Με ιδεολογία καταστροφής δεν φτιάχνεται ένας δίκαιος κόσμος

Η διατροφή με ζωικά είναι φορέας μιας ιδεολογίας απαξίωσης της ζωής, πρώτα και άμεσα των ζώων αλλά έμμεσα και των ανθρώπων. Η κακόβουλη αυτή ιδεολογία που ύπουλα συγκαλύπτεται ως «διατροφή» είναι το απόλυτα ξένο σώμα μέσα σε ένα πλανήτη της ζωής, σε αυτόν που δημιούργησε, διατηρεί και εξελίσσει τη ζωή σε μια ακμή βιοποικιλότητας που τώρα όμως υποχωρεί ραγδαία, αντιμέτωπη με αυτή την ιδεολογία.

Η διατροφή με ζωικά είναι ο λύκος με τη προβιά αρνιού. Δεν είναι αυτό που εκ πρώτης όψεως θέλει να φαίνεται, δηλαδή μια αθώα και ουδέτερη πράξη η οποία καλύπτει την βιολογική ανάγκη του ανθρώπου για τροφή. Και επιπλέον δεν είναι διατροφή και κακώς και καταχρηστικά αποκαλείται έτσι αφού η διατροφή δεν είναι κάτι αυθαίρετο αλλά κάτι πολύ συγκεκριμένο. Διατροφή σημαίνει πρόσληψη τροφής που είναι κατάλληλη και συμβατή με την πεπτική ανατομία κάθε είδους και εδώ έχουμε να κάνουμε με κατάφωρη παραβίαση της φυτοφάγου ανατομίας του ανθρώπου και του εκφυλισμού και της υποβάθμισής του σε πτωματοφάγο και σε αποδομητή, στην ίδια κατηγορία με τα βακτήρια, τα όρνια και τις ύαινες.

Πέρα όμως από τον καθαρά βιολογικό ρόλο της, η τροφή είναι και η γλώσσα επικοινωνίας του κάθε είδους με το μητρικό οικοσύστημα. Η τροφή είναι ο βασικός δείκτης ότι το κάθε είδος μιλάει την ίδια γλώσσα και επικοινωνεί με το ευρύτερο αυτό οικοσύστημα, ενώνεται και γίνεται ένα μαζί του και πορεύεται σε αρμονία με την ροή του: μια αέναη ροή ελευθερίας όπου απαράβατος νόμος της είναι ότι κανένα πλάσμα δεν γεννιέται σε καθεστώς υποδούλωσης και δεν στερείται το ανεκτίμητο αυτό αγαθό της ελευθερίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Όμως η ολοκληρωτική ιδεολογία που κρύβεται πίσω από την πρακτική της τροφής με τα σώματα και τις εκκρίσεις των ζώων αποστρέφεται τον υπέρτατο νόμο της ελευθερίας ο οποίος ουσιαστικά είναι ο κυρίαρχος λόγος της ύπαρξης και της εξέλιξης του μητρικού οικοσυστήματος. Ο στόχος της ιδεολογίας αυτής είναι να μπλοκάρει ολοσχερώς την ελευθερία για όλα τα όντα και φυσικά και για τον άνθρωπο και απέναντι σε αυτή την ακμή που σφύζει από ζωή, ποικιλομορφία και ομορφιά, να αντιπαρατάξει το έκτρωμα μιας καταπιεστικής δομής του θανάτου και της παρακμής.

Πρόκειται για μια ιδεολογία μίσους για όλα τα όντα της Γης και γενικά απαξίωσης της αισθανόμενης ζωής η οποία έχει μπλοκάρει σε τραγικό βαθμό την εξέλιξη των ειδών αλλά και όλες τις ζωτικές λειτουργίες και τους κύκλους του μητρικού οικοσυστήματος και η οποία ραγδαία μετατρέπει τον πλανήτη της ζωής σε σεληνιακό τοπίο, έρημο από ζωή.

