«O Επαναστάτης της φακής» - το πρώτο βιβλίο vegan λογοτεχνίας στην Ελλάδα!

Ένα διαφορετικό βιβλίο, που έλειπε από το χώρο της λογοτεχνίας, θα είναι διαθέσιμο σε λίγες μέρες στο αναγνωστικό κοινό.

«Ο Επαναστάτης της φακής» είναι από τα βιβλία εκείνα που αγγίζουν τη ψυχή και ενθαρρύνουν την προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Το βιβλίο εστιάζει στο σεβασμό της αξίας της ζωής και στην αποκατάσταση αυτής της αξίας μέσα στον μοναδικό πλανήτη που δημιούργησε, φιλοξενεί και εξελίσσει ζωή. Είναι ένα βιβλίο για την επανένωση και την ενότητα: την επανασύνδεση με τον αισθανόμενο άνθρωπο που υπάρχει μέσα μας αλλά και με το Μητρικό οικοσύστημα που μας περιβάλλει.

Στον «επαναστάτη της φακής» ο συγγραφέας Χρήστος Γεωργιάδης έχει δημιουργήσει μια αισθαντική νουβέλα που εστιάζει σε θέματα σημαντικά που σπάνια έως καθόλου έχουν τεθεί μέχρι σήμερα σε λογοτεχνικά αναγνώσματα. Μέσα από μια συγκινητική, ευαίσθητη, και ρεαλιστική αφήγηση, ο συγγραφέας μοιράζεται την αμηχανία και την εσωτερική σύγκρουση ενός νέου, του Νικηφόρου, όταν συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως του τα έμαθαν.

«Ο Επαναστάτης της φακής» είναι ένα απελευθερωτικό ανάγνωσμα για όλους: τρυφερό, συγκινητικό, σοκαριστικό, αφυπνιστικό! Το μήνυμά του υπόσχεται λυτρωτική έμπνευση για κάθε στιγμή και μας καλεί να ζήσουμε την πραγματική, ειρηνική επανάσταση που θα μεταμορφώσει τη ζωή μας και το κόσμο.

Στην ειρηνική διατροφή κατευθείαν (ή vegan μονομιάς)

Οι περισσότεροι άνθρωποι που ήρθαν ή έρχονται στην ειρηνική διατροφή, έχουν κάνει αυτή τη μετάβαση σταδιακά. Οι λόγοι είναι πολλοί με κυριότερο το γεγονός ότι ζούμε σε ένα διατροφικό σύστημα και μοντέλο το οποίο δυσχεραίνει με κάθε τρόπο αυτή τη μετάβαση.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που έκοψαν μαχαίρι τη διατροφή από τη λεηλασία της ζωής των ζώων, δηλαδή έκαναν αυτή τη μετάβαση άμεσα, και αυτό μας φέρνει στο θέμα αυτού του άρθρου που είναι: γιατί υπάρχουν άνθρωποι που καίγονται κυριολεκτικά να κάνουν άμεσα την μετάβαση στην ειρηνική διατροφή και στην περιεκτική δικαιοσύνη (veganism) και πώς θα βοηθήσουμε τους ανθρώπους να κάνουν άμεσα ή όσο γίνεται πιο σύντομα αυτή την αλλαγή.

Ουσιαστικά είναι ζήτημα αναγνώρισης του ασύλληπτου και απόλυτου χάους και της έκτακτης κατάστασης που το τρέχον διατροφικό δόγμα έχει οδηγήσει την κάλυψη της πιο βασικής βιολογικής μας ανάγκης, της τροφής. Η αίσθηση του επείγοντος έρχεται στο προσκήνιο μόλις συνειδητοποιήσουμε το απέραντο κακό που προκαλείται με το πρόσχημα της κάλυψης αυτής της ανάγκης στην συγκυρία μας. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε ότι κάθε στιγμή που περνάει το τρέχον μοντέλο διατροφής αφήνει στον πλανήτη μας μια πληγή που συνεχώς μεγαλώνει και ότι μαζί του μεγαλώνει και το δράμα των αισθανόμενων αλλά και η απαξίωση όλων των αξιών που ακυρώνονται προκλητικά μέσα από μια διατροφή με ζώα.

Μέσα από μια τέτοια συνειδητοποίηση και επίγνωση, η μετάβαση στην ειρηνική διατροφή γίνεται η επείγουσα αναγκαιότητα της συγκυρίας. Γίνεται φανερό ότι μπροστά στο δράμα της αισθανόμενης ζωής δεν υπάρχει καμία πολυτέλεια χρόνου και ότι το ιδανικό είναι η άμεση μετάβαση η οποία - πέρα από την ανακούφιση του δράματος των αισθανόμενων και τον έμπρακτο σεβασμό της αξίας της ζωής - αποδεικνύει ότι ειρηνική διατροφή είναι η λογική απόφαση μέσα σε ένα διατροφικό σύστημα παραλογισμού.

