Το κρέας θα είναι πάντα φόνος

«... αυτό το όμορφο πλάσμα πρέπει να πεθάνει.

Αυτό το όμορφο πλάσμα πρέπει να πεθάνει.

Και ο θάνατος χωρίς λόγο είναι φόνος.»

Το κλασικό (από την δεκαετία του ‘80) τραγούδι των Smiths θα προβάλει διαχρονικά την αλήθεια όσο η λαθραία, χυδαία και απόλυτα υποτιμητική για το ανθρώπινο είδος επινόηση του κρέατος θα εξακολουθεί ανενδοίαστα και προκλητικά να υπάρχει στον κόσμο μας.

Και ο Morrissey πάντα περιλαμβάνει το κομμάτι αυτό στις συναυλίες του με τον δραματοποιημένο τρόπο που φαίνεται στο παρακάτω βίντεο από την εμφάνισή του στην Viña del Mar στην Χιλή το 2012.

Η λέξη κρέας είναι η πλέον συμβολική της καταπίεσης των ζώων, όμως το γάλα, τα αυγά και όλα τα ζωικά «προϊόντα» είναι τελικά κρέας αφού προϋποθέτουν ζωές ενταγμένες δια της βίας σε ένα τραγικό φαύλο κύκλο εκμετάλλευσης χωρίς επιζώντες όπου όλα τα σώματα καταλήγουν να κρεουργηθούν σε «φτηνό» ή «ακριβό» κρέας. Έτσι στο κείμενο αυτό με τη λέξη κρέας εννοούνται όλα τα ζωικά «προϊόντα».

....................

Η λέξη κρέας δεν θα έπρεπε να υπάρχει στο λεξιλόγιο μας.

Είναι μια λέξη μακάβρια βίαιη και σκληρή, στιγματισμένη με αθώο αίμα.

Μια λέξη ψυχρή που χυδαία και με θράσος ομολογεί το έγκλημά της.

Μια λέξη λαθραία. Έχει εισβάλλει παράνομα στην ανθρώπινη συνείδηση και δόλια υποσκάπτει και έχει ανατρέψει την νομιμότητα και την ηθική τάξη που υπήρχε εκεί. Είναι μακράν η απόλυτα υποτιμητική και προσβλητική λέξη για την ανθρώπινη οντότητα αφού παραπέμπει σε όλα εκείνα που ακυρώνουν τον αισθανόμενο άνθρωπο. Είναι το συνώνυμο της καταπίεσης και της απαξίωσης της ζωής και μπορεί μόνο να συνδυάζεται με ένα ανθρώπινο είδος το οποίο έχει μεταλλαχτεί σε κάτι αγνώριστο από αυτό που πραγματικά είναι.

Η λέξη κρέας είναι αναχρονιστική και ξεπερασμένη. Ιστορικά έκανε την εμφάνισή της σε συνθήκες εντελώς διαφορετικές από τις τωρινές και συνδυάστηκε με την βάρβαρη εκείνη μερίδα ανθρώπων που επιδόθηκαν στην καταπίεση των ζώων και μας άφησαν ως κληρονομιά την βαρβαρότητα ενός συστήματος καταπίεσης που φτάνει μέχρι σήμερα.

Η λέξη κρέας είναι μια λέξη απόλυτα ξένη με τον άνθρωπο.

Είναι καιρός να  την διαγράψουμε.

Και μαζί της την εποχή του κρέατος η οποία θα έπρεπε να έχει ήδη εκλείψει αντί της γιγάντωσης που γνωρίζει στην τρέχουσα συγκυρία. Όμως σ’ αυτή της τη φάση, την φάση της απόλυτης υπερβολής και της ωμής αλαζονείας προς την αισθανόμενη ζωή, ζει ουσιαστικά το τελικό ξέσπασμα και την τελευταία αναλαμπή πριν την θεαματική πτώση. Επελαύνει με την μεγαλομανία και την ύβρη της ναζιστικής επέλασης που έχει τυφλωθεί  από το αμόκ του πόλεμου απέναντι σε ανυπεράσπιστα ζώα και ελεγχόμενους καταναλωτές. Και τώρα μέσα σε έναν τέτοιο παροξυσμό ετοιμάζεται για την μεγάλη ματαιότητα: το δικό της σχέδιο Μπαρμπαρόσα και την συντριβή. Όπου ο παραλληλισμός με το σχέδιο είναι η προοπτική διπλασιασμού της παραγωγής των ζωικών μέχρι το 2020 αδιαφορώντας για τις ήδη βαρύτατες περιβαλλοντικές συνέπειες, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και την εντεινόμενη δυσαρέσκεια όλο και περισσότερων ανθρώπων.

