Τρώγοντας για ένα δίκαιο κόσμο

Η τροφή έχει πολλές διαστάσεις και πτυχές. Είναι πρόσληψη θρεπτικών συστατικών και θρέψη, είναι γεύση και απόλαυση, είναι ψώνια, προετοιμασία και μαγειρική, και πολλά άλλα. Όμως πέρα από όλα αυτά τα άμεσα αντιληπτά και γνωστά υπάρχει μια βασική διάστασή της η οποία ίσως μένει σκόπιμα στο περιθώριο: η τροφή είναι επικοινωνία.

Η καθημερινή αυτή πράξη είναι η γλώσσα επικοινωνίας μας με το όλον που μας περιβάλλει. Με την τροφή μας είναι σαν να μιλάμε την μητρική μας γλώσσα, αυτήν που μας συνδέει με το μητρικό οικοσύστημα της Γης και είναι ο τρόπος να δείξουμε ότι κατανοούμε και έχουμε αίσθηση του ποια είναι η θέση μας σε αυτό και ποιοι είμαστε.

Με την τροφή τιμούμε την δέσμευσή μας απέναντι στον φυσικό κόσμο και δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας για την τεράστια χάρη και τιμή μας που μας έχει γίνει με το να υπάρχουμε και να ζούμε σε αυτό το μοναδικό και υπέροχης ομορφιάς οικοσύστημα της Γης. Η τροφή είναι η ταυτότητά μας, αυτή που καθορίζει την υπόστασή μας (όπως κάνει και για κάθε άλλο είδος) και είναι ο τρόπος να δείξουμε ότι αφουγκραζόμαστε τον φυσικό κόσμο, τον ακούμε και τον συμμεριζόμαστε, ότι υπάρχουμε γι αυτόν και υπηρετούμε την αειφόρο πορεία του.

Η τροφή είναι η απόλυτη πράξη επιβεβαίωσης της σύνδεσης και της εναρμόνισης μας με το μητρικό οικοσύστημα. Είναι το κριτήριο και το διαπιστευτήριο της ηθικής και νοητικής μας ακεραιότητας μέσα από την δικαίωση της φυτοφάγου ανατομίας μας και έτσι της δικαίωσης της φύσης που μας έδωσε μια τέτοια πεπτική ανατομία και φυσικά την αντίστοιχη συνείδηση.

Όμως όταν τρώμε αντίθετα και ενάντια στην ανατομία μας, τότε είναι σαν να μιλάμε μιαν άλλη γλώσσα ξένη προς τη Φύση. Δεν επικοινωνούμε πλέον μαζί της και δεν καταλαβαίνουμε αυτό που μας λέει η Μητέρα όλων μας.

Η τροφή γίνεται έτσι δείκτης του αν είμαστε πράγματι Γήινοι (παιδιά αυτής της Γης) ή "εξωγήινοι" και υποδουλωμένοι στο ανώμαλο και κακόβουλο τεχνητό σύστημα του καταναγκασμού και της καταπίεσης που κυριαρχει και το οποίο στήθηκε από το κατώτερο εκείνο κομμάτι του ανθρώπινου είδους.

Γιατί η τροφή είναι τελικά το καθεαυτού ηθικό ζήτημα, είναι ζήτημα αξιών: δηλώνει σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε και ποιες αξίες και αντιλήψεις θέλουμε να κυριαρχούν.

Θέλουμε να ζούμε σε μια κουλτούρα της ζωής ή σε μια κουλτούρα του θανάτου;

Θέλουμε να περάσουμε σε μια νέα κουλτούρα που τιμά την ζωή ή να παραμείνουμε στην τρέχουσα η οποία απαξιώνει και εκμηδενίζει την αξία της ζωής (άμεσα και φανερά των μη ανθρώπινων ζώων και έμμεσα και συγκαλυμμένα και των ανθρώπων);
 

Δυστυχώς έχουμε προγραμματιστεί από τη στιγμή που γεννιόμαστε να τρώμε αυτό που μας σερβίρεται ως τροφή από το σύστημα και να εξαπατόμαστε έτσι από έναν Δούρειο ίππο που μας παρασύρει σε επιλογές απαξίωσης και λεηλασίας της ζωής. Αυτό στην συγκυρία μας είναι το εύκολο και το πλήρως διαδεδομένο και το συναντούμε παντού γύρω μας πρώτιστα με την μορφή των ζωικών προϊόντων. Με άλλα λόγια, μας έχουν αφενός κατακλύσει με το «ζωντανό» παράδειγμα της καταπίεσης των ζώων και αφετέρου μας έχουν επιβάλει έναν μονόδρομο που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει όπου τρώμε χωρίς κριτήρια και μάλιστα κάτι που είναι μη τροφή (οτιδήποτε είναι ασύμβατο με την ανατομία μας αλλά και τους νόμους και τους ρυθμούς του οικοσυστήματος).

Από την άλλη όμως μπορούμε να τραφούμε με κριτήρια και να ανακαλύψουμε την πραγματική τροφή.  Μπορούμε να φάμε με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια της ανατομίας μας, αυτό που έχει προορίσει για μας το γενεσιουργό οικοσύστημα (φυτική διατροφή) και έτσι να δείξουμε έμπρακτα τις αξίες μας. Στην επιβεβλημένη αδιαφορία, ασέβεια, βία, απαξίωση της ζωής, και αδικία, αντιπαρατάσσουμε το ενδιαφέρον, τον σεβασμό, την ειρήνη, την εκτίμηση και επαλήθευση της αξίας της ζωής και την δικαιοσύνη εκδηλώνοντας έτσι αυτό που πραγματικά ήδη φέρουμε μέσα μας υποσυνείδητα.

Και επειδή η τροφή είναι πάνω απ’ όλα πράξη και ως πράξη με τις θετικές ή αντίστοιχα τις αρνητικές συνέπειές της μπορεί να διαμορφώνει την εικόνα του κόσμου, μας δίνει την δύναμη και την δυνατότητα να αλλάξουμε τη σημερινή κατά γενική ομολογία άσχημη εικόνα αυτού του κόσμου.

Η τροφή είναι η συμπόρευση με την αλήθεια του οικοσυστήματος και την αλήθεια μέσα μας και είναι η πράξη εκείνη που μπορεί να μας ευθυγραμμίσει και πάλι με τη ροή της ελευθερίας που κατευθύνει συνολικά αυτό το οικοσύστημα. Με κάθε μας γεύμα λοιπόν έχουμε την ευκαιρία να επανενταχθούμε και να αποκαταστήσουμε ξανά την ενότητα και την σύνδεση μαζί του.

Αν μέχρι τώρα η διατροφή μας μπλοκάρει αυτές τις διεργασίες καθώς και τις ζωές των άλλων αισθανόμενων όντων αλλά και χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουμε κι εμάς τους ίδιους, είναι καιρός να ξεμπλοκάρουμε. Τρώγοντας για ένα δίκαιο κόσμο είναι ο μόνος τρόπος να απελευθερώσουμε μια για πάντα όλους αυτούς που τώρα καταπιέζουμε και στην διαδικασία αυτή να απελευθερωθούμε κι εμείς.