29 March 2013

Πότε θα αντιδράσουμε στο μέγιστο σκάνδαλο που λέγεται απαξίωση της ζωής


Μέσα στις δραματικές συνθήκες που έχει φτάσει να ζει η ανθρωπότητα και οι οποίες κάθε μέρα μεταβάλλονται ραγδαία προς το χειρότερο, ένα πράγμα προβάλει πλέον ολοφάνερα: αυτό που ζούμε είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο, είναι το μέγιστο σκάνδαλο που λέγεται απαξίωση της ζωής. Οτιδήποτε συμβαίνει μέσα στο τρέχον σύστημα φωνάζει απροκάλυπτα ότι η ζωή δεν έχει καμιά αξία και αυτό το μήνυμα μας σερβίρεται ωμά και κατάμουτρα κάθε μέρα.

Αυτοί που δόλια βρέθηκαν σε θέση ελέγχου των κοινωνιών και της ανθρωπότητας και ο μηχανισμός εξουσίας τους ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την διατήρηση του στάτους κβο των προνομίων που βίαια υφάρπαξαν. Ειδικότερα στην τρέχουσα συγκυρία αυτό γίνεται με κάθε τρόπο που υπάρχει στην διάθεσή τους και με την απροκάλυπτη εχθρότητα και καταπίεση ενάντια στη ζωή, ανθρώπινη και μη ανθρώπινη.

Όλα τα επιμέρους σκάνδαλα που ξεσπούν ασταμάτητα και χωρίς τελειωμό σε κάθε πτυχή της ζωής μας προέρχονται από αυτό το βασικό σκάνδαλο της απαξίωσης της ζωής. Και φυσικά όλα τα σκάνδαλα είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να ενισχύουν συνεχώς αυτό το μέγιστο σκάνδαλο που θέλει την ζωή χωρίς αξία ενώ στην θέση της να προτάσσονται ως αξία τα αντιδραστικά δόγματα αυτού του συστήματος.

Έτσι για παράδειγμα η ανθρωπότητα ωθείται στο αρρωστημένο σκεπτικό που θέλει το ψευδο-χρέος, την «οικονομία», τις τράπεζες, κλπ να είναι πιο σημαντικά από την ζωή των ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι έχουν ωθηθεί να πιστεύουν ότι το μοντέλο τροφής που τους έχει επιβληθεί είναι πιο σημαντικό από την ζωή των μη ανθρώπινων ζώων.

Εξ ου και η μετάβαση σε μια απόλυτα ανώμαλη, ανεξέλεγκτη και εχθρική διατροφική δυστοπία που συνεχίζεται ακάθεκτη. Η τροφή έχει πλέον φτάσει στον οργουελικό αντίποδα του να είναι μη τροφή. Είναι κάτι εντελώς ξένο και απομακρύνεται συνεχώς από αυτό που είναι συμβατό με την ανθρώπινη πεπτική ανατομία, με τις θεμελιώδεις αξίες και την ηθική αλλά και τους νόμους του οικοσυστήματος. Πρόκειται για έναν χώρο απέραντα βρώμικο όπου η μια ανωμαλία διαδέχεται την άλλη και το ένα σκάνδαλο το άλλο, με τελευταίο αυτό με το κρέας αλόγου. 

Τα πάντα επιβάλλονται από τα πάνω, από ένα σύστημα αντιδραστικό που προς στιγμήν φαίνεται να παίζει στο γήπεδό του και να μας επιβάλει ότι θέλει. Και αν ο χώρος της πολιτικής είναι μια φορά βρώμικος, ο χώρος της διατροφής είναι πολλές φορές περισσότερο. Το διατροφικό πεδίο μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο βουλιάζει ασταμάτητα στον δυσώδη βούρκο του ολοκληρωτισμού όπως άλλωστε βουλιάζει και κάθε άλλη πτυχή της ζωής μας για την οποία μας αφαιρέθηκε η δυνατότητα να έχουμε λόγο. Έτσι τα μεταλλαγμένα είναι παντού σε μια Ευρώπη που οι πολίτες είναι σαφώς ενάντια τους ενώ ο διατροφικός κώδικας ύπουλα προωθείται για να μας αφαιρέσει και το τελευταίο δικαίωμα στην πραγματική τροφή.


