Επιστρέφοντας στην φυτοφαγία θα κάνουμε παρελθόν τους ΓΤΟ

Την Τρίτη 13 Γενάρη 2015 κι ενώ η κοινή γνώμη είχε στραμμένη τη προσοχή της σε ένα ακόμη «τρομοκρατικό χτύπημα», ένα άλλου είδους τρομοκρατικό χτύπημα, ασύγκριτα πιο ύπουλο, μαζικό και καταστροφικό, λάμβανε χώρα: η ΕΕ έδινε το πράσινο φως στις εταιρείες «βιοτεχνολογίας» για την καλλιέργεια των ΓΤΟ στα ευρωπαϊκά εδάφη.

Η νέα οδηγία σηματοδοτεί την επιβολή της διατροφικής τρομοκρατίας των ΓΤΟ σε 504 εκατομμύριων ευρωπαίων πολιτών οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία κατηγορηματικά και σταθερά αποστρέφονται τους ΓΤΟ ως καλλιέργεια και τροφή. Αν δεν μπλοκαριστεί, η οδηγία αυτή θα οδηγήσει στον κορεσμό της αγοράς μόνο με ΓΤΟ και στην υποκατάσταση της πραγματικής, φυσικής τροφής από νοσηρή ΓΤΟ τοξική ύλη. Έτσι η εγκληματική αυτή οδηγία σημαίνει την έναρξη ενός ακόμη αθόρυβου πόλεμου εναντίον μας και προωθεί το σχέδιο του απόλυτου ελέγχου της τροφής μας στο τελικό στάδιο όπου πλέον οι κοινωνίες μετατρέπονται σε ένα τεράστιο, διαχειριζόμενο «κοπάδι».

Στην νέα πραγματικότητα που σχεδιάζεται να διαμορφωθεί θα έχουμε χάσει το δικαίωμα επιλογής τροφής (αφού οι ΓΤΟ θα προκαλέσουν γενικευμένη γενετική μόλυνση καταργώντας ουσιαστικά την βιολογική και κάθε άλλη οικολογική καλλιέργεια) και πλέον δεν θα διαφέρουμε από τα εκτρεφόμενα ζώα στα οποία για σχεδόν δύο δεκαετίες τους επιβλήθηκαν οι ΓΤΟ ζωοτροφές μιας και θεωρούνται «στόματα χωρίς δικαιώματα» αφού δυστυχώς δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν και να αποτρέψουν οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης τους επιβάλλεται.

Τυπικά λοιπόν μετά από αυτή την εξέλιξη ανοίγει ο δρόμος πλέον για μια ΕΕ των «εκτρεφόμενων» ανθρώπων όπου αυτή μας μεταχειρίζεται ως «κοπάδι» εκτρεφόμενων ζώων στο οποίο με προθυμία σπεύδει να σερβίρει την νοσηρότητα των ΓΤΟ ενώ ταυτόχρονα αρνείται πεισματικά να προστατέψει την υγεία μας και το δικαίωμά μας στην επιλογή πραγματικής, φυσικής τροφής, αρνείται να προστατέψει το περιβάλλον και τις οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας, τελικά αρνείται να διασφαλίσει και να εγγυηθεί το οποιοδήποτε δικαίωμά μας.

Και έτσι για μια ακόμη φορά επαληθεύεται η τραγική διαπίστωση: ότι δηλαδή η καταπίεση που επιβάλλεται στα μη ανθρώπινα ζώα (στη προκειμένη περίπτωση οι ΓΤΟ) ουσιαστικά γίνεται για να μας εξοικειώσει και με την δική μας καταπίεση η οποία εύκολα περνάει στη κοινωνία.

Είναι ολοφάνερο πλέον ότι εμείς οι πολλοί, η πλατιά μάζα των ευρωπαίων πολιτών, είμαστε ο στόχος και ότι ουσιαστικά μόνο εμείς μπορούμε να εμποδίσουμε το ανυπολόγιστο κακό που ετοιμάζεται να εξαπολυθεί. Το αν θα τα καταφέρουμε ή όχι εξαρτάται αποκλειστικά από την κατανόηση του πως μας προγραμματίζουν μέσα από την τροφή και έτσι καταφέρνουν να μας διαχειρίζονται σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η βασική επίγνωση περί της φυτοφάγου ανατομίας μας είναι η κρίσιμη και αναγκαία συνθήκη αφού οδηγεί σε μια απελευθερωτική αμφισβήτηση ολόκληρου του τωρινού μοντέλου διατροφής αλλά και στη συνέχεια και του ίδιου του συστήματος της καταπίεσης που το προωθεί. Αναγνωρίζοντας και πάλι την αλήθεια του ανθρώπινου σώματος και γενικά της ανθρώπινης οντότητας, βλέπουμε ότι μας έχουν εγκλωβίσει πρώτον σε μια διατροφή πλήρως ασύμβατη και ακατάλληλη με την ανατομία μας (μια διατροφή από την λεηλασία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων) και δεύτερον μέσα από αυτή τη διατροφή ακυρώνουν τον αισθανόμενο άνθρωπο που φέρουμε μέσα μας, τον άνθρωπο που λειτουργεί με την αρχή της δικαιοσύνης και της μη καταπίεσης.

Επιπλέον βλέπουμε ότι μας επέβαλαν την καρικατούρα του «σαρκοφάγου» για να μας αλώσουν στο πιο βασικό επίπεδο, στο επίπεδο της βασικότερης βιολογικής ανάγκης που είναι η τροφή. Η καρικατούρα του «σαρκοφάγου» είναι αυτή που ομογενοποίησε την διατροφική συμπεριφορά μας στην κατανάλωση των ζωικών «προϊόντων» και προωθείται επιθετικά ως αναπόσπαστο κομμάτι της μαζικής και σε βιομηχανική κλίμακα εκτροφής ζώων από την δεκαετία του 1970.

Εκ των υστέρων φαίνεται ότι ο στόχος δεν ήταν να μας κάνουν απλά να καταναλώνουμε τα ζωικά «προϊόντα» σχεδόν καθημερινά αλλά να δημιουργηθεί η βάση εκείνη που θα καθιέρωνε την ύβρη των ΓΤΟ. Έτσι στήνεται μία ακόμη φούσκα, η πλέον τραγική, αυτή της βιομηχανικής κτηνοτροφίας, η οποία συνεχώς επεκτείνεται (στο σημείο όπου σήμερα σφαγιάζει 70 δις ζώα δήθεν ως «τροφή» των ανθρώπων) και πολλαπλασιάζει συνεχώς τα στόματα εκείνα που γίνονται οι αποδέκτες της νοσηρής σοδειάς των ΓΤΟ. Οι 4 κύριες ΓΤΟ καλλιέργειες (σόγια, καλαμπόκι, ελαιοκράμβη και αλφάλφα) ακόμη και σήμερα πηγαίνουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία ως ζωοτροφή και μόλις ένα ελάχιστο ποσοστό πηγαίνει άμεσα στους ανθρώπους, το οποίο καταναλώνουν εν αγνοία τους κρυμμένο στα συστατικά των επεξεργασμένων τροφίμων.

Η διατροφή λοιπόν με ζωικά στήριξε και καθιέρωσε τους ΓΤΟ και είναι αυτή που ακόμα και σήμερα τους στηρίζει. Όμως ταυτόχρονα αναδεικνύεται σε Αχίλλειο πτέρνα του σχεδίου τους: η απόρριψη αυτής της διατροφής και η επιστροφή στη συμβατή με την ανατομία μας φυτοφαγία (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά, κελυφωτοί καρποί, κλπ) μπορεί σε μεγάλο βαθμό να γκρεμίσει το σαθρό οικοδόμημα των ΓΤΟ που τόσο προκλητικά μας έβαλαν στη ζωή μας.

Σε μια τέτοια μαζική επιστροφή ο κύριος όγκος παραγωγής των ΓΤΟ που τώρα πηγαίνουν ως ζωοτροφή θα κατέρρεε και πολύ σύντομα ο εφιάλτης των ΓΤΟ θα γινόταν παρελθόν. Επίσης σε μια τέτοια μαζική επιστροφή η διακοπή της ροής του χρήματος των καταναλωτών στις δύο φούσκες (της βιομηχανικής κτηνοτροφίας και των ΓΤΟ) και η διοχέτευση αυτού του χρήματος σε αειφόρες και δίκαιες πρακτικές (οικολογικές καλλιέργειες, ειρηνική διατροφή) θα έδιναν τις πολυπόθητες λύσεις στα σημερινά αδιέξοδα. Η επισιτιστική κρίση, η περιβαλλοντική μόλυνση και καταστροφή, η σπατάλη και η εξάντληση των πεπερασμένων φυσικών πόρων, η υποκατάσταση της τροφής μας από τοξική ύλη μη-τροφή, η κακόβουλη μονοπώληση της τροφής, ο έλεγχος της σκέψης μας, της υγείας μας και της συμπεριφοράς μας μέσα από το κυρίαρχο διατροφικό μοντέλο και τέλος όλος αυτός ο φαύλος κύκλος που τώρα προκαλείται και οξύνεται από τη παρασιτική και καταστροφική φούσκα της αγρο-βιομηχανίας (βιομηχανική κτηνοτροφία και ΓΤΟ), θα υποχωρούσε και θα έσβηνε. Μια τέτοια θετική εξέλιξη θα μας έδινε την λυτρωτική δυνατότητα να προλάβουμε να θεραπεύσουμε και να αποκαταστήσουμε τον πλανήτη και τη βιοποικιλότητά του πριν η ύβρις της βιοτεχνολογίας (αλλά και των άλλων «τεχνολογιών» που μυστικά και ύπουλα δοκιμάζονται) μας βλάψει ανεπανόρθωτα.