Μια γιγαντιαία εκστρατεία λεηλασίας της ζωής η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες δεκαετίες οδεύει προς την τραγική ολοκλήρωσή της, μεταμφιεσμένη και συγκαλυμμένη ως «διατροφή» για τους ανθρώπους. Το δόγμα της καταστροφής του πλανήτη της ζωής παριστάνοντας κάτι που δεν είναι, δηλαδή τη διατροφή, στοχεύει κατευθείαν την συνείδηση και το συναίσθημα των ανθρώπων και τα αλώνει με τελικό στόχο την ακύρωση του αισθανόμενου ανθρώπου και την μετατροπή του σε αυτόματο της καταπίεσης.

Έτσι η πρακτική του να τρώγονται τα ζώα χρησιμοποιείται τελικά ως Δούρειος Ίππος και είναι το κύριο εργαλείο για να συγκαλύπτεται η καταπίεση και να μεταμφιέζεται ως διατροφή και έτσι να χειραγωγούνται και να συμμορφώνονται και οι άνθρωποι στην ιδέα ότι η καταπίεση είναι θεμιτή και αναγκαία. Και στη παρούσα φάση η μάχη του μυαλού φαίνεται ότι έχει κερδηθεί και οι άνθρωποι μέσα στην απόλυτη αναμπουμπούλα και σύγχυση των αντιδραστικών αντιλήψεων που επιβάλλονται φαίνεται να έχουν πειστεί ότι τα ζώα είναι τροφή, πόρος και εμπορευματικό αντικείμενο (με τραγική συνέπεια την γενοκτονία εκατοντάδων δισεκατομμυρίων μη ανθρώπινων ζώων της στεριάς και της θάλασσας κάθε χρόνο).

Όμως τα ζώα δεν είναι τροφή επειδή το λέει μια καταπιεστική δομή και το ιερατείο της (οι στρατιές των πληρωμένων «ειδικών» και οι «έρευνές» τους, οι «νόμοι» και οι επιδοτήσεις και γενικά όλη αυτή η προκλητική μεροληψία του συστήματος υπέρ της συγκεκριμένης «διατροφής») και με ιδεολογία υποβάθμισης των άλλων ειδών δεν φτιάχνεται ένας καλύτερος κόσμος.

Με μια τέτοια ύπουλη και κακόβουλη ιδεολογία που επιβουλεύεται τα άλλα είδη και οχυρώνεται πίσω από τα ψευτο άλλοθι και τις αθλιότητες της επιβίωσης, του σαρκοφάγου ανθρώπου, του ανθρώπου κυνηγού, του μύθου της πρωτεΐνης και του ασβεστίου, και τον μύθο της ανωτερότητας του ανθρώπου χτίζεται ένα ολοκληρωτικό σύστημα και όχι ένας δίκαιος κόσμος.

Σ’ έναν κόσμο όπου η αξία οποιουδήποτε πράγματος και πόσο μάλλον της ζωής καθορίζεται αυθαίρετα από τις αντιλήψεις, τις διαθέσεις, τις προκαταλήψεις, την σκόπιμη άγνοια, και τα προνόμια κάποιων δεν μπορεί να υπάρξει ευημερία, πρόοδος και - το πλέον σημαντικό - μέλλον.

Γι’ αυτό και το μόνο πράγμα που ανθεί στην υπάρχουσα δομή είναι η καταπίεση προς κάθε κατεύθυνση. Έτσι, με την ίδια μηχανική ψυχρότητα και αδιαφορία που σφαγιάζεται ένα αθώο, ανυπεράσπιστο ζώο για τον μη λόγο της δήθεν διατροφής, με αντίστοιχη ψυχρότητα αλλά και επιπλέον με φανατισμό γίνονται τα ίδια εγκλήματα μεμονωμένα σε ανθρώπους και συλλογικά σε λαούς (με αντιστοίχους μη λόγους) μόνο και μόνο για να κρατιέται όρθιο το έκτρωμα της καταπίεσης των ολίγων προς τους πολλούς.

