Η ζωή πάλεψε και νίκησε

Βράδυ 10 του Απρίλη. Σφαγείο του βόρειου New Jersey. Άλλη μια εγκατάσταση του αίσχους, από τις αμέτρητες που είναι διάσπαρτος ο πλανήτης της ζωής, όπου με ασταμάτητο αμόκ, μέρα και νύχτα, διαδραματίζεται η τελευταία πράξη του πιο νοσηρού και διεστραμμένου έργου που επινοήθηκε ποτέ. Πίσω από ψηλούς τοίχους που κρατούν μακριά τα επικίνδυνα βλέμματα, αλλά κυριολεκτικά δίπλα μας και μέσα στις «βιομηχανικές» ζώνες των πόλεων μας, στις εγκαταστάσεις αυτές μεταφέρεται συνεχώς η ζωή και με αυτόματη, μηχανική ψυχρότητα παρατάσσεται σε γραμμή που τρέχει με φρενήρη ρυθμό, για να πνίγει τελικά σε ένα λουτρό αίματος. Εδώ εκτελούνται τα συμβόλαια του θανάτου, πληρωμένα από μια υπνωτισμένη ανθρωπότητα η οποία έχει εξαπατηθεί να επιβραβεύει την καταπίεση.

Ο Mike στον κόσμο της δικαιοσύνης

και του σεβασμού που κατέκτησε,

στο καταφύγιο ζώων φάρμας

Woodstock Farm Animal Sanctuary

Μέσα στο αποκρουστικό περιβάλλον του τρόμου όπου η οσμή του κακού είναι παντού στην ατμόσφαιρα, η εν αναμονή του μοιραίου, παγιδευμένη, αισθανόμενη ζωή τρέμει ακατάσχετα από κύματα απέραντου φόβου. Η αδρεναλίνη πλημμυρίζει το σώμα και τότε έρχεται το ξέσπασμα. Σε μια ύστατη κίνηση πανικού που βάζει φτερά στα πόδια το νεαρό μοσχαράκι σπάει το μοιραίο ραντεβού με τον προσχεδιασμένο φόνο του και κάνει το σωτήριο άλμα στην ελευθερία. Άλλη μια αγωνιώδης απόδραση για την ζωή μόλις έχει ξεκινήσει.

Αμέσως στήνεται μια αμείλικτη καταδίωξη για την σύλληψη του «δραπέτη», όμως το νεαρό μοσχαράκι ήταν αποφασισμένο να ζήσει. Έτρεξε στους δρόμους, κολύμπησε σε ποτάμι, και παρόλο που χτυπήθηκε σκόπιμα από αυτοκίνητο της αστυνομίας κατάφερε να ξεφύγει και χρειάστηκε αναισθησιογόνο όπλο για να αναχαιτιστεί η ορμή του για ζωή και ελευθερία.

Έκανε τα πάντα για να σώσει την ζωή του αλλά το δράμα της απόδρασής του δεν θα είχε αίσιο τέλος αν δεν μεσολαβούσε ένας εθελοντής, ο Mike Stura, ο οποίος το έσωσε για δεύτερη φορά από το σφαγείο που το είχαν ξανά οδηγήσει και το μετέφερε στο καταφύγιο ζώων φάρμας Woodstock Farm Animal Sanctuary στην Νέα Υόρκη. Εκεί του έδωσαν το όνομα Mike Jr από τον άνθρωπο που το έσωσε.

Η εναγώνια απόπειρα του Mike είναι μία ακόμη από τις πολλές που έχουν προηγηθεί και το μήνυμα είναι πάντα το ίδιο: να δώσουμε τέλος στο έκτρωμα που λέγεται καταπίεση των ζώων.

Αποδέκτες του μηνύματος είμαστε όλοι μας και ο Mike μας συγκλονίζει και μας φέρνει σε απόλυτα δύσκολη θέση. Μας αφήνει άφωνους και γεμάτους ντροπή για την αδικία και την εκμετάλλευση που συνεχίζουμε να εξαπολύουμε στα ζώα. Στο πρόσωπο του Mike μιλάει η συλλογική φωνή των ζώων η οποία μας καλεί να κάνουμε και την δική μας απόδραση από την νοοτροπία που καταδικάζει τις ζωές τους.

Γιατί η πράξη του Mike γίνεται η συμβολική απόδραση από την φυλακή της ανθρώπινης αλαζονείας, από τον νοσηρό κόσμο που τον θεωρούσε αντικείμενο και όπου ήταν απλά ένας αριθμός, μια ετικέτα καρφωμένη στα αυτιά του. Με την πράξη του γκρέμισε αυτό τον αρρωστημένο κόσμο, αυτό το αυθαίρετο και παράνομο σχήμα που έχει κυριεύσει το μυαλό μας, και διαλάλησε ότι τα μη ανθρώπινα ζώα είναι άτομα τα οποία αξίζουν τον κόσμο της δικαιοσύνης και του σεβασμού που κατέκτησε ο Mike.

Ο Mike μας έδειξε για μια ακόμη φορά αυτό που αρνούμαστε να δούμε και μας φέρνει αντιμέτωπους με το αμείλικτο ερώτημα: ως πότε θα αγνοούμε αυτές τις πράξεις και αυτά τα μαθήματα από τα μη ανθρώπινα ζώα; Πόσοι Mike θα χρειαστούν για να μας κάνουν να καταλάβουμε το κακό και το άδικο που τους κάνουμε;

Και πόσα δισεκατομμύρια ζωές που δεν θα έχουν την τύχη του Mike θα πρέπει ακόμη να χαραμιστούν άδικα για να καταλάβουμε πόσο λάθος είναι όλο αυτό και τελικά την ματαιότητα της αλαζονείας και της καταπίεσης;