε.
Τα καταφύγια είναι οι φωτεινοί φάροι μέσα στο σκοτάδι της κουλτούρας του
θανάτου και οι οάσεις μέσα στην έρημο της απαξίωσης της αξίας της ζωής. Είναι
τα φρούρια της ελπίδας που αντιστέκονται στην λαίλαπα της καταπίεσης που έχει
σαρώσει και κυριεύσει το οικοσύστημα του πλανήτη της ζωής. Είναι τα κάστρα της
αλήθειας και τα μοναδικά πραγματικά σχολεία αυτού του κόσμου αφού μόνο εκεί
διδάσκεται ο σεβασμός της αξίας της ζωής.
Για τον επισκέπτη τα καταφύγια είναι τόποι γαλήνης, περισυλλογής και
ειλικρινούς αυτοκριτικής για την πορεία που ακολουθούμε ως ανθρώπινο είδος. Είναι
οι τόποι όπου μπορούμε να γνωρίσουμε σε όλο τους το μεγαλείο αυτούς που η
επιβεβλημένη άγνοια μας έχει οδηγήσει να
περιφρονούμε, να υποβαθμίζουμε και να καταδικάζουμε στην καταπίεση και στην
αδικία.
Είναι οι τόποι της μεγάλης αποκάλυψης όπου τα ζώα μας παρουσιάζονται στην
πραγματική τους διάσταση: ως αισθανόμενα όντα και ως άτομα με ιδιαίτερες
ατομικές συμπεριφορές τα οποία είναι πλασμένα να ζουν ελεύθερα και να ορίζουν
και να απολαμβάνουν την ζωή τους όπως ακριβώς κι εμείς.
Είναι οι τόποι της επίγνωσης: όσο τα ζώα θα είναι δούλοι, θα είμαστε κι
εμείς δούλοι. Όσο η ζωή τους δεν θα έχει αξία, και η δική μας ζωή δεν θα έχει
αξία και θα είναι έρμαιο στις ορέξεις του αδίστακτου και ανώμαλου συστήματος
της καταπίεσης που μπορεί μόνο να υπάρχει μέσα από την όλο και πιο ισοπεδωτική
και ολοκληρωτική καταπίεση
πρώτα των μη ανθρώπινων ζώων και εν συνεχεία των ανθρώπων.
Όσο ο πλανήτης της ζωής θα είναι μια απέραντη ζώνη καταπίεσης και ένα
κολαστήριο για τα ζώα, θα παραμένει έτσι και για τους ανθρώπους αφού η αποδοχή
του βασικού ψέματος της διατροφής με
ζωικά θα κάνει εύπεπτα και αποδεκτά και όλα τα υπόλοιπα ψέματα του
συστήματος.
Γιατί όταν με το ψεύτικο πρόσχημα της κάλυψης της ανάγκης της τροφής απαξιώνεται
πλήρως η ζωή των μη ανθρώπινων ζώων ενώ ταυτόχρονα συντελείται η απόλυτη
ανισορροπία σε κάθε επίπεδο (νοητικό, συναισθηματικό, κοινωνικό, οικολογικό,
οικονομικό, πολιτικό) γι αυτή την «παραγωγή», τότε με ένα ανάλογο πρόσχημα όπως
αυτό του ψευδοχρέους
και της ψευδοκρίσης μπορεί αντίστοιχα να συντρίβεται και να απαξιώνεται πλήρως
η ζωή της πλειοψηφίας των ανθρώπων χάριν ενός άψυχου πράγματος όπως το χρήμα.
Όμως η σπουδαιότητα των καταφυγίων έγκειται τελικά στην καταλυτική
δυνατότητά τους να γίνονται οι λυτρωτικοί τόποι της μεταμόρφωσης της
συνείδησης: εκεί όπου μικροί και μεγάλοι μπορούν να αναθεωρήσουν τη λανθασμένη
εικόνα και τα στερεότυπα προς τα άλλα ζώα, να αποκηρύξουν μια για πάντα την
παρακμιακή κατάσταση της απαξίωσης της ζωής και να αρχίσουν από εκείνη κιόλας
τη στιγμή να ζουν κατευθείαν το μέλλον: μια ζωή περιεκτικής δικαιοσύνης για
όλους.
Γι αυτό είναι μοναδικής σημασίας και απόλυτη προτεραιότητα να επισκεφτούμε άμεσα
ένα τέτοιο καταφύγιο και αν δεν μπορούμε με την φυσική μας παρουσία ας το
κάνουμε οπωσδήποτε δικτυακά ξεκινώντας την περιήγηση από εδώ: sanctuaries.org
................
Οι προσωπικές ιστορίες των ζώων που ακολουθούν είναι ιστορίες με αίσιο
τέλος, είναι ιστορίες ζώων που κατάφεραν να κατακτήσουν την θέση του σεβασμού
της ζωής που τους αξίζει και είναι μόνο μια εξαίρεση και μια σταγόνα στον
ωκεανό του τραγικού «προορισμού» που επιφυλάσσει η τρέχουσα συγκυρία στα μη
ανθρώπινα ζώα.
