Όταν είσαι στη Ρώμη, μην κάνεις ό,τι κάνουν οι Ρωμαίοι

Πριν υιοθετήσεις άκριτα τα ήθη των Ρωμαίων σκέψου ότι αυτοί δεν είναι ούτε το προπύργιο της ηθικής ούτε το πρότυπο αισθανόμενου ανθρώπου. Είναι αυτοί που γυρίζουν από αρένα σε αρένα πανηγυρίζοντας την βαρβαρότητα. Είναι τα άβουλα αυτόματα της καταπίεσης υποβαθμισμένα στο ρόλο του όχλου που άγεται και φέρεται, ως πλήθη που πανηγυρίζουν την καταπίεση της ζωής. Δεν είναι αυτόνομα σκεπτόμενα άτομα παρά κατευθυνόμενοι ιδιώτες και βέβαια δεν είναι το μοντέλο προς μίμηση.

Ούτε και η ρωμαϊκή δομή είναι το πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης. Η Ρώμη είναι η μεγάλη αρένα της καταπίεσης και της κουλτούρας του θανάτου. Ο θεμέλιος λίθος της είναι η καταπίεση. Αυτή την έχτισε και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία βασίστηκε σε αυτήν για να δημιουργηθεί και να εδραιωθεί. Άρα τι δουλειά μπορεί να έχει ο άνθρωπος μέσα σε μια τέτοια καταπιεστική δομή;

Η Ρώμη είναι ίσως το πιο συμβολικό παράδειγμα μια δομής που προήλθε ως αποτέλεσμα της ανωμαλίας που εισήγαγε στην ανθρωπότητα η «εξημέρωση» των ζώων. Η συγκεκριμένη πρακτική η οποία κυριολεκτικά σήμαινε υποδούλωση για τα ζώα ήταν η ανωμαλία μέσα στο οικοσύστημα της Γης που τα ανέτρεψε όλα και έθεσε τη βάση για τα συστήματα καταπίεσης.

Η Φύση δημιουργεί πλάσματα ελεύθερα και η ελευθερία είναι ο απαράβατος νόμος του οικοσυστήματος ώστε να υπάρχει όλη αυτή η βιοποικιλότητα ειδών, να ακμάζει και να εξελίσσεται. Πουθενά η Φύση δεν στερεί την ελευθερία κανενός είδους, όμως η «εξημέρωση» έκανε ακριβώς αυτό και μάλιστα όπως φαίνεται όχι για λόγους επιβίωσης (μιας και η ανακάλυψη της γεωργίας που είχε προηγηθεί είχε λύσει το πρόβλημα της πείνας παράγοντας περίσσεια τροφής.)

Η «εξημέρωση», το καθεστώς δηλαδή που πατάει στην καταπίεση των ζώων για να εγκαθιδρύσει την πλήρη καταπίεση της ζωής (συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων), είναι όπως όλα δείχνουν η συνομωσία του κατώτερου είδους ανθρώπου που θέλησε να κυριαρχήσει και να εξουσιάσει τους πάντες. Έτσι σχεδόν άμεσα η καταπίεση πέρασε και στην ανθρώπινη κοινωνία με την κατάλυση της μητριαρχίας και την σταδιακή εδραίωση της πατριαρχίας. Και καθιερώθηκε δια πυρός και σιδήρου το καθεστώς καταπίεσης της αισθανόμενης ζωής ως η μια και μόνη κοινή διάλεκτος επικοινωνίας, η οποία έγινε η Lingua Franca της ανθρωπότητας και έθεσε τη βάση για τα συστήματα καταπίεσης τα οποία με διαφορετικές μορφές εναλλάσσονται από τότε.

