Γαλακτομανία
Θα μπορούσε να λέγεται και γαλακτοβουλιμία,
νευρική γαλακτοφαγία ή απλά εξάρτηση από τα γαλακτοκομικά. Θα μπορούσε επίσης
να λέγεται και γαλακτοξενομανία μιας και αποκλειστικά αναφέρεται σε γάλα ξένο,
προϊόν αρπαγής από βίαια καταπιεζόμενα και παντοιοτρόπως κακοποιούμενα θηλαστικά
ζώα και είναι μια πραγματική διατροφική διαταραχή σε αντίθεση με τις πολλές
εφευρημένες διαταραχές (διατροφικές και όχι μόνο) που επινοούνται σκόπιμα και
με όρους ελέγχου της συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Όμως για το τρέχον διατροφικό δόγμα η
γαλακτομανία δεν αναγνωρίζεται (και ούτε πρόκειται ποτέ) ως διαταραχή αλλά προωθείται
σε σημείο κορεσμού έτσι ώστε να φαίνεται ως η πιο κορυφαία φυσιολογική και
επιθυμητή συμπεριφορά. Το κατασκευασμένο σκηνικό της παραποίησης κάνει το παν
για να αποσιωπήσει όλα εκείνα τα ενοχλητικά χαρακτηριστικά που δείχνουν ότι η γαλακτομανία
είναι διαταραχή και μάλιστα η σοβαρότερη που έχει ποτέ υπάρξει αφού αυθαίρετα
απορρίπτει την αντικειμενική αλήθεια των θηλαστικών ζώων (στα οποία συγκαταλέγεται
και ο άνθρωπος) και επιβάλει την ανωμαλία πρακτικών όπως:
α) η άρνηση του απογαλακτισμού
Ο απογαλακτισμός των θηλαστικών (αφού μόνο
αυτά παράγουν γάλα) είναι η έννοια κλειδί που επίμονα αγνοείται και έχει να
κάνει με τον νέο κύκλο ζωής που ανοίγει και όπου το νήπιο εισάγεται στην
διατροφή του ενηλίκου. Ο ρόλος του γάλακτος στα θηλαστικά είναι αυστηρά καθορισμένος
με την έννοια ότι έχει σχεδιαστεί μόνο για τον σύντομο χρονικά κύκλο της
γαλουχίας η οποία όμως είναι και η περίοδος της πιο ταχείας ανάπτυξης του
βρέφους.
Το γάλα είναι η τροφή του νηπίου και αυτό
αντικατοπτρίζεται στην μητρική παραγωγή του κατά την περίοδο της γαλουχίας και
του θηλασμού: στην αρχή η μητέρα παράγει λίγο γάλα, σταδιακά όμως η παραγωγή ακολουθεί
μια ανοδική πορεία αύξησης που φτάνει στο μάξιμουμ και μετά αρχίζει η πτωτική
πορεία της σταδιακής μείωσης έως ότου η παραγωγή τελειώσει και σβήσει ομαλά με
την φάση του απογαλακτισμού.
Οπότε ακόμα κι αν υποτεθεί ότι θα
μπορούσαμε να έχουμε ανθρώπινο γάλα στην αγορά (το μόνο κατάλληλο γάλα για το
άνθρωπο), αυτό θα ήταν άχρηστο και περιττό μετά την περίοδο της γαλουχίας. Αλλά
η γαλακτομανία αρνείται την πιο καίρια αλήθεια των θηλαστικών και εξαπατά τους ανθρώπους
να μην διανοούνται ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς την δια βίου εξάρτηση από ένα ξένο
λευκό ποτό που φτάνει σε αυτούς ως «προϊόν» του πιο δόλιου, άδικου και αδιανόητα φρικτού εγκλήματος στον πλανήτη Γη.
Εικόνα: Η αναλογία των περιόδων γαλουχίας και
απογαλακτισμού στην διάρκεια της ζωής των θηλαστικών
β) η γαλακτοφαγία
Στη φύση δεν υπάρχει γαλακτοφαγία και δεν
υπάρχει κανένα ζώο που να κάνει μια διατροφή με βάση το γάλα και τα γαλακτοκομικά.
