Η Διατροφική Ελευθερία είναι η ελευθερία κάθε είδους να εκφράζει την φυσική
του προδιάθεση όπως καθορίζεται από την πεπτική του ανατομία και να εναρμονίζεται
κατ΄ αυτό τον τρόπο με το μητρικό οικοσύστημα. Με αυτή την έννοια η Διατροφική
Ελευθερία είναι ένα φυσικό δικαίωμα και αποτελεί το βασικό μέρος της ελευθερίας
των ειδών αλλά και του ατόμου, αφού είναι η ελευθερία που συνδέεται με την
βιολογική ύπαρξη και την επιβίωση σε μια υγιή κατάσταση.
Μέσα από την Διατροφική Ελευθερία πηγάζει ο πραγματικός ρόλος που παίζει το
κάθε είδος στο οικοσύστημα και η πορεία και ο τρόπος ζωής που ακολουθεί μέσα σ’
αυτό. Ο βασικός
καταμερισμός ορίζει ότι τα φυτά είναι οι παραγωγοί τροφής, τα φυτοφάγα είδη
οι πρωτογενείς καταναλωτές ενώ τα σαρκοφάγα οι δευτερογενείς. Αυτή η βασική
τάξη έχει τη θέση γενικού κανόνα και δεν μπορεί να διασαλευτεί – δεν μπορούμε δηλαδή
να μετατρέψουμε τα φυτά σε καταναλωτές ή τα φυτοφάγα είδη σε σαρκοφάγα και το
ανάποδο.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Διατροφική Ελευθερία είναι αυτή που
διαμορφώνει εκείνη την ενστικτώδη συμπεριφορά στα είδη. Όμως στον άνθρωπο, ως
ον συνειδητό, αυτή αναβαθμίζεται σε κάτι κορυφαίο: η Διατροφική Ελευθερία γίνεται
πλέον οδηγός της συνείδησης που την κατευθύνει να ευθυγραμμίζεται με τους αέναους
νόμους του οικοσυστήματος μέσα από την διαμόρφωση μιας θεώρησης που μετουσιώνει
αυτούς τους νόμους σε θεμελιώδεις αξίες. Και επομένως η Διατροφική Ελευθερία
(ως βασικό μέρος του γενικού νόμου της ελευθερίας που κυριαρχεί στο
οικοσύστημα), όταν εκφράζεται ανεμπόδιστα, είναι η βασική προϋπόθεση ισορροπίας
του οικοσυστήματος και της ροής της αειφορίας του η οποία με αυτό τον τρόπο
μπορεί να ανανεώνει συνεχώς τις συνθήκες που ευνοούν την ύπαρξη της ζωής.
Όμως στην συγκυρία που διανύουμε το ανθρώπινο είδος αλλά και όλα εκείνα τα
είδη που αυθαίρετα βρέθηκαν υπό την κυριαρχία του ουσιαστικά έχουν χάσει το
δικαίωμα της Διατροφικής ελευθερίας. Κατά έναν τραγικό τρόπο ο άνθρωπος από
μόνος του εντάχθηκε σε ένα καθεστώς
Διατροφικής Δουλείας όταν πριν 10 χιλιάδες περίπου χρόνια «εξημέρωσε»
(κυριολεκτικά υποδούλωσε) τα πρώτα ζώα, αλλάζοντας έτσι αυθαίρετα τη θέση του
μέσα στο οικοσύστημα από φυτοφάγο σε σαρκοφάγο πλάσμα. Η συνέπεια μιας τέτοιας
αλλαγής ήταν κοσμογονική αφού το πέρασμά του σε έναν ξένο ρόλο
θα δημιουργούσε τεράστια ανισορροπία στο οικοσύστημα και θα οδηγούσε στην τεράστια
ανωμαλία της δημιουργίας ενός καταπιεστικού, ιεραρχικού συστήματος που έκτοτε
αναπαράγεται με διαφορετικές μορφές για να φτάσει τελικά ως το σήμερα.
Μέσα στο συγκεκριμένο σύστημα η αισθανόμενη ζωή (και φυσικά ο ίδιος ο
άνθρωπος) υφίσταται καταπίεση μόνο και μόνο για να στηρίζεται η ιεραρχία αυτής
της δομής που ευνοεί εκείνους τους πολύ λίγους που βρέθηκαν στην κορυφή της και
αποκομίζουν τα προνόμια από την δυνάστευση της πλειοψηφίας των ανθρώπων, των μη
ανθρώπινων ζώων και του οικοσυστήματος.