Έτσι η επιστροφή στη φυτοφαγία με πραγματική, φυσική ανεπεξέργαστη τροφή που παράγεται δίκαια για τους ανθρώπους, τα ζώα και το οικοσύστημα δεν μπορεί να απορριφθεί ως κάτι δευτερεύον ή άσχετο με το θέμα των ΓΤΟ. Η ίδια η στόχευση του αντιπάλου στην πεπτική μας ανατομία και στην άλωσή της είναι η καλύτερη απόδειξη ότι εκεί δίνεται η κύρια μάχη για την συνολική μας άλωση και ότι εκεί θα πρέπει πρώτα και κύρια να εστιάσουμε.

Απέναντι λοιπόν στη ζοφερή συγκυρία που διαμορφώνεται η επιστροφή στη φυτοφαγία προβάλει ως η πλέον απελευθερωτική και ανατρεπτική πρακτική γιατί φέρει μέσα της το σπόρο της αμφισβήτησης όλου αυτού του νοσηρού σκηνικού. Επιπλέον είναι η οριστική αλλά και βαθύτατα συμβολική επιστροφή μας εκεί όπου πάντα ανήκαμε: σε έναν τρόπο ζωής που απορρέει από την αρχή της περιεκτικής δικαιοσύνης (veganism) και ο οποίος μας επανασυνδέει με την σοφία του μητρικού οικοσυστήματος που μας περιβάλλει και με την αλήθεια της πεπτικής ανατομίας μας και του αισθανόμενου ανθρώπου που φέρουμε μέσα μας.

Περμακουλτούρα χωρίς ζωικές εισροές (Veganic)

Η veganic καλλιέργεια είναι τόσο παλιά όσο και ο veganism. Ήδη από το ξεκίνημα το 1944 οι θεμελιωτές του veganism έθεσαν τον στόχο της διαφύλαξης της υγείας και της γονιμότητας του εδάφους και επεδίωξαν μιαν άλλη καλλιέργεια η οποία, τιμώντας το vegan ιδεώδες δεν έχει καθόλου ζωικές εισροές και της οποίας οι μέθοδοι μιμούνται την φυσική καλλιέργεια. Η καλλιέργεια αυτή ονομάστηκε Veganic.

Το ζήτημα λοιπόν της παραγωγής τροφής (φυτικής στην προκειμένη περίπτωση) είναι κεντρικό στον veganism και η καλλιέργεια στοχεύει στην αειφορία, στην αφθονία και στην διατροφική ασφάλεια, συμβαδίζοντας σε γενικές γραμμές με τις προτάσεις άλλων  πρωτοπόρων ιδεών στον χώρο της καλλιέργειας (φυσική καλλιέργεια και περμακουλτούρα). Όμως η veganic καλλιέργεια είναι ένα βήμα παραπέρα και μια καλλιέργεια ιδανική μιας και όλοι πλέον οι συμβαλλόμενοι (άνθρωποι, ζώα, οικοσύστημα) συνυπάρχουν αρμονικά και δίκαια στην διαδικασία.

Η Helen Atthowe είναι μια έμπειρη veganic καλλιεργήτρια η οποία δείχνει στην πράξη πως αυτή η καλλιέργεια μπορεί να συνδυάζει τα φαινομενικά ασυνδύαστα: την μη εκμετάλλευση των ζώων, την αειφορία, την υψηλή απόδοση και ποιότητα και την μετατροπή των γεωργικών εκτάσεων σε πλούσια οικοσυστήματα όπου η βιοποικιλότητα είναι ευπρόσδεκτη να υπάρχει και να ευημερεί.

Στο βίντεο (ελληνικοί υπότιτλοι) που ακολουθεί μας δείχνει τι σημαίνει στη πράξη veganic περμακουλτούρα.

Το παρακάτω κείμενο είναι από την ιστοσελίδα της Helen Atthowe και περιγράφει λεπτομερέστερα την εμπειρία της.

Ένα μονοπάτι στην Veganic περμακουλτούρα

Από την Βιολογική στην Veganic και παραπέρα ....

Ήμουν βιοκαλλιεργήτρια όταν τα βιολογικά ήταν άγνωστα. Το 1988, κατάφερα τη μετάβαση 800 στρεμμάτων με 9 λαχανικά και φρούτα από καλλιέργεια ολοκληρωμένης διαχείρισης των επιβλαβών οργανισμών σε πιστοποιημένη βιολογική. Όταν η οργανική έγινε της μόδας, είχα μετακινηθεί στη γεωργική οικολογία, με την κάλυψη της βιοποικιλότητας και του εδάφους (ζωντανά προστατευτικά στρώματα  και χλωρή λίπανση) με δική μου φάρμα στη Μοντάνα.

Το 2004 δούλευα σε μια πιο μόνιμη οργανική γεωργία χρησιμοποιώντας τεχνικές καλλιέργειας συντήρησης που μειώνουν την άροση, και πειραματιζόμουν με οργανική καλλιέργεια μη άροσης. Το ονόμασα αγρο-οικολογία.

Τώρα η εστίασή μου πάει πάλι πιο πέρα, πέρα από την οικολογία και τη βιολογική καλλιέργεια στην veganic καλλιέργεια η οποία σημαίνει μόνιμη κάλυψη του εδάφους.

Η Veganic περμακουλτούρα είναι ο τρόπος μου να τιμήσω όλα τα έμβια όντα και να καλλιεργώ με μια ασυμβίβαστη προσπάθεια που θα κρατά όλα τα όντα στη ζωή και σε ανάπτυξη. Η Veganic περμακουλτούρα είναι η θέληση να εξισορροπήσω την ύπαρξή μου με τον φυσικό κόσμο. Αυτό σημαίνει τον σεβασμό του θεμελιώδους δικαιώματος της ζωής για όλα τα όντα, από τους μικροοργανισμούς του εδάφους τους οποίους προσπαθώ να μην ενοχλώ με το όργωμα, τα πουλιά, τις πεταλούδες, και τα έντομα τα οποία δεν δηλητηριάζω με εντομοκτόνα, τα ζιζάνια που δεν σκοτώνονται με ζιζανιοκτόνα, και τα ζώα που δεν σκοτώνονται για τροφή.

Έφτασα σ’ αυτό το όραμα στη Βρετανική Κολομβία, μετά από μια μέρα στο θερμοκήπιο φροντίζοντας τα φυτά. Στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, τραγούδησα στα θαλάσσια λιοντάρια και βρυχήθηκα μαζί τους. Χόρεψα στα ψηλά βράχια με τις ποώδεις κορυφές και αισθάνθηκα τα βρύα ιερά κάτω από τα πόδια μου. Τι άλλο χρειάζεται για να με διδάξει και να με παρακινήσει για να ξυπνώ καθημερινά με σκοπό να υπηρετώ τον φυσικό κόσμο και όλους τους οργανισμούς σε αυτόν; Τότε είδα το βίντεο Γήινοι (Earthlings) και η διαδρομή μου ήταν σαφής.

Έτσι, προσπαθώ να δημιουργήσω έναν veganic δασόκηπο με βάση τη λειτουργία των δασικών οικοσυστημάτων, γεμάτο αιωνόβια ως επί το πλείστον, τοπικά, και μη ενδημικά φυτά, με αρκετή ποικιλία και δομή για να είναι σπίτι για την άγρια ζωή, ενώ ταυτόχρονα παράγει τροφή για ανθρώπους και μη ανθρώπους, που συνυπάρχουν μαζί με ελάχιστη σύγκρουση. Τα ζώα δεν χρησιμοποιούνται σε αυτό το σύστημα, για τροφή ή για την κοπριά. Περιπλανώνται μέσα από αυτό και εντάσσονται μέσα του ως επικονιαστές, βιολογικοί διαχειριστές, ή παροχείς υπηρεσιών, και καταναλωτές.

Όλη η τροφή και η θρέψη προέρχεται από φρούτα, ξηρούς καρπούς, λαχανικά, φασόλια και δημητριακά. Τα δημητριακά καλλιεργούνται σε μια ποικίλη πολυκαλλιέργεια με όσπρια και βότανα ανθοφορίας.

Η Veganic περμακουλτούρα δεν είναι μια δίαιτα ή ένας κήπος για όλους, αλλά εγώ ήθελα να είναι! Ο Michael Pollan, στο Δίλημμα του παμφάγου, θεωρεί την vegan διατροφή περισσότερο εξελιγμένη, αλλά μη πρακτική. Τα τελευταία 17 χρόνια, πολλοί βιοκαλλιεργητές έχουν σχολιάσει το ελάχιστο όργωμα μου και το ζωντανό αχυρόστρωμα ως μη πρακτικό σύστημα, αν και οι αποδόσεις και η ποιότητα μου συναγωνίζονται αυτές των περισσότερων βιολογικών εκμεταλλεύσεων της χώρας και μερικές από τις μεθόδους τώρα χρησιμοποιούνται από το μεγαλύτερο βιολογικό αγρόκτημα στο Κολοράντο. Ως εκ τούτου, η veganic περμακουλτούρα με εξάρτηση από την δασοκαλλιέργεια καταλήγει να θεωρείται εκθετικά ανέφικτη! Ναι, συμφωνώ, δεν είναι πρακτική, εάν κάποιος έχει μια πολύ, πολύ εστιασμένη νοοτροπία. Ίσως τα 17 χρόνια μου με πειράματα αγρο-οικολογίας και τα βίντεο θα σας μιλήσουν ακόμα και αν η veganic περμακουλτούρα δεν το καταφέρει. Η Αγρο-οικολογία είναι ένα όμορφο βήμα στο μονοπάτι που πήρα.

