Αντί να παίρνουν αυτοί μέτρα για μας, ας πάρουμε εμείς μέτρα γι αυτούς

Ποιοι είναι αυτοί και ποιοι είμαστε εμείς;

Θα μπορούσαμε απλουστεύοντας τον συλλογισμό να θεωρήσουμε το σύστημα ως την φάρμα, τους διαχειριστές της ως βοσκούς και τους λαούς ως τα κοπάδια.

Γιατί μια τέτοια απλούστευση;

Γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ μοιάζουμε με κοπάδι εκτρεφόμενων ζώων και μάλιστα όχι σε λιβάδι αλλά στις φρικιαστικές συνθήκες βιομηχανικής φάρμας ζώντας κάτω από την ολοένα εντεινόμενη ψυχολογική και σωματική καταπίεση.

Και βέβαια γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι ο βοσκός, παρά την έντεχνη προσπάθεια εξωραϊσμού του, ποτέ δεν υπήρξε ο καλός της ιστορίας.

Μια φάρμα εκτροφής ζώων σκοπό έχει την αποκόμιση του μέγιστου δυνατού κέρδους μέσα από την εκμετάλλευση των υπερσυνωστισμένων, φυλακισμένων ζώων. Οι βοσκοί-διαχειριστές της φάρμας γνωρίζουν λεπτομερώς το κάθε στάδιο της "γραμμής παραγωγής", η οποία είναι απερίγραπτα αφόρητη και τυραννική για τα ζώα όπως επίσης γνωρίζουν και τον προδιαγεγραμμένο και οριζόμενο από αυτούς βίαιο θάνατο τους.

Τα μέτρα λοιπόν που παίρνουν οι βοσκοί-διαχειριστές πρέπει να πληρούν δύο προϋποθέσεις:

Πρώτον, να συγκαλύπτουν την χωρίς φραγμό εκμετάλλευση ενώ θα παρουσιάζονται ως ευημερία για τα κοπάδια, έτσι ώστε να έχουν αν είναι δυνατόν και την συναίνεση τους και δεύτερον, να ενισχύουν ακόμη περισσότερο την κυριαρχία και την εκμετάλλευση προς αυτά.

Αν αυτό είναι το σκεπτικό των βοσκών-διαχειριστών, τότε τα μέτρα που θα πρέπει να επεξεργαστούν και να πάρουν τα κοπάδια θα πρέπει να στοχεύουν στη ρίζα του προβλήματος, γιατί δεν υπάρχει πλέον το περιθώριο ψευδαισθήσεων αλλά ούτε και της επανάληψης των ίδιων λαθών.

Η εκτροφή ζώων (αλλά και γενικότερα η υποδούλωση σε κοπάδια) μπορεί να τερματιστεί όταν ο αποδέκτης των "προϊόντων" της εναντιωθεί ιδεολογικά και σταματήσει να συμμετέχει σε αυτήν. (Στην περίπτωση των ζώων αυτό επιτυγχάνεται όταν οι άνθρωποι γίνονται βίγκαν.)

Για να συμβεί αυτό απαιτείται η κατανόηση του ποιος είναι ποιος σε αυτήν την διαδικασία, έστω και με τον απλουστευτικό τρόπο που έγινε παραπάνω.

Όταν μια τέτοια κατανόηση είναι ξεκάθαρη σε κάθε συνείδηση, όταν δηλαδή έχουν προσδιοριστεί και φαίνονται οι αιτίες και οι υπεύθυνοι για τα δεινά των κοπαδιών(ανθρώπινων και μη) τότε η ιδεολογική εναντίωση θα μεταφράζεται σε πρακτική συμπεριφορά, η οποία θα ξεφεύγει από τα χαρακτηριστικά της περιστασιακής διαμαρτυρίας και θα έχει τα χαρακτηριστικά της μόνιμης βλάβης στα συμφέροντα που δρουν εναντίον των κοπαδιών.