Αλίκη
Μια γυναίκα ξεκίνησε να εκτρέφει οκτώ
κατσίκες για κρέας σκεπτόμενη ότι θα μπορούσε να βγάλει γρήγορα χρήματα. Αυτό
που δεν περίμενε ήταν ότι στην διαδικασία θα τις γνώριζε ως άτομα. Ανακάλυψε
ότι τα ζώα που αρχικά τα έβλεπε ως προϊόντα, έχουν μοναδικές, ατομικές προσωπικότητες.
Δεν ήταν ανόητες μηχανές, αλλά ζωντανά και αναπνέοντα όντα με θέληση και την
επιθυμία να ζήσουν - ακριβώς όπως ο άνθρωπος. Έτσι αποφάσισε να τους χαρίσει τη
ζωή τους και αντί για το σφαγείο, η Αλίκη και οι αδελφές της (Angie, Lucy,
Hanna, Rebecca, Molly, Λίζι, και Νόρα) βρέθηκαν στο καταφύγιο For the Animals
Sanctuary.
Πασίφικο
Ο κόκορας Pacifico ήρθε στο καταφύγιο αφού διασώθηκε από μια μονάδα
πτηνών για κοκορομαχίες. Αμέσως έσπευσε να φωλιάσει στα δέντρα. Τα κοτόπουλα
αγριεύουν πιο εύκολα από οποιαδήποτε άλλα «εξημερωμένα» ζώα, με εξαίρεση τις
γάτες. Επειδή είναι γενετικά πολύ κοντά στο κόκκινο πτηνό της ζούγκλας (Red Junglefowl) από το οποίο κατάγονται τα
κοτόπουλα, οι κόκορες οι οποίοι χρησιμοποιούνται σε κοκορομαχίες (και οι κότες
που χρησιμοποιούνται για την εκτροφή τους) εύκολα «επαναγριοποιούνται», αν τους
δοθεί η ευκαιρία.
Φέλιξ
Ο Φέλιξ θεωρήθηκε από τον ιδιοκτήτη του
ότι δεν άξιζε το κόστος της κτηνιατρικής φροντίδας όταν βρέθηκε τραυματισμένος.
Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς του συνέβη, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δέχθηκε
επίθεση από κάποιο αρπακτικό ζώο που του έκοψε μέρος του πίσω ποδιού του. Ευτυχώς,
κατάφερε να δραπετεύσει - αλλά λόγω των τραυματισμών του, τον πέταξαν σε ένα στάβλο
με σκοπό να σφαγιαστεί για κρέας αργότερα εκείνη την ημέρα. Ένας υπάλληλος είδε
τον μικρό Φέλιξ και τον έφερε στην ασφάλεια του καταφυγίου Woodstock Farm
Animal Sanctuary.
Έβελιν
H Έβελιν διαφημιζόταν στο διαδίκτυο ως
κρέας για την κατάψυξη ή για καλοκαιρινό μπάρμπεκιου. Όμως η ίδια δεν νόμιζε
ότι ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο, ούτε και μια οικογένεια που την αγόρασε (με το
κιλό!) και την έφερε να ζήσει τη ζωή της στο καταφύγιο ζώων φάρμας SASHA Farm.
Βαλτιμόρη
Η Βαλτιμόρη διασώθηκε από μονάδα
παραγωγής φουά γκρα και μεταφέρθηκε στο καταφύγιο Vine Sanctuary το 2002. Η
Βαλτιμόρη ήταν πολύ τυχερή που διασώθηκε και μπόρεσε να ζήσει ελεύθερη και
ευτυχισμένη για 10 ολόκληρα χρόνια στο καταφύγιο μέχρι που πέθανε στον ύπνο της
τον Αύγουστο του 2012.
Το φουά γκρα είναι το αφύσικα διογκωμένο
συκώτι των πτηνών μέσω της καταναγκαστικής σίτισης. Οι πάπιες συνωστίζονται σε
βρώμικα υπόστεγα, απομονώνονται σε κλουβιά και τους τοποθετούν έναν σωλήνα στον
λαιμό όπου ταίζονται με το ζόρι, προκειμένου να προκληθεί σκόπιμα η μεγέθυνση
στο τριπλάσιο του συκωτιού τους.
Βεατρίκη
Η Βεατρίκη ήλθε από μια εμπορική
επιχείρηση εκτροφής γαλοπούλας, αλλά γλίτωσε τη συνήθη μοίρα όταν αγοράστηκε
ζωντανή και δόθηκε ως δώρο για την Ημέρα των Ευχαριστιών σε κάποιον στο Staten
Island της Νέας Υόρκης. Όμως αυτός δεν μπορούσε να φροντίσει το ταχέως αναπτυσσόμενο πτηνό και
το έδωσε στην Carolyn, μια ειδικό στην επανένταξη της άγριας ζωής. Στις δύο
εβδομάδες που η Carolyn νοιαζόταν για την Βεατρίκη αυτή την ακολουθούσε παντού
και λάτρευε να πλημμυρίζεται με προσοχή. «Ήταν σαν να έχεις ένα άλλο σκυλί!»,
λεει. Η Carolyn αναζήτησε ένα στοργικό σπίτι για την Βεατρίκη και αυτό βρέθηκε
στο καταφύγιο Woodstock Animal Farm Sanctuary.