Στη φύση υπάρχει μόνο γαλουχία όπου τα
θηλαστικά ζώα, αφού γίνουν μητέρες, θηλάζουν τα μικρά τους με το μητρικό τους
γάλα με σκοπό να τα φτάσουν στο επόμενο στάδιο ανάπτυξης. Το μητρικό γάλα συνδέεται με την ταχύτητα. Είναι
μια τροφή που επιταχύνει τα γεγονότα της εξέλιξης της ζωής και έτσι συνδέεται
με την πιο γρήγορη περίοδο ανάπτυξης κάθε θηλαστικού. Κατ’ αναλογία είναι όπως
ο τεράστιος πύραυλος εκτόξευσης ενός διαστημοπλοίου που θα δώσει την ώθηση και
την ταχύτητα διαφυγής για την γρήγορη μετάβαση στο επόμενο στάδιο. Μόλις γίνει
αυτό, ο ρόλος του γάλακτος έχει εκπληρωθεί και όπως το διαστημόπλοιο απορρίπτει
τον πύραυλο εκτόξευσης έτσι και η μητέρα σταματά να παράγει γάλα.
Αυτός ο πολύ ιδιαίτερος ρόλος του γάλακτος
αλλά και το γεγονός ότι γάλα σημαίνει μόνο θηλασμό εξηγεί την έλλειψη γαλακτοφαγίας
στη φύση: το γάλα είναι κάτι σπάνιο και βέβαια αόρατο αφού περνά από την θηλή
της μητέρας στο στόμα του μωρού. Το γάλα είναι η πιο προσωπική και εσωτερική στιγμή
για κάθε θηλαστικό που συνδέεται με την μητρότητα και το μητρικό ένστικτο και
είναι αυστηρά μια υπόθεση μητέρας και μωρού. Είναι μια μυστικιστική στιγμή όπου
το είναι της μητέρας ζεστό και ζωτικό ρουφιέται αχόρταγα και ηδονικά από το
μωρό για να του κορέσει τη πείνα και να του δώσει απόλαυση και θρέψη. Σε αυτή
τη σχέση δεν χωράει τρίτος και φυσικά η μητέρα θα αποτρέψει τον όποιο επίδοξο
άρπαγα του γάλακτος του μωρού της.
Παρόλα αυτά το ανήκουστο για τη φύση που
λέγεται γαλακτοφαγία είναι εδώ και έχει θεοποιηθεί. Η γαλακτοφαγία που
καθιέρωσε ο άνθρωπος και η οποία επεμβαίνει στην πιο εσωτερική διαδικασία των
θηλαστικών καταλύοντας την μητρότητα και σπάζοντας τον δεσμό μητέρας και μωρού για
να φέρει το γάλα (μεταλλαγμένο πλέον σε ψυχρό και νοσηρό, λευκό υγρό) σε κοινή
θέα και στα αδιάκριτα μάτια τρίτων, ακολουθείται δογματικά σαν θρησκεία. Έτσι η
γαλακτοφαγία είναι η μέγιστη και πιο καταστροφική ανωμαλία που θα μπορούσε να
υπάρξει αφού βεβηλώνει και καταφέρνει καίριο πλήγμα σε ότι πιο ιερό υπάρχει: στην
αξία της μητρότητας και της ίδιας της ζωής.
γ) η αποστροφή για το ανθρώπινο μητρικό
γάλα και τον θηλασμό
Η γαλακτοφαγία είναι επίσης η μέγιστη
περιφρόνηση και απαξίωση για το ανθρώπινο μητρικό γάλα και τον θηλασμό. Η όψιμη
βιομηχανία γαλακτοκομικών (η οποία υπάρχει μόλις λίγες δεκαετίες) είναι απόλυτα
ανταγωνιστική με τον θηλασμό σε σημείο που να τον έχει σχεδόν καταργήσει και να
τον έχει πλέον κάνει να φαίνεται αφύσικος.
Και ο λόγος δεν είναι η πώληση των
τεραστίων ποσοτήτων του βίαια αρπαγμένου ζωικού γάλακτος που είναι διαθέσιμα
στην αγορά ούτε το κέρδος. Αυτό που επιδιώκεται πρώτιστα είναι η ιδεολογική
κατήχηση και η εδραίωση του συστήματος-δυνάστη, αυτού που με ανυπολόγιστη φρίκη
καταλύει την μητρότητα των θηλαστικών ζώων, ανθρώπινων και μη ανθρώπινων.