Άμεσος στόχος σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι το να πλήττεται οικονομικά ο υπεύθυνος μέσα από την ενσυνείδητη μη συμμετοχή στο σχέδιο που αυτός προωθεί.

Έτσι αντί για μια ανθρωπότητα που χειραγωγείται από τις παραπλανητικές, καταστροφικές σειρήνες του συστήματος των τραπεζών και των πολυεθνικών, θα αναπτύσσεται ένα κίνημα με αξίες του εκείνες που τίθενται ως προϋπόθεση από το ίδιο το οικοσύστημα της Γης για την συνύπαρξη και την διαβίωση σε αυτό.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο στοχαστικής αλλά και άμεσης δράσης ο veganism ως η ιδεολογία της μη καταπίεσης στην οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας και με κύρια, άμεση εστίαση* στο χρέος της μη εκμετάλλευσης των ζώων, μπορεί και πρέπει να γίνει η εμπροσθοφυλακή αυτού του αναδυόμενου κινήματος των ανιδιοτελών και των αδιάφθορων.

Ο veganism μεταμορφώνοντας την σχέση μας με τον πιο καταπιεζόμενο(τα ζώα), μπορεί να καλλιεργήσει μια βαθύτερη ευαισθητοποίηση και συνειδητοποίηση, γιατί μας προκαλεί να απεγκλωβιστούμε από τις αυθαίρετες διακρίσεις (πχ speciesism).  Και ακόμα μας καλεί να υπερβούμε την κοντόφθαλμη και συντεχνιακή οπτική των κοινωνιών και των κοινωνικών αγώνων (μόνο για τον άνθρωπο), γιατί όσο κάποιοι είναι ακόμα δούλοι(τα ζώα), κανείς δεν είναι ελεύθερος.

Αυτή η δυναμική, παραμερίζοντας τον ανθρωποκεντρισμό και αναδεικνύοντας μια συνολική, βιοκεντρική θεώρηση, μπορεί να φέρει μια ουσιαστική ανανέωση στα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης (αλλά και σε οτιδήποτε ανιχνεύει μια εναλλακτική κατεύθυνση)  και να συμβάλλει καταλυτικά στην προσπάθεια ριζικής μεταμόρφωσης του κόσμου μας.

Η ίδια η συγκυρία καταρρίπτει πλέον ραγδαία κάθε παραπέτασμα που έχει μέχρι τώρα επιχειρήσει να κρύψει την αλήθεια.

Ο τρόπος και ο δρόμος έχουν αρχίσει να διακρίνονται από όλο και πιο πολλούς και η νίκη όταν συντελεστεί, αν και πύρρεια (δισεκατομμύρια άνθρωποι και τρισεκατομμύρια ή τετράκις εκατομμύρια ζώα έχουν εξοντωθεί και ο πλανήτης έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ίσως βλάβη στις χιλιετίες ύπαρξης των διαφόρων μορφών του συστήματος της φάρμας) θα είναι η τελική δικαίωση των αξιών, της παιδείας και ενός πραγματικού πολιτισμού.

.............................................

* Παρόλο που η εκμετάλλευση των ανθρώπων και των ζώων είναι αλληλένδετη και προερχόμενη από τον ίδιο μηχανισμό εξουσίας και ελέγχου, τα κοινωνικά κινήματα επιδεικνύουν μια σχετική αδυναμία στο να κατανοήσουν αυτό το γεγονός, με αποτέλεσμα τα ζώα μέσα στην τρέχουσα κουλτούρα να κατρακυλούν σε καθεστώς ολοένα μεγαλύτερης περιφρόνησης και απαξίωσης.

Έτσι το ζήτημα των ζώων έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει μέχρι να φτάσει στο επίπεδο αποδοχής των άλλων κοινωνικών κινημάτων και με αυτήν την έννοια χρήζει προτεραιότητας και εντονότερης προσπάθειας.