Η συμμόρφωση λοιπόν σε μια τέτοια δομή και η ζωή στη Ρώμη είναι μια προβληματική και αδιέξοδη κατάσταση. Η διαβίωση ως Ρωμαίος είναι κυριολεκτικά μια καταδίκη: είσαι καταδικασμένος να ζεις για πάντα μέσα σε μια ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέσα σε ένα καθεστώς ξένο, που δεν είναι για σένα και δεν υπάρχει για το δικό σου όφελος: ένα ολιγαρχικό καθεστώς που συντρίβει την αξία της ζωής με διάφορα ψευδή προσχήματα (με το ψευδές πρόσχημα της κάλυψης της ανάγκης πρώτιστα της τροφής – και εν συνεχεία και των υπόλοιπων αναγκών - εκμηδενίζεται η ζωή των μη ανθρώπινων ζώων, ενώ με το πρόσχημα του ψευδοχρέους εκμηδενίζεται η ζωή των ανθρώπων).

Η ανατροφή ως Ρωμαίος είναι η καταδίκη του να ζεις με «άρτο και θεάματα», μέσα σε ένα καθεστώς που σκόπιμα συντρίβει τις αξίες και τον αισθανόμενο άνθρωπο προκειμένου να παραδειγματίζει και να δυσεκπαιδεύει στην αρρωστημένη αρχή του: την καταπίεση της αισθανόμενης ζωής. Μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα πλήρους απαξίωσης της ζωής (και συνεπώς της πλήρους αβεβαιότητας), η πιθανότητα να βρεθείς από την κερκίδα στην αρένα είναι απλά θέμα χρόνου. Η ζωή μέσα στην ευφημιστικά αποκαλούμενη Pax Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη) δεν είναι παρά μια ζωή συνεχούς τρόμου όπου σε ανύποπτο χρόνο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει το «θέαμα» στο Κολοσσαίο.

Όμως το απόλυτα τραγικό, το οποίο η βυθισμένη στην αλαζονεία της Ρώμη αδυνατεί να δει, είναι ότι η ρωμαϊκή κοινωνία είναι μια κοινωνία παρακμής που οσονούπω θα καταρρεύσει και θα κατασπαραχτεί με τον ίδιο τρόπο που κατασπάραζε τους άλλους στην εποχή της δύναμής της. Είναι μια δομή αυτοκαταστροφική η οποία σπέρνοντας τον σπόρο της καταπίεσης είναι καταδικασμένη να τον εισπράξει αφού στην ουσία θρέφει το χέρι που θα την καταλύσει, εκπαιδεύει τον επόμενο καταπιεστή που θα γκρεμίσει την τρέχουσα αυτοκρατορία για να δημιουργήσει μιαν άλλη.

Έτσι μέσα από μια τέτοιου είδους διαδοχή όπου το ένα καταπιεστικό σύστημα καταλύεται από ένα άλλο, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της αρχαιότητας (αλλάζοντας μορφή) έφτασε να είναι η παγκοσμιοποίηση του σήμερα. Και μέσα σε αυτή την νέα αυτοκρατορία βλέπουμε πλέον ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα – Κολοσσαίο που στην αρένα του διαδραματίζεται μια ασταμάτητα κλιμακούμενη βαρβαρότητα και ύβρις απέναντι στη ζωή: δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα θανατώνονται κάθε χρόνο με το ψέμα της τροφής ενώ την ίδια στιγμή ολόκληρα έθνη κατασπαράζονται προκειμένου να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί το σχέδιο της πλήρους συγκέντρωσης της εξουσίας στα χέρια της κακόβουλης και άνομης συμμορίας που κρύβεται πίσω από την νέα αυτοκρατορία της παγκοσμιοποίησης.

Όταν είσαι στη Ρώμη, γίνε vegan

Από την εποχή της «εξημέρωσης» η ανθρωπότητα κυριολεκτικά καταναγκάστηκε να μιλάει την Lingua Franca της καταπίεσης: όλοι σχεδόν πλην των vegan, μιλούν την ίδια γλώσσα όταν πρόκειται για τα ζώα: τα αντιλαμβάνονται ως εκμεταλλεύσιμους και αναλώσιμους πόρους και όχι ως φορείς αισθανόμενης ζωής.

