Vegan εν καιρώ κρίσης

Η ψευδο-κρίση που μας έχει επιβληθεί και της οποίας οι πραγματικές συνέπειες συντρίβουν τη ζωή μας είναι η κορύφωση ενός συνεχιζόμενου δράματος που ζητά επιτακτικά την κάθαρση. Έχουμε φτάσει σε μια συγκυρία όπου δεν έχουμε την πολυτέλεια να εφησυχαστούμε και να εστιάσουμε μόνο στην επιβίωση. Γιατί η παγκοσμιοποιημένη ψευδο-κρίση μας δείχνει εντελώς ωμά και απροκάλυπτα τα δόντια της και το πραγματικό, αποκρουστικό πρόσωπό της: είναι η αποθέωση της καταπίεσης η οποία οδηγεί στην πλήρη απαξίωση της ζωής.

Μέσα από την απάτη της ψευδο-κρίσης οι δυνάστες της ανθρωπότητας ολοφάνερα επιδιώκουν την ισοπέδωση της ανθρώπινης ζωής και κυριολεκτικά την έξωσή της από έναν κόσμο που τον έχουν κάνει «ιδιοκτησία» τους, αφού στο τεχνητά δημιουργημένο και νοσηρό πλαίσιο του ψευδο-χρέους η ζωή εκμηδενίζεται μπροστά στην παράνοια: στην δήθεν αξία του χρήματος και μάλιστα του παραστατικού (FIAT money).

Έτσι όλο αυτό το άθλιο κατασκεύασμα που τυλίγει την μια μετά την άλλη τις κοινωνίες και τα έθνη του πλανήτη και τα έχει φέρει σε απόγνωση και σε καταστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, θέτει επιτακτικά ένα ζήτημα και απαιτεί με πείσμα ένα και μόνο πράγμα: την αλήθεια και την επίγνωση. Και η δεδομένη ψευδο-κρίση μας φωνάζει με τον τρόπο της ότι μπορεί και πρέπει να είναι η τελευταία, με την έννοια ότι επιτέλους πρέπει να γίνει το οριστικό ξεκαθάρισμα με τις αντιλήψεις και τους φορείς τους που επιβουλεύονται την αξία της ζωής.

Αυτό απαιτεί την συνειδητοποίηση ότι η ψευδο-κρίση δεν είναι οικονομική, πολιτική ή οτιδήποτε άλλο παρουσιάζεται αλλά είναι κατεξοχήν ηθική. Στο ηθικό επίπεδο βρίσκεται η κάθαρση της τραγωδίας και η λύση του δράματος. Αν έγκαιρα αναγνωρίζαμε την αλήθεια που λεει ότι η ρίζα της κρίσης είναι η κρίση αξιών κανένα δεινό από όσα συμβαίνουν δεν θα μπορούσε να μας συμβεί: δεν θα είχαν παραγκωνιστεί και εξοστρακιστεί οι θεμελιώδεις άξιες από την ανθρώπινη κοινωνία και δεν θα είχαν υποκατασταθεί από τα δόγματα και τις χυδαίες αντιλήψεις που τώρα κυριαρχούν, με κορυφαίο δόγμα αυτό της καταπίεσης. 

Μέσα από την ανοχή, την προσήλωση, και τελικά την θεοποίηση της καταπίεσης των άλλων αισθανόμενων (και ανθρώπων αλλά ιδιαίτερα των μη ανθρώπινων ζώων) φτάσαμε στα δεινά που τώρα αντιμετωπίζουμε. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βγούμε από την πλεκτάνη της κρίσης που έχει στηθεί εις βάρος μας αν δεν ενεργήσουμε βάσει της αλήθειας. 

Και εδώ υπεισέρχεται ο veganism ο οποίος πάνω απ’ όλα σημαίνει ότι βλέπω την μεγάλη αλήθεια: την αξία της ζωής και ενεργώ με βάση αυτή και όχι με όλες εκείνες τις επινοημένες αντιλήψεις και δόγματα που εξυπηρετούν μια δομή αδιάκριτα εχθρική προς την ζωή.

