Η Μάχη στο Kruger

Ένα μοναδικό βίντεο πάντα επίκαιρο. Δείτε το μέχρι τέλους.

Η Μάχη στο Kruger είναι ένα σύντομο βίντεο που απεικονίζει την αντιπαράθεση ανάμεσα σε ένα κοπάδι αφρικάνικων βούβαλων και μια αγέλη λιονταριών. Το βίντεο γυρίστηκε το 2004 από κάποιον τουρίστα στο Kruger National Park της Νότιας Αφρικής και έχει ευρέως επαινεθεί για την δραματική απεικόνιση της άγριας ζωής στην αφρικανική σαβάνα. Δημοσιεύτηκε στο YouTube το 2007 όπου έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα βίντεο, με περισσότερες από 55 εκατομμύρια θεάσεις και 68.000 σχόλια μέχρι τώρα.

Μέσα σε μόλις 8.24 λεπτά καταγράφεται η συγκλονιστική δύναμη της φύσης και η ικανότητα της να μας διδάσκει με άμεσο αλλά και έμμεσο τρόπο.

Στο άμεσο πρώτο επίπεδο της εικόνας καταγράφεται μια από τις πολλές, καθημερινές μάχες για τροφή και επιβίωση στον απρόβλεπτο κόσμο της άγριας ζωής, όπου ο κυνηγημένος μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε κυνηγό.

Αυτό που αμέσως ξεχωρίζει είναι το πάθος και η επιθυμία για ζωή και η αντίσταση και η μάχη που δίνει κάθε πλάσμα για να μην την χάσει.

Κανένα ζώο δεν δίνει την συγκατάθεση του να γίνει θύμα και τροφή κάποιου άλλου, ούτε διαπραγματεύεται την σωματική του ακεραιότητα και την ελευθερία του. Κανένα ζώο δεν θέλει να πονάει, να φυλακίζεται ή να υφίσταται καταπίεση και στρες.

Και αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ισχύει και για τα "εξημερωμένα"(ευφημισμός για υποδουλωμένα) ζώα, τα οποία θεωρούμε ότι έχουμε την άδεια και την δικαιοδοσία να τα χρησιμοποιούμε και να τα εκμεταλλευόμαστε.

Και εάν τα λιοντάρια και τα άλλα σαρκοφάγα ζώα έχουν την δικαιολογία να τρώνε σάρκα, ο άνθρωπος δεν έχει αντίστοιχη δικαιολογία.

Πρώτον, λόγω της ανατομίας του πεπτικού μας συστήματος και του σώματός μας γενικότερα, η οποία ανήκει στην κατηγορία των φυτοφάγων. Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση σαρκοφάγο πλάσμα όπως τόσο ανεύθυνα αφήνεται να αιωρείται στην κοινωνία μας μια τέτοια πλάνη(άραγε γιατί;). Εάν ήμασταν, τότε το ένστικτο μας για ωμή σάρκα και αίμα θα μας έκανε να κυνηγάμε και να θανατώνουμε οι ίδιοι το θύμα μας με τα δόντια και τα νύχια μας όπως τα λιοντάρια. Ο συγγραφέας Will Tuttle λέει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του Παγκόσμια Ειρηνική Διατροφή(The World Peace Diet)(σελ. 67):

"Είναι ενδιαφέρον να φανταστούμε να προσπαθούμε να σκοτώσουμε και να φάμε ένα άλλο θηλαστικό χωρίς τη χρήση οποιουδήποτε όπλου, μόνο με το αδύναμο στόμα μας και τα λεπτά, χωρίς γαμψά νύχια χέρια μας. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Θα μπορούσαν οι γονείς, τα παιδιά μας, ή οι φίλοι μας να το κάνουν; Θα μπορούσε κάποιο ανθρώπινο ον να το κάνει;