Όμως πέρα από την καταπίεση η «διατροφή» με ζώα εξοικειώνει την ανθρωπότητα με την αδιάκοπη ροή αίματος και γενικά με την γενοκτονία των αισθανόμενων. Με το να έχουμε έναν μηχανισμό γενοκτονίας να δουλεύει σε πλήρη και κλιμακούμενη ένταση και να έχει κατακτήσει αυτόν τον πλανήτη με εκατοντάδες χιλιάδες εγκαταστάσεις παντού, ουσιαστικά είναι σαν να είμαστε περικυκλωμένοι από το θάνατο. Και χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε η οσμή του αθώου αίματος είναι διάχυτη στη ζωή μας και στη καθημερινότητά μας και μας περιβάλλει με μια μακάβρια ατμόσφαιρα τρόμου και αβεβαιότητας.

Όλος αυτός ο  μηχανισμός-πρόκληση και ύβρη απέναντι στη ζωή και στον πλανήτη της ζωής πέραν του ότι παρέχει στη συμμορία των καταπιεστών την απαραίτητη «τεχνογνωσία», ταυτόχρονα τους ανοίγει την όρεξη και τους δίνει ιδέες για να κάνουν το ίδιο και στους ανθρώπους. Και η «διατροφή» με ζωικά με προγνωστικό προγραμματισμό (predictive programming) μας λέει ότι για τους δυνάστες της ανθρωπότητας δεν υπάρχει καμία διάκριση μεταξύ των ειδών και ότι και το ανθρώπινο «κοπάδι» (κατ’ αυτούς) μπορεί να γενοκτονείται - ήδη γενοκτονείται - αλλά και ότι αυτή η γενοκτονία θα ενταθεί μόλις η παρανοϊκή συμμορία της παγκοσμιοποίησης το αποφασίσει.

Έτσι στην παρούσα συγκυρία, με το να έχουμε αποδεχτεί αυτό τον μηχανισμό γενοκτονίας των ζώων και να συμμετέχουμε σ’ αυτόν, ουσιαστικά έχουμε στηθεί ως ένα απέραντο κοπάδι απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα, ως πιόνια των καταπιεστών στο διαίρει και βασίλευε των αισθανόμενων. Κάτι τέτοιο πέρα από κατάντια είναι επίσης κατάρα και συμφορά. Και είναι τουλάχιστον μάταιο να περιμένουμε να αλλάξει το παραμικρό και να βελτιωθεί η κατάσταση όσο θα υφίσταται η καταπίεση των ζώων αφού πλέον είναι καθαρό ότι αυτή δεν υπάρχει στην ζωή μας ως «διατροφή» αλλά για να δίνει τον παλμό για την καταπίεση και των ανθρώπων και για να μας κάνει εχθρούς της ίδιας μας της φύσης: εχθρούς του σώματός μας και του πνεύματός μας.

Η καταπίεση των ζώων είναι η κύρια ιδεολογία καταστροφής – είναι μια ιδεολογία κατασκευασμένη με σκοπό να καταστρέφει την αισθανόμενη ζωή όπου και αν απαντάται: μια ιδεολογία που ανεβάζει ένα είδος και υποβαθμίζει όλα τα άλλα και έτσι τα κυνηγά ανελέητα είναι εξ ορισμού καταστροφική και ενθαρρύνει την περαιτέρω αλαζονεία και μεγαλομανία και μια αρρωστημένη αίσθηση ανωτερότητας και υπεροχής. Είναι μια ιδεολογία που κάνει τον υιό της καταστροφής πανδημία.

Εμείς όμως θέλουμε μια πανδημία του σεβασμού της ζωής - μια ιδεολογία που θα αποκαθιστά πρώτα και κύρια την αξία της αισθανόμενης ζωής. Το νέο κεφάλαιο θα ανοίξει όταν καταδικαστεί συνολικά και όχι μερικά η ιδεολογία της τρέχουσας δομής ή καλύτερα ο πυρήνας αυτής της ιδεολογίας που είναι η καταπίεση.