Απόλυτη προτεραιότητα αυτής της καταπιεστικής δομής είναι η στέρηση της
Διατροφικής Ελευθερίας. Η κατάλυση αυτής της ελευθερίας και η άλωση της τροφής
είναι το βασικό, καταλυτικό βήμα για την συνολική άλωση του ανθρώπου. Όταν ο
άνθρωπος πείθεται για μια πεπτική ανατομία που δεν έχει και ελκύεται σε μια δόλια
διατροφή από την λεηλασία της
ζωής των μη ανθρώπινων ζώων, τότε αυτό ισοδυναμεί με καίριο πλήγμα στην
καρδιά της οντότητας που λέγεται άνθρωπος. Είναι το συντριπτικό πλήγμα που
ακυρώνει τον αισθανόμενο άνθρωπο. Είναι μια επέμβαση τόσο συγκλονιστική όπως η
αλλαγή φύλου με την διαφορά όμως ότι αυτή η ριζική αλλοίωση διαφθείρει
εσωτερικά και ύπουλα την συνείδηση χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Είναι η δραστική
επέμβαση που αποκόπτει βίαια τον άνθρωπο από την σοφία του μητρικού
οικοσυστήματος και τον παραδίδει άνευ όρων στην δικαιοδοσία ενός καταπιεστικού
συστήματος και στον ξένο ρόλο που αυτό του επιφυλάσσει: αυτόν του αυτόματου της
καταπίεσης. Και στη συνεχεία, όταν πλέον αποδέχεται την μη-τροφή ως τροφή, τότε
ανοίγει ο δρόμος για να δεχτεί όλα τα μετέπειτα ψεύδη και τις ανώμαλες
αντιλήψεις αυτού του συστήματος.
Εξ ου και η σπουδή να συνδεθεί εκ γενετής ο άνθρωπος με κάτι ξένο με την
πεπτική του ανατομία που καταχρηστικά ονομάζεται τροφή. Αυτή παραπέμπει σε μια
επεξεργασμένη, τοξική ύλη η οποία έχει ως συστατικά της όλο και περισσότερα
δηλητήρια, μεταλλαγμένους οργανισμούς και φυσικά τα σώματα και τις εκκρίσεις
των ζώων. Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα τεχνητό διατροφικό σύμπαν όπου αυτή η τοξική
ύλη (μη τροφή) περιφέρεται με εκατοντάδες χιλιάδες μορφές και συσκευασίες και
έχει κατακλύσει την «ελεύθερη» αγορά από την οποία μετά μανίας διώκεται η
πραγματική, φυσική τροφή. Μάλιστα έχει επινοηθεί ακόμα μία ψευδής διαταραχή που
ακούει στο όνομα Νευρική Ορθορεξία (Orthorexia nervosa) ώστε να
μπλοκάρει και να στιγματίζει όλους εκείνους που απαιτούν το δικαίωμα στην
πραγματική τροφή.
Αντίστοιχα με μια ανάλογη μανία έχει στερηθεί η Διατροφική Ελευθερία των
υπό κατοχή ζώων (ιδιαίτερα των ζώων φάρμας τα οποία είναι τα πολυπληθέστερα σε
εκμετάλλευση ζώα – πάνω από 55 δις σφαγιάζονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο) τα
οποία έχουν μετατραπεί από φυτοφάγα σε σαρκοφάγα και ακόμα πιο τραγικά εν
αγνοία τους σε κανίβαλους (αφού σε αρκετές περιπτώσεις καταναγκάζονται να φάνε
ως κρεατάλευρα άλλα μέλη του είδους τους και ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά ή
τους γονείς τους).
Η στέρηση της Διατροφικής Ελευθερίας είναι υπεύθυνη για την τεράστια
ανισορροπία, το χάος και την σύγχυση στον σημερινό κόσμο και μεταφράζεται σε
κλιμακούμενη αδικία προς την αισθανόμενη ζωή. Γιατί όταν δεν ικανοποιείται η
ελευθερία στο απόλυτα βασικό βιολογικό επίπεδο της ύπαρξης, τότε η βάση των
υπολοίπων ελευθεριών έχει καταστραφεί.