Θα μπορούσε κάποιος, ή θα κυνήγαγε κάποιος, ας πούμε, ένα ελάφι, μια αγελάδα, ένα χοίρο, ένα πρόβατο, μια κατσίκα, ή ένα κουνέλι στο φυσικό περιβάλλον και, στη συνέχεια, να το πιάσει με κάποιο τρόπο (μάλλον απίθανο), να πέσει στο λαιμό του με το μικρό μας, επίπεδο ανθρώπινο στόμα, να ξεσκίσει την γούνα και το δέρμα φτάνοντας στη ζωντανή σάρκα με τα μικρά ανθρώπινα δόντια μας, και να γεμίσει το στόμα του με το φρέσκο, ζεστό αίμα του άτυχου πλάσματος;

Το σενάριο αυτό δείχνει τον πλήρη παραλογισμό του τι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι όταν τρώμε την σάρκα των ζώων. Δεν έχουμε τα νύχια και τα δόντια για να ξεσκίσουμε την ωμή σάρκα, να δαγκώσουμε διαπεραστικά το δέρμα ή τη γούνα, τα φτερά, τα λέπια, ή τα κόκαλα, και ούτε έχουμε όρεξη για φρέσκο αίμα στο στόμα μας."

Τώρα, εάν είμαστε παμφάγοι, όπως επίσης συχνότατα ακούγεται, τότε κάλλιστα μπορούμε να ζήσουμε με φυτικές τροφές και να μην καταφεύγουμε στον θάνατο και στην εκμετάλλευση των ζώων, η οποία τελικά ανταποκρίνεται μόνο στα οικονομικά οφέλη κάποιων λίγων και στην προσωπική απόλαυση, ευχαρίστηση και ευκολία του όψιμα οδηγημένου στην διατροφή με ζωικά δυτικού ανθρώπου.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την μετεξέλιξη μας από την άγρια κατάσταση και την μετάβαση μας στον πολιτισμό, ο οποίος δεν συμβιβάζεται με την βία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Πολιτισμός σημαίνει συνειδητοποίηση του σεβασμού της ζωής και της ελευθερίας των άλλων όντων ως κατευθυντήριες αρχές της παρουσίας του ανθρώπινου είδους στην Γη. Πολιτισμός σημαίνει ότι ξεχνάμε την άγρια κατάσταση, ή τι κάνουν τα άγρια, σαρκοφάγα ζώα και εστιάζουμε στις παραπάνω θεμελιώδεις αξίες και αρχές. Αλλά, όπως και στην πρώτη περίπτωση έχουμε άρνηση της φυσιολογίας μας, έτσι κι εδώ έχουμε άρνηση και αναίρεση της έννοιας του πολιτισμού, η οποία χρησιμοποιείται καταχρηστικά και οργουελικά για κάτι που είναι εντελώς το αντίθετο.

Εν συντομία κάποια άλλα σημεία που το μίνι ντοκιμαντέρ αναδεικνύει είναι τα εξής:

• Τα αρπακτικά, σαρκοβόρα ζώα λειτουργούν μέσα στο πλαίσιο της διατήρησης της φυσικής ισορροπίας, κρατώντας τους αριθμούς των φυτοφάγων ζώων σε επίπεδο ανάλογο με την φέρουσα ικανότητα του οικοσυστήματος. Αντίθετα ο άνθρωπος όχι μόνο δεν διασφαλίζει καμιά ισορροπία με την κτηνοτροφία και αλιεία αλλά την διαταράσσει ανεπανόρθωτα με αυτήν την αδιέξοδη πρακτική, η οποία καταστρατηγεί κάθε έννοια αειφορίας με απρόβλεπτες συνέπειες.

• Επαληθεύεται η γνωστή από παλιά παρατήρηση των επιστημόνων ότι η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια των ζώων μέσα στην αγέλη είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό στην φύση και τα είδη που επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορά έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης.