Ο κόσμος δεν αλλάζει όσο η ρίζα του κακού παραμένει άθικτη, όσο η εστία της μόλυνσης παραμένει ανοιχτή: όσο δηλαδή μένουμε προσκολλημένοι στις αδιέξοδες, εγκληματικές πρακτικές οι οποίες τελικά σπρώχνουν βίαια στον Καιάδα και εμάς. Η καταπίεση των ζώων είναι η ανοιχτή Φουκουσίμα που ξερνάει ανεξέλεγκτα αλλά και αόρατα ραδιενέργεια και θάνατο σε όλο τον πλανήτη της ζωής. Είναι μια μακάβρια μόλυνση που τυλίγει ανύποπτα την ανθρωπότητα και όσο την αφήνουμε αδιαμφισβήτητη, καταδικαζόμαστε να πλέουμε μέσα στο άδικα χυμένο αίμα των αθώων και στον βούρκο της καταπίεσης.

Ο κόσμος αλλάζει με την έμπρακτη υποστήριξη των αξιών, με την έμπρακτη και σαφή καταδίκη της καταπίεσης των ζώων και της κατάργησης της δουλείας τους. Μια τέτοια κατάργηση δεν είναι ούτε τολμηρή ούτε επαναστατική πράξη - είναι το θεμελιώδες ζήτημα-κλειδί για την επίλυση όλων των άλλων ζητημάτων και ο δρόμος για την πολυπόθητη προοπτική των θετικών αλλαγών. Είναι η αυθόρμητη, φυσική πράξη ως αποτέλεσμα της έμφυτης κλίσης του ανθρώπου αρκεί να πάψουμε να είμαστε θύματα της κυρίαρχης ιδεολογίας και να αναζητάμε υποτίθεται το καλό μας μέσα από το κακό επί των άλλων, γιατί τότε ουσιαστικά αναιρούμε αυτό το καλό και είναι σαν να αναζητάμε και το δικό μας κακό. Όταν βλάπτονται οι άλλοι (ακόμη κι αν αυτό γίνεται ακούσια ή εν αγνοία μας), τότε πλήττεται ανεπανόρθωτα η βάση από την οποία είμαστε κι εμείς φτιαγμένοι: η αξία της αισθανόμενης ζωής.

Το μητρικό οικοσύστημα και τα αισθανόμενα όντα του δεν παύουν ούτε στιγμή να μας δείχνουν ότι δεν ανέχονται την απαξίωση της ζωής. Και μέσα από την τραγωδία που βιώνουν λόγω της νοσηρής ιδεολογίας που τα καταδιώκει, και παρά την ύπουλη και αποσιωπούμενη γενοκτονία τους, τα δισεκατομμύρια των φωνών τους ενώνονται σε ένα σαφές, τελικό μήνυμα: ο Γόρδιος δεσμός της καταπίεσης πρέπει με αποφασιστικότητα να κοπεί τώρα γιατί η δικαίωση των αξιών είναι το αυτονόητο και το προαπαιτούμενο για έναν νέο κόσμο όπου η βασική αρχή που τον κατευθύνει είναι η δικαιοσύνη. Αυτή την προοπτική μπορούμε άμεσα να την βιώσουμε σταματώντας τώρα μαχαίρι την εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων και υιοθετώντας από εδώ και στο εξής μιαν άλλη φιλοσοφία ζωής: την φιλοσοφία της περιεκτικής δικαιοσύνης (veganism).

Όταν είσαι στη Ρώμη, μην κάνεις ό,τι κάνουν οι Ρωμαίοι

Πριν υιοθετήσεις άκριτα τα ήθη των Ρωμαίων σκέψου ότι αυτοί δεν είναι ούτε το προπύργιο της ηθικής ούτε το πρότυπο αισθανόμενου ανθρώπου. Είναι αυτοί που γυρίζουν από αρένα σε αρένα πανηγυρίζοντας την βαρβαρότητα. Είναι τα άβουλα αυτόματα της καταπίεσης υποβαθμισμένα στο ρόλο του όχλου που άγεται και φέρεται, ως πλήθη που πανηγυρίζουν την καταπίεση της ζωής. Δεν είναι αυτόνομα σκεπτόμενα άτομα παρά κατευθυνόμενοι ιδιώτες και βέβαια δεν είναι το μοντέλο προς μίμηση.

