Πέρα από το Μη Κερδοσκοπικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα

Beyond The Non-Profit Industrial Complex

"Φοβάμαι πάρα πολύ αυτό το ‘Σύμπλεγμα των Ιδρυμάτων’. Παίρνουμε επαίνους από χώρους που με ανησυχούν."
- Ella Baker, Ιούνιος 1963

"Θέλω όλοι μας να είμαστε πραγματικά δημιουργικοί όσον αφορά τις τακτικές και τις στρατηγικές μας για να αποσυναρμολογήσουμε την αυτοκρατορία."
- Ιοο- Hyun Kang,

Διάσκεψη: Η επανάσταση δεν θα χρηματοδοτηθεί,2004

Το 2004, μαζί με έγχρωμες γυναίκες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας(UC Santa Barbara), η οργάνωση INCITE! (ΥΠΟΚΙΝΉΣΤΕ!) οργάνωσε τη διάσκεψη: "Η επανάσταση δεν θα χρηματοδοτηθεί: Πέρα από το Μη Κερδοσκοπικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα (Non-Profit Industrial Complex)." Αυτή η διάσκεψη προσέλκυσε εκατοντάδες διοργανωτών και ακτιβιστών που ψάχνουν ένα χώρο για να εξετάσουν τους τρόπους με τους οποίους η μη κερδοσκοπική/ΜΚΟ δομή εμποδίζει συχνά την ριζική δημιουργία κινήματος.

Σε αυτήν την διάσκεψη, οι ομιλητές και οι συμμετέχοντες εξέτασαν τα παρακάτω ερωτήματα:

o Ποιά είναι η ιστορία του μη κερδοσκοπικού μοντέλου; Τί οδήγησε την ανάπτυξή του; Τί αντίκτυπο είχε στη μορφή και στην κατεύθυνση της οργάνωσης για κοινωνική δικαιοσύνη;

o Πώς η εξάρτηση από την χρηματοδότηση από ιδρύματα έχει επηρεάσει την πορεία των κινημάτων για κοινωνική δικαιοσύνη;

o Πώς το καθεστώς ΜΚΟ επηρεάζει την σχέση των οργανώσεων για κοινωνική δικαιοσύνη με το κράτος;

o Πώς το μη κερδοσκοπικό καθεστώς επιτρέπει στο κράτος να αφομοιώνει και να ελέγχει τα κινήματα μας;

o Υπάρχουν τρόποι που το μη κερδοσκοπικό μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανατρεπτικά για να υποστηρίξει πιο ριζοσπαστικά οράματα για κοινωνική αλλαγή;

o Ποιές είναι οι εναλλακτικές λύσεις για την οικοδόμηση βιώσιμων κοινωνικών κινημάτων δικαιοσύνης; Πώς βρίσκουμε πόρους για τα κινήματα μας έξω από την μη κερδοσκοπική δομή;

o Ποιά μοντέλα οργάνωσης υπάρχουν έξω από το ΜΚΟ/το μη κερδοσκοπικό πρότυπο εκτός των ΗΠΑ που μπορούν να μας βοηθήσουν;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Το "Μη Κερδοσκοπικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα;" 

Το Μη Κερδοσκοπικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα (ή το NPIC) είναι ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ:
• του κράτους (ή των τοπικών και ομοσπονδιακών κυβερνήσεων)
• της τάξης των εχόντων
• των Ιδρυμάτων
• και των μη κερδοσκοπικών/ ΜΚΟ, και των οργανώσεων για κοινωνική υπηρεσία & κοινωνική δικαιοσύνη
που οδηγεί στην επιτήρηση, τον έλεγχο, τον εκτροχιασμό, και την καθημερινή διαχείριση των πολιτικών κινημάτων.

Το κράτος χρησιμοποιεί τις ΜΚΟ για:
o Να επιτηρήσει και να ελέγξει τα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης
o Να εκτρέψει δημόσιο χρήμα σε ιδιωτικά χέρια μέσω των Ιδρυμάτων
o Να διαχειριστεί και να ελέγξει τη διαφωνία ώστε να κάνει τον κόσμο ασφαλή για τον καπιταλισμό
o Να επανακατευθύνει την ενέργεια των ακτιβιστών σε καριερίστικα μοντέλα οργάνωσης αντί της οργάνωσης που βασίζεται στην μαζική συμμετοχή και που είναι ικανή πραγματικά να μεταμορφώσει την κοινωνία
o Να επιτρέψει στις εταιρίες να καλύπτουν τις εκμεταλλευτικές και αποικιακές πρακτικές τους μέσω του "φιλανθρωπικού" έργου
o Να ενθαρρύνει τα κοινωνικά κινήματα να διαμορφώνονται σύμφωνα με τις καπιταλιστικές δομές παρά να τις αμφισβητούν

Τι πιστεύει η INCITE! για το "Μη Κερδοσκοπικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα;"

Το 2004, η οργάνωση INCITE! έμαθε με επίπονο τρόπο ότι η επανάσταση δεν θα χρηματοδοτηθεί. Όταν αρχίσαμε το 2000, υιοθετήσαμε μια στάση ενάντια στην κρατική χρηματοδότηση αφού είχαμε αντιληφθεί ότι οι οργανώσεις ενάντια στην βία που είχαν κρατική χρηματοδότηση ήταν αφομοιωμένες. Δεν μας είχε περάσει από το μυαλό να δούμε τη χρηματοδότηση από κάποιο ίδρυμα με τον ίδιο τρόπο.

