Τα ζώα είναι έτοιμα για την ελευθερία! Εμείς;

Οι αποδράσεις ζώων καθοδόν για τα σφαγεία είναι συχνό φαινόμενο που πολλές φορές φτάνει στα μέσα, και καθηλώνει τον κόσμο, που παρακολουθεί έκπληκτος μια τέτοια συμπεριφορά.

Το άλμα των ζώων στην ελευθερία είναι μια πράξη απρόσμενη η οποία κλονίζει την αντίληψη για ζώα «εξημερωμένα» και «εξοικειωμένα», δηλαδή υποταγμένα στην ανθρώπινη κυριαρχία.

Όμως από ότι φαίνεται τα ζώα ποτέ δεν «εξημερώθηκαν» και ποτέ δεν υποτάχθηκαν (τουλάχιστον στο πνεύμα τους) στον άνθρωπο. Μας δείχνουν ότι έχουν πλήρη συναίσθηση των συνθηκών δουλείας που βιώνουν και ότι η αντίδρασή τους σ’ αυτήν θα είναι μόνιμη όσο αυτό το μαύρο κεφάλαιο παραμένει ανοιχτό.

Παρά τις αλλεπάλληλες διασταυρώσεις και τις άλλες παρεμβάσεις που αλλοίωσαν τα σώματα τους για να έχουν τα χαρακτηριστικά που θέλει ο εκμεταλλευτής τους άνθρωπος, παρά την τεχνητή αναπαραγωγή τους και παρά το πλήρες ξέκομά τους από την Φύση και τον εγκλεισμό τους σε κλειστούς χώρους-φυλακές, η φλόγα της ελευθερίας παραμένει άσβεστη μέσα τους καθώς και όλες οι άλλες ενστικτώδεις συμπεριφορές που θα τους επιτρέψουν να γυρίσουν στη Φύση και να ξαναζήσουν ελεύθερα.

Και μας το δείχνουν με κάθε ευκαιρία.

Η μελέτη της συμπεριφοράς των εξημερωμένων ζώων (όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο The Ethology of Domestic Animals: An Introductory Text - P. Jensen) δείχνει ότι όταν τους δοθεί η ευκαιρία αυτά ενστικτωδώς συμπεριφέρονται όπως οι άγριοι και ελεύθεροι πρόγονοι τους.

Πρόκειται δηλαδή για μια συμπεριφορά η οποία είναι κωδικοποιημένη και προγραμματισμένη στην ύπαρξή τους από την φύση και αυτό διευκολύνει κατά πολύ την επανένταξή τους στο οικοσύστημα, όταν ο άνθρωπος κατανοήσει ότι θα πρέπει να τα ελευθερώσει και να τους επιτρέψει να ζήσουν σύμφωνα με την θέλησή τους.

Επίσης πριν λίγο καιρό είχαμε μια είδηση που έλαβε μεγάλη έκταση στα μέσα για την Υβόνη, μιαν αγελάδα στη Γερμανία, η οποία δραπέτευσε προς την ελευθερία και έζησε 3 ολόκληρους μήνες μέσα στα δάση μέχρι να εντοπιστεί και να συλληφθεί δια της βίας.

Για τον εντοπισμό της στήθηκε μια γιγαντιαία εκστρατεία και μάλιστα επικηρύχτηκε έναντι ενός χρηματικού ποσού ώστε να βρεθεί και να ενταχθεί και πάλι υπό τον έλεγχο του ανθρώπου.

Το γεγονός αυτό μας λεει πολύ εύγλωττα ότι δεν μπορούμε να ανεχτούμε την ιδέα του ελευθέρου και του αδιαχείριστου από εμάς ζώου. Ο άνθρωπος με την κυριαρχική νοοτροπία του «ανώτερου» και αυτού που «ξέρει καλύτερα» και με το πρόσχημα της ασφάλειας του ζώου (πχ να μην το φάνε οι λύκοι), δεν του αφήνει κανένα περιθώριο να ζήσει την ζωή της επιλογής του.