Το οικοδόμημα των ελευθεριών πατάει στην Διατροφική Ελευθερία και όταν η
βασικότερη των ελευθεριών έχει ακυρωθεί ή κουτσουρευτεί, τότε και οι υπόλοιπες
ελευθερίες περικόπτονται και εκφυλίζονται αφού ο άνθρωπος είναι πρώτα απ’ όλα
βιολογικό ον και μετά πολίτης: δεν είναι δυνατόν κάποιος να έχει στερηθεί την
Διατροφική του Ελευθερία και να έχει ακέραιες και πραγματικές όλες τις
υπόλοιπες. Αν στο βασικό βιολογικό επίπεδο δεν είμαστε ελεύθεροι να ακολουθήσουμε
την διατροφική μας ανατομία, τότε δεν είμαστε πουθενά ελεύθεροι. Και χωρίς
δικαιώματα στο βασικό επίπεδο της βιολογικής ύπαρξης, τα όποια δήθεν άλλα
δικαιώματα είναι κενό γράμμα και άνευ ουσίας, ευτελισμένα και αφομοιωμένα μέσα
σε ένα κακόβουλο σύστημα.
Ως εκ τούτου δεν μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερο άνθρωπο αλλά για κάποιον
που έχει ψευδαίσθηση ελευθερίας η οποία ουσιαστικά μεταφράζεται σε μια κατευθυνόμενη
ανοχή προς οτιδήποτε κακό, άδικο και αρνητικό ενώ ταυτόχρονα παρεμποδίζονται
και χλευάζονται οι αξίες και οι δίκαιες συμπεριφορές. Πρόκειται για ένα φτηνό
υποκατάστατο-απομίμηση ελευθερίας που ταιριάζει σε ένα ον εκφυλισμένο αλλά όχι στον
πραγματικό άνθρωπο. Γιατί αν η πραγματική τροφή είναι η έκφραση της σύνδεσης με
το μητρικό οικοσύστημα, αντίθετα η μη-τροφή μας υποτάσσει και μας κάνει σκλάβους
και πιόνια ενός ανώμαλου συστήματος εχθρικού προς τη ζωή.
Η καθοριστική σημασία της Διατροφικής Ελευθερίας και το γεγονός ότι το
σύστημα έχει ριχτεί με όλες του τις δυνάμεις στη μάχη για την άλωση της τροφής,
μας αποκαλύπτουν ότι το πεδίο της διατροφής είναι η μητέρα των μαχών, παρόλο
που έντεχνα παραμένει μακριά από την δημοσιότητα. Εκεί είναι ο Αρμαγεδδών όπου
θα διεξαχθεί η τελική αναμέτρηση του καλού με το κακό και θα κρίνει τη μοίρα
του ανθρώπου και την επιβίωση στον πλανήτη Γη.
Η μάχη για την άλωση της τροφής είναι σε εξέλιξη και εκτυλίσσεται πίσω από το
παρασκήνιο της «οικονομίας», της ψευδοκρίσης και του ψευδοχρέους. Το πεδίο της
«οικονομίας» ήδη κατειλημμένο από το σύστημα (μέσα από τον έλεγχο της έκδοσης
του χρήματος) προϊδεάζει τι πρόκειται να συμβεί και με το πεδίο της τροφής. Και
δυστυχώς ο αντιπερισπασμός της ψευδοκρίσης αποσπά το μεγάλο μέρος της
ανθρωπότητας από το να αντιμετωπίσει την άλωση της τροφής και έτσι αυτή έχει σε
μεγάλο βαθμό συντελεστεί, ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο. Γι αυτό και η
καθημερινότητα μας κατακλύζεται όλο και περισσότερο με το «ζωντανό»
παράδειγμα της καταπίεσης των ζώων και φυσικά με το σύμβολο της μη-τροφής,
τα γενετικά τροποποιημένα, που ραγδαία πλέον καθιερώνονται και στην Ευρώπη.
Επιπλέον πρέπει να είναι καθαρό ότι μέσα σε αυτή την αδυσώπητη μάχη, η
καταστροφή του οικοσυστήματος δεν είναι δήθεν «παράπλευρη απώλεια», αλλά
σκόπιμη εκστρατεία καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος και αποκοπής του ανθρώπου
από τις ρίζες του και ένταξής του στο «έξυπνο, πράσινο», τεχνητό περιβάλλον των
τερατουπόλεων που επιδιώκει το σύστημα. Και η άλωση της τροφής είναι η καίρια
παρέμβαση για την μετάλλαξη του ανθρώπου σε ένα πλήρως διαχειριζόμενο υποκείμενο
που θα έχει τα επιθυμητά γνωρίσματα των κυριάρχων του. Προετοιμάζεται δηλαδή ένα
ζοφερό μέλλον χωρίς ανθρώπους αλλά με μετα-ανθρώπους (όπως κυνικά προπαγανδίζεται
με τον μετανθρωπισμό (Transhumanism), μια νέα μορφή ευγονικής που θέλει τον άνθρωπο να συγχωνεύεται με την
τεχνολογία με πρόσχημα πάντα το καλό του).