Σε αυτή την καταστροφική πορεία δίνουν το παλμό και την καθοδηγούν τα λεγόμενα ζωικά «προϊόντα» αφού αυτά μπορεί να παρουσιάζονται ως η κάλυψη της ανάγκης της τροφής αλλά στην πραγματικότητα σημαίνουν ένα και μόνο πράγμα: την απαξίωση της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων (και κατ’ επέκταση και του ανθρώπου). Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με την ρίζα του σκανδάλου και την πρωτογενή παραγωγή της αντίληψης που απαξιώνει την ζωή. Εν συνεχεία μέσα από τον σκόπιμο κορεσμό της κοινωνίας με ζωικά «προϊόντα», με το να βρίσκονται παντού και με το να έχουν επιβληθεί ως «αναγκαία» και «απαραίτητα», λειτουργούν ως το ζωντανό παράδειγμα της απαξίωσης της ζωής που διαβρώνει και αλώνει την συλλογική συνείδηση. Και τελικά καταλήγει να επιτρέπει την ίδια απαξίωση και καταπίεση και για την ζωή των ανθρώπων.

Αλλά όσο η πηγή των σκανδάλων (η απαξίωση της ζωής που πρωτογενώς εισβάλει στην κοινωνία ως τροφή μέσα από την καταπίεση των ζώων) θα αφήνεται αδιαμφισβήτητη και στο απυρόβλητο, θα παράγει συνεχώς απαξίωση και αλλεπάλληλα σκάνδαλα. Και το ερώτημα είναι πότε ο καταναλωτής θα πάρει ανάποδες ώστε τελικά να καταρρεύσει η πίστη του σε αυτό το σύστημα.

Η «αγορά» των ζωικών όσο κραταιά και να δείχνει σήμερα και όσο και αν οι προβλέψεις της μιλούν για διπλασιασμό της «παραγωγής» μέχρι το 2020, είναι μια εύθραυστη αγορά που εύκολα θα μπορούσε να καταρρεύσει και να τιναχτεί στο αέρα. Η αγορά αυτή εξαρτάται από μια σειρά σκόπιμα ευνοϊκούς παράγοντες σήμερα, (όλους καλυπτόμενους με χρήματα του καταναλωτή όπως επιδοτήσεις, διαφήμιση, εκπαίδευση στρατιών «ειδικών» της εκμετάλλευσης ζώων με σκοπό την παραπληροφόρηση και την συμμετοχή του καταναλωτή σε αυτό το σύστημα, κλπ) αλλά τελικά εξαρτάται κυρίως από τον αβέβαιο και απρόβλεπτο ανθρώπινο παράγοντα που είναι ήδη αρκετά δυσαρεστημένος.

Έτσι σε ανύποπτο χρόνο η περίοδος του εφησυχασμένου καταναλωτή μπορεί να λήξει και μεθαύριο τα γούστα μπορεί να αλλάξουν και αυτός να αποσύρει την συναίνεσή του από αυτή την αγορά. Γιατί ο «πελάτης» της συγκεκριμένης «αγοράς» δεν είναι δεδομένος και δεν θα είναι πάντα πειθήνιος και ευκολόπιστος. Η τάση έχει ήδη αρχίσει να διαγράφεται και πολλοί, παρασυρόμενοι από τα σκάνδαλα και τον εμπαιγμό αλλά κυρίως από την ανάγκη να προστατέψουν την υγεία τους και την ζωή τους, αποσύρουν την στήριξη τους από αυτή την αγορά. Ο γίγαντας ξυπνάει και οι στατιστικές λένε ότι στις ΗΠΑ το 12,5% έχει πλέον μπει σε μια φυτική διατροφή.

Μέσα στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται αλλά και απέναντι στο υπάρχον σκηνικό που έχει ισοπεδώσει την αξία της ζωής, η vegan προσέγγιση και προοπτική είναι η μόνη φωνή πραγματικής αντίθεσης και η μόνη που αποκαθιστά στη πράξη την αξία της ζωής. Είναι η θρυαλλίδα που δημιουργεί σταδιακά την κρίσιμη μάζα η οποία θα τερματίσει το μέγιστο σκάνδαλο της απαξίωσης της ζωής και θα μας πάει στο επόμενο κεφάλαιο της ανθρώπινης εξέλιξης.

Η μεγαλύτερη απειλή για το σύστημα και τις «αγορές» του (με προεξάρχουσα αυτήν των «ζωικών προϊόντων») είναι η σύνδεση των αισθανόμενων εκ των οποίων ο ένας (άνθρωπος) τεχνητά στρέφεται εναντίον του άλλου (ζώα) και ο veganism αντιπροσωπεύει αυτή την σύνδεση και την επανασύνδεση. Μας ξεκαθαρίζει ότι αυτό που το σύστημα της καταπίεσης παρουσιάζει ως «αγορά», δεν είναι αγορά και ούτε πρόκειται για «πελάτες» ή «καταναλωτές». Μας δείχνει ότι σκόπιμα οι έννοιες συγχέονται αφού πρόκειται για ένα δουλεμπόριο στο οποίο οι «καταναλωτές» μετατρέπονται σε πιόνια που αποδέχονται τα προϊόντα εγκλήματος και της λεηλασίας της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων μέσα σε ένα σκηνικό όπου η εκμετάλλευση ντύνεται ως αγορά και η καταπίεση μεταμφιέζεται ως κατανάλωση.