Γιατί ακόμα και στο καταφύγιο όπου θα περάσει την υπόλοιπη ζωή της η Υβόνη, θα έχει μεν ασφάλεια και τροφή αλλά δεν θα είναι όπως θέλει αυτή: πραγματικά ελεύθερη, χωρίς καμία παρουσία ανθρώπου μέσα στα πόδια της.

Το καταφύγιο δεν είναι η επιλογή της Υβόνης.

Η Υβόνη όπως εξάλλου και πολλά άλλα ζώα* έκαναν το άλμα στην ελευθερία και αυτό είναι μια πράξη γνήσιου αυθορμητισμού που εκπέμπει την αστείρευτη δύναμη και την αποφασιστικότητά τους για ζωή και ελευθερία.

Είναι μια σαφής και ξεκάθαρη δήλωση: τα ζώα ζητούν να μπει τέλος στην παρέμβαση στην ζωή τους και τέλος στην καταπίεσή τους. Γιατί οι ζωές τους έχουν απόλυτη αξία και νόημα γι αυτά, τους ανήκουν και δεν έχουν καμία θέση στο αναχρονιστικό, άδικο και παρανοϊκό οικοδόμημα της εκμετάλλευσης που τις έχει εντάξει ο άνθρωπος.

Τα ζώα δεν επιτρέπουν και δεν θέλουν να συνεχίσουν να είναι τα εξιλαστήρια θύματα για να ικανοποιείται η ανωμαλία και η διαστροφή που από αισθανόμενα όντα τα εκμηδενίζει σε αντικείμενα προς χρήση. Θέλουν να βγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο και  να απαλλαγούν από την απρόσκλητη και οδυνηρή εισβολή του ανθρώπου στην ζωή τους.

Έτσι με κάθε ευκαιρία μας διδάσκουν το μεγάλο μάθημα της ελευθερίας ως διαχρονικοί φορείς του θεμελιώδους αυτού νόμου του οικοσυστήματος. Ο μηχανισμός της ελευθερίας είναι ενσωματωμένος στο είναι τους και δεν μπορεί καμία μα καμία παρέμβαση από τον άνθρωπο να τον απαλείψει.

Τα ζώα είναι και ήταν πάντα έτοιμα!

Για την πολυπόθητη ελευθερία και την επανένταξή τους στην δικαιοδοσία της φύσης.

Εμείς όμως είμαστε;

Κι αν δεν είμαστε τι σκοπεύουμε να κάνουμε για όλο αυτό;

Θα μείνουμε καθηλωμένοι στον κούφιο μελοδραματισμό των μέσων που παρουσιάζουν αυτή την κορυφαία πράξη των ζώων ως ένα ακόμη reality show;

Θα μείνουμε ικανοποιημένοι από το αίσιο τέλος του δράματος αυτού του ενός ζώου, ενώ θα συνεχίζεται το δράμα και το μακελειό για όλα τα άλλα δισεκατομμύρια ζώα;

Θα μπορέσουμε πλέον να συνεχίσουμε κατά τον ίδιο τρόπο, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, σαν να μην έχουμε δει, και σαν να μην καταλαβαίνουμε;

Αν το θέλαμε θα μπορούσε να παγώσει όλο αυτό τώρα και να κλείσει για πάντα το μαύρο κεφάλαιο της δουλείας των μη ανθρώπινων ζώων.

Αν σκύβαμε σοβαρά στο θέμα και μπορούσαμε να συλλάβουμε έστω ένα ελάχιστο μέρος από το τεράστιο κακό που έχουμε προξενήσει στα ζώα, τότε σίγουρα θα προέκυπτε ένα αυθόρμητο χρέος να επανορθώσουμε δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την προσπάθεια. Όπως ακριβώς τις δίναμε μέχρι τώρα για να χτιστεί αυτό το κολοσσιαίων διαστάσεων τερατούργημα που λέγεται εκμετάλλευση των ζώων.

Αυτό το χρέος δεν μπορούν να το κάνουν οι άλλοι για μας. Είναι υπόθεση του καθενός να το φέρει σε πέρας κάνοντας την μόνη πράξη που σημαίνει ελευθερία και χειραφέτηση για τα ζώα: την μετάβαση στον κόσμο του veganism.