Λαχανάκια Βρυξελών χωρίς όργωμα

Εικόνα από

veganicpermaculture.com

Δασοκηπουρική

Για μένα, τα δάση, η δασοκηπουρική έχει οικολογικό νόημα και η vegainc περμακουλτούρα έχει αίσθηση της ηθικής. Περίπου τριάντα τοις εκατό της επιφάνειας της γης καλύπτεται από δάση της εύκρατης ζώνης. Όταν οι άνθρωποι κόβουν τα δάση για ξύλο και για να καθαρίσουν τη γη για χωράφια σιτηρών και βοσκοτόπων, υπάρχει συχνά η διάβρωση, η απώλεια του εδάφους, η υποβάθμιση του εδάφους, και σίγουρα μια τεράστια μείωση της φυτικής, ζωικής, αμφίβιας, μικροβιακής, και εντομολογικής βιοποικιλότητας. Πολλοί άνθρωποι στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη σχεδιάζουν και δημιουργούν τώρα δασόκηπους, που βασίζονται σε φρουτόδεντρα και φυτά του δάσους του βόρειου ημισφαίριου, όπως τα κεράσια, τα βερίκοκα, τις άγριες και καλλιεργούμενες ποικιλίες δαμάσκηνων, τα αχλάδια, τα μήλα, τα μούρα, τους λωτούς, τα καρύδια, τα καρύδια πεκάν, τα αμύγδαλα, και τα κάστανα.

Κλείστε τα μάτια σας και περιπλανηθείτε σε αυτό το όραμα: μικροί και μεγάλοι καρποφόροι θάμνοι, όπως τα σμέουρα, τα βατόμουρα, τα μούρα, οι άγριες και οι καλλιεργούμενες ποικιλίες σταφίδας, οι καρποί  των διάφορων άλλων τύπων μούρων, τα σύκα, και τα φουντούκια να μπερδεύονται μέσα στα κενά των φρουτόδεντρων και των καρπόδεντρων. Ιθαγενή αγριολούλουδα, άγρια βρώσιμα χόρτα (όπως τσουκνίδα), πολυετή ποώδη φυτά, βρώσιμα μανιτάρια, λαχανικά ετήσια και πολυετή λαχανικά, όπως αγκινάρες Ιερουσαλήμ, καλύπτουν και σκιάζουν το έδαφος. Αμπέλια σκαρφαλώνουν στα δέντρα και θάμνοι με φρούτα όπως ακτινίδια, σταφύλια, και πασσιφλόρες(passionflower), κρεμαστά κάτω από το φύλλωμα. Πρόκειται για μια 3-όροφη δομή παρά για μια γεωργία όλων σε ένα επίπεδο, όπως τα χωράφια με τα δημητριακά ή τη ντομάτα. Το κύριο μέρος του κήπου είναι τα δέντρα και οι θάμνοι, με εδαφοκάλυψη από βρώσιμες ρίζες, φύλλα, και τα ετήσια φρουτοφόρα φυτά.

Υπάρχουν τόσες πολλές λύσεις και επιλογές όταν σταμάτησα να σκέφτομαι με τους στενούς όρους της συμβατικής παραγωγής τροφίμων και των μονοκαλλιεργειών που καλλιεργούμε σε όλο τον κόσμο: καλαμπόκι, σιτάρι, ρύζι, και ευθείες σειρές λαχανικών και φρούτων, που περιβάλλονται από ακάλυπτο, γυμνό έδαφος!

Πολλά δέντρα και θάμνοι από το συμβατικό οργανικό περιβόλι μου και τις ιθαγενείς δενδροστοιχίες τα πάνε καλά στον δασόκηπο.

Μερικά από τα νέα είδη για τον δασόκηπό μου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Ο Eleagnus multiflora είναι ένα εγγενής θάμνος της Ασίας, ο οποίος είναι ξάδελφος σε έναν από τους αγαπημένους μου παραποτάμιους θάμνους, ιθαγενείς εδώ στα βορειοδυτικά. Τα μούρα είναι μια καλή πηγή απαραίτητων λιπαρών οξέων, ασυνήθιστο για ένα φρούτο. Τα μούρα μπορούν να γίνουν πουρέ και να αλειφτούν (όπως το βούτυρο ή το επεξεργασμένο vegan υποκατάστατο που γίνεται από φυτικά έλαια). Υπάρχει κάποια ένδειξη ότι αυτό το φυτό μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη του καρκίνου στα ζώα και τον άνθρωπο.

Υπάρχουν τουλάχιστον 8 είδη μουριάς από όλο τον κόσμο και την βόρεια Αμερική, που θα μπορούσαν να μεγαλώσουν στον κήπο μου. Μια ποικιλία μαύρου μούρου (Morus nigra) από την Νοτιοδυτική Ασία παράγει μούρα 12 πόντων και πολλά κιλά φρούτων ανά δέντρο. Με αυτή την ποικιλομορφία, τον όγκο και τα αρκετά δέντρα που φυτεύτηκαν από κάθε είδος, θα μπορείτε να θρέψετε τους ανθρώπους και την άγρια ζωή, χωρίς συγκρούσεις. Κηπουρική της συναίνεσης μεταξύ των αισθανόμενων όντων!

Υπάρχουν 2 είδη λωτών που μπορούν να μεγαλώσουν στον κήπο μου, όπως ένα ιαπωνικό είδος με μια ποικιλία που ονομάζεται Saijo που παράγει τα μικρά, γλυκά, φρούτα σε ένα δέντρο μεσαίου ύψους. Είναι φυτό σκληραγωγημένο στο κρύο. Ο Αμερικανικός λωτός (Diospyros virginiana) είναι ενδημικό στα ανατολικά των ΗΠΑ και είναι υψηλότερος σε θρεπτικά συστατικά όπως η βιταμίνη C και το ασβέστιο από τον ιαπωνικό. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ζητάτε από τις αγελάδες να παράγουν γαλακτοκομικά προϊόντα για μας, αφού μπορούμε να πάρουμε το ασβέστιο από τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς και τα λαχανικά.

Περισσότερα για την veganic καλλιέργεια στην ιστοσελίδα της Helen Atthowe:

http://veganicpermaculture.com/

Πλανήτης των φυτών και των φυτοφάγων

Η Γη δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πλανήτης αλλά από κατασκευής της, πέρα από πλανήτης της ζωής, είναι και ένας πλανήτης των φυτών, αφού ο τρόπος λειτουργίας του οικοσυστήματος δίνει ολοφάνερα στα φυτά πρωτεύοντα ρόλο. Όλη η ζωή στον πλανήτη στηρίζεται σ’ αυτά, τα οποία αξιοποιώντας μόλις το 1% της ηλιακής ακτινοβολίας, το μετατρέπουν σε συγκεκριμένη ποσότητα βιομάζας κάθε χρόνο. Μέσω των φυτών η ενέργεια του ήλιου μετατρέπεται σε τροφή η οποία μπορεί να υποστηρίξει την ζωή των ζώων. Και αφού η φυτική τροφή αφθονεί στο οικοσύστημα, τα ζώα που κατά κύριο λόγο ευνοούνται είναι τα φυτοφάγα, τα οποία είναι η πλειοψηφία, ενώ τα σαρκοφάγα προορίζονται να είναι η μειοψηφία. Άρα μπορούμε επίσης να μιλάμε για έναν πλανήτη των φυτοφάγων.

Η συγκεκριμένη αρχή λειτουργίας του οικοσυστήματος δημιουργεί μια πυραμίδα με τροφικά πεδία στην βάση της οποίας βρίσκονται οι παραγωγοί (τα φυτά). Τα επόμενα τροφικά πεδία είναι κατά σειρά των πρωτογενών καταναλωτών (φυτοφάγa ζώa), των δευτερογενών καταναλωτών (μικρά σαρκοφάγα), και φτάνοντας στην κορυφή της πυραμίδας των τριτογενών καταναλωτών (μεγάλα σαρκοφάγα).

Η διαμόρφωση της πυραμίδας υπακούει στον πολύ βασικό νόμο της απώλειας της ενέργειας, αφού σε κάθε επόμενο τροφικό πεδίο περνάει περίπου μόλις το 10% της ενέργειας του προηγούμενου (λόγω του μεταβολισμού των οργανισμών).

Η τεράστια μείωση της διαθέσιμης ενέργειας σημαίνει αντίστοιχα μειωμένη βιομάζα και αναλογικά μειωμένους πληθυσμούς ζώων στα επόμενα επίπεδα. Αυτό απεικονίζεται σε επιπλέον δύο πυραμίδες, της βιομάζας και των αριθμών, όπου φαίνεται ότι υπάρχει μια αναλογία μεταξύ των οργανισμών στα τροφικά επίπεδα: ο αριθμός των οργανισμών σε κάθε προηγούμενο επίπεδο πρέπει να είναι πάντα πολλές φορές μεγαλύτερος για να υποστηρίξει έναν πολύ μικρότερο πληθυσμό στο επόμενο επίπεδο.