Το σύστημα βρίσκεται σε θέση αμυνόμενου και σε μια συνεχή μάχη ενάντια στην ευαισθητοποίηση, στην συνειδητοποίηση και στην επίγνωση που καραδοκούν στο μυαλό και στην καρδιά του καταναλωτή. Όμως τι να πρωτοκρύψει και τι να δικαιολογήσει, και για πόσο ακόμη;

Όταν υπάρξει συνείδηση του τι κάνουν οι άνθρωποι στην αισθανόμενη ζωή, τότε το παιχνίδι για την αγορά ζωικών θα έχει χαθεί. Ο μέχρι χθες πειθήνιος πελάτης είναι πλέον σε θέση να διαλευκάνει το άδικο και μακάβριο έγκλημα και να δει την πλήρη εικόνα. Ξαφνικά όλα τα διάσπαρτα, πολλαπλά, αποσπασματικά κομμάτια που υπάρχουν στα ράφια αυτής της «αγοράς» επανασυνδέονται στο ον από το οποίο προήλθαν: το γάλα, το κρέας, το καλλυντικό, το ρούχο, το παπούτσι και τόσα άλλα «προϊόντα», από λείψανα μιας ζωής που απαξιώθηκε συντίθενται πλέον συμβολικά και ξαναδημιουργούν την ζωή που άδικα χάθηκε σε ένα άλλο επίπεδο.

Είναι το βαθύτερο επίπεδο όπου όλη η σκευωρία της απαξίωσης της ζωής και του πως αυτή περνούσε από την εκμηδένιση της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων έρχεται στο προσκήνιο. Και τότε ο καταναλωτής κατανοεί ότι πάνω απ’ όλα και ο ίδιος είναι φορέας αισθανόμενης ζωής. Είναι η στιγμή της βαθιάς κατανόησης ότι ο σεβασμός της ίδιας μας της ζωής περνάει από τον σεβασμό της ζωής των άλλων αισθανόμενων. Και τότε επιτακτικά διαισθάνεται το χρέος να υπερασπίσει την αξία της ζωής, κάθε ζωής, με το να βγει για πάντα από αυτή την «αγορά».






15 March 2013

Vegan εν καιρώ κρίσης


Η ψευδο-κρίση που μας έχει επιβληθεί και της οποίας οι πραγματικές συνέπειες συντρίβουν τη ζωή μας είναι η κορύφωση ενός συνεχιζόμενου δράματος που ζητά επιτακτικά την κάθαρση. Έχουμε φτάσει σε μια συγκυρία όπου δεν έχουμε την πολυτέλεια να εφησυχαστούμε και να εστιάσουμε μόνο στην επιβίωση. Γιατί η παγκοσμιοποιημένη ψευδο-κρίση μας δείχνει εντελώς ωμά και απροκάλυπτα τα δόντια της και το πραγματικό, αποκρουστικό πρόσωπό της: είναι η αποθέωση της καταπίεσης η οποία οδηγεί στην πλήρη απαξίωση της ζωής.

Μέσα από την απάτη της ψευδο-κρίσης οι δυνάστες της ανθρωπότητας ολοφάνερα επιδιώκουν την ισοπέδωση της ανθρώπινης ζωής και κυριολεκτικά την έξωσή της από έναν κόσμο που τον έχουν κάνει «ιδιοκτησία» τους, αφού στο τεχνητά δημιουργημένο και νοσηρό πλαίσιο του ψευδο-χρέους η ζωή εκμηδενίζεται μπροστά στην παράνοια: στην δήθεν αξία του χρήματος και μάλιστα του παραστατικού (FIAT money).

Έτσι όλο αυτό το άθλιο κατασκεύασμα που τυλίγει την μια μετά την άλλη τις κοινωνίες και τα έθνη του πλανήτη και τα έχει φέρει σε απόγνωση και σε καταστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, θέτει επιτακτικά ένα ζήτημα και απαιτεί με πείσμα ένα και μόνο πράγμα: την αλήθεια και την επίγνωση. Και η δεδομένη ψευδο-κρίση μας φωνάζει με τον τρόπο της ότι μπορεί και πρέπει να είναι η τελευταία, με την έννοια ότι επιτέλους πρέπει να γίνει το οριστικό ξεκαθάρισμα με τις αντιλήψεις και τους φορείς τους που επιβουλεύονται την αξία της ζωής.

