Πρώτα οι άνθρωποι!
Ισχυρισμός:
«Όσο υπάρχει στον κόσμο τόσος ανθρώπινος πόνος, είναι άκρως ανεύθυνο να σπαταλούμε τις σκέψεις και τις προσπάθειές μας με θέματα σχετικά με τη σωστή μεταχείριση των ζώων. Πρώτα πρέπει να επιλύσουμε τα πολύ σημαντικότερα ανθρώπινα προβλήματα. Τότε μόνο θα μπορούμε να ασχοληθούμε και με θέματα σωστής συμπεριφοράς προς τα ζώα».
Απάντηση:
1. Όποιος δεν μπαίνει στον κόπο να γνωρίσει την πραγματική κατάσταση των ζώων, δηλαδή όλα τα σχετικά δεδομένα, δε μπορεί με κανένα τρόπο να κρίνει, αν πρόκειται για εδώ για λιγότερο σημαντικά προβλήματα απ’ ότι των ανθρώπων. (Πέτερ Ζίγκερ)
2. Όποιος παρατηρήσει καλύτερα τους ανθρώπους που επιμένουν για τη μεγαλύτερη σημασία των ανθρώπινων προβλημάτων διαπιστώνει, ότι προφανώς αυτή η επιχειρηματολογία πρέπει να θεωρηθεί μόνο σαν δικαιολογία και υπεκφυγή, ώστε τίποτα να μην κάνουν ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τα ζώα. (Πέτερ Ζίγκερ)
3. Σε όλη την έκταση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων ο επιμερισμός των εργασιών είναι σκόπιμος και αυτονόητος. Έτσι κανείς δε θα κατηγορήσει ένα μουσειακό ίδρυμα ότι ενδιαφέρεται για την αρχαία τέχνη και όχι και για τους αρχαίους ανθρώπους. (Γκότχαρτ Μ. Τόιτς) Για αυτό είναι όχι μόνο θεμιτό αλλά και απόλυτα αναγκαίο να υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται ιδιαίτερα με τα προβλήματα τα σχετικά με τα ζώα, που τα ανασύρουν από την αφάνεια και προσφέρουν πληροφόρηση για αυτά.
4. Ένας απόλυτος προσδιορισμός προτεραιοτήτων, σύμφωνα με τον οποίο «δευτερεύουσες» αξίες πρέπει να τις επιδιώκουμε μόνο μετά την πλήρη πραγματοποίηση των «πρωταρχικών», είναι παράλογος, απάνθρωπος και ανήθικος. Σύμφωνα με ένα τέτοιο απόλυτο προσδιορισμό προτεραιοτήτων θα ήταν ανήθικο να κάνουμε οτιδήποτε για τα ζώα, όσο υπάρχει και ένας ακόμα άνθρωπος που υποφέρει. Συνακόλουθα ένας γιατρός θα έπρεπε να φροντίζει μόνο τους βαριά άρρωστους, ένας δάσκαλος να ασχολείται μόνο με τα παιδιά με προβλήματα μάθησης και η δικαιοσύνη μόνο με τα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής. Εμείς ακόμα θα έπρεπε να βοηθήσουμε κάποιον ξένο μόνο αν από πριν όλες οι ανάγκες της οικογένειας, των γειτόνων και του κύκλου των γνωστών μας ικανοποιηθούν πλήρως. (Γκότχαρτ Μ. Τόιτς) «Το να παραμελήσουμε τα ‘δευτερεύοντα’ μέχρι να τελειώσουμε με όλα τα ‘σημαντικά’, θα ήταν το τέλος κάθε πολιτισμού.» (Ρόμπερτ Σπέμαν)
5. Δεν πρόκειται μόνο για αφηρημένες προτεραιότητες, αλλά και για συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου αντιμετωπίζουμε την αδικία και τον πόνο. Έτσι θα ήταν αξιοπερίεργη συμπεριφορά, αν παραβρισκόμασταν σε ένα ατύχημα και δεν προσφέραμε τη βοήθειά μας στον τραυματισμένο με τη δικαιολογία: «Κάπου υπάρχει κάτι σημαντικότερο να κάνω.» (Μαίρη Μίντλεϋ) Με προβλήματα σε σχέση με τα ζώα όμως ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι: Κάθε φορά που τρώμε ‘κρέας’ υποβαστάζουμε μ’ αυτό τον τρόπο την παράλογη και βάναυση καθημερινή μαζική δολοφονία αθώων ζώων.
Απόσπασμα από το εξαντλημένο βιβλίο «Θανάσιμο Γεύμα –ηθικοί λόγοι για μια βεγκεταρική διατροφή» του Χέλμουτ Φ. Κάπλαν, ISBN 3-499-19513-5, σελίδες 187 κ.ε. Μετάφραση: Κώστας Γκαρέλας constantine_helios@yahoo.gr