Με άλλα λόγια, αυτό που επισημαίνουν αυτές οι πυραμίδες είναι ότι η Γη έχει μια συγκεκριμένη παραγωγική ικανότητα η οποία μπορεί να υποστηρίξει έναν συγκεκριμένο αριθμό φυτών και ζώων. Γι αυτό είναι σημαντική η προσήλωση του κάθε είδους στην διατροφική του ανατομία, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η εύθραυστη ισορροπία του όλου συστήματος κινδυνεύει.

Ποια είναι η θέση του ανθρώπου μέσα στην πυραμίδα

Το κριτήριο κατάταξης στην πυραμίδα των τροφικών πεδίων είναι αποκλειστικά το διατροφικό προφίλ κάθε είδους, δηλαδή τα χαρακτηριστικά εκείνα που έχει αποκτήσει στην διάρκεια εκατομμυρίων ετών εξέλιξης τα οποία το κάνουν να έχει μία από τις δύο βασικές ανατομίες: φυτοφάγο ή σαρκοφάγο.

Αντικειμενικά, η διατροφική ανατομία του ανθρώπου έχει, όπως φαίνεται στον συγκριτικό πίνακα παρακάτω, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των φυτοφάγων και έτσι κατατάσσεται στο τροφικό επίπεδο των πρωτογενών καταναλωτών.

Η κατάταξη σε μια από τις δύο κατηγορίες δεν σημαίνει ότι όλα τα φυτοφάγα ή όλα τα σαρκοφάγα έχουν ακριβώς ίδια όλα τα χαρακτηριστικά, αλλά ότι μοιράζονται και έχουν κοινά, κάποια βασικά από αυτά. Δεν σημαίνει ταυτοποίηση και ακριβή ομοιότητα μεταξύ όλων των σαρκοφάγων και όλων των φυτοφάγων, αλλά ότι υπάρχουν μικροδιαφορές και υποκατηγορίες, αφού η φύση αρέσκεται στην ποικιλότητα και στην εξειδίκευση. Σχηματικά, αυτό θα μπορούσαμε να το παραλληλίσουμε με τον διαχωρισμό ανάμεσα στα δίτροχα και στα τετράτροχα: δεν είναι όλα τα αυτοκίνητα τα ίδια, αλλά όλα μοιράζονται το βασικό χαρακτηριστικό να έχουν 4 τροχούς. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος μπορεί να μην έχει τα πολλαπλά στομάχια των μηρυκαστικών, αλλά έχει πχ την ίδια αναλογία μήκους εντέρου σε σχέση με τον κορμό και με τον ίδιο τρόπο μοιράζεται σχεδόν όλα τα βασικά χαρακτηριστικά με αυτά.

Επιπλέον, δεν ισχύει εξειδικευμένη ανατομία για τον άνθρωπο η οποία ξεφεύγει από αυτές τις δύο γενικές κατηγορίες. Γιατί, όπως φαίνεται στον πίνακα, τα παμφάγα είναι υποκατηγορία των σαρκοφάγων, αφού ουσιαστικά μοιράζονται με αυτά τα βασικότερα χαρακτηριστικά τους. Αλλά και στην υποθετική περίπτωση ότι είμαστε παμφάγοι, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε κάλλιστα να επιβιώσουμε και να ευδοκιμήσουμε με φυτά, ενώ ταυτόχρονα θα είμαστε συνεπείς με την γενική τάση της ενέργειας του οικοσυστήματος.

Η θέση μας λοιπόν είναι καθορισμένη (στα φυτοφάγα) και το να νομίζουμε και να τρώμε σαν σαρκοφάγα, δεν αλλάζει αυτό το θεμελιώδες ανατομικό γεγονός.

Η τεχνητή ώθηση στην κορυφή

Τα τελευταία  60 χρόνια έχουμε μια συνολική παρέμβαση στον χώρο της τροφής, ενώ υπάρχουν οι αποδείξεις ότι εξελίσσεται ένα σχέδιο άλωσής της και χρησιμοποίησής της ως μέσου ελέγχου των ανθρώπων. Το σκεπτικό αυτού του σχεδίου είναι ότι αν χτυπηθεί η σύνδεση και ο δεσμός του ανθρώπου με την Φύση ώστε αυτός να ξεκοπεί τελείως από αυτήν, τότε μπορεί πιο εύκολα να ελεγχθεί από το σύστημα της καταπίεσης (ΣτΚ), να ενσωματωθεί εντελώς σε αυτό και να γίνει το απόλυτο έρμαιο στον παραλογισμό του.

Έτσι όλο αυτό το προηγούμενο διάστημα μέχρι σήμερα βλέπουμε να εκτυλίσσεται παράλληλα η καταστροφική μετάλλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και του ανθρώπου, μέσα από την σκόπιμη και τεχνητή δημιουργία ενός χάους στον χώρο της διατροφής. Γιατί μια διατροφή εχθρική και ξένη με το οικοσύστημα μπορεί να διαβρώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά που θέλει το ΣτΚ: να γίνει σταδιακά όσο πιο απαθής, αδιάφορος και σκληρός προς την ζωή, να αποδέχεται ή να εξοικειώνεται με την καταπίεση των άλλων ανθρώπων και των ζώων, και τελικά να αποδέχεται και την δική του καταπίεση.

Το καταλυτικό βήμα σε μια τέτοια πορεία μετάλλαξης ήταν η αποσύνδεση του ανθρώπου από την πραγματική διατροφική του ανατομία και η αυθαίρετη μετατόπιση του στην κορυφή της πυραμίδας. Η στόχευση στην ανατομική μας ταυτότητα (ίσως το πιο καθοριστικό και ουσιαστικό γνώρισμα για κάθε είδος) και η διαστρέβλωση της, άνοιξε τον δρόμο για την άλωση του μυαλού και της σκέψης μας και για την καταστροφή που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Ο λόγος ήταν απλός: αν οι άνθρωποι πίστευαν ότι είναι σαρκοφάγοι, τότε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ή να υπάρξει ανοχή στην αντίληψη ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αφού η διατροφή με ζωικά δεν σημαίνει απλά κρέας, γάλα και αυγά, αλλά καταπίεση και εκμηδένιση της ζωής (μη ανθρώπινης και ανθρώπινης) και το γκρέμισμα κάθε φραγμού ώστε να υπάρχουν αυτά τα «προϊόντα» στην αγορά. Αν οι άνθρωποι πίστευαν ότι είναι σαρκοφάγοι, τότε εύκολα επίσης θα μπορούσαν να εξαπατηθούν και να συναινέσουν και σε όλα τα άλλα «αναγκαία κακά» αυτής της πρακτικής.

Έτσι ξαφνικά η μετατροπή της Γης σ’ ένα απέραντο «εργοτάξιο» εκτροφής ζώων φαίνεται «φυσιολογική», και επίσης φαίνονται «φυσιολογικά» όλα τα επόμενα κακά όπως:

- οι επεμβάσεις εναντίον χωρών για την αρπαγή του πετρελαίου το οποίο στηρίζει όλη αυτή την αναποτελεσματική «παραγωγή»,

- η εισαγωγή μιας χημικής, δηλητηριώδους γεωργίας που ευφημιστικά ονόμασαν «πράσινη επανάσταση» και της οποίας το 50% τώρα πάει στην εκτροφή ζώων,

- η επιβαλλόμενη μετεξέλιξη αυτής της γεωργίας σε μεταλλαγμένη δήθεν «για να αντιμετωπίσουμε την πείνα»,

- το κούρεμα των δασών και η καταστροφή του 70% και πλέον του Αμαζονίου για να καλλιεργηθούν σιτηρά ως ζωοτροφή,

- η εξάρτηση των φτωχών χωρών να πουλούν αυτά τα σιτηρά ενώ οι πληθυσμοί τους λιμοκτονούν,

- η μονοπώληση του νερού και των πόρων,

- η διάβρωση των εδαφών από τις μονοκαλλιέργειες, 

- ο διωγμός της άγριας ζωής και η εξαφάνιση της βιοποικιλότητας,

- η αλίευση του 50% της θαλάσσιας ζωής για να γίνει και αυτή ζωοτροφή,

- η αστείρευτη ανάγκη για συνεχώς αυξανόμενη ενέργεια όλου αυτού του παρασιτισμού η οποία σημαίνει νέα πυρηνικά εργοστάσια ρεύματος,

- η τεράστια μόλυνση και καταστροφή από τα απόβλητα αυτής της διαδικασίας,

- η έξαρση των εκφυλιστικών ασθενειών λόγω της ασύμβατης με την φυσιολογία διατροφής,

- η γιγάντωση μια «διατροφικής βιομηχανίας» που παράγει μη τροφή, 
- η άγρια φορολόγηση μας για να επιδοτείται αυτός ο παραλογισμός,

- και τέλος η διάβρωση της συνείδησης των ανθρώπων ώστε να βλέπουν την αδικία και την καταπίεση της ζωής πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ζώων και εκατομμυρίων ανθρώπων «φυσιολογική».