Γιατί πολύ απλά όλο αυτό το κακό που συνεχίζεται και συσσωρεύεται, δεν μπορεί να μείνει αδιαμφισβήτητο και ατιμώρητο. Ο ναζιστικός πόλεμος αιφνιδιασμού (blitzkrieg) με τον κορεσμό της κοινωνίας με ζωικά και με όλο και περισσότερες ποσότητες κρέατος είναι το όπλο αυτού του βρώμικου πολέμου και χρησιμοποιείται σαν όπιο που προσπαθεί να ναρκώσει το ανθρώπινο πνεύμα. Ο στόχος του κρέατος είναι αυτή η σπίθα της δικαιοσύνης μέσα σε κάθε συνείδηση. Αυτήν προσπαθεί να εκμαυλίσει, να εξαγοράσει και να σβήσει. Όμως όση επίθεση και αν δέχονται οι άνθρωποι, η σπίθα παραμένει καταχωνιασμένη και καλά φυλαγμένη μέσα τους, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουν. Και σε ανύποπτο χρόνο μπορεί να γίνει η φλόγα που θα βγει στο προσκήνιο και θα κάνει τη καίρια σύνδεση.

Ήδη όλο και περισσότεροι ψυλλιάζονται ότι κάτι «βρωμάει» με το κρέας και βλέπουν πέρα από την δόλια παρουσίαση των ζώων ως «τροφή» όλο το κακόβουλο σχέδιο της καταπίεσης. Γιατί το κρέας, το γάλα, τα αυγά, και όλα τα υπόλοιπα επινοημένα και επιβεβλημένα ζωικά «προϊόντα» όσο και αν μεταμφιεστούν και με οποιοδήποτε σκεπτικό σερβιριστούν, δεν μπορούν να κρύψουν την καταγωγή τους και την πραγματικότητά τους: για όσο καιρό ακόμα θα υπάρχουν, θα είναι η μαρτυρία της λεηλασίας της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων.

Όλα αυτά τα καταχρηστικά φερόμενα ως προϊόντα (που κυριολεκτικά και υπό συνθήκες δικαίου θα ήταν τα πειστήρια του εγκλήματος) είναι συμβατά και εφικτά μόνο σε συνδυασμό με την καρικατούρα του ψευδοσαρκοφάγου, που οδηγεί στην καρικατούρα του ψευδοκυρίαρχου. Και τελικά σε μια κατάσταση αποσύνδεσης όπου ο άνθρωπος πέφτει σε ηθική χειμερία νάρκη και ενεργεί ως αυτόματο της καταπίεσης: εκφυλίζεται δηλαδή σε μια οντότητα η οποία στερείται όλων εκείνων (συναισθήματα, νοημοσύνη, πνεύμα, ηθικό εύρος) που υποτίθεται ότι ξεχωρίζουν τον άνθρωπο από τα άλλα είδη.

Το κρέας είναι η κυρίαρχη υποκρισία μας: η καρικατούρα του ψευδοσαρκοφάγου προσποιείται κάτι που δεν είμαστε και εξ αιτίας της δημιουργούνται και όλες οι άλλες αντιφάσεις. Η στρέβλωση της σκέψης που απαιτείται προκειμένου να πιστέψουμε αυτό που δεν υπάρχει μέσα μας (ανατομία και ένστικτο σαρκοφάγου) παράγει το τεράστιο χάος και σύγχυση σε κάθε άλλη πτυχή της ζωής μας. Μόνον έτσι μπορεί να φαντασιωνόμαστε ότι είμαστε καλοί και να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου την στιγμή που προκαλούμε ολοφάνερο κακό μέσα από την επινόηση του κρέατος αλλά και μέσα από όλες τις υπόλοιπες εκδηλώσεις αυτής της καρικατούρας.