Μια πράξη αντίστοιχα μεγαλειώδης και κορυφαία όπως αυτή των ζώων η οποία εμπνέει το ανθρώπινο είδος, που τώρα είναι καλά μαντρωμένο μέσα στους νοητικούς φράχτες των πιο αντιδραστικών αντιλήψεων για την αξία της ζωής, να σπάσει αυτούς τους φράχτες και να αποδράσει στην ελευθερία και στην αλήθεια.

…………………


* Η Κάϊλι, μια νεαρή αγελάδα «εκτροφής για κρέας», απέδρασε για τη ζωή της από ένα σφαγείο της Φιλαδέλφειας

http://woodstocksanctuary.org/2011/07/a-pardon-for-kayli-the-cow-2/

Απολαύστε το μάθημα και την αίσθηση της ελευθερίας που μας δίνουν αυτά τα υπέροχα ζώα και αναλογιστείτε την αδικία και το έγκλημα που αφήνουμε να διαπράττεται σε βάρος τους.

Vegan χιούμορ

Το θέμα της εκμετάλλευσης των ζώων μέσα από την σατυρική ματιά του γνωστού vegan σκιτσογράφου Dan Piraro, γνωστού ως Bizarro. Ο Dan Piraro μοιράζεται μερικά από τα αγαπημένα του σκίτσα για την διατροφή, τα ζώα, το περιβάλλον και τον vegan τρόπο ζωής. Απολαύστε την παρουσίαση του στην Vegetarian Society της Χαβάης.

Ο Dan Piraro ζει στην Νέα Υόρκη και μαζί με την γυναίκα του συμμετέχουν στο καταφύγιο ζώων Woodstock Sanctuary, που βρίσκεται στο γνωστό από τις συναυλίες Woodstock της Νέας Υόρκης.

Η δουλειά του Bizarro  υπάρχει στις παρακάτω διευθύνσεις:

http://www.bizarro.com/

http://www.bizarrocomics.com/

http://bizarrocomic.blogspot.com/

«Κώδικας ζωικής συμπεριφοράς»

Στις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας είμαστε υποχρεωμένοι, είτε ως οδηγοί, είτε ως πεζοί, να τηρούμε έναν κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ο οποίος έχει συνταχθεί ώστε να προσφέρει την μέγιστη δυνατή ασφάλεια στις μετακινήσεις μας.

Αυτός ο κώδικας εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη του όλες τις παραμέτρους και τους φυσικούς νόμους (επιτάχυνση, βαρύτητα, ολισθηρότητα, κρούση, κλπ) για να διαμορφώσει τους κανόνες εκείνους που θα ευνοούν την σωστή κυκλοφοριακή αγωγή και θα εμπνέουν την λογική, την σωφροσύνη και την απόλυτη υπευθυνότητα στους χρήστες των δρόμων.

Ο κώδικας δηλαδή δεν μπορεί να είναι αντιεπιστημονικός ή αποκομμένος από την αντικειμενική πραγματικότητα και να ορίζει αυθαίρετα και παράλογα πράγματα, γιατί τότε όχι μόνο δεν θα μπορούσε να υπάρχει κυκλοφορία αλλά θα είχε αφανιστεί ολοσχερώς το ανθρώπινο είδος από τα τροχαία δυστυχήματα.

Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με έναν κώδικα δημιουργημένο με την μέγιστη σχολαστικότητα και υπευθυνότητα αλλά και σεβασμό στον φυσικό νόμο.