Όμως η καταπίεση των ζώων μας κρατάει στην Ρώμη της βαρβαρότητας. Και αυτή η Ρώμη διαιωνίζεται όταν κάποιος αυτόματα και χωρίς να το σκέφτεται περνά από το ένα γεύμα στο επόμενο το οποίο περιλαμβάνει τα σώματα ή τις εκκρίσεις των μη ανθρώπινων ζώων, επιβραβεύοντας και πανηγυρίζοντας εν αγνοία του την λεηλασία και την καταπίεση της ζωής.

Έτσι η Ρώμη (αλλά και η κάθε Ρώμη που προηγήθηκε ή ακολούθησε μετά από αυτήν) μπορεί να αναπαράγεται μέσα από τον ύπουλο τρόπο του να μεταμφιέζει και να συγκαλύπτει την καταπίεση ως ανάγκη (ταυτίζοντας την πλασματικά με την ανάγκη της τροφής με ζωικά αλλά και όλες τις άλλες ανάγκες) και μέσα από τον «άρτο και θεάματα» να μπορεί να εκμαυλίζει, να αλώνει και τελικά να ελέγχει την συνείδηση.

Όμως ο άρτος και θεάματα με τις ζωές των άλλων, δηλαδή ο εθισμός και ο πανηγυρισμός της καταπίεσης της ζωής, είναι εκτός θέματος από την πραγματική φύση του ανθρώπου. Είναι προσβολή για την πεπτική ανατομία μας που είναι αυτή ενός φυτοφάγου πλάσματος να ζήσουμε όλη μας τη ζωή καταναλώνοντας τον θάνατο και τη μιζέρια της ζωής των άλλων. Είναι κατάντια να ζούμε στην σκοτεινή πλευρά ενός συστήματος που υπηρετεί το άδικο και κάνει κακό σε αθώα, ανυπεράσπιστα πλάσματα. Και το πλέον τραγικό είναι κατάντια για να ένα αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος να ακυρώνεται και να ζει τη ζωή του με αυτό που του πλασάρει ως τροφή το σύστημα της καταπίεσης (κρέας, γάλα και αυγά και όλα τα άλλα παραπλανητικά αποκαλούμενα ζωικά προϊόντα) γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν προϊόντα που προέρχονται από ζωή. Αυτά τα δήθεν «προϊόντα» είναι το σήμα κατατεθέν αυτού του καταπιεστικού συστήματος και τα εργαλεία της υποδούλωσης και του ανθρώπου.

Βρισκόμαστε πλέον στην συγκυρία-κλειδί των εξελίξεων όπου είναι επιτακτικά ζωτικής σημασίας να καταδικάσουμε το Κολοσσαίο και την αρένα της καταπίεσης και να δικαιώσουμε το είναι μας και την πραγματική φύση του ανθρώπου, αυτό με το οποίο είμαστε κι εμείς φτιαγμένοι: την αισθανόμενη ζωή. Και αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι να καταδικάσουμε το σύστημα που μας μαθαίνει να απαξιώνουμε τη ζωή και να τερματίσουμε μια για πάντα τον κύκλο της αναπαραγωγής του με άλλη μορφή.

Και από την Lingua Franca της καταπίεσης να περάσουμε σε μια νέα κοινή διάλεκτο. Να καθιερώσουμε τη νέα γλώσσα του σεβασμού της ζωής, που δεν άλλη από την Lingua vegan, την γλώσσα που αποκαθιστά τις αξίες και υπερασπίζεται την αξία της ζωής στη πράξη.

Ο Homo Ρωμαίος, αυτός γενικά που είναι αποσυνδεμένος από την αισθανόμενη ζωή και από το γίγνεσθαι του πλανήτη της ζωής και των νόμων του, έχει από καιρό κάνει τον αιμοσταγή κύκλο του (κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει εμφανιστεί καθόλου) και θα έπρεπε ήδη να είναι κλειδωμένος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η πραγματική μας φύση ψάχνει διακαώς τη διέξοδο, να βγει οριστικά και αμετάκλητα στο προσκήνιο. Ας μη κρατάμε άλλο καταπιεσμένο το πραγματικό μας εαυτό: ας απελευθερώσουμε τον Homo vegan από μέσα μας.