Όλο αυτό το χάος και όλος αυτός ο φαύλος κύκλος εξακολουθεί να συμβαίνει και να διογκώνεται ως πρακτική ρουτίνας μακριά από την αντίληψη των ανθρώπων. Όμως δεν πείθει και φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι πολύ κακό για το τίποτα, που άκομψα και μάταια επιχειρείται να δικαιολογηθεί στο όνομα της κάλυψης της ανάγκης της τροφής. Γιατί το ΣτΚ δεν μπορεί να αγνοεί ότι η όψιμη ανάγκη για «ζωικά προϊόντα» σκοντάφτει στην πυραμίδα της ενέργειας. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι με όποιο τρόπο και να γίνει η εκτροφή, θα είναι πάντα αδιέξοδη, αναποτελεσματική και αντι-αειφόρος, αφού στο επόμενο τροφικό επίπεδο περνάει πάντα μόλις το 10% της ενέργειας, ενώ χάνεται το 90%. Δεν μπορεί τώρα να μην γνωρίζει ότι η μετατροπή δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε σαρκοφάγους και ο σχεδιαζόμενος διπλασιασμός της παραγωγής «ζωικών προϊόντων» μέχρι το 2020 θα ωθήσει στα άκρα την ευρείας κλίμακας αλλοίωση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος που έχει ήδη προκαλέσει.

Παρόλα αυτά επιμένει να διατηρεί την ψευδαίσθηση του «σαρκοφάγου» ανθρώπου, στο πρότυπο του βασικού κανόνα της προπαγάνδας: «όσο πιο μεγάλο το ψέμα και όσο πιο πολύ επαναλαμβάνεται, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Το ψέμα του «σαρκοφάγου» ανθρώπου του δίνει εν λευκώ την άδεια της εκτροφής ζώων, την οποία  χρησιμοποιεί για να μετατρέψει την διατροφική ασφάλεια σε ανασφάλεια, την αφθονία σε έλλειψη, και να προκαλεί μια διογκούμενη, τεχνητή κρίση στον χώρο της τροφής ως την ευκαιρία να προωθήσει το κακόβουλο σχέδιο του ακόμη παραπέρα με την γενίκευση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, αλλά και άλλων σχεδίων. Ενώ ταυτόχρονα, με το κλίμα του φόβου και της ψευδο-έκτακτης ανάγκης που έχει δημιουργήσει, καταφέρνει πιο εύκολα να εισάγει όλο και πιο ολοκληρωτικά μέτρα και με αυτόν το τρόπο να εδραιώνει την αρχή λειτουργίας του (την καταπίεση) προς κάθε κατεύθυνση.

Μέχρι τώρα η πορεία αυτή φαίνεται να είναι ανέλπιστα επιτυχής για το ΣτΚ, αφού αντί να αποκαλύπτεται ο πραγματικός του ρόλος, αντίθετα του προσδίδεται κύρος ως παράγοντας εξασφάλισης της τροφής και μπορεί να «νομιμοποιεί» οποιαδήποτε φρικαλεότητα και ανωμαλία αυτό διαπράττει στο όνομα δήθεν αυτής της εξασφάλισης. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο πλανήτης έχει αλλοιωθεί ριζικά σε σχέση με μόλις λίγες δεκαετίες πριν, σε σημείο που η εικόνα του σημερινού κόσμου μας να είναι αυτή που τώρα είναι λόγω της διατροφής με ζώα.

Όμως αν είχαμε αντιληφθεί την προπαγάνδα και είχαμε παραμείνει πιστοί στην διατροφική ανατομία μας, η εικόνα αυτή θα ήταν εντελώς διαφορετική από την σημερινή εικόνα ενός άρρωστου, λεηλατημένου, βαρύτατα κακοποιημένου αλλά και μεταλλαγμένου κόσμου. Και επίσης δεν θα είχε αλλοιωθεί η σκέψη μας και η συνείδησή μας, ώστε να εξοικειωθεί και να βλέπει ως «φυσιολογικό» όλον αυτό τον φαύλο κύκλο και την τραγική περιφρόνηση της ζωής που εξακολουθεί με περισσότερη μανία να συμβαίνει.

Ο μόνος που ωφελείται από αυτή την πορεία συνεχούς έντασης και αντιπαλότητας με το οικοσύστημα είναι το ΣτΚ. Η τρέχουσα τεράστια αναστάτωση και ανισορροπία που του έχουμε επιτρέψει να δημιουργεί, το δυναμώνει όλο και περισσότερο, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει εμάς. Αν όμως αυτό το σύστημα λατρεύει την ένταση, τις κρίσεις και το χάος και θρέφεται από αυτά, το δικό μας συμφέρον είναι να του αφαιρεθεί η δυνατότητα να παράγει καταπίεση, ώστε να χάσει κάθε λόγο ύπαρξης και να καταρρεύσει.

Όλο αυτό το κακό για το τίποτα μπορεί να σταματήσει και είναι εύκολο αρκεί να ακολουθήσουμε μιαν αντίστροφη πορεία για να ξαναβρούμε τον πραγματικό εαυτό μας και την πραγματική ανατομία μας. Αρκεί να επιστρέψουμε άμεσα στην πραγματική μας θέση στην πυραμίδα και να συμπλεύσουμε με την ροή του οικοσυστήματος, αντί όπως τώρα να πηγαίνουμε κόντρα σ’ αυτό. Η πορεία δικαίωσης της ανατομίας μας θα εξαλείψει την ένταση με τον κόσμο γύρω μας και θα μας συμφιλιώσει με τα άλλα είδη που τώρα αντιμετωπίζουμε με αδιαφορία και εχθρότητα. Είναι η πορεία της επίγνωσης και της αναίρεσης του λάθους, η οποία αποκτά κορυφαία σημασία στην συγκυρία που έχουμε βρεθεί, γιατί αποκαθιστώντας την πιο βασική πράξη της επιβίωσης, την διατροφή, απελευθερώνει και την συνείδηση από την τωρινή ματαιότητα και την αποδίδει ξανά στο γίγνεσθαι αυτού του κόσμου ως ενεργό παράγοντα δικαιοσύνης.

Μπούμερανγκ ή χαρακίρι;

Αρκετά παίξαμε και ρισκάραμε τα πάντα σε αυτόν τον γύρο του θανάτου για δεκαετίες τώρα.

Η Φουκουσίμα δείχνει επιτακτικά και ως μονόδρομο το τέλος εποχής για την πυρηνική ενέργεια και ολόκληρη την πυρηνική βιομηχανία, όχι μόνο την λεγόμενη «ειρηνική» αλλά πρώτα και κύρια την πολεμική, η οποία είναι και το “big boss” και αυτή ουσιαστικά που κινεί τα νήματα ολόκληρης της πυρηνικής βιομηχανίας(και όχι μόνο) και για την οποία υπάρχει απόλυτη και πλήρης μυστικότητα για τις δραστηριότητες της αλλά και τα «ατυχήματα» για τα οποία είναι υπεύθυνη.

Μετά την Φουκουσίμα δεν χωράνε πλέον άλλα λόγια ή συζητήσεις, οι οποίες – ω, τι βολικό! - καταλήγουν συνήθως να γίνονται μέσα στο περιοριστικό και κατευθυνόμενο πλαίσιο του συστήματος της εκμετάλλευσης. Χρειάζεται μια στάση ευθύνης και δικαιοσύνης προς ολόκληρη την ανθρωπότητα και το οικοσύστημα του πλανήτη Γη. Γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα στο όνομα οποιασδήποτε παραγωγής να διακυβεύει και να καταστρέφει ανεπανόρθωτα την βάση πάνω στην οποία στηρίζεται και υπάρχει η ζωή.

Το έγκλημα κατά της ζωής που συντελείται στη Φουκουσίμα (και θα συντελείται για εκατοντάδες πλέον χρόνια) ή θα γίνει το μπούμερανγκ που θα καταρρεύσει όλη την πυρηνική βιομηχανία και θα την στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως εφιάλτη και ύπουλο καταστροφέα της ζωής στη Γη, ή θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μαζικό χαρακίρι που θα παρασύρει στην καταστροφή και ένα πολύ μεγάλο μέρος της υπόλοιπης ζωής του πλανήτη.

ΠΗΓΗ: IEA, 2007

Η σαρκοφάγος να μπει σε ολόκληρο το σύστημα της εκμετάλλευσης

Καμία «παραγωγή», καμία «οικονομία», και καμία «αγορά» δεν είναι παραπάνω από την ζωή. Είναι ολοφάνερο ότι ο πλανήτης δεν σηκώνει μια τέτοια «ανάπτυξη» όπως η τρέχουσα αλλά ούτε όπως και η διάδοχη κατάσταση της δήθεν «πράσινης» ανάπτυξης που ετοιμάζουν (στην οποία παρεμπιπτόντως εντάσσεται και η πυρηνική ενέργεια).

Η βιόσφαιρα της Γης, είτε το θέλουμε είτε όχι,  υπακούει στους δικούς της νόμους και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να στριμωχτεί στα κοντόφθαλμα τεχνοκρατικά, άκρως αναποτελεσματικά και αντι-επιστημονικά σχέδια του συστήματος της εκμετάλλευσης. Με άλλα λόγια, η οικονομική ολιγαρχία δεν θα πρέπει να αφεθεί να επιβάλλει το αρρωστημένο δόγμα της πάνω σε ένα οικοσύστημα που φιλοξενεί την ζωή εκατομμυρίων ειδών.