Μέσα από την στέρηση της Διατροφικής Ελευθερίας ουσιαστικά μας απαγορεύεται
η συμπόρευση με την ροή του οικοσυστήματος και η αειφορία και μας επιβάλλεται
μια πορεία συνεχούς, αδιέξοδης και καταστροφικής κόντρας προς αυτή τη φυσική
ροή. Ουσιαστικά μέσα από μια τέτοια στέρηση, μας απαγορεύεται να διατηρήσουμε
την ανατομική μας ταυτότητα και να παραμείνουμε άνθρωποι.
Γι αυτό και η τροφή είναι ο χώρος που θα πρέπει να δοθεί η μάχη για την
ελευθερία και την απελευθέρωση: απελευθέρωση πρώτιστα από την σύγχυση, τις
εμφυτευμένες, αντιδραστικές αντιλήψεις, τους μύθους, την ισοπέδωση και την
κατάργηση της σκέψης. Πρέπει άμεσα να καταστεί σαφές ότι η καταπίεση των
ζώων δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά τα ψεύδη και τα άλλοθι που μας
σερβίρονται: δεν γίνεται σε καμία περίπτωση για την κάλυψη της ανάγκης της
τροφής μας, ούτε δήθεν για την επιβίωση ή την υγεία.
Αντικειμενικά όλη η τωρινή παραγωγή και διατροφή του συστήματος δεν απαντά
σε καμία πραγματική ανάγκη και όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο απροκάλυπτα μας
δείχνει την μεροληψία της και ότι το μόνο που αποσκοπεί είναι ο έλεγχος των
ανθρώπων. Το σύστημα μας λέει: δεν μπορείς να φας τροφή που σέβεται την
αισθανόμενη ζωή και την πεπτική σου ανατομία - μπορείς να φας μόνο τροφή που
στηρίζει την καταπίεση των ζώων, των ανθρώπων και τους οικοσυστήματος. Με άλλα
λόγια, δεν μπορείς να φας πραγματική τροφή – η μόνη επιλογή που σου δίνεται
είναι να τρως μη-τροφή.
Έτσι, όλη αυτή η τοξική ύλη και η μη-τροφή μας προσδένει όλο και πιο πολύ
και μας κάνει σκλάβους και πιόνια ενός ανώμαλου συστήματος εχθρικού προς τη
ζωή. Η Διατροφική μας Ελευθερία καταλύεται ραγδαία στο περιοριστικό πλαίσιο του
συστήματος-εκτροφείου (κατά τραγική αναλογία με το σύστημα-εκτροφείο των ζώων)
όπου ο άνθρωπος είναι απόλυτα διαχειριζόμενος και ανελεύθερος.
Αλλά αν δεν είμαστε ελεύθεροι στο βασικό βιολογικό επίπεδο να ακολουθήσουμε
την διατροφική μας ανατομία, τότε δεν είμαστε πουθενά ελεύθεροι. Ο ξένος ρόλος ενός
ανελεύθερου όντος που δρα ως αυτόματο της καταπίεσης είναι η παραποίηση του
ανθρώπου. Η πραγματική μας ταυτότητα είναι ο αισθανόμενος άνθρωπος: αυτός που ζει
και υπάρχει με συνειδητό και αδιάλειπτο σεβασμό της αξίας της ζωής.
Τώρα πλέον βρισκόμαστε στο οριακό εκείνο σημείο όπου όλα γύρω μας ολοφάνερα
και επιτακτικά αναδεικνύουν την ανάγκη μιας ρήξης
με τον ξένο ρόλο που μας έχει επιβληθεί. Η πορεία προς τον αισθανόμενο άνθρωπο είναι
το ζητούμενο της συγκυρίας. Και αυτός ο απελευθερωτικός στόχος βρίσκει την
κορυφαία έκφραση του στην φιλοσοφία του Veganism
, μια φιλοσοφία που σημαίνει ανάκτηση της Διατροφικής
μας Ελευθερίας: του φυσικού δικαιώματος να τρεφόμαστε με βάση την πεπτική
ανατομία του είδους μας και να συνδεόμαστε με την ροή και την αειφορία του μητρικού
οικοσυστήματος. Γιατί τελικά η πορεία προς την πραγματική τροφή είναι η πορεία
προς την Διατροφική Ελευθερία και την συνάντηση με τον πραγματικό μας εαυτό.