Αυτό απαιτεί την συνειδητοποίηση ότι η ψευδο-κρίση δεν είναι οικονομική, πολιτική ή οτιδήποτε άλλο παρουσιάζεται αλλά είναι κατεξοχήν ηθική. Στο ηθικό επίπεδο βρίσκεται η κάθαρση της τραγωδίας και η λύση του δράματος. Αν έγκαιρα αναγνωρίζαμε την αλήθεια που λεει ότι η ρίζα της κρίσης είναι η κρίση αξιών κανένα δεινό από όσα συμβαίνουν δεν θα μπορούσε να μας συμβεί: δεν θα είχαν παραγκωνιστεί και εξοστρακιστεί οι θεμελιώδεις άξιες από την ανθρώπινη κοινωνία και δεν θα είχαν υποκατασταθεί από τα δόγματα και τις χυδαίες αντιλήψεις που τώρα κυριαρχούν, με κορυφαίο δόγμα αυτό της καταπίεσης. 

Μέσα από την ανοχή, την προσήλωση, και τελικά την θεοποίηση της καταπίεσης των άλλων αισθανόμενων (και ανθρώπων αλλά ιδιαίτερα των μη ανθρώπινων ζώων) φτάσαμε στα δεινά που τώρα αντιμετωπίζουμε. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βγούμε από την πλεκτάνη της κρίσης που έχει στηθεί εις βάρος μας αν δεν ενεργήσουμε βάσει της αλήθειας. 

Και εδώ υπεισέρχεται ο veganism ο οποίος πάνω απ’ όλα σημαίνει ότι βλέπω την μεγάλη αλήθεια: την αξία της ζωής και ενεργώ με βάση αυτή και όχι με όλες εκείνες τις επινοημένες αντιλήψεις και δόγματα που εξυπηρετούν μια δομή αδιάκριτα εχθρική προς την ζωή.

Μέσα σε ένα πλανήτη που το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η αισθανόμενη ζωή, ο veganism επαναφέρει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος εκεί όπου πραγματικά θα έπρεπε να είναι: δεν μπορούμε και δεν είναι δυνατόν να μην υπολογίζουμε την ζωή και επίσης δεν έχουμε το δικαίωμα να μην την υπολογίζουμε.

Μια τέτοια διαπίστωση μας δείχνει ξεκάθαρα τον υπαίτιο της κρίσης που είναι η καταπίεση του τεχνητά αποδυναμωμένου από τον τεχνητά υπερδύναμο και ισχυρό (Με την έννοια ότι η ηγετική ομάδα που τώρα ασκεί έλεγχο επί των ζωών μας έχει δόλια και βίαια αφαιρέσει και σφετεριστεί την δύναμη μας και την χρησιμοποιεί εναντίον μας). Γι αυτό και η εστίαση και η αφετηρία μετατοπίζεται πλέον στο «υπολογίζω την ζωή», ανθρώπινη και μη ανθρώπινη, και αυτή είναι η βασική αρχή στην οποία θα βασίσω την επιβίωση και την ζωή μου. Η επιβίωση παύει να σχετίζεται με τον ατομισμό ή τον πανικό του επιβιώνω εις βάρος άλλων, ανθρώπων και μη ανθρώπων, και σχετίζεται με την νηφάλια, στοχαστική δράση που στέλνει την καταπίεση εκεί από όπου ήρθε, στους παραγωγούς της και όχι σε αθώα θύματα.

Και συμβολικά ξεκινώ να υπολογίζω και να σέβομαι αληθινά τη ζωή από εκείνους που το τρέχον σύστημα έχει καταδικάσει στην απόλυτη καταπίεση: τα μη ανθρώπινα ζώα. Τα ζώα τα οποία αυθαίρετα και άδικα έχουν οριστεί ως πόροι μας (τροφή, ένδυση, κλπ) και τεχνητά έχουν καταστεί ανίκανα να αντισταθούν και να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους γίνονται το σύμβολο αυτού του αγώνα. Τα ζώα γίνονται η προτεραιότητα γιατί αυτά περιφέρονται από το τρέχον σύστημα ως το ζωντανό παράδειγμα της καταπίεσης, με μοναδικό σκοπό να εκπαιδεύεται και να εξοικειώνεται η ανθρώπινη συνείδηση με την αδικία. Και φυσικά η προτεραιότητα των ζώων δεν σημαίνει ότι παραβλέπεται η καταπίεση των ανθρώπων αλλά έμπρακτα και εμφατικά τονίζει το κοινό μέτωπο και τον κοινό στόχο.

Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί αλλά και αυτές που ακολουθούν είναι το καθαρότερο κάλεσμα για veganism και vegan εν καιρώ κρίσης είναι η καλύτερη άμυνα ενάντια στην ψευδο-κρίση που προσπαθεί να φέρει την κοινωνία σε καταστάσεις περισσότερου διχασμού μεταξύ των καταπιεζόμενων ομάδων.

Vegan εν καιρώ κρίσης είναι επίσης η καλύτερη επίθεση ενότητας, επανασύνδεσης και ειρήνης ενάντια στον κάθε είδους επιβεβλημένο εμφύλιο που μπορεί να γίνεται με λόγια, με όπλα ή με πιρούνια και με θύματα πάντα την αθώα και ανυπεράσπιστη ζωή. Τερματίζοντας τις μονομερείς εχθροπραξίες του ιδιόμορφου εμφύλιου προς τα μη ανθρώπινα ζώα αποκαθιστούμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αξία της ζωής και στέλνουμε το μήνυμα ότι η ζωή δεν χρεοκοπεί και ότι το μόνο που πρόκειται να χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα είναι το σύστημα που την καταπιέζει.







01 March 2013

Το κρέας θα είναι πάντα φόνος


«... αυτό το όμορφο πλάσμα πρέπει να πεθάνει.
Αυτό το όμορφο πλάσμα πρέπει να πεθάνει.
Και ο θάνατος χωρίς λόγο είναι φόνος.»

Το κλασικό (από την δεκαετία του ‘80) τραγούδι των Smiths θα προβάλει διαχρονικά την αλήθεια όσο η λαθραία, χυδαία και απόλυτα υποτιμητική για το ανθρώπινο είδος επινόηση του κρέατος θα εξακολουθεί ανενδοίαστα και προκλητικά να υπάρχει στον κόσμο μας.

Και ο Morrissey πάντα περιλαμβάνει το κομμάτι αυτό στις συναυλίες του με τον δραματοποιημένο τρόπο που φαίνεται στο παρακάτω βίντεο από την εμφάνισή του στην Viña del Mar στην Χιλή το 2012.



Η λέξη κρέας είναι η πλέον συμβολική της καταπίεσης των ζώων, όμως το γάλα, τα αυγά και όλα τα ζωικά «προϊόντα» είναι τελικά κρέας αφού προϋποθέτουν ζωές ενταγμένες δια της βίας σε ένα τραγικό φαύλο κύκλο εκμετάλλευσης χωρίς επιζώντες όπου όλα τα σώματα καταλήγουν να κρεουργηθούν σε «φτηνό» ή «ακριβό» κρέας. Έτσι στο κείμενο αυτό με τη λέξη κρέας εννοούνται όλα τα ζωικά «προϊόντα».

....................

Η λέξη κρέας δεν θα έπρεπε να υπάρχει στο λεξιλόγιο μας.

Είναι μια λέξη μακάβρια βίαιη και σκληρή, στιγματισμένη με αθώο αίμα.

Μια λέξη ψυχρή που χυδαία και με θράσος ομολογεί το έγκλημά της.

Μια λέξη λαθραία. Έχει εισβάλλει παράνομα στην ανθρώπινη συνείδηση και δόλια υποσκάπτει και έχει ανατρέψει την νομιμότητα και την ηθική τάξη που υπήρχε εκεί. Είναι μακράν η απόλυτα υποτιμητική και προσβλητική λέξη για την ανθρώπινη οντότητα αφού παραπέμπει σε όλα εκείνα που ακυρώνουν τον αισθανόμενο άνθρωπο. Είναι το συνώνυμο της καταπίεσης και της απαξίωσης της ζωής και μπορεί μόνο να συνδυάζεται με ένα ανθρώπινο είδος το οποίο έχει μεταλλαχτεί σε κάτι αγνώριστο από αυτό που πραγματικά είναι.

Η λέξη κρέας είναι αναχρονιστική και ξεπερασμένη. Ιστορικά έκανε την εμφάνισή της σε συνθήκες εντελώς διαφορετικές από τις τωρινές και συνδυάστηκε με την βάρβαρη εκείνη μερίδα ανθρώπων που επιδόθηκαν στην καταπίεση των ζώων και μας άφησαν ως κληρονομιά την βαρβαρότητα ενός συστήματος καταπίεσης που φτάνει μέχρι σήμερα.