Όλη η υπάρχουσα «ανάπτυξη» είναι προϊόν της καταπίεσης και άρα ως τέτοια δεν έχει θέση σε μια νέα και δίκαιη τάξη πραγμάτων για όλα τα πλάσματα αυτού του πλανήτη. Οι εξελίξεις από εδώ και πέρα οφείλουν να συμβαδίσουν με τα συμφέροντα της ζωής και του πλανήτη της ζωής και όχι με τα κατεστημένα συμφέροντα αυτής της ολιγαρχίας.

Έχουμε επομένως προσεγγίσει τη στιγμή που η «σαρκοφάγος» θα πρέπει να μπει όχι μόνο πάνω σε ολόκληρη την πυρηνική βιομηχανία αλλά συνολικά σε ολόκληρο το οικοδόμημα της εκμετάλλευσης. Εάν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, οι επερχόμενες εξελίξεις προμηνύονται απείρως δριμύτερες.

Η σαρκοφάγος σημαίνει ότι χρειάζεται να επιτευχθεί ο παγκόσμιος κοινωνικός έλεγχος σε ολόκληρη την διαδικασία παραγωγής. Η κοινωνία είναι αυτή η οποία θα πρέπει να έχει τον τελικό λόγο για το αν π.χ. θα γίνει ένα φράγμα, μια γεώτρηση πετρελαίου, μια ξενοδοχειακή μονάδα, ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων κλπ. Εάν δεν συμβαίνει αυτό τότε έχουμε αυθαίρετη παραγωγή εις βάρος της κοινωνίας, δηλαδή το γνωστό: ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών όταν τελικά είναι η κοινωνία αυτή που καλείται να επωμιστεί τις αρνητικές συνέπειες αυτής της παραγωγής.

Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να αλλάξουν οι κανόνες που διέπουν την όποια παραγωγή, η οποία θα πρέπει να γίνεται με κοινωνικά κριτήρια προσφοράς και χρησιμότητας. Μια παραγωγή που θα καθοδηγείται από αξίες και θα γίνεται κάτω από εθελοντικές συνθήκες εργασίας όπως π.χ. το open source, και όπου θα έχει ατονήσει πλήρως η αντίληψη του οικονομικού κέρδους ως κινήτρου.

Επίσης σημαίνει μια συνολική αναδιάρθρωση γιατί στο σύστημα της εκμετάλλευσης η διαδικασία παραγωγής και ανάπτυξης υπηρεσιών υπακούει όχι σε ανάγκες αλλά στους δικούς της νόμους περί «επιχειρηματικότητας», «κέρδους», και «ελέγχου» και καταλήγει σε μια «ανάπτυξη» που δεν ανταποκρίνεται και δεν είναι συμβατή με το οικοσύστημα του πλανήτη και φυσικά δεν είναι αειφόρος αλλά όπως τραγικά διαπιστώνουμε μας οδηγεί όλο και πιο γρήγορα στο αδιέξοδο.

Τέλος χρειάζεται μια εκ βάθρων αναθεώρηση της έννοιας της εργασίας, η οποία θα πρέπει να γίνεται όχι υποχρεωτικά όπως σήμερα για να βιοποριστεί κάποιος αλλά μόνο όταν είναι πραγματικά αναγκαία για το κοινωνικό σύνολο και το οικοσύστημα.

Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι μια μελλοντική δίκαιη τάξη πραγμάτων θα πρέπει επιτέλους να κάνει το αυτονόητο: να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την καταναγκαστική εργασία και να επιδοτεί την μη εργασία αφού οι περισσότεροι κλάδοι του συστήματος της εκμετάλλευσης είναι περιττοί και σε μια ορθολογική και δίκαιη κοινωνία δεν θα υπήρχαν όπως π.χ. η πολεμική βιομηχανία, η καπνοβιομηχανία, το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας διατροφής, της χημικής βιομηχανίας, της φαρμακοβιομηχανίας, κλπ.

Επομένως πολύ λιγότεροι άνθρωποι θα χρειάζεται να δουλέψουν μιας και το μέγιστο ποσοστό της σημερινής εργασίας είναι περιττό. Και είναι προτιμότερο να δουλεύουν μόνο όσοι είναι απαραίτητο να δουλέψουν αλλά όμως να είναι όλοι εξασφαλισμένοι αντί να εξαναγκάζονται όπως στο τρέχον σύστημα σε εργασία που τελικά «τρώει» τη Γη αφού καταστρέφει την ισορροπία και την αειφορία του ευρύτερου οικοσυστήματος της που αποτελεί και την βάση της ζωής.

Αντί να παίρνουν αυτοί μέτρα για μας, ας πάρουμε εμείς μέτρα γι αυτούς

Ποιοι είναι αυτοί και ποιοι είμαστε εμείς;

Θα μπορούσαμε απλουστεύοντας τον συλλογισμό να θεωρήσουμε το σύστημα ως την φάρμα, τους διαχειριστές της ως βοσκούς και τους λαούς ως τα κοπάδια.

Γιατί μια τέτοια απλούστευση;

Γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ μοιάζουμε με κοπάδι εκτρεφόμενων ζώων και μάλιστα όχι σε λιβάδι αλλά στις φρικιαστικές συνθήκες βιομηχανικής φάρμας ζώντας κάτω από την ολοένα εντεινόμενη ψυχολογική και σωματική καταπίεση.

Και βέβαια γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι ο βοσκός, παρά την έντεχνη προσπάθεια εξωραϊσμού του, ποτέ δεν υπήρξε ο καλός της ιστορίας.

Μια φάρμα εκτροφής ζώων σκοπό έχει την αποκόμιση του μέγιστου δυνατού κέρδους μέσα από την εκμετάλλευση των υπερσυνωστισμένων, φυλακισμένων ζώων. Οι βοσκοί-διαχειριστές της φάρμας γνωρίζουν λεπτομερώς το κάθε στάδιο της "γραμμής παραγωγής", η οποία είναι απερίγραπτα αφόρητη και τυραννική για τα ζώα όπως επίσης γνωρίζουν και τον προδιαγεγραμμένο και οριζόμενο από αυτούς βίαιο θάνατο τους.

Τα μέτρα λοιπόν που παίρνουν οι βοσκοί-διαχειριστές πρέπει να πληρούν δύο προϋποθέσεις:

Πρώτον, να συγκαλύπτουν την χωρίς φραγμό εκμετάλλευση ενώ θα παρουσιάζονται ως ευημερία για τα κοπάδια, έτσι ώστε να έχουν αν είναι δυνατόν και την συναίνεση τους και δεύτερον, να ενισχύουν ακόμη περισσότερο την κυριαρχία και την εκμετάλλευση προς αυτά.

Αν αυτό είναι το σκεπτικό των βοσκών-διαχειριστών, τότε τα μέτρα που θα πρέπει να επεξεργαστούν και να πάρουν τα κοπάδια θα πρέπει να στοχεύουν στη ρίζα του προβλήματος, γιατί δεν υπάρχει πλέον το περιθώριο ψευδαισθήσεων αλλά ούτε και της επανάληψης των ίδιων λαθών.

Η εκτροφή ζώων (αλλά και γενικότερα η υποδούλωση σε κοπάδια) μπορεί να τερματιστεί όταν ο αποδέκτης των "προϊόντων" της εναντιωθεί ιδεολογικά και σταματήσει να συμμετέχει σε αυτήν. (Στην περίπτωση των ζώων αυτό επιτυγχάνεται όταν οι άνθρωποι γίνονται βίγκαν.)

Για να συμβεί αυτό απαιτείται η κατανόηση του ποιος είναι ποιος σε αυτήν την διαδικασία, έστω και με τον απλουστευτικό τρόπο που έγινε παραπάνω.

Όταν μια τέτοια κατανόηση είναι ξεκάθαρη σε κάθε συνείδηση, όταν δηλαδή έχουν προσδιοριστεί και φαίνονται οι αιτίες και οι υπεύθυνοι για τα δεινά των κοπαδιών(ανθρώπινων και μη) τότε η ιδεολογική εναντίωση θα μεταφράζεται σε πρακτική συμπεριφορά, η οποία θα ξεφεύγει από τα χαρακτηριστικά της περιστασιακής διαμαρτυρίας και θα έχει τα χαρακτηριστικά της μόνιμης βλάβης στα συμφέροντα που δρουν εναντίον των κοπαδιών.

Άμεσος στόχος σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι το να πλήττεται οικονομικά ο υπεύθυνος μέσα από την ενσυνείδητη μη συμμετοχή στο σχέδιο που αυτός προωθεί.

Έτσι αντί για μια ανθρωπότητα που χειραγωγείται από τις παραπλανητικές, καταστροφικές σειρήνες του συστήματος των τραπεζών και των πολυεθνικών, θα αναπτύσσεται ένα κίνημα με αξίες του εκείνες που τίθενται ως προϋπόθεση από το ίδιο το οικοσύστημα της Γης για την συνύπαρξη και την διαβίωση σε αυτό.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο στοχαστικής αλλά και άμεσης δράσης ο veganism ως η ιδεολογία της μη καταπίεσης στην οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας και με κύρια, άμεση εστίαση* στο χρέος της μη εκμετάλλευσης των ζώων, μπορεί και πρέπει να γίνει η εμπροσθοφυλακή αυτού του αναδυόμενου κινήματος των ανιδιοτελών και των αδιάφθορων.