Εντούτοις, σε ένα ταξίδι στην Ινδία (που ειρωνικά χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Ford), συναντηθήκαμε με πολλές μη-χρηματοδοτούμενες οργανώσεις που μας επέκριναν για τη λήψη επιχορηγήσεων από ιδρύματα. Όταν είδαμε ότι ομάδες με πολύ λιγότερη πρόσβαση σε πόρους ήταν σε θέση να κάνουν καταπληκτικό έργο χωρίς χρηματοδότηση από ιδρύματα, αρχίσαμε να αμφισβητούμε την εξάρτηση μας από τις επιχορηγήσεις των ιδρύματων.

Οι υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν όταν, τον Φεβρουάριο του 2004, η INCITE! έλαβε ένα μέιλ από το ίδρυμα Ford με θέμα "συγχαρητήρια!" και μια προσφορά "μιας μονοετούς ή διετούς επιχορήγησης $100.000 δολαρίων" που θα κάλυπτε τα γενικά έξοδα λειτουργίας μας σε απάντηση μιας πρότασης επιχορήγησης που το ίδρυμα Ford είχε ζητήσει επίμονα από μας. Ασχοληθήκαμε με δύο σημαντικά προγράμματα (το τουρ πολυμέσων SisterFire και την διάσκεψη: Το χρώμα της βίας ΙΙΙ στη Νέα Ορλεάνη) βασισμένοι σε αυτήν την χρηματοδότηση. Κατόπιν, ξαφνικά στις 30 Ιουλίου του 2004, το ίδρυμα Ford μας έστειλε μια άλλη επιστολή, εξηγώντας ότι είχε αντιστρέψει την απόφασή του επειδή η οργάνωσή μας είχε δηλώσει υποστήριξη στον αγώνα απελευθέρωσης της Παλαιστίνης.

Η INCITE! έμαθε από πρώτο χέρι τους κινδύνους της εξάρτησης από ιδρύματα για την δημιουργία του κινήματος μας. Αλλά επίσης μάθαμε ότι οι κοινωνικές οργανώσεις δικαιοσύνης δεν χρειάζονται πάντα την υποστήριξη των ιδρυμάτων που θεωρούν ότι χρειάζονται. Αντιμέτωπα με αυτήν την ξαφνική απώλεια χρηματοδότησης αλλά δεσμευμένα στην οργάνωση δύο σημαντικών προγραμμάτων, τα μέλη της INCITE! άρχισαν να συλλέγουν χρήματα κατευθείαν σε επίπεδο βάσης (grassroots fundraising) -- πάρτυ σε σπίτια, ατομικές εκκλήσεις, πωλήσεις μπλουζών, και τα λοιπά -- και ήμαστε σε θέση να συγκεντρώσουμε γρήγορα τα χρήματα που χάσαμε όταν το ίδρυμα Ford ακύρωσε την προσφορά του για την επιχορήγησή μας.

Αυτή η ιστορία δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Το NPIC έχει μια μακριά και περίπλοκη κληρονομιά. Η ανθολογία Η επανάσταση δεν θα χρηματοδοτηθεί (The Revolution Will Not Be Funded) εξετάζει αυτήν την ιστορία και το πολιτικό πλαίσιο, αλλά δεν προσφέρει απλές απάντησεις. Οι συντελεστέςτης είναι ένα σύνολο διοργανωτών που εργάζονται μέσα και έξω από στο NPIC από ποικίλες -- ακόμα και συγκρουόμενες -- θέσεις. Εντούτοις, ελπίζουμε ότι το βιβλίο και η διάσκεψη συνεχίζει την συζήτηση για το πώς να σκεφτούμε πέρα από τα εποπτευόμενα από το κράτος μοντέλα όπως το μη κερδοσκοπικό σύστημα για την οργάνωση πολιτικών προγραμματων για την κοινωνική αλλαγή.
...............................
Η INCITE! (ΥΠΟΚΙΝΗΣΤΕ!) Έγχρωμες Γυναίκες ενάντια στη Βία, είναι μια εθνική οργάνωση ριζοσπαστικών φεμινιστριών που προωθούν ένα κίνημα ενάντια στη βία προς τις έγχρωμες γυναίκες και τις κοινότητές μας μέσω της άμεσης δράσης, του κριτικού διαλόγου και της οργάνωσης σε επίπεδο βάσης (grassroots organizing).