19 March 2007


Η Βεγκεταριανή Δίαιτα:
Πλεονεκτήματα του Βεγκεταριανισμού

Δεν είναι η πρόθεσή μας εδώ να πείσουμε τους αναγνώστες να γίνουν βεγκεταριανοί. Αντίθετα, είναι μια αντικειμενική απάντηση σε όσους θέλουν να γνωρίσουν τα πλεονεκτήματα του βεγκεταριανισμού.

Βεγκεταριανός είναι κάποιος που δεν τρώει ζωικά τρόφιμα. Κάποιοι αυτοαποκαλούνται βεγκεταριανοί και συνεχίζουν να τρώνε κοτόπουλο και ψάρι. Να είστε βέβαιοι ότι αυτά τα είδη εξακολουθούν να ανήκουν στο ζωικό βασίλειο –έχουν σάρκα και αίμα όπως ακριβώς ένα μοσχάρι, ένας άνθρωπος ή ένα ελάφι.

Υπάρχουν τρεις απόψεις για να εξετάσουμε το βεγκεταριανισμό. Η διατροφική, η πνευματική και η ηθική.

Από διατροφικής άποψης, το αλκαλικό πεπτικό σύστημα του ανθρώπου δε μπορεί να διασπάσει επαρκώς τις όξινες ουσίες, όπως είναι το κρέας. (Επίσης το ποσό της χοληστερόλης σ’ αυτό είναι ανθυγιεινό.)

Η ποσότητα και το είδος των λιπών του κρέατος είναι ανθυγιεινά και αρχίζουν να ταγκιάζουν με το θάνατο του ζώου. Η σάρκα και το αίμα λοιπόν αρχίζουν να αποσυντίθενται αμέσως μόλις το ζώο θανατώνεται.

Πολλοί κρεοφάγοι πιστεύουν ότι το κρέας είναι η μόνη πηγή πρωτεΐνης. Και όμως, η ποιότητα αυτής της πρωτεΐνης είναι τόσο φτωχή που μικρό μέρος της μπορεί να αξιοποιηθεί από τον ανθρώπινο οργανισμό γιατί είναι μη-πλήρης και δεν έχει το σωστό συνδυασμό αμινοξέων, που είναι τα δομικά συστατικά των πρωτεϊνών.

Μελέτες έδειξαν ότι ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει πέντε φορές την ποσότητα πρωτεϊνών που χρειάζεται. Είναι κοινή ιατρική παραδοχή ότι οι πολλές πρωτεΐνες είναι επικίνδυνες, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από το ουρικό οξύ (το υποπροϊόν από την πέψη των πρωτεϊνών), που επιβαρύνει τα νεφρά, προσβάλλοντας τα κύτταρά τους, τους νεφρώνες. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται νεφρίτιδα. Η κύρια αιτία εμφάνισής της είναι η υπερβολική
επιβάρυνση των νεφρών.

Περισσότερη αξιοποιήσιμη πρωτεΐνη βρίσκεται σε μια κουταλιά τοφού ή σόγιας παρά σε μια συνήθη μερίδα κρέατος!

Παρατηρήσατε ποτέ τι συμβαίνει σε ένα κομμάτι κρέατος αν μείνει στον ήλιο για τρεις μέρες; Το κρέας μπορεί να μείνει στο ζεστό περιβάλλον του πεπτικού μας συστήματος για τουλάχιστον τέσσερις μέρες μέχρι να αποβληθεί. Δεν κάνει τίποτε άλλο από το να περιμένει να περάσει. Συχνά μένει για πολύ περισσότερο, ίχνη του παραμένουν για πολλούς μήνες. Γιατροί που ειδικεύονται στο πεπτικό σύστημα βρίσκουν υπολείμματα κρέατος στο παχύ έντερο ανθρώπων που ήταν βεγκεταριανοί για χρόνια, πράγμα που δείχνει ότι το κρέας παραμένει άπεπτο εκεί για πολύ καιρό. Αυτό παρατηρήθηκε μέχρι και σε από είκοσι χρόνια βεγκεταριανούς!

Το περιβάλλον του εντέρου είναι άριστο για την ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος
οργανισμών. Σημειώστε ότι τα «φιλικά» βακτήρια που βρίσκονται κανονικά στο εντερικό σύστημα δεν είναι αρκετά ισχυρά για να προσβάλλουν τις ουσίες του κρέατος αφού αυτός δεν είναι ο σκοπός τους- συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Κάποιοι οργανισμοί που αναπτύσσονται στις σηπόμενες σαρκικές ουσίες προσβάλλουν αυτά τα εντερικά βακτήρια.