Με τον μαζικό κορεσμό της κοινωνίας με
ζωικό γάλα εδραιώνεται έμμεσα η αντίληψη της καταπίεσης και της κυριαρχίας επί
του θηλυκού. Αυτό συμβαίνει επειδή η πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων ζώων είναι
θηλυκά αλλά και επειδή οι ανθρώπινες μητέρες οδηγούνται στην απαξίωση της δικής
τους μητρότητας αφενός με το να μην θηλάζουν και αφετέρου με το να συναινούν
στην κατάλυση της μητρότητας των ζώων όταν καταναλώνουν το γάλα τους.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, το πατριαρχικό σύστημα-δυνάστης
μπορεί να περιφέρεται με τον μανδύα του στοργικού και του καλού και ότι είναι
αυτό που διασφαλίζει και εγγυάται την μητρότητα. Επιπλέον με το να παραποιεί
την αλήθεια παρουσιάζοντας κάτι άχρηστο για τον άνθρωπο(το ζωικό γάλα) ως
κρίσιμης και ζωτικής σημασίας, χειραγωγεί και αλώνει την σκέψη η οποία
καταλήγει όμηρος στα κατά συρροή ψεύδη του.
δ) η ταύτιση του ζωικού γάλακτος με το
ανθρώπινο
Δεν υπάρχει η γενίκευση του γάλακτος όπως
δεν υπάρχει η γενίκευση του αίματος γιατί μιλάμε για δύο υγρά τα οποία είναι
αυστηρά συγκεκριμένα και εξειδικευμένα ανάλογα με το είδος.
Όπως δεν μπορούμε να λέμε ότι το αίμα
είναι γενικά το ίδιο και κατάλληλο για όλα τα είδη και να πάρουμε αίμα από ένα είδος
και να το βάλουμε σε ένα άλλο, έτσι δεν μπορούμε να πάρουμε το γάλα από ένα
άλλο θηλαστικό ζώο και να το δώσουμε στον άνθρωπο.
Η γενίκευση περί της καταλληλότητας και της
δήθεν συμβατότητας κάθε γάλακτος και ότι το γάλα άλλων ειδών είναι το ίδιο με
το μητρικό ανθρώπινο γάλα, είναι σκόπιμα παραπλανητική και επιζήμια.
Τελικά όμως, αυτό που δεν νοείται να
ισχυριστούμε και να κάνουμε με το αίμα γιατί το αποτέλεσμα είναι άμεσος
θάνατος, το κάνουμε με το εξίσου ξένο ζωικό γάλα εφόσον οι συνέπειες της χρήσης
του δεν είναι άμεσες. Και όταν αυτές σε βάθος χρόνου εκδηλωθούν, τότε το
διατροφικό κατεστημένο πεισματικά θα αρνηθεί να τις αποδώσει σε αυτό το
ασύμβατο λευκό υγρό.
Η κατασκευασμένη αναγκαιότητα για
γαλακτοφαγία σημαίνει την με κάθε τρόπο εξεύρεση γάλακτος μέσω της βίαιης
απόσπασής του από συγκεκριμένα είδη ζώων – εκείνα τα οποία είναι από τη φύση
τους ειρηνικά και φιλήσυχα και επομένως ανυπεράσπιστα απέναντι στην καταπίεση
δηλαδή στην «τεχνογνωσία και στην τεχνολογία παραγωγής» και στις μεθόδους
βασανισμού, τυραννίας και ολοκληρωτισμού στις οποίες υποβάλλονται τα θηλυκά ζώα
προκειμένου να μετατραπούν σε μηχανές γαλακτοπαραγωγής.
Η αρπαγή του γάλακτος κρύβεται φυσικά πίσω
από τον βολικό μύθο και την βολική άγνοια ότι δεν σκοτώνουμε τα ζώα για να τους
πάρουμε το γάλα. Όμως η προκλητικότητα αυτού του ψέματος τραγικά διαψεύδεται
από τα πολύ περισσότερα ζώα που θα περάσουν από το σφαγείο για να υπάρξει
διαθέσιμο γάλα στην αγορά.