Ο veganism μεταμορφώνοντας την σχέση μας με τον πιο καταπιεζόμενο(τα ζώα), μπορεί να καλλιεργήσει μια βαθύτερη ευαισθητοποίηση και συνειδητοποίηση, γιατί μας προκαλεί να απεγκλωβιστούμε από τις αυθαίρετες διακρίσεις (πχ speciesism).  Και ακόμα μας καλεί να υπερβούμε την κοντόφθαλμη και συντεχνιακή οπτική των κοινωνιών και των κοινωνικών αγώνων (μόνο για τον άνθρωπο), γιατί όσο κάποιοι είναι ακόμα δούλοι(τα ζώα), κανείς δεν είναι ελεύθερος.

Αυτή η δυναμική, παραμερίζοντας τον ανθρωποκεντρισμό και αναδεικνύοντας μια συνολική, βιοκεντρική θεώρηση, μπορεί να φέρει μια ουσιαστική ανανέωση στα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης (αλλά και σε οτιδήποτε ανιχνεύει μια εναλλακτική κατεύθυνση)  και να συμβάλλει καταλυτικά στην προσπάθεια ριζικής μεταμόρφωσης του κόσμου μας.

Η ίδια η συγκυρία καταρρίπτει πλέον ραγδαία κάθε παραπέτασμα που έχει μέχρι τώρα επιχειρήσει να κρύψει την αλήθεια.

Ο τρόπος και ο δρόμος έχουν αρχίσει να διακρίνονται από όλο και πιο πολλούς και η νίκη όταν συντελεστεί, αν και πύρρεια (δισεκατομμύρια άνθρωποι και τρισεκατομμύρια ή τετράκις εκατομμύρια ζώα έχουν εξοντωθεί και ο πλανήτης έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ίσως βλάβη στις χιλιετίες ύπαρξης των διαφόρων μορφών του συστήματος της φάρμας) θα είναι η τελική δικαίωση των αξιών, της παιδείας και ενός πραγματικού πολιτισμού.

.............................................

* Παρόλο που η εκμετάλλευση των ανθρώπων και των ζώων είναι αλληλένδετη και προερχόμενη από τον ίδιο μηχανισμό εξουσίας και ελέγχου, τα κοινωνικά κινήματα επιδεικνύουν μια σχετική αδυναμία στο να κατανοήσουν αυτό το γεγονός, με αποτέλεσμα τα ζώα μέσα στην τρέχουσα κουλτούρα να κατρακυλούν σε καθεστώς ολοένα μεγαλύτερης περιφρόνησης και απαξίωσης.

Έτσι το ζήτημα των ζώων έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει μέχρι να φτάσει στο επίπεδο αποδοχής των άλλων κοινωνικών κινημάτων και με αυτήν την έννοια χρήζει προτεραιότητας και εντονότερης προσπάθειας.

Νοοτροπία κερδοσκοπίας

Ακούγεται πλέον συχνά ότι η χώρα τελεί υπό νέα κατοχή. Όμως αυτή η ιδιόμορφη κατοχή δεν είναι κάτι νέο αλλά ούτε και αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο.  Από καιρό η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου παγκόσμια περικόπτεται και μέσω μηχανισμών όπως το ΔΝΤ επιχειρείται ο ακόμα πιο ασφυκτικός έλεγχος της λιγοστής ελευθερίας που έχει απομείνει.

Υπεύθυνη γι αυτό είναι μια γενικευμένη επίθεση, συντονιζόμενη από μια υπερεθνική καπιταλιστική ελίτ η οποία:

·        Κατρακυλάει όλο και πιο γρήγορα τον πλανήτη στον φασισμό και σε μια παγκόσμια φασιστική διακυβέρνηση

·        Κάνει ιδιοκτησία αυτής της οικονομικής ελίτ συνεχώς όλο και μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και των φυσικών του πόρων, οι οποίοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να ανήκουν σε κανένα αλλά υπάρχουν για μια δίκαιη και ισότιμη χρήση από τα ανθρώπινα και μη ανθρώπινα ζώα και γενικά από όλα τα είδη αυτού του πλανήτη.

·        Επεμβαίνει στρατιωτικά σε οποιοδήποτε σημείο της γης με προβοκατόρικες, κατασκευασμένες αφορμές (τρομοκρατία,  false flag operations, black ops, κλπ)

·        Διευρύνει συνεχώς ένα ολοκληρωτικό, αυταρχικό, αστυνομικό κράτος με πρόσχημα και πάλι εσωτερικές κατασκευασμένες απειλές (false flag operations, black ops, ή psy ops*)

·        Προωθεί τον πλήρη έλεγχο στην διατροφή με τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους και οργανισμούς και τον Codex alimentarious.

·        Κατασκευάζει ψεύτικες ασθένειες και απειλές υγείας για να χορηγήσει επικίνδυνα εμβόλια και φάρμακα

·        Ψεκάζει τους ουρανούς του πλανήτη με χημικά (chemtrails) από το 1999 και κανένας δεν μπορεί να λάβει απάντηση για το τι πραγματικά συμβαίνει

·        Ενισχύει συνεχώς συντηρητικές αντιλήψεις στις συνειδήσεις των ανθρώπων (πχ κάθε μορφής ρατσισμό) με στόχο τον διχασμό.

·        Καταστρατηγεί την έννοια και την αξία της αειφορίας στην διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής και ειδικότερα όσον αφορά την διατροφή δηλητηριάζει το νερό, το χώμα και την τροφή που καταναλώνουμε

·        Χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης για την απόσπαση της προσοχής από τα πραγματικά ζητήματα του πλανήτη με σκοπό την παρεμπόδιση της συνειδητοποίησης και την μη ανάληψης δράσης ενάντια στις αιτίες και στους υπαίτιους της κρίσης.

Η σημερινή κατάληξη της χώρας αλλά και γενικότερα του κόσμου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά μια προδιαγεγραμμένη και αναμενόμενη πορεία από την στιγμή που η κερδοσκοπία από κατακριτέα και ανήθικη πράξη αναδείχτηκε σε κυρίαρχη αξία του συστήματος και εμπότισε την κοινωνία.

Ο μέσος άνθρωπος, υφιστάμενος ο ίδιος την εκμετάλλευση και την κερδοσκοπία των καπιταλιστών, ωθήθηκε να επιβραβεύει την κερδοσκοπία. Επιπλέον εγκλωβίστηκε σε ένα μοντέλο ζωής βασισμένο στην κερδοσκοπία εις βάρος των ανθρώπων, των ζώων και του περιβάλλοντος μέσω μιας κατανάλωσης που αρνείται να κάνει την σύνδεση μεταξύ του τελικού προϊόντος και της διαδικασίας παραγωγής του.

Έτσι καταλήξαμε να ζούμε ως κερδοσκόποι εις βάρος:

- άλλων ανθρώπων σε "φτωχές" χώρες που εργάζονται σε συνθήκες δουλείας και πείνας για να παράγουν τα αγαθά που καταναλώνουμε.

- του περιβάλλοντος, το οποίο για χάρη της απόλαυσης και της ευκολίας μας (π.χ. πλαστικές συσκευασίες)  καταδικάζουμε στην καταστροφή.

- των ζώων, τα οποία έμελλε να γίνουν ο μέγιστος αποδέκτης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στο κυνήγι ενός ματαιόδοξου "κέρδους" που λέγεται απόλαυση, ευκολία, διασκέδαση, συνήθεια.

Και έτσι οδηγηθήκαμε στην μέγιστη ύβρη προς την ζωή: να σκοτώνουμε πάνω από 55 δισεκατομμύρια ζώα της στεριάς και 90 δισεκατομμύρια ζώα της θάλασσας σε όλο τον πλανήτη κάθε χρόνο για τροφή καθώς επίσης να εκμεταλλευόμαστε και να σκοτώνουμε και πολλά άλλα εκατομμύρια ζώα για το δέρμα και τη γούνα, για πειράματα και κυνήγι, σε τσίρκο, ζωολογικούς κήπους, ενυδρεία, ταυρομαχίες, κλπ. 

Εκτοξεύσαμε το "σπρεντ" της αδιαφορίας μας προς τα μη ανθρώπινα ζώα στα ύψη για να τα εκμεταλλευόμαστε χωρίς καμία ενοχή.

Όταν η τροφή είναι "απόλαυση" η ζωή δεν έχει αξία. Όταν η ένδυση είναι "μόδα" η ζωή δεν έχει αξία.

Το προσωπικό "κέρδος" της απόλαυσης και της ευκολίας μας εκμηδένισε την αξία της ζωής. Πάνω σ’ αυτήν την αντίληψη χτίσαμε την πορεία μας και φτάσαμε εδώ. Δρούμε ως κερδοσκόποι απέναντι στα ζώα για χιλιετίες.

Βολευτήκαμε σε ιδεολογήματα και μύθους:

Η ζωή δεν έχει την ίδια αξία όταν ανήκει σε άτομο άλλου χρώματος, άλλου φύλου, άλλης εθνικότητας, άλλης τάξης, άλλου είδους.

Αλλά εάν το ανθρωποκεντρικό και εφήμερο καπιταλιστικό σύστημα επιβραβεύει τους κερδοσκόπους, το αιώνιο οικοσύστημα της Γης θα τους αποβάλλει κάποια στιγμή ως ξένο σώμα.