Οι τίγρεις και τα λιοντάρια που τρέφονται με κρέας και αναπτύσσονται δυνατά και υγιή έχουν όξινο πεπτικό σύστημα. Ακόμα, το εντερικό τους σύστημα είναι μια σχεδόν ευθεία γραμμή με μήκος ενάμιση μέτρο, όχι στριμμένο και περίπλοκα βαλμένο σε ένα μικρό χώρο όπως το ανθρώπινο, που είναι περίπου έξι μέτρα μακρύ.

Όλοι ξέρουν για τις ορμόνες και τις άλλες χημικές ουσίες (αντιβιοτικά) που προστίθενται στη διατροφή των ζώων. Γνωρίζετε όμως ότι σχεδόν ένα τρίτο των κοτόπουλων είναι λευχαιμικά και παρόλα αυτά επιτρέπεται να τα διαθέτουν στην αγορά; Τα πουλερικά ακόμα είναι συχνά καταψυγμένα για ως και δύο χρόνια. Οι χαμηλές θερμοκρασίες δε σκοτώνουν όλα τα είδη βακτηρίων. Ακόμα χειρότερα, καθώς μεταφέρονται και αποθηκεύονται, τα καταψυγμένα κρέατα ξεπαγώνουν και παγώνουν πολλές φορές. Αυτό είναι σχεδόν αναπόφευκτο.

Οι κρεοφάγοι συχνά υποφέρουν πολύ συχνότερα από διάφορα είδη τροφικών δηλητηριάσεων απ’ ότι οι μη-κρεοφάγοι. Όταν είσαι άρρωστος, αδιάθετος, έχεις διάρροια, ή απλά αισθάνεσαι ανακατεμένο το στομάχι σου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είχες την παραμικρή ιδέα ότι δηλητηριάστηκες από τους μικροοργανισμούς που ζούνε από τη νεκρή σάρκα που μόλις έφαγες.

Μετά υπάρχει το θέμα του ψαριού. Τα ψάρια δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν ή να αποβάλλουν τις τοξίνες και πολύ συχνά τα ψάρια που ψαρεύονται ζουν σε μολυσμένα νερά. Όταν τρως ψάρι, τρως τοξίνες. Οι υγειονομικές υπηρεσίες εξετάζουν λιγότερο από το 20% από τα ψάρια που πουλιούνται.

Το κρέας έχει μεγάλο κόστος και είναι η πιο σπάταλη και ρυπογόνα μορφή τροφίμου. Όταν κανείς το βγάζει από τη δίαιτά του ένας καινούργιος κόσμος διατροφής ανοίγει. Κοστίζει λιγότερο από το μισό το να τρως βεγκεταριανά από όσο να τρως κρεοφαγικά. Υπάρχουν εξαιρετικές, θρεπτικές και εύκολες στην ετοιμασία τους βεγκεταριανές συνταγές από όλο τον κόσμο. Ιταλικές, κινέζικες, γαλλικές, ισπανικές, ελληνικές φυσικά, αραβικές κλπ.

Επιπλέον, κανείς μπορεί να απολαύσει τροφές που ποτέ δεν είχε δοκιμάσει πριν λόγω της ρουτίνας του κρέατος. Υπάρχουν δεκάδες είδη δημητριακών, λαχανικών, ξηρών καρπών, φρούτων, σπόρων και οσπρίων που μπορούν να παρασκευαστούν με ακόμα περισσότερους τρόπους. Συνήθως όλα αυτά παραμελούνται από τον καταναλωτή, ενώ μπορούν να αποτελέσουν συναρπαστικές μαγειρικές εναλλακτικές λύσεις στα συνηθισμένα κρέατα. Ο τρόπος παρασκευής τους είναι πάντα ο ίδιος, χωρίς να λείπει ο χώρος για την προσωπική «πινελιά» του καθενός. Έτσι μαθαίνοντας να μαγειρεύεις ένα νέο τρόφιμο, μαθαίνεις να μαγειρεύεις και όλα τα άλλα της ίδιας κατηγορίας.