Ούτε και η ρωμαϊκή δομή είναι το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης. Η Ρώμη είναι η μεγάλη αρένα της καταπίεσης και της κουλτούρας του θανάτου. Ο θεμέλιος λίθος της είναι η καταπίεση. Αυτή την έχτισε και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία βασίστηκε σε αυτήν για να δημιουργηθεί και να εδραιωθεί. Άρα τι δουλειά μπορεί να έχει ο άνθρωπος μέσα σε μια τέτοια καταπιεστική δομή;

Η Ρώμη είναι ίσως το πιο συμβολικό παράδειγμα μια δομής που προήλθε ως αποτέλεσμα της ανωμαλίας που εισήγαγε στην ανθρωπότητα η «εξημέρωση» των ζώων. Η συγκεκριμένη πρακτική η οποία κυριολεκτικά σήμαινε υποδούλωση για τα ζώα ήταν η ανωμαλία μέσα στο οικοσύστημα της Γης που τα ανέτρεψε όλα και έθεσε τη βάση για τα συστήματα καταπίεσης.

Η Φύση δημιουργεί πλάσματα ελεύθερα και η ελευθερία είναι ο απαράβατος νόμος του οικοσυστήματος ώστε να υπάρχει όλη αυτή η βιοποικιλότητα ειδών, να ακμάζει και να εξελίσσεται. Πουθενά η Φύση δεν στερεί την ελευθερία κανενός είδους, όμως η «εξημέρωση» έκανε ακριβώς αυτό και μάλιστα όπως φαίνεται όχι για λόγους επιβίωσης (μιας και η ανακάλυψη της γεωργίας που είχε προηγηθεί είχε λύσει το πρόβλημα της πείνας παράγοντας περίσσεια τροφής.)

Η «εξημέρωση», το καθεστώς δηλαδή που πατάει στην καταπίεση των ζώων για να εγκαθιδρύσει την πλήρη καταπίεση της ζωής (συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων), είναι όπως όλα δείχνουν η συνομωσία του κατώτερου είδους ανθρώπου που θέλησε να κυριαρχήσει και να εξουσιάσει τους πάντες. Έτσι σχεδόν άμεσα η καταπίεση πέρασε και στην ανθρώπινη κοινωνία με την κατάλυση της μητριαρχίας και την σταδιακή εδραίωση της πατριαρχίας. Και καθιερώθηκε δια πυρός και σιδήρου το καθεστώς καταπίεσης της αισθανόμενης ζωής ως η μια και μόνη κοινή διάλεκτος επικοινωνίας, η οποία έγινε η Lingua Franca της ανθρωπότητας και έθεσε τη βάση για τα συστήματα καταπίεσης τα οποία με διαφορετικές μορφές εναλλάσσονται από τότε.

Η συμμόρφωση λοιπόν σε μια τέτοια δομή και η ζωή στη Ρώμη είναι μια προβληματική και αδιέξοδη κατάσταση. Η διαβίωση ως Ρωμαίος είναι κυριολεκτικά μια καταδίκη: είσαι καταδικασμένος να ζεις για πάντα μέσα σε μια ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέσα σε ένα καθεστώς ξένο, που δεν είναι για σένα και δεν υπάρχει για το δικό σου όφελος: ένα ολιγαρχικό καθεστώς που συντρίβει την αξία της ζωής με διάφορα ψευδή προσχήματα (με το ψευδές πρόσχημα της κάλυψης της ανάγκης πρώτιστα της τροφής – και εν συνεχεία και των υπόλοιπων αναγκών - εκμηδενίζεται η ζωή των μη ανθρώπινων ζώων, ενώ με το πρόσχημα του ψευδοχρέους εκμηδενίζεται η ζωή των ανθρώπων).