Η επίγνωση φέρνει την αφύπνιση του αισθανόμενου ανθρώπου μέσα μας και αυτό είναι που σε κάνει να καίγεσαι να γίνεις vegan: όταν νοιώσεις το μέχρι τώρα μη αντιληπτό βάρος σου στις ζωές των άλλων, όταν καταλάβεις το κακό που έκανες μέχρι τώρα, όταν θες να μη συνδράμεις και να μη συμμετέχεις άλλο σε αυτό.

Αυτή η άμεση ανταπόκριση είναι η οδός των πιο συνειδητοποιημένων, αυτών που πέρα από την διαπίστωση του προβλήματος έχουν κατανοήσει και την σημασία της επείγουσας, προσωπικής συνδρομής: αντιλαμβάνομαι το κακό και συνεπώς τερματίζω απευθείας το κακό, τουλάχιστον στο ατομικό επίπεδο. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την άμεση αντίδραση των ανθρώπων αυτών με αυτή μιας έκτακτης κατάστασης: όπως για παράδειγμα στην περίπτωση που κάποιος πνίγεται και όπου δεν μπορούμε να τον σώζουμε σταδιακά αλλά ότι κάνουμε πρέπει να γίνει άμεσα.

Γιατί, πέραν όλων των άλλων, η ειρηνική διατροφή είναι και μια διάσωση όπου ο παράγοντας του επείγοντος είναι καθοριστικός. Η κινητήριος δύναμη είναι η επίγνωση του θέματος σε όλο του το βάθος: κατανοώ το επείγον της ειρήνης, της αποκατάστασης της μέσα μου και στο κόσμο, γι αυτό κάνω πράξη τη διατροφή που την τιμά (φυτοφαγία). Επιπλέον, σπεύδω στην ειρηνική διατροφή γιατί η ειρήνη είναι η κατάσταση και η πραγματικότητα μέσα στην οποία θέλω να ζω.

Μια τέτοια άμεση μετάβαση δεν είναι κακοποίηση του εαυτού μας όπως προκλητικά θέλει να την παρουσιάζει η τρέχουσα διατροφική κουλτούρα του θανάτου. Ούτε σημαίνει ότι πάμε κόντρα στους ατομικούς ρυθμούς ή ότι βιάζουμε τον εαυτό μας σε μια απότομη αλλαγή. Και δεν πρέπει επίσης να εκληφθεί σε καμία περίπτωση ως υποτίμηση του εαυτού μας και της ανθρώπινης οντότητας για χάρη των ζώων.

Απεναντίας με την αμεσότητα της δράσης μας, τιμάμε τον αληθινό μας εαυτό, τον αισθανόμενο άνθρωπο μέσα μας, ο οποίος καθοδηγείται από τις αξίες και τη σοφία του μητρικού οικοσυστήματος. Επιπλέον με το να έρθουμε κατευθείαν στην ειρηνική διατροφή:

- παύουμε να κάνουμε πόλεμο στην πεπτική μας ανατομία

- παύουμε να χαραμίζουμε άλλο το θετικό δυναμικό μας

- απελευθερώνουμε την νοημοσύνη μας ώστε να δει τα ζώα ως αισθανόμενα όντα και όχι ως τροφή

- επαληθεύουμε και τιμούμε τη σύνδεσή μας με την αισθανόμενη ζωή, με τη σοφία της ανθρώπινης οντότητας και του μητρικού οικοσυστήματος

Μπορούμε λοιπόν άφοβα να κάνουμε κατευθείαν την μετάβαση στην ειρηνική διατροφή και μάλιστα  χωρίς ουσιαστικά να το καταλάβουμε αρκεί να πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις:

- να υπάρχει βοήθεια και υποστήριξη εξωτερική, δηλαδή όλα εκείνα τα χρήσιμα πρακτικά εργαλεία όπως μηνιαίο πλάνο μενού, συνταγές και κυρίως ένας-δυο οδηγοί (vegan starter kit) από τα πολλούς που υπάρχουν και που δίνονται από τις περισσότερες οργανώσεις που προωθούν τη φυτοφαγία.