Ο άνθρωπος που αποβλέπει στην πνευματικότητα προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό του. Ο σκοπός της πνευματικής ανάπτυξης είναι να απομακρυνθούμε από τη ζωώδη φύση μας προς μια περισσότερο ανθρώπινη φύση που ο θεός θέλησε να έχουμε. Η κρεοφαγία στέκεται εμπόδιο σε κάτι τέτοιο. Η ίδια επιστήμη –που κάποιες φορές προσπαθεί να αγνοήσει την ύπαρξη μιας δύναμης ανώτερης από εμάς- απόδειξε, στο εργαστήριο, ότι τα επίπεδα επιθετικότητας είναι πολύ ψηλότερα στους κρεοφάγους απ’ ότι στους μη-κρεοφάγους! Τα ζωώδη ένστικτα γίνονται πολύ δυνατότερα κάθε φορά που τρως κρέας.

Όταν τα ζώα σφάζονται, ένζυμα πανικού και επιθετικότητας εξακοντίζονται στα κύτταρά τους από τους αδένες και άλλα όργανα, όπως στους ανθρώπους, και είναι μέρος του πτώματος που πάει στο κατάστημα τροφίμων. Παραμένουν στο κρέας μέχρι ο άνθρωπος να τα καταπιεί και να πάνε στο στομάχι του, αυτά τα ένζυμα που μοριακά είναι σχεδόν όμοια με τα ανθρώπινα.

Οι άνθρωποι με περισσότερες μεταφυσικές ανησυχίες πιστεύουν στην αύρα. Η κυριλλική φωτογράφηση έδειξε ότι ένα πεδίο ισχύος παραμένει γύρω από νεκρά σώματα ή ακρωτηριασμένα μέλη. Υιοθετείς τη ζωώδη αύρα όταν τρως νεκρά ζώα. Η προσωπική ανάπτυξη δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει όσους έχουν πνευματικές επιδιώξεις; Αν ναι, τότε η κρεοφαγία απαγορεύεται αυστηρά.

Το κρέας είναι η πιο αναποτελεσματική μορφή παραγωγής τροφίμου. Ένα στοιχείο για αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη σπατάλη που απαιτείται για την παραγωγή κρέατος: χρειάζονται 10,000 λίτρα νερού για την παραγωγή ενός κιλού κρέατος (για πόση, καθαριότητα, παραγωγή ζωοτροφών κλπ). Αυτό είναι μια κύρια αιτία για την επικίνδυνη μέχρι εξάντλησης μείωση των υδατικών αποθεμάτων.

Η ηθική πλευρά του θέματος είναι αλληλένδετη με την πνευματική, ώστε θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί για την αναγκαιότητα, τη μέθοδο όσο και για το κάρμα του να σκοτώνουμε ζώα. Εντούτοις ο καθένας έχει τις δικές του ηθικές αρχές, για τις οποίες θα πρέπει να αποφασίσει από μόνος του. Δεν είναι σκοπός αυτού του κειμένου να επιβάλει μια συγκεκριμένη ηθική συμπεριφορά στον οποιονδήποτε.

μετάφραση Κ. Γκαρέλας
Πρωτότυπο κείμενο στο: http://www.innerself.com/Health/advantages_of_vegetarianism.htm


12 March 2007


Σωστός Συνδυασμός Τροφών

Ο σωστός συνδυασμός τροφών είναι βασικός παράγοντας για να επιτύχει η πέψη και να πάρουμε τα ωφέλιμα για τον οργανισμό θρεπτικά συστατικά.


Είναι γεγονός ότι λιγότερη τροφή και σωστά συνδυασμένη θα οδηγήσει σε μια πετυχημένη πέψη και απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών.


Αντίθετα πολλή τροφή και σε περίεργους συνδυασμούς θα έχει ως αποτέλεσμα τη σήψη και τη ζύμωση των ασύμβατων μεταξύ τους συστατικών, συνοδευόμενη με παραγωγή τοξινών, αερίων, σπατάλη της πολύτιμης ενέργειας του οργανισμού και ένα γενικό αίσθημα δυσφορίας.


Καλό είναι να θυμόμαστε τους παρακάτω απλούς κανόνες:


Η τροφή χωρίζεται σε 4 κατηγορίες:


πρωτεΐνες, άμυλα (υδατάνθρακες), λαχανικά, και φρούτα


- Είναι καλό να συνδυάζονται τα λαχανικά είτε με πρωτεϊ'νες είτε με άμυλα


- Μην συνδυάζετε τις πρωτεΐνες και τα άμυλα μαζί


- Φάτε τα φρούτα μόνα τους σε άδειο στομάχι.


- Μην συνδυάζετε το πεπόνι και καρπούζι με τίποτα (ακόμη και άλλα φρούτα, εκτός από άλλα πεπόνια ή καρπούζια).