Όταν τώρα έρθουμε στο ζήτημα της συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τα μη ανθρώπινα ζώα, τότε διαπιστώνουμε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει η διάθεση από το επίσημο σύστημα να διαμορφωθεί ένας αντίστοιχος κώδικας δεοντολογίας, που θα είναι δημιουργημένος με την εξίσου μέγιστη σχολαστικότητα και υπευθυνότητα αλλά και με απόλυτο σεβασμό και προσήλωση στους αντίστοιχους φυσικούς νόμους της ελευθερίας, της φυσιολογίας, της αειφορίας, κλπ

Αντ’ αυτού υπάρχει ένας Κώδικας ζωικής συμπεριφοράς ο οποίος είναι εξορισμού παράλογος και άδικος και ενθαρρύνει σκόπιμα μια εντελώς αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και την παραβίαση των φυσικών νόμων όπως:

- τον νόμο της ελευθερίας: κάθε πλάσμα γεννιέται ελεύθερο μέσα στο οικοσύστημα. Πουθενά η Φύση δεν επιτρέπει την στέρηση της ελευθερίας και αυτός είναι ο βασικός λόγος που όλο το οικοσύστημα υπάρχει και εξελίσσεται για εκατομμύρια χρόνια.

-τον νόμο της φυσιολογίας: κάθε πλάσμα έχει μια εκ των δύο βασικών φυσιολογιών, φυτοφάγο ή σαρκοφάγο, την οποία και δεν παραβιάζει. Απόρροια της φυσιολογίας είναι η διατροφική γκάμα: κάθε πλάσμα ενστικτωδώς τρώει από ένα καθορισμένο γι αυτό σύνολο τροφών. Δηλαδή ενώ στην Φύση υπάρχει πληθώρα τροφών, τα είδη δεν τρώνε ότι νάναι και δεν θεωρούν τα πάντα τροφή τους όπως ο άνθρωπος, αλλά υπάρχει ένας καταμερισμός όπου το κάθε είδος έχει το δικό του κομμάτι από την «πίτα» για να επιβιώσει.

Παρά λοιπόν τις χονδροειδείς αυτές παραβιάσεις, αυτός ο κατάφωρα άδικος κώδικας εξακολουθεί να υπάρχει και να κυριαρχεί αφού φέρνει συγκεκριμένα οφέλη για το σύστημα και τους διαχειριστές του, αλλά μόνο ζημιά σε όσους τον αποδέχονται και τον ακολουθούν.

Και φυσικά φέρνει ανυπολόγιστη και αδικαιολόγητη ζημιά στα δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα τα οποία εγκλωβίζονται σε αυτό το σύστημα και αντιμετωπίζονται ως άψυχα αντικείμενα και μονάδες παραγωγής αντί για έμψυχα όντα και φορείς αισθανόμενης ζωής.

Η διατήρηση του συγκεκριμένου κώδικα πετυχαίνεται μέσα από ένα ψυχολογικό παιχνίδι επιβολής και συναίνεσης.

Αρχικά δελεάζεται το κοινό να συναινέσει και να τον τηρεί μέσα από ευτελή, κούφια και χωρίς νόημα και αντίκρισμα ιδεολογήματα όπως απόλαυση, ευκολία, στάτους, και ακόμη (με απίστευτη δόση θράσους και προκλητικότητας) επιβίωση και υγεία.

Αυτά τα ιδεολογήματα χρησιμοποιούνται ως το περιτύλιγμα που συγκαλύπτει αυτό που πραγματικά προωθεί ο κώδικας: την πλήρη παραβίαση κάθε αξίας και νόμου, την πλήρη ανομία και ασυλία, την πλήρη ανοχή, αδιαφορία και απάθεια μπροστά στο μαρτύριο του άλλου ο οποίος υποφέρει, βασανίζεται και συντρίβεται στα τερατώδη, άσπλαχνα γρανάζια αυτού του συστήματος.

Το περιτύλιγμα κρύβει την σκληρή αλήθεια: ότι είναι τελικά ο κώδικας που συντηρεί την ανευθυνότητα και την αδικία μέσα από την σύγχυση των προτεραιοτήτων, την μη διάκριση του σημαντικού (ζωή) από το ευτελές και ασήμαντο (πχ γεύση), και την τυφλή προσήλωση στην ικανοποίηση ανούσιων για μας πραγμάτων με κάθε κόστος.