Η ανατροφή ως Ρωμαίος είναι η καταδίκη του να ζεις με «άρτο και θεάματα», μέσα σε ένα καθεστώς που σκόπιμα συντρίβει τις αξίες και τον αισθανόμενο άνθρωπο προκειμένου να παραδειγματίζει και να δυσεκπαιδεύει στην αρρωστημένη αρχή του: την καταπίεση της αισθανόμενης ζωής. Μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα πλήρους απαξίωσης της ζωής (και συνεπώς της πλήρους αβεβαιότητας), η πιθανότητα να βρεθείς από την κερκίδα στην αρένα είναι απλά θέμα χρόνου. Η ζωή μέσα στην ευφημιστικά αποκαλούμενη Pax Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη) δεν είναι παρά μια ζωή συνεχούς τρόμου όπου σε ανύποπτο χρόνο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει το «θέαμα» στο Κολοσσαίο.

Όμως το απόλυτα τραγικό, το οποίο η βυθισμένη στην αλαζονεία της Ρώμη αδυνατεί να δει, είναι ότι η ρωμαϊκή κοινωνία είναι μια κοινωνία παρακμής που οσονούπω θα καταρρεύσει και θα κατασπαραχτεί με τον ίδιο τρόπο που κατασπάραζε τους άλλους στην εποχή της δύναμής της. Είναι μια δομή αυτοκαταστροφική η οποία σπέρνοντας τον σπόρο της καταπίεσης είναι καταδικασμένη να τον εισπράξει αφού στην ουσία θρέφει το χέρι που θα την καταλύσει, εκπαιδεύει τον επόμενο καταπιεστή που θα γκρεμίσει την τρέχουσα αυτοκρατορία για να δημιουργήσει μιαν άλλη.

Έτσι μέσα από μια τέτοιου είδους διαδοχή όπου το ένα καταπιεστικό σύστημα καταλύεται από ένα άλλο, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της αρχαιότητας (αλλάζοντας μορφή) έφτασε να είναι η παγκοσμιοποίηση του σήμερα. Και μέσα σε αυτή την νέα αυτοκρατορία βλέπουμε πλέον ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα – Κολοσσαίο που στην αρένα του διαδραματίζεται μια ασταμάτητα κλιμακούμενη βαρβαρότητα και ύβρις απέναντι στη ζωή: δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα θανατώνονται κάθε χρόνο με το ψέμα της τροφής ενώ την ίδια στιγμή ολόκληρα έθνη κατασπαράζονται προκειμένου να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί το σχέδιο της πλήρους συγκέντρωσης της εξουσίας στα χέρια της κακόβουλης και άνομης συμμορίας που κρύβεται πίσω από την νέα αυτοκρατορία της παγκοσμιοποίησης.

Όταν είσαι στη Ρώμη, γίνε vegan

Από την εποχή της «εξημέρωσης» η ανθρωπότητα κυριολεκτικά καταναγκάστηκε να μιλάει την Lingua Franca της καταπίεσης: όλοι σχεδόν πλην των vegan, μιλούν την ίδια γλώσσα όταν πρόκειται για τα ζώα: τα αντιλαμβάνονται ως εκμεταλλεύσιμους και αναλώσιμους πόρους και όχι ως φορείς αισθανόμενης ζωής.

Όμως η καταπίεση των ζώων μας κρατάει στην Ρώμη της βαρβαρότητας. Και αυτή η Ρώμη διαιωνίζεται όταν κάποιος αυτόματα και χωρίς να το σκέφτεται περνά από το ένα γεύμα στο επόμενο το οποίο περιλαμβάνει τα σώματα ή τις εκκρίσεις των μη ανθρώπινων ζώων, επιβραβεύοντας και πανηγυρίζοντας εν αγνοία του την λεηλασία και την καταπίεση της ζωής.