- Ποτέ μη τρώτε επιδόρπιο μετά το φαγητό.


Τα πιο πολλά μας γεύματα έχουν λανθασμένους συνδυασμούς τροφίμων.


Αυτό που έχουμε μάθει να θεωρούμε ως "καλό γεύμα" είναι τις πιο πολλές φορές ένας επιβλαβής συνδυασμός αμύλου και πρωτεΐνης.


Και χειροτερεύουμε ακόμα το πρόβλημα συνοδεύοντας τα γεύματα με ζαχαρούχα ποτά και επιδόρπια.


Αυτοί οι συνδυασμοί θα αναγκάσουν τα τρόφιμα να υποστούν ζύμωση και στο πεπτικό σύστημα.


Κάθε κατηγορία τροφίμων έχει διαφορετικές πεπτικές απαιτήσεις.


Παραδείγματος χάριν, οι απαιτήσεις για την κατάλληλη πέψη των πρωτεϊνών είναι ριζικά διαφορετικές από αυτήν των αμύλων και εάν φάμε και τα δύο συγχρόνως, δεν θα μπορέσουμε να αφομοιώσουμε κανένα καλά.


Αυτό συμβαίνει επειδή οι πρωτεϊ'νες αφομοιώνονται σε ένα όξινο περιβάλλον, ενώ τα άμυλα αφομοιώνονται σε ένα αλκαλικό περιβάλλον. Το πεπτικό μας σύστημά έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει καθένα περιβάλλον, αλλά δεν μπορεί να τα δημιουργήσει και τα δύο συγχρόνως.


Αντ' αυτού, συνδυάστε τις πρωτεϊ'νες ή τα άμυλα με τα λαχανικά, τα οποία είναι ιδιαίτερα θρεπτικά και συνδυάζ
oνται καλά μαζί τους.


Τι συμβαίνει με τα φρούτα


Τα φρούτα είναι πολύ εύκολο να αφομοιωθούν και προορίζονται να περάσουν μέσω του πεπτικού συστήματος γρήγορα.


Εάν δεν περάσουν γρήγορα, όπως όταν συνδυάζονται με πρωτεϊ'νη ή άμυλο, η ζάχαρη των φρούτων μπορεί να υποστεί ζύμωση στο στομάχι και να δημιουργήσει το γνωστό φούσκωμα.


Τα φρούτα πρέπει να τρώγονται μόνα τους, ή να συνδυάζονται με άλλα φρούτα (το ιδανικό είναι να τρώγονται τα όξινα φρούτα πρώτα, εάν συνδυάζετε τα γλυκά και όξινα φρούτα μαζί).


Ειδικά τα πεπόνια πρέπει να τρώγονται μόνα τους προκειμένου να αποτραπεί η ζύμωση της ζάχαρης, γιατι αυτά χρειάζονται ακόμα λιγότερο χρόνο να αφομοιωθούν από τα άλλα φρούτα και πρέπει να περάσουν πολύ γρήγορα μέσω του πεπτικού συστήματος.



08 March 2007

Εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα

Ισχυρισμός:

Εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν εξαρτάται από εμένα. Κι αν ακόμα σταματούσα να τρώω «κρέας», αφού τόσοι και τόσοι άλλοι θα συνεχίσουν να το τρώνε, αυτό δε θα είχε καμία σημασία. Άρα δεν έχει κανένα νόημα να γίνω τώρα βεγκετάριος.

Μία απάντηση:



1. Αυτή η επιχειρηματολογία είναι από ηθικής άποψης αρκετά παράξενη. Αυτό το βλέπουμε αμέσως, αν φανταστούμε μια ανάλογη περίπτωση: κάθε μέρα στον κόσμο δολοφονούνται ή πεθαίνουν από την πείνα χιλιάδες άνθρωποι. Άρα δε θα είχε καμία σημασία αν κι εγώ σκότωνα κάποιον. Αλλά δε γνωρίζω κανέναν που θα σκεφτόταν να δικαιολογήσει ένα φόνο με ένα τέτοιο επιχείρημα.


2. Η βιομηχανία «κρέατος» δεν είναι ο μόνος τομέας όπου συμβαίνουν πράγματα που τα καταδικάζουμε χωρίς να μπορούμε άμεσα να τα επηρεάσουμε με τις πράξεις μας. Ας σκεφτούμε τον ανταγωνισμό στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Τι κάναμε εναντίον τους; Πορείες διαμαρτυρίας!