- να υπάρχει υποστήριξη από κάποια ομάδα ειρηνικής διατροφής

- να υπάρχει στήριξη του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους με συνεχή έρευνα, οργάνωση και προετοιμασία που καταλήγει στην διαμόρφωση ενός πλάνου της νέας μας πορείας ώστε αυτή να είναι ομαλή και ανώδυνη.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι η αμεσότητα γιατί την ειρήνη που τόσο λείπει από τον κόσμο μας δεν την καθυστερείς, δεν αφήνεις να συνεχίζεται η λεηλασία της ζωής και η γενικευμένη παρακμή που αυτή προκαλεί. Η ουσία της αμεσότητας έγκειται στον μηδενικό ή όσο γίνεται πιο σύντομο χρόνο μετάβασης: κόβουμε απευθείας τους δεσμούς με το τρέχον διατροφικό μοντέλο και ξεκινάμε άμεσα την ειρηνική διατροφή. Ουσιαστικά αντιστρέφουμε τους όρους της μετάβασης: αντί της χρονοβόρας, σταδιακής απεξάρτησης από την παμφαγία, μπαίνουμε κατευθείαν στην ειρηνική διατροφή και επιδιώκουμε την σταδιακή μας προσαρμογή στο νέο μας μενού.

Η κατευθείαν μετάβαση αφορά ένα ανθρώπινο είδος που τώρα έχει σχεδόν ολοκληρωτικά γίνει έρμαιο (και διατροφικά) ενός αδίστακτου και κακόβουλου διατροφικού δόγματος και συστήματος που επιμένει να παρουσιάζει ως τροφή αυτό που είναι μη τροφή για τον άνθρωπο. Δυστυχώς κάθε στιγμή που αυτή η μετάβαση αναβάλλεται ή καθυστερεί η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά πρώτα και κύρια για τα μη ανθρώπινα ζώα, για το μητρικό οικοσύστημα του πλανήτη μας και βέβαια για τον ίδιο τον άνθρωπο που παρεκκλίνει συνεχώς από τον πραγματικό του ρόλο της αειφόρου, συμβιωτικής πορείας μέσα σε αυτό το οικοσύστημα.

Η κατάκτηση του στόχου μονομιάς είναι εφικτή όταν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι απλά η μετάβαση σε μιαν άλλη διατροφή αλλά η μετάβαση σε έναν άλλο τρόπο σκέψης και αντίληψης του κόσμου και σε έναν άλλο τρόπο ζωής. Επιπλέον είναι μια μεγαλειώδης πράξη διάσωσης και αλτρουισμού που μας γεμίζει ικανοποίηση και μας δίνει όλα εκείνα τα θετικά κίνητρα για να προχωρήσουμε και που στη πορεία του χρόνου θα αναδειχθεί ως η πιο σημαντική απόφαση της ζωής μας λόγω της απελευθερωτικής δυναμικής της.

Η άμεση μετάβαση στην ειρηνική διατροφή είναι η λιγότερο συνηθισμένη οδός μετάβασης αλλά είναι η πιο ενδεδειγμένη όταν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω. Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες όπου η αλλαγή οφείλει να γίνει κατευθείαν και μονομιάς και όχι σταδιακά.

Αυτή η μετάβαση υπάρχει μέσα μας, υπάρχει στο DNA μας, και ούτως ή άλλως είναι προδιαγεγραμμένη να γίνει αν δεν εμποδιστεί και μπλοκαριστεί.

Αμ’ έπος αμ’ έργον λοιπόν!

Κάτι που είναι να γίνει, ας γίνει.

1η Νοέμβρη: μια ημέρα αφιερωμένη στην ειρηνική διατροφή

Η 1η Νοέμβρη ως ημέρα αφιερωμένη στην ειρηνική διατροφή και στον veganism (περιεκτική δικαιοσύνη) φωτίζει το τραγικό παράδοξο της συγκυρίας μας: στη Γη, σ’ αυτό το Μητρικό οικοσύστημα που μας έτυχε να υπάρχουμε και να ζούμε, το μοναδικό που δημιούργησε, φιλοξενεί και εξελίσσει ζωή, το ανθρώπινο είδος δυσεκπαιδεύτηκε να ζει με απόλυτη περιφρόνηση για την αξία της ζωής. Επιπλέον η ημέρα συμβολικά παραπέμπει και εστιάζει σε όλα αυτά που τώρα λείπουν τραγικά από το κόσμο μας: την αλήθεια, την ειρήνη και την δικαιοσύνη για όλους τους αισθανόμενους τις οποίες οφείλουμε να αποκαταστήσουμε και να τιμήσουμε ως τρόπο ζωής μας.

Η επίσημη διατύπωση του veganism τον Νοέμβρη του 1944 από τον Donald Watson και τους συν αυτώ αποτελεί την κορυφαία στιγμή-σταθμό στην συνειδητότητα και στην επίγνωση του ανθρώπινου είδους: είναι η στιγμή που ο άνθρωπος κατανοεί ότι ζει μέσα στο σπήλαιο-φυλακή του Πλάτωνα, μέσα στο ημίφως αυθαίρετων και λανθασμένων αντιλήψεων και έτσι επιτέλους κάνει το βήμα προς την έξοδο του σπηλαίου, προς την πραγματικότητα του ζωογόνου και λυτρωτικού φωτός που τον περιμένει εκεί.

