«Κώδικας ζωικής συμπεριφοράς»

Στις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας είμαστε υποχρεωμένοι, είτε ως οδηγοί, είτε ως πεζοί, να τηρούμε έναν κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ο οποίος έχει συνταχθεί ώστε να προσφέρει την μέγιστη δυνατή ασφάλεια στις μετακινήσεις μας.

Αυτός ο κώδικας εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη του όλες τις παραμέτρους και τους φυσικούς νόμους (επιτάχυνση, βαρύτητα, ολισθηρότητα, κρούση, κλπ) για να διαμορφώσει τους κανόνες εκείνους που θα ευνοούν την σωστή κυκλοφοριακή αγωγή και θα εμπνέουν την λογική, την σωφροσύνη και την απόλυτη υπευθυνότητα στους χρήστες των δρόμων.

Ο κώδικας δηλαδή δεν μπορεί να είναι αντιεπιστημονικός ή αποκομμένος από την αντικειμενική πραγματικότητα και να ορίζει αυθαίρετα και παράλογα πράγματα, γιατί τότε όχι μόνο δεν θα μπορούσε να υπάρχει κυκλοφορία αλλά θα είχε αφανιστεί ολοσχερώς το ανθρώπινο είδος από τα τροχαία δυστυχήματα.

Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με έναν κώδικα δημιουργημένο με την μέγιστη σχολαστικότητα και υπευθυνότητα αλλά και σεβασμό στον φυσικό νόμο.

Όταν τώρα έρθουμε στο ζήτημα της συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τα μη ανθρώπινα ζώα, τότε διαπιστώνουμε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει η διάθεση από το επίσημο σύστημα να διαμορφωθεί ένας αντίστοιχος κώδικας δεοντολογίας, που θα είναι δημιουργημένος με την εξίσου μέγιστη σχολαστικότητα και υπευθυνότητα αλλά και με απόλυτο σεβασμό και προσήλωση στους αντίστοιχους φυσικούς νόμους της ελευθερίας, της φυσιολογίας, της αειφορίας, κλπ

Αντ’ αυτού υπάρχει ένας Κώδικας ζωικής συμπεριφοράς ο οποίος είναι εξορισμού παράλογος και άδικος και ενθαρρύνει σκόπιμα μια εντελώς αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και την παραβίαση των φυσικών νόμων όπως:

- τον νόμο της ελευθερίας: κάθε πλάσμα γεννιέται ελεύθερο μέσα στο οικοσύστημα. Πουθενά η Φύση δεν επιτρέπει την στέρηση της ελευθερίας και αυτός είναι ο βασικός λόγος που όλο το οικοσύστημα υπάρχει και εξελίσσεται για εκατομμύρια χρόνια.

-τον νόμο της φυσιολογίας: κάθε πλάσμα έχει μια εκ των δύο βασικών φυσιολογιών, φυτοφάγο ή σαρκοφάγο, την οποία και δεν παραβιάζει. Απόρροια της φυσιολογίας είναι η διατροφική γκάμα: κάθε πλάσμα ενστικτωδώς τρώει από ένα καθορισμένο γι αυτό σύνολο τροφών. Δηλαδή ενώ στην Φύση υπάρχει πληθώρα τροφών, τα είδη δεν τρώνε ότι νάναι και δεν θεωρούν τα πάντα τροφή τους όπως ο άνθρωπος, αλλά υπάρχει ένας καταμερισμός όπου το κάθε είδος έχει το δικό του κομμάτι από την «πίτα» για να επιβιώσει.

Παρά λοιπόν τις χονδροειδείς αυτές παραβιάσεις, αυτός ο κατάφωρα άδικος κώδικας εξακολουθεί να υπάρχει και να κυριαρχεί αφού φέρνει συγκεκριμένα οφέλη για το σύστημα και τους διαχειριστές του, αλλά μόνο ζημιά σε όσους τον αποδέχονται και τον ακολουθούν.

Και φυσικά φέρνει ανυπολόγιστη και αδικαιολόγητη ζημιά στα δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα τα οποία εγκλωβίζονται σε αυτό το σύστημα και αντιμετωπίζονται ως άψυχα αντικείμενα και μονάδες παραγωγής αντί για έμψυχα όντα και φορείς αισθανόμενης ζωής.

Η διατήρηση του συγκεκριμένου κώδικα πετυχαίνεται μέσα από ένα ψυχολογικό παιχνίδι επιβολής και συναίνεσης.

Αρχικά δελεάζεται το κοινό να συναινέσει και να τον τηρεί μέσα από ευτελή, κούφια και χωρίς νόημα και αντίκρισμα ιδεολογήματα όπως απόλαυση, ευκολία, στάτους, και ακόμη (με απίστευτη δόση θράσους και προκλητικότητας) επιβίωση και υγεία.

Αυτά τα ιδεολογήματα χρησιμοποιούνται ως το περιτύλιγμα που συγκαλύπτει αυτό που πραγματικά προωθεί ο κώδικας: την πλήρη παραβίαση κάθε αξίας και νόμου, την πλήρη ανομία και ασυλία, την πλήρη ανοχή, αδιαφορία και απάθεια μπροστά στο μαρτύριο του άλλου ο οποίος υποφέρει, βασανίζεται και συντρίβεται στα τερατώδη, άσπλαχνα γρανάζια αυτού του συστήματος.

