Η δύναμη του ενός
«Αν πιστεύεις ότι είσαι πολύ μικρός για να
αλλάξεις τα πράγματα,
τότε δεν έχεις κοιμηθεί σε μια σκηνή με ένα κουνούπι.»
Αφρικανική παροιμία
Η σκέψη ότι ακόμα κι αν αρχίσω να εφαρμόζω
την περιεκτική δικαιοσύνη (veganism), θα είμαι ένας και άρα λίγος ή μικρός μπροστά στο μέγεθος της αδικίας δεν
έχει καμία απολύτως βάση και μπορεί κάλλιστα να παραμεριστεί.
Γιατί ο ένας δεν είναι ποτέ ένας όπως
νομίζει.
Η δύναμη του ενός δεν είναι μετρήσιμη με καμία
από τις γνωστές μονάδες μέτρησης και δεν μπαίνει στο καλούπι των ψυχρών
αριθμών.
Η δύναμη του ενός είναι η δύναμη της απελευθερωμένης συνείδησης και αυτή έχει την δική της δυναμική που δεν υπακούει
σε μαθηματικούς κανόνες.
Και η γνωστή ρήση ότι «τα μεγάλα πνεύματα
συναντώνται» δεν μας λεει όλη την αλήθεια γιατί όλα τα πνεύματα και όλες οι
συνειδήσεις είναι σε δυναμική συνάντησης αφού μέσα μας κουβαλάμε υποσυνείδητα
όλη την ενοποιητική σοφία και γνώση.
Ο ένας είναι απλά η θρυαλλίδα που
πυροδοτεί το ντόμινο των εξελίξεων. Είναι το προτεταμένο χέρι που περιμένει την
χειραψία ενός άλλου χεριού και αυτό με την σειρά του ενός άλλου σε μιαν ακολουθία
αλλεπάλληλων συνδέσεων και δεσμών.
Ο ένας είναι πάντα η μαγιά και ο καταλύτης
αυτής της αλυσιδωτής αντίδρασης που θα οδηγήσει σε ζυμώσεις αμφισβήτησης και ιδεολογικής
καταδίκης του κυρίαρχου τρόπου ζωής. Είναι το σύμβολο και η προσωποποίηση της
ενιαίας δύναμης και του κύματος που μπορεί να παρασύρει την πλειοψηφία στην
μετατόπιση προτύπου από την τρέχουσα κουλτούρα του θανάτου στην εδραίωση μιας
άλλης κουλτούρας της ζωής.
Έτσι ο ένας είναι εν δυνάμει πολλοί και οι
πολλοί είναι ένας.
Με αυτή τη γνώση ο ένας δεν πτοείται σε
παραίτηση, απάθεια ή συμμόρφωση γιατί γνωρίζει ότι κουβαλάει την δυναμική των
συσχετισμών και ξέρει ότι τα πάντα είναι ρευστά.
Ξέρει ακόμα ότι η δύναμή του έχει να κάνει
με την επιδίωξη των αξίων του και με την πρακτική τους εφαρμογή στην ζωή του
ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άλλοι.
Και μπορεί στην τρέχουσα συγκυρία όλες οι
αληθινά απελευθερωτικές ιδέες να εφαρμόζονται από τους λίγους αλλά είναι
σίγουρο ότι σε ανύποπτο χρόνο οι πολλοί θα πάψουν να είναι πειθήνιοι και να
εμπαίζονται από την τρέχουσα δομή και θα «πάρουν ανάποδες» με την αδικία.
Θα αντιληφθούν επιτέλους την σκευωρία και
θα πάρουν ανάποδες με το σύστημα που καταπιέζει τα ζώα ώστε στη συνέχεια να
μπορεί να καταπιέζει και τους ανθρώπους.
Όλοι αυτοί που σήμερα είναι εγκλωβισμένοι
στην καταπίεση των ζώων, πρώτα και κύρια μέσα από μια διατροφή που στηρίζεται
στην λεηλασία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων, είναι οι πρωταγωνιστές της
ειρηνικής επανάστασης του αύριο η οποία θα επεκτείνει την δικαιοσύνη σε όλη την
αισθανόμενη ζωή.
Γιατί τελικά η δύναμη του ενός έγκειται
στην διαρκή απόδειξη της σύνδεσης των αισθανόμενων: των ανθρώπων μεταξύ τους
και των ανθρώπων με τα μη ανθρώπινα ζώα.
Η δύναμη του ενός διατρανώνει ότι οι
αποσυνδεμένοι μπορούν να γίνουν ξανά συνδεμένοι και οι πάλαι πότε προγραμματισμένοι στην άγνοια καταναλωτές της «αγοράς ζωικών» – ο απόλυτος ευφημισμός για την
απαξίωση της ζωής – να γίνουν οι ενεργοί θεματοφύλακες της αισθανόμενης ζωής.
………………….
Υστερόγραφο
Από την εισαγωγή
του βιβλίου: ANIMAL WELFARE IN CLASS
Μην πιστεύετε ότι τα «μικρά πράγματα» δεν έχουν
σημασία.
Τι μπορεί να κάνει ένα άτομο;
Μην θεωρείτε κάτι μικροπράγματα.
Οι κόκκοι της άμμου κάνουν τα βουνά!
Τα λεπτά κάνουν έναν ολόκληρο χρόνο!
Φευγαλέες, στιγμιαίες σκέψεις κάνουν αιώνιες
πράξεις!
Ελατοπαπαδίτσα* (coal tit)
Πόσο βαριά
είναι μια νιφάδα χιονιού;
«Πες μου, πόσο βαριά είναι μια νιφάδα χιονιού;» ρώτησε η ελατοπαπαδίτσα το
άγριο περιστέρι.
«Είναι ένα τίποτα», απάντησε αυτό.
«Τότε, πρέπει να σου πω μια εκπληκτική ιστορία», είπε η ελατοπαπαδίτσα.
«Καθόμουν στο κλαδί ενός ερυθρού έλατου, κοντά στον κορμό, όταν άρχισε να
χιονίζει.
Δεν χιόνιζε βαριά όπως σε μια θύελλα, όχι, αλλά όπως σε ένα όνειρο, αθόρυβα
και χωρίς βαρύτητα.
Μιας και δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο να κάνω, μετρούσα τις νιφάδες του
χιονιού που έπεφταν στις βελόνες του κλαδιού, καθώς κολλούσαν εκεί.
Ακριβώς 2,741.953.
Όταν η 2.741.954ή νιφάδα, ελαφριά σαν τίποτα, έπεσε, το κλαδί έσπασε.»
Και έτσι η ελατοπαπαδίτσα πέταξε μακριά.
* Η ελατοπαπαδίτσα
συναντάται και στα δάση της Ελλάδας. Είναι ένα πτηνό στο μέγεθος σπουργιτιού, μαυροκέφαλο
με πράσινη πλάτη και ξεχωρίζει για την χαρακτηριστική επαναλαμβανόμενη κραυγή
του τικ-τικ.