Το να ζούμε βεγκεταρικά είναι επίσης ένας τύπος διαμαρτυρίας. Στέλνουμε το μήνυμα και αναγνωρίζουμε έμπρακτα ότι θεωρούμε μεγάλο λάθος και ανευθυνότητα το να καταδικάζουμε τα ζώα σε μια ανυπόφορη ζωή, γεμάτη πόνο και βάσανα, και τέλος να τα δολοφονούμε, για έναν τόσο τιποτένιο λόγο όπως μία συγκεκριμένη γευστική εμπειρία. Το να γίνουμε βεγκετάριοι δεν είναι όμως μια οποιαδήποτε διαμαρτυρία κατά του βασανισμού και της θανάτωσης των ζώων για την ικανοποίηση του ουρανίσκου μας. Είναι πολύ περισσότερο η μόνη αξιόπιστη διαμαρτυρία, άρα η μόνη που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα: κανείς δεν μπορεί να πείσει κανέναν για το πόσο λάθος είναι ένας τρόπος συμπεριφοράς, αν τον εφαρμόζει ο ίδιος!


Επιπλέον ο βεγκεταρικός τρόπος ζωής, σε αντίθεση με άλλου είδους διαμαρτυρίες, είναι από τη φύση του ταυτόχρονα και άμεσα μία μεγάλη επιτυχία: ενώ άλλες μορφές διαμαρτυρίας, ακόμα και με μεγάλη συμμετοχή από χιλιάδες ίσως πρόσωπα (για παράδειγμα κατά των εξοπλισμών) δεν είναι παρά η προϋπόθεση για την επιθυμητή αλλαγή, ο βεγκεταρισμός είναι ταυτόχρονα ο ίδιος ο στόχος: η παρεμπόδιση του βασανισμού και της θανάτωσης των ζώων.


3. Τα όρια ανάμεσα στην αδυναμία και τη δύναμη ενός ατόμου είναι ρευστά και μεταβαλλόμενα. Ας σκεφτούμε την προστασία του περιβάλλοντος: και εδώ υπάρχουν μηχανισμοί και δομές που το άτομο δεν μπορεί να τις επηρεάσει άμεσα (παράδειγμα η χρήση μη ανακυκλώσιμων υλικών από τη βιομηχανία). Παρόλα αυτά οι πεπεισμένοι και συνεπείς «οικολόγοι» (άτομα με περιβαλλοντική συνείδηση) συμπεριφέρονται σαν να μπορούσαν να επηρεάσουν αυτούς τους μηχανισμούς. Και σαν αποτέλεσμα προκύπτει, ότι το άτομο, ή έστω το σύνολο των ατόμων, με τη συμπεριφορά τους μπορούν πραγματικά να έχουν κάποια επίδραση!


4. Καμία από τις μεγάλες και τελικά επιτυχημένες κινήσεις διαμαρτυρίας κατά της αδικίας, της καταπίεσης και άλλων καταχρήσεων θα είχε ποτέ αρχίσει, αν οι υποκινητές και καθοδηγητές τους περίμεναν πρώτα να σιγουρευτούν για την επιτυχία της προσπάθειάς τους. (Πέτερ Ζίγκερ) Η θαρραλέα και συνεπής υποστήριξη και προώθηση από μεμονωμένα άτομα των ιδεών που θεωρούν δίκαιες είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε θεμελιώδη αλλαγή και εξέλιξη.


5. Όλα τα μεγάλα εγκλήματα γίνονται μόνο με τη συμμετοχή πολλών μικρών συνεργών, που αποποιούνται την προσωπική τους ευθύνη πάντα με την ίδια δικαιολογία: «Τι άλλο μπορούσα να κάνω; Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα


Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Θανάσιμο Γεύμα –ηθικοί λόγοι για μια βεγκεταρική διατροφή» του Χέλμουτ Φ. Κάπλαν, ISBN 3-499-19513-5, σελίδες 202 κ.ε.Μετάφραση: Κώστας Γκαρέλας constantine_helios@yahoo.gr



05 March 2007


Όπλo Μαζικής Καταστροφής


Γίνε βετζετέριαν.

Μπορούμε να σταματήσουμε το πόλεμο στα ζώα.


01 March 2007


Πρώτα οι άνθρωποι
!