Έτσι η Ρώμη (αλλά και η κάθε Ρώμη που προηγήθηκε ή ακολούθησε μετά από αυτήν) μπορεί να αναπαράγεται μέσα από τον ύπουλο τρόπο του να μεταμφιέζει και να συγκαλύπτει την καταπίεση ως ανάγκη (ταυτίζοντας την πλασματικά με την ανάγκη της τροφής με ζωικά αλλά και όλες τις άλλες ανάγκες) και μέσα από τον «άρτο και θεάματα» να μπορεί να εκμαυλίζει, να αλώνει και τελικά να ελέγχει την συνείδηση.

Όμως ο άρτος και θεάματα με τις ζωές των άλλων, δηλαδή ο εθισμός και ο πανηγυρισμός της καταπίεσης της ζωής, είναι εκτός θέματος από την πραγματική φύση του ανθρώπου. Είναι προσβολή για την πεπτική ανατομία μας που είναι αυτή ενός φυτοφάγου πλάσματος να ζήσουμε όλη μας τη ζωή καταναλώνοντας τον θάνατο και τη μιζέρια της ζωής των άλλων. Είναι κατάντια να ζούμε στην σκοτεινή πλευρά ενός συστήματος που υπηρετεί το άδικο και κάνει κακό σε αθώα, ανυπεράσπιστα πλάσματα. Και το πλέον τραγικό είναι κατάντια για να ένα αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος να ακυρώνεται και να ζει τη ζωή του με αυτό που του πλασάρει ως τροφή το σύστημα της καταπίεσης (κρέας, γάλα και αυγά και όλα τα άλλα παραπλανητικά αποκαλούμενα ζωικά προϊόντα) γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν προϊόντα που προέρχονται από ζωή. Αυτά τα δήθεν «προϊόντα» είναι το σήμα κατατεθέν αυτού του καταπιεστικού συστήματος και τα εργαλεία της υποδούλωσης και του ανθρώπου.

Βρισκόμαστε πλέον στην συγκυρία-κλειδί των εξελίξεων όπου είναι επιτακτικά ζωτικής σημασίας να καταδικάσουμε το Κολοσσαίο και την αρένα της καταπίεσης και να δικαιώσουμε το είναι μας και την πραγματική φύση του ανθρώπου, αυτό με το οποίο είμαστε κι εμείς φτιαγμένοι: την αισθανόμενη ζωή. Και αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι να καταδικάσουμε το σύστημα που μας μαθαίνει να απαξιώνουμε τη ζωή και να τερματίσουμε μια για πάντα τον κύκλο της αναπαραγωγής του με άλλη μορφή.

Και από την Lingua Franca της καταπίεσης να περάσουμε σε μια νέα κοινή διάλεκτο. Να καθιερώσουμε τη νέα γλώσσα του σεβασμού της ζωής, που δεν άλλη από την Lingua vegan, την γλώσσα που αποκαθιστά τις αξίες και υπερασπίζεται την αξία της ζωής στη πράξη.

Ο Homo Ρωμαίος, αυτός γενικά που είναι αποσυνδεμένος από την αισθανόμενη ζωή και από το γίγνεσθαι του πλανήτη της ζωής και των νόμων του, έχει από καιρό κάνει τον αιμοσταγή κύκλο του (κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει εμφανιστεί καθόλου) και θα έπρεπε ήδη να είναι κλειδωμένος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η πραγματική μας φύση ψάχνει διακαώς τη διέξοδο, να βγει οριστικά και αμετάκλητα στο προσκήνιο. Ας μη κρατάμε άλλο καταπιεσμένο το πραγματικό μας εαυτό: ας απελευθερώσουμε τον Homo vegan από μέσα μας. 

Παγκόσμια ημέρα veganism

Τον Νοέμβριο του 1944, μετά από ζυμώσεις χιλιάδων ετών που ξεκίνησαν από την αρχαιότητα και τον Πυθαγόρα, αποκρυσταλλώθηκε τελικά η φιλοσοφία εκείνη που απελευθερώνει τους ανθρώπους από τα δεσμά της καταπίεσης, της βαρβαρότητας και της παρακμής.