Η ώρα της προσωπικής ευθύνης

Το μήνυμα της συγκυρίας είναι η καταδίκη της κερδοσκοπίας και η απελευθέρωση της συνείδησης από στερεότυπα και μύθους.

Ο καθένας οφείλει να κάνει την σύνδεση των γεγονότων και να βγει από το κοντόφθαλμο πλαίσιο μιας νοοτροπίας κερδοσκοπίας, η οποία διακυβεύει τα πάντα προς όφελος κάποιων λίγων. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με τους όρους του παιχνιδιού τους που μας θέλουν να υφιστάμεθα τις συνέπειες της κερδοσκοπίας τους και με την σειρά μας να γινόμαστε κερδοσκόποι, μετακυλύοντας αυτές τις συνέπειες σε όσους βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση από εμάς.

Αυτό που απαιτείται είναι η αναζήτηση αυθεντικών προγραμμάτων δράσης που θα αποδυναμώνουν πραγματικά το σημερινό απολυταρχικό σύστημα και θα το μεταμορφώσουν ριζικά.

“Να ενοχλείτε, να είστε η άμμος και όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου” έλεγε ο Οδ. Ελύτης.

Στην προκειμένη περίπτωση η άμμος είναι οι αξίες και μια ζωή στηριγμένη στην εφαρμογή του δικαίου, στην μη εκμετάλλευση, στην μη καταπίεση, στην μη βία, στον σεβασμό της αξίας της ζωής, στην αειφορία, στην ελευθερία.

Όσο περισσότεροι άνθρωποι ασπάζονται αυτές τις αξίες και ζουν βάσει αυτών τόσο θα μεταμορφώνεται το σύστημα από το κακοήθες καρκίνωμα που έχει μετατραπεί σε ένα αρμονικό κόσμο συνύπαρξης και αλληλεγγύης με το οικοσύστημα που μας φιλοξενεί.

Η τρέχουσα πραγματικότητα πλέον απαιτεί πέρα από τις εφήμερες διαμαρτυρίες (πχ συγκεντρώσεις ή πορείες, κλπ) μια μόνιμη απάντηση μέσω ενός τρόπου ζωής που θα  βλάπτει μόνιμα τα συμφέροντα εκείνα που ενεργούν εις βάρος των ανθρώπινων και μη ανθρώπινων ζώων και του περιβάλλοντος.

Αυτός ο εναλλακτικός τρόπος ζωής έχει αρχίσει να αναδύεται και χαρακτηρίζεται από την προωθημένη συνειδητοποίηση και μια βιοκεντρική αντίληψη του κόσμου μας. Βασικός πυλώνας μιας τέτοιας θεώρησης του κόσμου και ενός τέτοιου τρόπου ζωής είναι ο veganism, ο οποίος δεν είναι απλά μια διατροφή αλλά ο τρόπος του να ζει κάποιος με αβλάβεια, με μη εκμετάλλευση και με σεβασμό για την ελευθερία και την ζωή.

Ο veganism δεν είναι η μόνο η άρνηση αποκόμισης κέρδους (με την μορφή της απόλαυσης, της συνήθειας, της ευκολίας από την κατανάλωση ζωικών προϊόντων) από εκείνους που η ανθρωποκεντρική αντίληψη περί ανωτερότητας του είδους μας έχει καταδικάσει σε καθεστώς δουλείας και τυραννικής εξόντωσης.

Είναι η ανιδιοτέλεια στην σχέση μας με τους ανθρώπους, τα ζώα και την φύση και επιπλέον η επιθυμία της βαθιάς κατανόησης του ρόλου μας μέσα στο οικοσύστημα του πλανήτη και της εναρμόνισης μας με το γίγνεσθαι αυτού του συστήματος αντί των αγορών.

* Οι ψυχολογικές επιχειρήσεις (PSYOP, PSYOPS=Psychological Operations) είναι τεχνικές που χρησιμοποιούνται από τις στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις για να επηρεάσουν το σύστημα αξιών και πεποίθησεων ενός συγκεκριμένου κοινού-στόχου, τα συναισθήματα, τα κίνητρα, την λογική, και την συμπεριφορά του. Οι συγκεκριμένοι στόχοι μπορούν να είναι κυβερνήσεις, οργανώσεις, ομάδες, και άτομα. Οι ψυχολογικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούνται προκειμένου να αποσπαστούν ομολογίες, ή να ενισχυθούν στάσεις και συμπεριφορές που θα είναι ευνοϊκές για τους στόχους αυτών που διενεργούν αυτές τις επιχειρήσεις. Οι ψυχολογικές επιχειρήσεις συνδυάζονται μερικές φορές με τις λεγόμενες μαύρες επιχειρήσεις (black operations) ή την τακτική της παραπλανητικής σημαίας (false flag operations).

Πηγή: wikipedia

 

Vegan βιολογική καλλιέργεια

Vegan + Organic = Veganic

Η Veganic γεωργία είναι μια προσέγγιση στην καλλιέργεια της τροφής που εμπεριέχει τον σεβασμό των ζώων, του περιβάλλοντος, και της ανθρώπινης υγείας. Είναι επίσης γνωστή ως "vegan βιολογική καλλιέργεια" και είναι μια μορφή γεωργίας που πηγαίνει πέρα από τα βιολογικά στάνταρ, αφού αρνείται την χρήση των προϊόντων που προέρχονται από ζώα που βρίσκονται υπό την εκμετάλλευση του ανθρώπου, ενώ ενθαρρύνει την παρουσία ζώων που ζουν ελεύθερα στο καλλιεργήσιμο έδαφος.

Στους βιολογικούς αγρότες επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν ζωικά προϊόντα ως λιπάσματα, όπως κοπριά, λίπασμα από το αίμα, τα κόκκαλα, και τα φτερά των ζώων, και το γαλάκτωμα ψαριών, αλλά αυτά τα ζωικά προϊόντα λαμβάνονται συχνά από τα εντατικά αγροκτήματα και τα σφαγεία. Η μεγάλης κλίμακας κτηνοτροφία πέρα από την δυσμενή επίδραση της στο περιβάλλον, εκθέτει τα ζώα που χρησιμοποιεί σε πολλούς μολυσματικούς παράγοντες.

Η Veganic γεωργία σπάει τη σύνδεση μεταξύ της εντατικής κτηνοτροφίας και της παραγωγής βιολογικών τροφίμων και διατηρεί την γονιμότητα του εδάφους χρησιμοποιώντας φυτικά-βασισμένες τεχνικές.

Όπως στην βιολογική γεωργία, η veganic καλλιέργεια δεν χρησιμοποιεί τα ακόλουθα προϊόντα:

-Κανένα φυτοφάρμακο (ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα, τρωκτικοκτόνα, μυκητοκτόνα)
-Κανένα χημικό λίπασμα
-Κανέναν γενετικά τροποποιημένο οργανισμό (ΓΤΟ)

Επιπλέον, η veganic γεωργία δεν επιτρέπει την θανάτωση των ζώων, ούτε την χρήση των προϊόντων που παράγονται από ζώα που είναι υπό την εκμετάλλευση του ανθρώπου, δηλαδή:

λίπασμα αίματος, οστών, ή φτερών ζώων, ιχθυάλευρο, γαλάκτωμα ψαριών, λίπασμα γαρίδων ή κοπριά

Αντ' αυτών, η veganic γεωργία χρησιμοποιεί φυτικά-βασισμένες τεχνικές για την γονιμότητα του εδάφους:

-Προστατευτική κάλυψη (για την συγκράτηση της υγρασίας του εδάφους)
-Φυτικό λίπασμα (κομπόστ)
-Χλωρή λίπανση
-Ψιλοκομμένα κλαδιά
-Αμειψισπορά ( εναλλαγή καλλιεργειών)
-Πολυ-καλλιέργεια( σε αντίθεση με την μονοκαλλιέργεια)
-Και όλες οι άλλες τεχνικές που είναι αειφόρες και δεν στηρίζονται στην εκμετάλλευση των ζώων.

Πέρα από αυτά, η veganic γεωργία επιδιώκει να δείξει έναν πιό αειφόρο τρόπο καλλιέργειας, με μειωμένη εξάρτηση στα καύσιμα. Όσο το δυνατόν περισσότερο, οι veganic αγρότες παράγουν τις πηγές γονιμότητάς τους άμεσα στο αγρόκτημα. Το veganic αξίωμα είναι ότι θρέφοντας το χώμα, αυτό στη συνέχεια θα θρέψει τα φυτά. Με την προσθήκη οργανικών φυτικών υλικών στο χώμα, αυτό συνεπάγεται ένα πλούσιο, ζωντανό χώμα που είναι γεμάτο μικροοργανισμούς, οι οποίοι με την σειρά τους θρέφουν τα φυτά και δημιουργούν μακροπρόθεσμη γονιμότητα. Οι Veganic τεχνικές στοχεύουν να αναπληρώσουν τη βιοποικιλότητα των φυτών και των ζώων, και οι veganic καλλιεργητές είναι αφιερωμένοι στην φροντίδα του άγριου οικοσυστήματος που περιβάλλει και αποτελεί το καλλιεργήσιμο έδαφός τους.

Συνδέσεις στο διαδίκτυο:
Veganic Agriculture Network www.goveganic.net
Vegan Organic Network www.veganorganic.net
Certified Naturally Grown www.naturallygrown.org
Michael Fields Agricultural Institute www.michaelfieldsaginst.org