Το κρέας είναι η μεγαλομανία που μας έχει πάρει τα μυαλά και μας κάνει να θεωρούμε ότι τα πάντα υπάρχουν για μας και που τελικά μας φέρνει στην απόλυτα αλαζονική θέση μιας κούφιας και καταστροφικής ανωτερότητας και διχασμού. Έχουμε συνδέσει το κρέας με κάτι που δεν είναι (τροφή) και το αποσυνδέσαμε από αυτό που πραγματικά είναι (φόνος) και από αυτά που υποδηλώνει (καταπίεση, υποτίμηση, ευτελισμό και απαξίωση της ζωής). Είναι το σύμβολο της κουλτούρας του θανάτου: ένα μακάβριο συνοθύλευμα ψυχρότητας και αναισθησίας το οποίο δεν ανέχεται το θαύμα που λέγεται ζωή και την καταδιώκει με μανία. Το κρέας είναι ο τρόπος αυτής της κουλτούρας να διαλαλεί ωμά και χωρίς αιδώ τη δίψα της για αίμα και το θανάσιμο μίσος της κατά της ζωής. Έτσι περιφέρεται ως «νόμιμο» άλλοθι παρέμβασης εναντίον της ζωής με την σκόπιμη συντριβή του σώματος και της υπόστασης πρώτα των ζώων και στη συνέχεια μέσω της εξοικείωσης με την καταπίεση και των ανθρώπων. Το κρέας γίνεται η βολική συγκάλυψη της γενοκτονίας μέσα από ένα κατασκευασμένο πρόσχημα (τροφή) με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συγκαλύπτεται ο πόλεμος και η γενοκτονία ανθρώπων μέσα από το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής επέμβασης». Το κρέας είναι τελικά η γκεμπελική προπαγάνδα που πρέπει να επαναλαμβάνεται για να γίνει πιστευτή. Εξ ου και ο κορεσμός της κοινωνίας με κρέας και ο κατακλυσμός με ζωικά που ύπουλα και σκόπιμα μπλέκει την ανάγκη της τροφής με τα ζώα και την παρέμβαση εναντίον τους.

Όμως το γεγονός ότι κάτι υπάρχει και κατακλύζει την κοινωνία δεν το κάνει ούτε «νόμιμο» ούτε «απαραίτητο» ούτε «σωστό». Έτσι όλη αυτή η επιχείρηση σύνδεσης του κρέατος με τον άνθρωπο είναι στον αέρα γιατί κρέας και άνθρωπος είναι αμοιβαία αποκλειόμενες έννοιες. Το κρέας ωμά μας δείχνει ότι είναι απόλυτα ξένο με αυτό που πραγματικά είναι η ανθρώπινη οντότητα. Είναι ποτέ δυνατόν μια πρακτική η οποία είναι αδιάφορη για την αισθανόμενη ζωή να συνδέεται με την θρέψη ενός αισθανόμενου όντος όπως ο άνθρωπος; Πως μια έννοια που απαιτεί την ακύρωση του αισθανόμενου ανθρώπου και την αποξένωση από το είναι του να έχει πλέον την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτόν; Και γενικότερα, πως μια διαδικασία που οδηγεί σε ένα μονόδρομο καταπίεσης και που μας έχει αποσυνδέσει από την κατανόηση της αξίας της ζωής, από τον σεβασμό της, από την ίδια την ανατομία του ανθρώπινου σώματος να έχει πλέον την οποιαδήποτε σχέση μαζί μας;

Το κρέας μας πλήττει καίρια γιατί καταργεί το σημαντικότερο και πιο θεμελιώδες γνώρισμα του αισθανόμενου ανθρώπου: την δυνατότητα του να συνδέεται με τον ιστό της ζωής. Έτσι το κρέας μας κλέβει και μας στερεί το νόημα της ζωής αφού εξ ορισμού ακυρώνει και εκμηδενίζει όλα εκείνα που έχουν νόημα: την αγάπη και τον σεβασμό της ζωής, την ελευθερία, την ειρήνη, την αειφορία. Στέκει ως τραγικό σύμβολο του αδιεξόδου που έχουμε βρεθεί. Είναι η εμμονή να βλέπουμε τον κόσμο εχθρικά μέσα από το πρίσμα της καταπίεσης. Είναι η αλαζονεία να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δούμε το λάθος μας. Είναι η άρνηση να αναζητήσουμε μιαν άλλη πορεία που θα βασίζεται στο καλό, που θα περιβάλει τη ζωή με σεβασμό και θα της ξαναδίνει αξία.