Με αφορμή τα 69 χρόνια από την εμφάνιση των λέξεων Vegan και Veganism στο λεξιλόγιο της ανθρωπότητας παρουσιάζεται ένα άγνωστο μέχρι σήμερα ηχητικό ντοκουμέντο με την φωνή του Donald Watson, εμπνευστή του Vegan κινήματος και ιδρυτή της Vegan Society, από συνέντευξη που είχε δώσει λίγο πριν τον θάνατό του.

Στο σύντομο αυτό απόσπασμα ο Donald Watson μας πάει κατευθείαν στην καρδιά του ζητήματος: στην συγκλονιστική εκείνη στιγμή που αποσαφηνίζεται στην συνείδηση του ανθρώπου η διάκριση του καλού από το κακό. Είναι η πιο μεγάλη και η πιο λυτρωτική στιγμή για κάθε άνθρωπο γιατί μέσα από αυτήν βγαίνει σίγουρος και δυνατός, κατασταλαγμένος και αποφασισμένος για το τι πρέπει να κάνει: για το χρέος του προς την αισθανόμενη ζωή.

Σε μια εποχή όπου «ζούμε το αρνητικό του ονείρου γι αυτό είναι όλα μαύρα» όπως έλεγε ο Ελύτης, σε μια οργουελική συγκυρία όπου έχουν αντιστραφεί τα πάντα και όπου έχει καταντήσει να θεωρείται αυτονόητο το κακό και ακραίο το καλό, ο λακωνικός λόγος του Donald Watson μας επαναφέρει στην αλήθεια και στην πραγματικότητα του πλανήτη της ζωής: δεν ήρθαμε εδώ για να παρεκκλίνουμε στον ξένο ρόλο της καταπίεσης των άλλων αισθανόμενων όντων, δεν βρισκόμαστε εδώ για να γίνουμε ένα ακόμα πιόνι ενός κακόβουλου, τεχνητού συστήματος που καταπιέζει τη ζωή, δεν ήρθαμε εδώ για να αλωθούμε και να μετατραπούμε σε αυτόματο της καταπίεσης που με απάθεια και αδιαφορία μετέχει στην λεηλασία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων.

Ο ρόλος μας είναι να πορευόμαστε με την ροή του καλού που είναι εντυπωμένη στο οικοσύστημα αλλά και στο ίδιο μας το σώμα. Και άρα ο στόχος είναι να ευθυγραμμιστούμε και πάλι με το πραγματικό γίγνεσθαι αυτού του κόσμου: αυτήν την αέναη ροή ελευθερίας* και αειφορίας η οποία είναι η πεμπτουσία του φυσικού κόσμου και του οικοσυστήματος του πλανήτη της ζωής. Και η μύηση στην φιλοσοφία του Veganism είναι το μόνο βήμα που μπορεί να μας ξεμπλοκάρει και να μας ξαναβάλει για πάντα σε αυτή τη ροή.

……………

* Η ελευθερία είναι απαράβατος νόμος του οικοσυστήματος: πουθενά η φύση δεν φυλακίζει και δεν στερεί την ελευθερία κανενός πλάσματος αφού προ της παρέμβασης του ανθρώπου όλα τα πλάσματα γεννιούνταν και ζούσαν ελεύθερα. Αντίθετα το ανθρώπινο, τεχνητό σύστημα που ξεκίνησε με την «εξημέρωση» των ζώων και φτάνει μέχρι σήμερα είναι σε απόλυτη κόντρα με το οικοσύστημα της Γης και το έχει μπλοκάρει σε βαθμό ολικής κατάρρευσης αφού στο επίκεντρό του έχει την στέρηση της ελευθερίας και την καταπίεση των μη ανθρώπινων ζώων και τελικά και του ανθρώπου.