Η λέξη κρέας είναι μια λέξη απόλυτα ξένη με τον άνθρωπο.

Είναι καιρός να  την διαγράψουμε.

Και μαζί της την εποχή του κρέατος η οποία θα έπρεπε να έχει ήδη εκλείψει αντί της γιγάντωσης που γνωρίζει στην τρέχουσα συγκυρία. Όμως σ’ αυτή της τη φάση, την φάση της απόλυτης υπερβολής και της ωμής αλαζονείας προς την αισθανόμενη ζωή, ζει ουσιαστικά το τελικό ξέσπασμα και την τελευταία αναλαμπή πριν την θεαματική πτώση. Επελαύνει με την μεγαλομανία και την ύβρη της ναζιστικής επέλασης που έχει τυφλωθεί  από το αμόκ του πόλεμου απέναντι σε ανυπεράσπιστα ζώα και ελεγχόμενους καταναλωτές. Και τώρα μέσα σε έναν τέτοιο παροξυσμό ετοιμάζεται για την μεγάλη ματαιότητα: το δικό της σχέδιο Μπαρμπαρόσα και την συντριβή. Όπου ο παραλληλισμός με το σχέδιο είναι η προοπτική διπλασιασμού της παραγωγής των ζωικών μέχρι το 2020 αδιαφορώντας για τις ήδη βαρύτατες περιβαλλοντικές συνέπειες, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και την εντεινόμενη δυσαρέσκεια όλο και περισσότερων ανθρώπων.

Γιατί πολύ απλά όλο αυτό το κακό που συνεχίζεται και συσσωρεύεται, δεν μπορεί να μείνει αδιαμφισβήτητο και ατιμώρητο. Ο ναζιστικός πόλεμος αιφνιδιασμού (blitzkrieg) με τον κορεσμό της κοινωνίας με ζωικά και με όλο και περισσότερες ποσότητες κρέατος είναι το όπλο αυτού του βρώμικου πολέμου και χρησιμοποιείται σαν όπιο που προσπαθεί να ναρκώσει το ανθρώπινο πνεύμα. Ο στόχος του κρέατος είναι αυτή η σπίθα της δικαιοσύνης μέσα σε κάθε συνείδηση. Αυτήν προσπαθεί να εκμαυλίσει, να εξαγοράσει και να σβήσει. Όμως όση επίθεση και αν δέχονται οι άνθρωποι, η σπίθα παραμένει καταχωνιασμένη και καλά φυλαγμένη μέσα τους, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουν. Και σε ανύποπτο χρόνο μπορεί να γίνει η φλόγα που θα βγει στο προσκήνιο και θα κάνει τη καίρια σύνδεση.

Ήδη όλο και περισσότεροι ψυλλιάζονται ότι κάτι «βρωμάει» με το κρέας και βλέπουν πέρα από την δόλια παρουσίαση των ζώων ως «τροφή» όλο το κακόβουλο σχέδιο της καταπίεσης. Γιατί το κρέας, το γάλα, τα αυγά, και όλα τα υπόλοιπα επινοημένα και επιβεβλημένα ζωικά «προϊόντα» όσο και αν μεταμφιεστούν και με οποιοδήποτε σκεπτικό σερβιριστούν, δεν μπορούν να κρύψουν την καταγωγή τους και την πραγματικότητά τους: για όσο καιρό ακόμα θα υπάρχουν, θα είναι η μαρτυρία της λεηλασίας της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων.

Όλα αυτά τα καταχρηστικά φερόμενα ως προϊόντα (που κυριολεκτικά και υπό συνθήκες δικαίου θα ήταν τα πειστήρια του εγκλήματος) είναι συμβατά και εφικτά μόνο σε συνδυασμό με την καρικατούρα του ψευδοσαρκοφάγου, που οδηγεί στην καρικατούρα του ψευδοκυρίαρχου. Και τελικά σε μια κατάσταση αποσύνδεσης όπου ο άνθρωπος πέφτει σε ηθική χειμερία νάρκη και ενεργεί ως αυτόματο της καταπίεσης: εκφυλίζεται δηλαδή σε μια οντότητα η οποία στερείται όλων εκείνων (συναισθήματα, νοημοσύνη, πνεύμα, ηθικό εύρος) που υποτίθεται ότι ξεχωρίζουν τον άνθρωπο από τα άλλα είδη.