Το μήνυμα ότι κρέας και άνθρωπος δεν μπορούν να συνυπάρξουν έρχεται όλο και πιο δραματικά στο προσκήνιο καθώς οι κοινωνίες κατακλύζονται από το ζωντανό παράδειγμα της καταπίεσης των ζώων και τα  «προϊόντα» της εκμετάλλευσης των σωμάτων τους βρίσκονται παντού! Το κρέας με το να σκοτώνει όλες τις υψηλές αξίες, καταντάει την ανθρώπινη ζωή και όλη την ανθρωπότητα να λογίζονται ως αναλώσιμο κρέας και όχι ως αισθανόμενη ζωή. Είναι φορέας όλων εκείνων που καταδικάζουμε και θέλουμε να εξαλείψουμε και έχει εξαπλωθεί παρασιτικά ως καρκίνος πάνω στο κοινωνικό σώμα και το οδηγεί σε ένα και μόνο πράγμα: σε μοιραίο αφανισμό και τέλος.

Είναι ολοφάνερο ότι το κρέας δεν είναι η λύση αλλά το θεμελιώδες, το βασικό μας πρόβλημα. Από αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε αφού το κρέας ακυρώνει την έννοια του αισθανόμενου ανθρώπου και μας φτωχαίνει και υποβαθμίζει από κάθε άποψη. Δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε πραγματικά και να φτιάξουμε τον πραγματικό πολιτισμό που τώρα είναι μόνο κατ’ όνομα. Δεν μας αφήνει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να ανυψωθούμε σε ανώτερα επίπεδα και να ξεδιπλώσουμε ένα μεγαλείο που τώρα ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε.

Το κρέας έχει ταυτότητα: είναι αυτός ο αισθανόμενος άλλος που πληγώνουμε γιατί δεν μας αφήνουν να διανοηθούμε ποιον τρώμε. Όμως αυτόν ακριβώς είναι που πρέπει να διανοηθούμε. Γιατί αν δεν νοείται κόσμος χωρίς κρέας, τότε δεν μας αξίζει ένας καλύτερος κόσμος.

....................

Meat Is Murder - The Smiths
Στίχοι 

Η νεαρή αγελάδα βγάζει κραυγή αγωνίας

θα μπορούσαν να είναι ανθρώπινες κραυγές

Πιο κοντά έρχεται το λυσσαλέο μαχαίρι

Αυτό το όμορφο πλάσμα πρέπει να πεθάνει

Ένας θάνατος χωρίς λόγο

Και ο θάνατος χωρίς λόγο είναι φόνος

Και η σάρκα που τόσο επιτηδευμένα τηγανίζεις

Δεν είναι ζουμερή, νόστιμή ή καλή

Είναι θάνατος χωρίς λόγο

Και ο θάνατος χωρίς λόγο είναι δολοφονία

Και το μοσχάρι που με χαμόγελο κόβεις

Είναι δολοφονία

Και η γαλοπούλα που πανηγυρικά τεμαχίζεις

Είναι δολοφονία

Ξέρεις πώς πεθαίνουν τα ζώα;

Τα αρώματα της κουζίνας δεν είναι η αίσθηση του σπιτικού και του οικείου

Δεν είναι «ανακουφιστικό», χαρωπό ή καλό

Είναι αίμα που καίγεται και η ανίερη τσίκνα του φόνου

Δεν είναι «φυσικό», «κανονικό» ή καλό

Η σάρκα που τόσο επιτηδευμένα τηγανίζεις

Το κρέας στο στόμα σου

Καθώς γεύεσαι τη γεύση

του φόνου

Όχι, όχι, όχι, είναι δολοφονία

Όχι, όχι, όχι, είναι δολοφονία

... και ποιος ακούει όταν τα ζώα ουρλιάζουν;