Είναι όλα αυτά τα μωρά των ζώων που πρέπει
να γεννηθούν προκειμένου η μητέρα τους να «κατεβάσει» γάλα το οποίο με μανία θα
τους στερήσουν για να το «εμπορευτούν» και γρήγορα θα ξεφορτωθούν τα ίδια
στέλνοντάς τα στην αγορά ως «κρέας του γάλακτος». Ενώ η ίδια μοίρα του σφαγείου
περιμένει και την μητέρα μόλις η «γαλακτοπαραγωγή» της αρχίζει να μειώνεται λόγω
της συντριβής της από τους επαναλαμβανόμενους βιασμούς της τεχνητής εγκυμοσύνης,
της αρπαγής των παιδιών της και συνολικά της χρήσης και της εκμετάλλευσης που
υποβάλλεται.
Συμπτώματα και αντιμετώπιση
Ως πραγματική και υπαρκτή διαταραχή (που
πεισματικά και κόντρα στους νόμους της λογικής και του δικαίου δεν
αναγνωρίζεται) η γαλακτομανία έχει συμπτώματα και πραγματικούς ασθενείς οι
οποίοι υποφέρουν από την πρόσληψη ενός ακατάλληλου για την ανθρώπινη φυσιολογία
υγρού υλικού.
Πέρα όμως από τον εθισμό στα
γαλακτοκομικά, την εξάρτηση στην βλαβερή καζεΐνη* και την έκθεση στις βλαβερές
τοξίνες του ζωικού γάλακτος το μέγιστο σύμπτωμα είναι η απάθεια και η
ασυναίσθητη ανοχή και αποδοχή της καταπίεσης που την συνοδεύει. Το αρπαγμένο με
βία, πόνο και θάνατο γάλα των ζώων σκόπιμα συγχέεται και πιστώνεται την στοργή
η οποία συνδυάζεται με το μητρικό γάλα ενώ αόρατα την ίδια στιγμή καταφέρεται
μοιραίο πλήγμα στην μητρότητα και στην αξία της ζωής.
Η γαλακτοφαγία δεν έχει καθιερωθεί επειδή
απαντά στην δήθεν εξασφάλιση του ασβεστίου, στην δήθεν κάλυψη της ανάγκης της
τροφής ή δήθεν στην επιβίωση. Αυτό ίσως είναι το πρόσχημα γιατί η γαλακτοφαγία ως
σημαντικό σήμερα μέρος της τροφής και δεδομένης της δύναμης που αυτή έχει στο να
διαμορφώνει την εικόνα του κόσμου που ζούμε και να αλώνει γενικά την σκέψη
είναι ίσως το απόλυτο εργαλείο δυσεκπαίδευσης και εμφύτευσης των αρνητικών
αντιλήψεων που θέλουν κάποιοι στις κοινωνίες.
Είναι μια σκόπιμη δυσεκπαίδευση που
επιβάλλεται με χιλιάδες μηνύματα καθημερινά σε ανυποψίαστους ανθρώπους ώστε να
τους κάνει να αποδεχθούν το νοσηρό εις βάρος του ηθικού και να μετέχουν σε μια
ανώμαλη πρακτική εις βάρος άλλων αισθανόμενων όντων που δεν φταίνε σε τίποτα να
πληρώνουν με την ζωή τους μια επιβεβλημένη διαταραχή και μανία. Έτσι ακόμα κι
αν υπήρχε η δυνατότητα σύνθεσης του γάλακτος χωρίς να χρειάζεται η αρπαγή του
από τα ζώα, είναι αμφίβολο ότι το τρέχον διατροφικό δόγμα θα υιοθετούσε μια δίκαιη
πρακτική που δεν εκπαιδεύει στην θεμελιώδη αρχή του, δηλαδή στη βία και στην
καταπίεση.