Ουσιαστικά, η διατύπωση μιας φιλοσοφίας μη εκμετάλλευσης των ζώων προκύπτει ως το δίκαιο και λογικό συμπέρασμα του απολογισμού του ανθρώπου για την πορεία παρέκκλισης που ακολουθεί από την αποφράδα εκείνη συγκυρία της «εξημέρωσης» των ζώων (κυριολεκτικά της υποταγής και υποδούλωσής τους στα συμφέροντα ενός αποσυνδεμένου από το οικοσύστημα και από τον πραγματικό εαυτό του ανθρώπου). Μια πορεία που προκλητικά συνεχίζεται ως σήμερα (δηλαδή για τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια) ενώ ευφημιστικά αποκαλείται και ως περίοδος του «πολιτισμού».

Η συνειδητοποίηση που ήρθε κατόπιν μακράς περισυλλογής αιώνων (ξεκινώντας από τον Πυθαγόρα και άλλους διανοητές) οδήγησε στη θέσπιση 3 καίριων στόχων ώστε να κλείσει για πάντα το μαύρο κεφάλαιο της «εξημέρωσης» των ζώων (της τελευταίας δουλείας στη Γη) και να διασφαλιστεί ότι πλέον δεν θα ξαναυπάρξει οπισθοδρόμηση και παρέκκλιση σε περιόδους βίας, αδικίας και καταπίεσης που προκλητικά περιφέρονται ως «πολιτισμός».

Οι στόχοι είναι οι εξής:

- ο τερματισμός της εκμετάλλευσης των ζώων

- να διαφυλαχτεί ένα υγιές και εύφορο χώμα και φυτικό βασίλειο

- να γίνεται μια ορθολογική,  δίκαιη και αειφόρος χρήση των γήινων φυσικών πόρων

Αυτές οι 3 γραμμές συμπυκνώνουν ένα κώδικα αρμονικής ύπαρξης του ανθρώπου μέσα στο Μητρικό οικοσύστημα και ουσιαστικά πρόκειται για βασικούς νόμους-προϋποθέσεις που τίθενται από την ίδια τη Φύση ώστε να διασφαλιστεί η συνέχεια του είδους μας αλλά και όλων των άλλων ειδών. Είναι 3 γραμμές όπου κωδικοποιείται όλη η Σοφία της Φύσης ως σχέδιο διαβίωσης του ανθρώπου με βάση την ελευθερία και τις άλλες αξίες που υπάρχουν εξ ορισμού στο οικοσύστημα και που θα πρέπει να ακολουθούνται και από τον άνθρωπο.

Δυστυχώς όμως κανένας από αυτούς τους στόχους δεν υπηρετείται στη τρέχουσα δομή της καταπίεσης. Αντίθετα αυτοί οι στόχοι-φυσικοί νόμοι καταπατώνται συστηματικά και βάναυσα παρασύροντας την ανθρωπότητα και τον πλανήτη σε ένα σπιράλ εντεινόμενης παρακμής που όπως όλα δείχνουν θα κλείσει με το πλήρες μπλοκάρισμα του Μητρικού οικοσυστήματος και την αδυναμία του να στηρίξει τη ζωή.

Έτσι η ειρηνική διατροφική και ο veganism πέρα από φορείς αξιών αποκτούν και μια επιπλέον σημαντική διάσταση: αυτή της προειδοποίησης για τον επερχόμενο κίνδυνο (ο οποίος είναι ήδη ορατός στην πλειοψηφία) ως αποτέλεσμα του εγκλωβισμού σε μια γενικευμένη πλάνη που αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της ζωής μας και η οποία συμφέρει μόνο την τρέχουσα δομή της καταπίεσης.

Η γενικευμένη κρίση που βιώνει ο πλανήτης δεν προέκυψε τυχαία αλλά εξ αιτίας της μαζικής συμμόρφωσης της ανθρωπότητας σε ένα εφήμερο (με τα μέτρα του πλανήτη) και αμοραλιστικό σύστημα που μας κόβει διαρκώς τις ρίζες και τη σύνδεση με την Μητέρα Φύση και τη Σοφία της.

Και η ανεκτίμητη αξία της ειρηνικής διατροφικής και του veganism είναι ότι μας απευθύνουν το καίριο κάλεσμα να κάνουμε ξανά και μόνιμα τη σύνδεση με όλα αυτά που ορίζουν τον άνθρωπο: με το Μητρικό οικοσύστημα μέσα στο οποίο υπάρχουμε, με την αισθανόμενη ζωή που μας περιβάλλει και με τον αισθανόμενο άνθρωπο που υπάρχει μέσα μας.