Ισχυρισμός:


«Όσο υπάρχει στον κόσμο τόσος ανθρώπινος πόνος, είναι άκρως ανεύθυνο να σπαταλούμε τις σκέψεις και τις προσπάθειές μας με θέματα σχετικά με τη σωστή μεταχείριση των ζώων. Πρώτα πρέπει να επιλύσουμε τα πολύ σημαντικότερα ανθρώπινα προβλήματα. Τότε μόνο θα μπορούμε να ασχοληθούμε και με θέματα σωστής συμπεριφοράς προς τα ζώα».


Απάντηση:

1. Όποιος δεν μπαίνει στον κόπο να γνωρίσει την πραγματική κατάσταση των ζώων, δηλαδή όλα τα σχετικά δεδομένα, δε μπορεί με κανένα τρόπο να κρίνει, αν πρόκειται για εδώ για λιγότερο σημαντικά προβλήματα απ’ ότι των ανθρώπων. (Πέτερ Ζίγκερ)


2.
Όποιος παρατηρήσει καλύτερα τους ανθρώπους που επιμένουν για τη μεγαλύτερη σημασία των ανθρώπινων προβλημάτων διαπιστώνει, ότι προφανώς αυτή η επιχειρηματολογία πρέπει να θεωρηθεί μόνο σαν δικαιολογία και υπεκφυγή, ώστε τίποτα να μην κάνουν ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τα ζώα. (Πέτερ Ζίγκερ)


3.
Σε όλη την έκταση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων ο επιμερισμός των εργασιών είναι σκόπιμος και αυτονόητος. Έτσι κανείς δε θα κατηγορήσει ένα μουσειακό ίδρυμα ότι ενδιαφέρεται για την αρχαία τέχνη και όχι και για τους αρχαίους ανθρώπους. (Γκότχαρτ Μ. Τόιτς) Για αυτό είναι όχι μόνο θεμιτό αλλά και απόλυτα αναγκαίο να υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται ιδιαίτερα με τα προβλήματα τα σχετικά με τα ζώα, που τα ανασύρουν από την αφάνεια και προσφέρουν πληροφόρηση για αυτά.


4.
Ένας απόλυτος προσδιορισμός προτεραιοτήτων, σύμφωνα με τον οποίο «δευτερεύουσες» αξίες πρέπει να τις επιδιώκουμε μόνο μετά την πλήρη πραγματοποίηση των «πρωταρχικών», είναι παράλογος, απάνθρωπος και ανήθικος. Σύμφωνα με ένα τέτοιο απόλυτο προσδιορισμό προτεραιοτήτων θα ήταν ανήθικο να κάνουμε οτιδήποτε για τα ζώα, όσο υπάρχει και ένας ακόμα άνθρωπος που υποφέρει. Συνακόλουθα ένας γιατρός θα έπρεπε να φροντίζει μόνο τους βαριά άρρωστους, ένας δάσκαλος να ασχολείται μόνο με τα παιδιά με προβλήματα μάθησης και η δικαιοσύνη μόνο με τα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής. Εμείς ακόμα θα έπρεπε να βοηθήσουμε κάποιον ξένο μόνο αν από πριν όλες οι ανάγκες της οικογένειας, των γειτόνων και του κύκλου των γνωστών μας ικανοποιηθούν πλήρως. (Γκότχαρτ Μ. Τόιτς) «Το να παραμελήσουμε τα ‘δευτερεύοντα’ μέχρι να τελειώσουμε με όλα τα ‘σημαντικά’, θα ήταν το τέλος κάθε πολιτισμού.» (Ρόμπερτ Σπέμαν)


5.
Δεν πρόκειται μόνο για αφηρημένες προτεραιότητες, αλλά και για συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου αντιμετωπίζουμε την αδικία και τον πόνο. Έτσι θα ήταν αξιοπερίεργη συμπεριφορά, αν παραβρισκόμασταν σε ένα ατύχημα και δεν προσφέραμε τη βοήθειά μας στον τραυματισμένο με τη δικαιολογία: «Κάπου υπάρχει κάτι σημαντικότερο να κάνω.» (Μαίρη Μίντλεϋ) Με προβλήματα σε σχέση με τα ζώα όμως ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι: Κάθε φορά που τρώμε ‘κρέας’ υποβαστάζουμε μ’ αυτό τον τρόπο την παράλογη και βάναυση καθημερινή μαζική δολοφονία αθώων ζώων.


Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Θανάσιμο Γεύμα –ηθικοί λόγοι για μια βεγκεταρική διατροφή» του Χέλμουτ Φ. Κάπλαν,
ISBN
3-499-19513-5, σελίδες 187 κ.ε. Μετάφραση: Κώστας Γκαρέλας constantine_helios@yahoo.gr