Κι έτσι τελικά ενισχύονται τα πιο αρνητικά μηνύματα και η ιδιοτελής αυταπάτη ότι μπορώ να κάνω κάτι και να μην έχω συνέπειες, το να «περνάω καλά» εις βάρος του όποιου άλλου, το να προκαλώ πόνο, φρίκη και θάνατο και να μην τρέχει τίποτα, το να εφησυχάζομαι στην ευκολία μου και στην άγνοια μου, το να νομίζω ότι δήθεν είμαι ευτυχής μέσα σε αυτόν το ωκεανό δυστυχίας που συμμετέχω και προκαλώ.

Στην περίπτωση μη συναίνεσης και μη τήρησης του νοσηρού και παρανοϊκού αυτού κώδικα, χρησιμοποιείται η ωμή δύναμη του συστήματος να επιβάλλει πράγματα με κάθε διαθέσιμο τρόπο και μέσο, από τον κορεσμό της διαφήμισης και τους πληρωμένους «ειδικούς και έρευνες», μέχρι την κινδυνολογία και τις διάφορων ειδών και διαβαθμίσεων κυρώσεις, εκ των οποίων η πιο επιτυχής είναι ίσως η πίεση του περίγυρου σε όσους αποφασίζουν να ζουν χωρίς να συμμετέχουν στην εκμετάλλευση των ζώων.

Αρκετά όμως με τους ψευδεπίγραφους κώδικες.

Γιατί όπως δεν θα δεχόμασταν έναν αντίστοιχα αυθαίρετο κώδικα να ρυθμίζει πχ την εναέρια ή την επίγεια κυκλοφορία γιατί οι συνέπειες θα ήταν τραγικές, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται να καταδικάσουμε αυτόν τον άδικο και παράλογο κώδικα που έχει μετατρέψει τον πλανήτη σε κολαστήριο της αισθανόμενης ζωής. Και όπως πολύ καλά ξέρουμε αυτή η χωρίς λόγο και πρόκληση επιδρομή στα άλλα είδη αφήνει πίσω της μόνο γενικευμένη καταστροφή και το βλέπουμε πλέον πολύ καθαρά παντού γύρω μας.

Αυτό που χρειάζεται είναι ένας άλλος κώδικας συμπεριφοράς προς την αισθανόμενη ζωή, γιατί αυτή είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του πλανήτη και είναι τόσο πολύτιμη γιατί είναι μοναδικά σπάνια. Πουθενά αλλού στα τρισεκατομμύρια των γαλαξιών που υπάρχουν, δεν γνωρίζουμε να υπάρχει ζωή, παρά μόνο στη Γη, αυτόν τον απειροελάχιστο κόκκο άμμο μέσα στον ωκεανό του αχανούς σύμπαντος.

Και επειδή έχουμε το μοναδικό προνόμιο αλλά και την μοναδική τιμή να συνυπάρχουμε με αυτήν τη ζωή σε τόσες πολλές μορφές, αυτό μας επιφορτίζει με την τεράστια ευθύνη να την σεβαστούμε και να την προστατεύσουμε αντί να την απαξιώνουμε και να την βλάπτουμε. 

Επομένως χρειάζεται να διαμορφώσουμε τον ύψιστο και τον απόλυτα σχολαστικό και υπεύθυνο κώδικα, ο οποίος θα σέβεται και θα διαφυλάττει το πιο πολύτιμο πράγμα στο σύμπαν και ο οποίος θα είναι η βάση πάνω στην οποία θα στηρίξουμε όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν την επιβίωσή μας.

Και αυτός ο κώδικας συμπεριφοράς προς την αισθανόμενη ζωή δεν μπορεί παρά να λεει το αυτονόητο: ότι η ζωή αντιμετωπίζεται απόλυτα και αποκλειστικά ως ζωή, δηλαδή χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

Ευτυχώς αυτός ο κώδικας ήδη υπάρχει και έχει μια μακρά παρουσία στην ανθρώπινη ιστορία. Στην αρχαιότητα λεγόταν Πυθαγόρεια φιλοσοφία, ενώ στις μέρες μας λέγεται veganism και μπορεί να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον κώδικα και την κουλτούρα του θανάτου και να δικαιώσουμε τον λόγο για το οποίο βρισκόμαστε  ως είδος σ’ αυτόν τον μοναδικό  πλανήτη της ζωής.