Το περιτύλιγμα κρύβει την σκληρή αλήθεια: ότι είναι τελικά ο κώδικας που συντηρεί την ανευθυνότητα και την αδικία μέσα από την σύγχυση των προτεραιοτήτων, την μη διάκριση του σημαντικού (ζωή) από το ευτελές και ασήμαντο (πχ γεύση), και την τυφλή προσήλωση στην ικανοποίηση ανούσιων για μας πραγμάτων με κάθε κόστος.

Κι έτσι τελικά ενισχύονται τα πιο αρνητικά μηνύματα και η ιδιοτελής αυταπάτη ότι μπορώ να κάνω κάτι και να μην έχω συνέπειες, το να «περνάω καλά» εις βάρος του όποιου άλλου, το να προκαλώ πόνο, φρίκη και θάνατο και να μην τρέχει τίποτα, το να εφησυχάζομαι στην ευκολία μου και στην άγνοια μου, το να νομίζω ότι δήθεν είμαι ευτυχής μέσα σε αυτόν το ωκεανό δυστυχίας που συμμετέχω και προκαλώ.

Στην περίπτωση μη συναίνεσης και μη τήρησης του νοσηρού και παρανοϊκού αυτού κώδικα, χρησιμοποιείται η ωμή δύναμη του συστήματος να επιβάλλει πράγματα με κάθε διαθέσιμο τρόπο και μέσο, από τον κορεσμό της διαφήμισης και τους πληρωμένους «ειδικούς και έρευνες», μέχρι την κινδυνολογία και τις διάφορων ειδών και διαβαθμίσεων κυρώσεις, εκ των οποίων η πιο επιτυχής είναι ίσως η πίεση του περίγυρου σε όσους αποφασίζουν να ζουν χωρίς να συμμετέχουν στην εκμετάλλευση των ζώων.

Αρκετά όμως με τους ψευδεπίγραφους κώδικες.

Γιατί όπως δεν θα δεχόμασταν έναν αντίστοιχα αυθαίρετο κώδικα να ρυθμίζει πχ την εναέρια ή την επίγεια κυκλοφορία γιατί οι συνέπειες θα ήταν τραγικές, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται να καταδικάσουμε αυτόν τον άδικο και παράλογο κώδικα που έχει μετατρέψει τον πλανήτη σε κολαστήριο της αισθανόμενης ζωής. Και όπως πολύ καλά ξέρουμε αυτή η χωρίς λόγο και πρόκληση επιδρομή στα άλλα είδη αφήνει πίσω της μόνο γενικευμένη καταστροφή και το βλέπουμε πλέον πολύ καθαρά παντού γύρω μας.

Αυτό που χρειάζεται είναι ένας άλλος κώδικας συμπεριφοράς προς την αισθανόμενη ζωή, γιατί αυτή είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του πλανήτη και είναι τόσο πολύτιμη γιατί είναι μοναδικά σπάνια. Πουθενά αλλού στα τρισεκατομμύρια των γαλαξιών που υπάρχουν, δεν γνωρίζουμε να υπάρχει ζωή, παρά μόνο στη Γη, αυτόν τον απειροελάχιστο κόκκο άμμο μέσα στον ωκεανό του αχανούς σύμπαντος.

Και επειδή έχουμε το μοναδικό προνόμιο αλλά και την μοναδική τιμή να συνυπάρχουμε με αυτήν τη ζωή σε τόσες πολλές μορφές, αυτό μας επιφορτίζει με την τεράστια ευθύνη να την σεβαστούμε και να την προστατεύσουμε αντί να την απαξιώνουμε και να την βλάπτουμε. 

Επομένως χρειάζεται να διαμορφώσουμε τον ύψιστο και τον απόλυτα σχολαστικό και υπεύθυνο κώδικα, ο οποίος θα σέβεται και θα διαφυλάττει το πιο πολύτιμο πράγμα στο σύμπαν και ο οποίος θα είναι η βάση πάνω στην οποία θα στηρίξουμε όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν την επιβίωσή μας.

Και αυτός ο κώδικας συμπεριφοράς προς την αισθανόμενη ζωή δεν μπορεί παρά να λεει το αυτονόητο: ότι η ζωή αντιμετωπίζεται απόλυτα και αποκλειστικά ως ζωή, δηλαδή χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

Ευτυχώς αυτός ο κώδικας ήδη υπάρχει και έχει μια μακρά παρουσία στην ανθρώπινη ιστορία. Στην αρχαιότητα λεγόταν Πυθαγόρεια φιλοσοφία, ενώ στις μέρες μας λέγεται veganism και μπορεί να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον κώδικα και την κουλτούρα του θανάτου και να δικαιώσουμε τον λόγο για το οποίο βρισκόμαστε  ως είδος σ’ αυτόν τον μοναδικό  πλανήτη της ζωής.