Το κρέας είναι η κυρίαρχη υποκρισία μας: η καρικατούρα του ψευδοσαρκοφάγου προσποιείται κάτι που δεν είμαστε και εξ αιτίας της δημιουργούνται και όλες οι άλλες αντιφάσεις. Η στρέβλωση της σκέψης που απαιτείται προκειμένου να πιστέψουμε αυτό που δεν υπάρχει μέσα μας (ανατομία και ένστικτο σαρκοφάγου) παράγει το τεράστιο χάος και σύγχυση σε κάθε άλλη πτυχή της ζωής μας. Μόνον έτσι μπορεί να φαντασιωνόμαστε ότι είμαστε καλοί και να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου την στιγμή που προκαλούμε ολοφάνερο κακό μέσα από την επινόηση του κρέατος αλλά και μέσα από όλες τις υπόλοιπες εκδηλώσεις αυτής της καρικατούρας.

Το κρέας είναι η μεγαλομανία που μας έχει πάρει τα μυαλά και μας κάνει να θεωρούμε ότι τα πάντα υπάρχουν για μας και που τελικά μας φέρνει στην απόλυτα αλαζονική θέση μιας κούφιας και καταστροφικής ανωτερότητας και διχασμού. Έχουμε συνδέσει το κρέας με κάτι που δεν είναι (τροφή) και το αποσυνδέσαμε από αυτό που πραγματικά είναι (φόνος) και από αυτά που υποδηλώνει (καταπίεση, υποτίμηση, ευτελισμό και απαξίωση της ζωής). Είναι το σύμβολο της κουλτούρας του θανάτου: ένα μακάβριο συνοθύλευμα ψυχρότητας και αναισθησίας το οποίο δεν ανέχεται το θαύμα που λέγεται ζωή και την καταδιώκει με μανία. Το κρέας είναι ο τρόπος αυτής της κουλτούρας να διαλαλεί ωμά και χωρίς αιδώ τη δίψα της για αίμα και το θανάσιμο μίσος της κατά της ζωής. Έτσι περιφέρεται ως «νόμιμο» άλλοθι παρέμβασης εναντίον της ζωής με την σκόπιμη συντριβή του σώματος και της υπόστασης πρώτα των ζώων και στη συνέχεια μέσω της εξοικείωσης με την καταπίεση και των ανθρώπων. Το κρέας γίνεται η βολική συγκάλυψη της γενοκτονίας μέσα από ένα κατασκευασμένο πρόσχημα (τροφή) με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συγκαλύπτεται ο πόλεμος και η γενοκτονία ανθρώπων μέσα από το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής επέμβασης». Το κρέας είναι τελικά η γκεμπελική προπαγάνδα που πρέπει να επαναλαμβάνεται για να γίνει πιστευτή. Εξ ου και ο κορεσμός της κοινωνίας με κρέας και ο κατακλυσμός με ζωικά που ύπουλα και σκόπιμα μπλέκει την ανάγκη της τροφής με τα ζώα και την παρέμβαση εναντίον τους.

Όμως το γεγονός ότι κάτι υπάρχει και κατακλύζει την κοινωνία δεν το κάνει ούτε «νόμιμο» ούτε «απαραίτητο» ούτε «σωστό». Έτσι όλη αυτή η επιχείρηση σύνδεσης του κρέατος με τον άνθρωπο είναι στον αέρα γιατί κρέας και άνθρωπος είναι αμοιβαία αποκλειόμενες έννοιες. Το κρέας ωμά μας δείχνει ότι είναι απόλυτα ξένο με αυτό που πραγματικά είναι η ανθρώπινη οντότητα. Είναι ποτέ δυνατόν μια πρακτική η οποία είναι αδιάφορη για την αισθανόμενη ζωή να συνδέεται με την θρέψη ενός αισθανόμενου όντος όπως ο άνθρωπος; Πως μια έννοια που απαιτεί την ακύρωση του αισθανόμενου ανθρώπου και την αποξένωση από το είναι του να έχει πλέον την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτόν; Και γενικότερα, πως μια διαδικασία που οδηγεί σε ένα μονόδρομο καταπίεσης και που μας έχει αποσυνδέσει από την κατανόηση της αξίας της ζωής, από τον σεβασμό της, από την ίδια την ανατομία του ανθρώπινου σώματος να έχει πλέον την οποιαδήποτε σχέση μαζί μας;