Μέσα σε ένα πλανήτη που το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η αισθανόμενη ζωή, ο veganism επαναφέρει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος εκεί όπου πραγματικά θα έπρεπε να είναι: δεν μπορούμε και δεν είναι δυνατόν να μην υπολογίζουμε την ζωή και επίσης δεν έχουμε το δικαίωμα να μην την υπολογίζουμε.

Μια τέτοια διαπίστωση μας δείχνει ξεκάθαρα τον υπαίτιο της κρίσης που είναι η καταπίεση του τεχνητά αποδυναμωμένου από τον τεχνητά υπερδύναμο και ισχυρό (Με την έννοια ότι η ηγετική ομάδα που τώρα ασκεί έλεγχο επί των ζωών μας έχει δόλια και βίαια αφαιρέσει και σφετεριστεί την δύναμη μας και την χρησιμοποιεί εναντίον μας). Γι αυτό και η εστίαση και η αφετηρία μετατοπίζεται πλέον στο «υπολογίζω την ζωή», ανθρώπινη και μη ανθρώπινη, και αυτή είναι η βασική αρχή στην οποία θα βασίσω την επιβίωση και την ζωή μου. Η επιβίωση παύει να σχετίζεται με τον ατομισμό ή τον πανικό του επιβιώνω εις βάρος άλλων, ανθρώπων και μη ανθρώπων, και σχετίζεται με την νηφάλια, στοχαστική δράση που στέλνει την καταπίεση εκεί από όπου ήρθε, στους παραγωγούς της και όχι σε αθώα θύματα.

Και συμβολικά ξεκινώ να υπολογίζω και να σέβομαι αληθινά τη ζωή από εκείνους που το τρέχον σύστημα έχει καταδικάσει στην απόλυτη καταπίεση: τα μη ανθρώπινα ζώα. Τα ζώα τα οποία αυθαίρετα και άδικα έχουν οριστεί ως πόροι μας (τροφή, ένδυση, κλπ) και τεχνητά έχουν καταστεί ανίκανα να αντισταθούν και να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους γίνονται το σύμβολο αυτού του αγώνα. Τα ζώα γίνονται η προτεραιότητα γιατί αυτά περιφέρονται από το τρέχον σύστημα ως το ζωντανό παράδειγμα της καταπίεσης, με μοναδικό σκοπό να εκπαιδεύεται και να εξοικειώνεται η ανθρώπινη συνείδηση με την αδικία. Και φυσικά η προτεραιότητα των ζώων δεν σημαίνει ότι παραβλέπεται η καταπίεση των ανθρώπων αλλά έμπρακτα και εμφατικά τονίζει το κοινό μέτωπο και τον κοινό στόχο.

Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί αλλά και αυτές που ακολουθούν είναι το καθαρότερο κάλεσμα για veganism και vegan εν καιρώ κρίσης είναι η καλύτερη άμυνα ενάντια στην ψευδο-κρίση που προσπαθεί να φέρει την κοινωνία σε καταστάσεις περισσότερου διχασμού μεταξύ των καταπιεζόμενων ομάδων.

Vegan εν καιρώ κρίσης είναι επίσης η καλύτερη επίθεση ενότητας, επανασύνδεσης και ειρήνης ενάντια στον κάθε είδους επιβεβλημένο εμφύλιο που μπορεί να γίνεται με λόγια, με όπλα ή με πιρούνια και με θύματα πάντα την αθώα και ανυπεράσπιστη ζωή. Τερματίζοντας τις μονομερείς εχθροπραξίες του ιδιόμορφου εμφύλιου προς τα μη ανθρώπινα ζώα αποκαθιστούμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αξία της ζωής και στέλνουμε το μήνυμα ότι η ζωή δεν χρεοκοπεί και ότι το μόνο που πρόκειται να χρεοκοπήσει οριστικά και αμετάκλητα είναι το σύστημα που την καταπιέζει.