Τίθεται επομένως το ζήτημα της απεξάρτησης
από μια κατασκευασμένη συμπεριφορά και της αποκατάστασης της αδικίας. Υπάρχει
θεραπεία και θεραπευτική προσέγγιση; Υπάρχουν ειδικοί να επισκεφτούμε;
Η απάντηση είναι «Ναι». Ο ειδικός είναι
μέσα μας και είναι η σοφία του σώματός μας: η φυτοφάγος ανατομία μας και η προδιάθεση μας για το καλό. Ανεξάρτητα λοιπόν από τον βαθμό παθολογίας στην
γαλακτομανία η θεραπεία είναι στο χέρι μας μόλις κάνουμε τη σύνδεση με την
ιερότητα του μητρικού γάλακτος, της μητρότητας και της αξίας της ζωής. Η
θεραπεία αποκαλύπτεται μπροστά μας μόλις αποκτήσουμε την επίγνωση ότι στη φύση
το γάλα δεν εκτίθεται ποτέ στα μάτια τρίτων αλλά περνάει από σώμα σε σώμα, από
την θηλή στο στόμα, μέσα από τον πιο δυνατό δεσμό που έχει ποτέ υπάρξει: τον
δεσμό μητέρας παιδιού.
Με το τέλος της γαλουχίας από το στήθος
της μητέρας μας έχουμε ήδη πιει όλο το γάλα που χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Από
κει και μετά δεν έχουμε καμιά δουλειά με το γάλα, πόσο
μάλλον με τα γαλακτοκομικά και το γάλα κάποιων άλλων θηλαστικών ζώων, όσο κι αν προσπαθούν να μας
πείσουν περί του αντιθέτου. Ο απογαλακτισμός εγκαινιάζει μια νέα περίοδο στο
βιολογικό επίπεδο: μας εισάγει στην διατροφή της ενηλικίωσης. Όμως συμβολικά
είναι η είσοδός μας στην περίοδο της ηθικής ενηλικίωσης όπου ως άτομα και ως
ανθρωπότητα έχουμε ξεπεράσει την παιδική ασθένεια της εμμονής στην καταπίεση
και στην κυριαρχία, και έχουμε κλείσει την τραγική παρένθεση που ανοίξαμε με
την «εξημέρωση» των ζώων.
Καιρός να απογαλακτιστούμε.
Εικόνα: η vegan μητέρα Hester Campbell
από την ταινία
της Vegan Society
.......................
* Από το κεφάλαιο
7 του βιβλίου: The world peace diet του Will Tuttle, Ph. D
Η βασική πρωτεΐνη στο αγελαδινό γάλα, η
καζεΐνη, έχει ένα μοριακό βάρος 233K (8) και, επειδή είναι τόσο ανθεκτική και κολλώδης, χρησιμοποιείται ως
συνδετικό υλικό σε χρώμα, και ως η κόλλα που κρατά μαζί το κόντρα πλακέ και
κολλάει ετικέτες σε μπουκάλια. (9) Είναι ιδανική για την δημιουργία των
ιστών ενός μοσχαριού, αλλά προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά στους ανθρώπους. Η
καζεΐνη είναι μια τεράστια και δύσχρηστη πρωτεΐνη, δύσκολη για ένα ανθρώπινο
παιδί (ή ενήλικα επίσης) να την αφομοιώσει κανονικά, δημιουργώντας ένα πολύ
όξινο υπόλειμμα όταν μεταβολίζεται, και στην περίπτωση των μικρών παιδιών,
προκαλεί πολλά και σοβαρά προβλήματα.
...
Από όλες τις ζωικές πρωτεΐνες, υπάρχει
ισχυρή πειραματική απόδειξη ότι η καζεϊνη, η κύρια πρωτεΐνη του γάλακτος, είναι
ιδιαίτερα ικανή να προάγει την ανάπτυξη του καρκίνου. . .
...
Η πρωτεΐνη του γάλακτος, ιδιαίτερα η
καζεΐνη, ενώ είναι ιδανική για τα μοσχάρια, είναι πάρα πολύ μεγάλη και δύσκολη
για να την αφομοιώσει ο ανθρώπινος οργανισμός. Τα μοσχάρια έχουν ένα συγκεκριμένο
ένζυμο, την ρεννίνη, που δεν απαντάται στον άνθρωπο, η οποία πήζει και βοηθά
στην διάσπαση της καζεΐνης. Σύμφωνα με τον διάσημο ερευνητή της διατροφής T.
Colin Campbell, «οι πρωτεΐνες του αγελαδινού γάλακτος μπορεί να είναι το πιο
σημαντικό χημικό καρκινογόνο στον οποίο εκτίθενται οι άνθρωποι.» (26)