Το κρέας μας πλήττει καίρια γιατί καταργεί το σημαντικότερο και πιο θεμελιώδες γνώρισμα του αισθανόμενου ανθρώπου: την δυνατότητα του να συνδέεται με τον ιστό της ζωής. Έτσι το κρέας μας κλέβει και μας στερεί το νόημα της ζωής αφού εξ ορισμού ακυρώνει και εκμηδενίζει όλα εκείνα που έχουν νόημα: την αγάπη και τον σεβασμό της ζωής, την ελευθερία, την ειρήνη, την αειφορία. Στέκει ως τραγικό σύμβολο του αδιεξόδου που έχουμε βρεθεί. Είναι η εμμονή να βλέπουμε τον κόσμο εχθρικά μέσα από το πρίσμα της καταπίεσης. Είναι η αλαζονεία να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δούμε το λάθος μας. Είναι η άρνηση να αναζητήσουμε μιαν άλλη πορεία που θα βασίζεται στο καλό, που θα περιβάλει τη ζωή με σεβασμό και θα της ξαναδίνει αξία.

Το μήνυμα ότι κρέας και άνθρωπος δεν μπορούν να συνυπάρξουν έρχεται όλο και πιο δραματικά στο προσκήνιο καθώς οι κοινωνίες κατακλύζονται από το ζωντανό παράδειγμα της καταπίεσης των ζώων και τα  «προϊόντα» της εκμετάλλευσης των σωμάτων τους βρίσκονται παντού! Το κρέας με το να σκοτώνει όλες τις υψηλές αξίες, καταντάει την ανθρώπινη ζωή και όλη την ανθρωπότητα να λογίζονται ως αναλώσιμο κρέας και όχι ως αισθανόμενη ζωή. Είναι φορέας όλων εκείνων που καταδικάζουμε και θέλουμε να εξαλείψουμε και έχει εξαπλωθεί παρασιτικά ως καρκίνος πάνω στο κοινωνικό σώμα και το οδηγεί σε ένα και μόνο πράγμα: σε μοιραίο αφανισμό και τέλος.

Είναι ολοφάνερο ότι το κρέας δεν είναι η λύση αλλά το θεμελιώδες, το βασικό μας πρόβλημα. Από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε αφού το κρέας ακυρώνει την έννοια του αισθανόμενου ανθρώπου και μας φτωχαίνει και υποβαθμίζει από κάθε άποψη. Δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε πραγματικά και να φτιάξουμε τον πραγματικό πολιτισμό που τώρα είναι μόνο κατ’ όνομα. Δεν μας αφήνει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να ανυψωθούμε σε ανώτερα επίπεδα και να ξεδιπλώσουμε ένα μεγαλείο που τώρα ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε.

Το κρέας έχει ταυτότητα: είναι αυτός ο αισθανόμενος άλλος που πληγώνουμε γιατί δεν μας αφήνουν να διανοηθούμε ποιον τρώμε. Όμως αυτόν ακριβώς είναι που πρέπει να διανοηθούμε. Γιατί αν δεν νοείται κόσμος χωρίς κρέας, τότε δεν μας αξίζει ένας καλύτερος κόσμος.

....................


Meat Is Murder - The Smiths
Στίχοι 

Η νεαρή αγελάδα βγάζει κραυγή αγωνίας
θα μπορούσαν να είναι ανθρώπινες κραυγές
Πιο κοντά έρχεται το λυσσαλέο μαχαίρι
Αυτό το όμορφο πλάσμα πρέπει να πεθάνει
Ένας θάνατος χωρίς λόγο
Και ο θάνατος χωρίς λόγο είναι φόνος

Και η σάρκα που τόσο επιτηδευμένα τηγανίζεις
Δεν είναι ζουμερή, νόστιμή ή καλή
Είναι θάνατος χωρίς λόγο
Και ο θάνατος χωρίς λόγο είναι δολοφονία

Και το μοσχάρι που με χαμόγελο κόβεις
Είναι δολοφονία
Και η γαλοπούλα που πανηγυρικά τεμαχίζεις
Είναι δολοφονία
Ξέρεις πώς πεθαίνουν τα ζώα;

Τα αρώματα της κουζίνας δεν είναι η αίσθηση του σπιτικού και του οικείου
Δεν είναι «ανακουφιστικό», χαρωπό ή καλό
Είναι αίμα που καίγεται και η ανίερη τσίκνα του φόνου

Δεν είναι «φυσικό», «κανονικό» ή καλό
Η σάρκα που τόσο επιτηδευμένα τηγανίζεις
Το κρέας στο στόμα σου
Καθώς γεύεσαι τη γεύση
του φόνου

Όχι, όχι, όχι, είναι δολοφονία
Όχι, όχι, όχι, είναι δολοφονία
... και ποιος ακούει όταν τα ζώα ουρλιάζουν;