• Τα ζώα που υφίστανται εκμετάλλευση για τροφή δεν είναι χαζά όπως ρατσιστικά και απαξιωτικά τα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος-καταναλωτής τους. Η αγελάδα για παράδειγμα δεν είναι χαζή και όπως αποδεικνύει ο συγγενής της βούβαλος στο φυσικό τους περιβάλλον τα ζώα έχουν οξυμένη νοημοσύνη και μπορούν να αναπτύξουν όλες τις ικανότητες που τα έχει προικίσει η φύση. Για το όποιο "χάζεμα" των σημερινών ζώων δεν φταίνε καθόλου τα ίδια αλλά οι επιλεκτικές διασταυρώσεις που τους έχει κάνει ο άνθρωπος για να αποκτήσουν τα χαρακτηριστικά που αυτός θέλει, ακόμη οι τεχνητές και αφύσικες συνθήκες που τα περιορίζει και οι χιλιετίες που  τους έχει επιβάλλει το καθεστώς εξημέρωσης/δουλείας. Ακόμα όμως και έτσι τα σημερινά εκτρεφόμενα ζώα που τόσο απέχουν από τους άγριους απογόνους τους, επιδεικνύουν την ίδια αντίδραση στον πόνο, στην στέρηση της  ελευθερίας και στον θάνατο και φυσικά δεν δίνουν την συγκατάθεση τους για τίποτα από όλα αυτά.

Περνώντας τώρα σε ένα υποθετικό επίπεδο η μάχη στο Kruger θα μπορούσε να είναι μια μεταφορά της ανθρώπινης κοινωνίας και της διαμορφωμένης ιεραρχίας μέσα σ’ αυτήν. Από τη μια το λιοντάρι, σύμβολο δύναμης, επιθετικότητας, εξουσίας και από την άλλη ο βούβαλος, σύμβολο της ανοχής και του ατόμου που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και δεν έχει συναίσθηση της δύναμης του, μας παραπέμπουν αντίστοιχα στους ισχυρούς και στις ελίτ που θέλουν τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των λαών. Ιδιαίτερα η σκηνή όπου τα λιοντάρια και οι κροκόδειλοι τραβάνε ταυτόχρονα και προς αντίθετες κατευθύνσεις το μοσχαράκι παραλληλίζεται με την τωρινή κατάσταση της Ελλάδας, της οποίας τις σάρκες προσπαθούν να ξεσκίσουν ΔΝΤ και Νέα Τάξη μαζί με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αλλά το μάθημα του Kruger είναι ότι η μάχη μπορεί να κερδηθεί μέσα από την ενότητα, την συνεργασία και την σωστή στρατηγική.

Τέλος, μην φοβάστε: δεν πρόκειται να μαζευτούν κοπάδια ζώων έξω από το σπίτι σας για να σας εκδικηθούν επειδή είστε καταναλωτής τους (αν και έχουν σημειωθεί επιθέσεις σε κτηνοτρόφους). Γιατί το πρόβλημα δεν είναι η εκδίκηση των ζώων αλλά η απελευθέρωση τους. Και μάλιστα είναι το μείζον πρόβλημα της ανθρωπότητας, τραγικά υπαρκτό και συνεχώς διογκούμενο όσο και αν κρύβεται ή σκόπιμα παραβλέπεται. Ένα πρόβλημα αδικαιολόγητο όσο αδικαιολόγητη είναι και η κάθε εκμετάλλευση οποιουδήποτε όντος.

Σήμερα τα ζώα είναι εγκλωβισμένα από τον άνθρωπο σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα τύπου γκουντάναμο από το οποίο δεν μπορούν πλέον να απελευθερωθούν. Μόνο εμείς μπορούμε να τα απελευθερώσουμε και να τερματίσουμε την εκμετάλλευση τους. Μόνο εμείς μπορούμε, κατ’ αναλογία με την μάχη στο Kruger, να δώσουμε την μάχη της συνείδησης μας, όπου απέναντι στο παρόν, φαινομενικά ακλόνητο σκεπτικό μας θα αντιπαρατάξουμε μιαν άλλη ριζοσπαστική κοσμοαντίληψη όπως αυτή που αντιπροσωπεύει ο veganism και με αποφασιστικότητα θα κλίνουμε οριστικά και αμετάκλητα προς την ανθρωπιά, τον σεβασμό της ζωής και όλων των άλλων θεμελιωδών αξιών του πολιτισμού.