Η επίθεση στην πεπτική μας ανατομία

Η ιστορία της μοντέρνας διατροφής σημαδεύεται από μια αδυσώπητη επίθεση στην πεπτική ανατομία του ανθρώπου. Στις λίγες δεκαετίες μετά τον 2^ο ΠΠ συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές οι οποίες φέρνουν τα πάνω κάτω στο πεδίο της διατροφής μέσω της επιθετικής προώθησης της καρικατούρας του «σαρκοφάγου» και του «παμφάγου» κόντρα στην ανατομία του φυτοφάγου που διαθέτουμε. Ιδιαίτερα από την δεκαετία του 1970 μέχρι και σήμερα έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση η απόλυτη εκστρατεία για την εξαφάνιση της πραγματικής τροφής και η υποκατάστασή της με μη τροφή (ότι δεν είναι συμβατό με την ανατομία μας). Ποτέ άλλοτε το είδος μας δεν βρέθηκε τόσο συγχυσμένο και διχασμένο στο ζωτικής σημασίας ζήτημα της τροφής. Εγκλωβισμένο μέσα σε ένα κυρίαρχο σύστημα που προσπαθεί πάση θυσία να του επιβάλλει τη δική του άποψη για το τι θεωρεί τροφή, μετατρέπεται στο απόλυτο πειραματόζωο που πλημμυρίζεται από κολοσσιαίες ποσότητες τοξικής μη τροφής που το σύστημα αυτό ξερνάει.

Σύμβολο και πρωτοπορία αυτής της επίθεσης στην ανατομία μας είναι η άνοδος της βιομηχανικής εκτροφής ζώων και ο κατακλυσμός και κορεσμός της αγοράς με τεράστιες ποσότητες ζωικών προϊόντων, ποτέ πριν διαθέσιμων σε τέτοια έκταση στις κοινωνίες. Η δημιουργία μιας βιομηχανίας, η οποία μονοπωλεί φυσικούς πόρους, τη γη, το νερό το πετρέλαιο και επίσης ένα τεράστιο ποσοστό του οικοσυστήματος, κάνει εφικτή την μαζική παραγωγή αυτών των «προϊόντων» και την δημιουργία της αντίστοιχης αγοράς. Μέσα από μια συντονισμένη επιχείρηση επιδοτήσεων, στημένων ερευνών, και διαφήμισης, προωθείται ένας αχαλίνωτος καταναλωτισμός και μια ομογενοποίηση της συμπεριφοράς και οι άνθρωποι κατευθύνονται στην κατανάλωση των «προϊόντων» από την λεηλασία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων.

Όμως αυτό το απατηλό σκηνικό της «αφθονίας προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να πάρουν διαζύγιο από την πεπτική τους ανατομία, θα πρέπει να αγνοούν ή να ξεχάσουν ποιοι πραγματικά είναι και ποια ανατομική αλήθεια κουβαλάει το ανθρώπινο σώμα. Θα πρέπει ακόμα να ξεχάσουν την τροφή των προγενέστερων, των παππούδων και των γιαγιάδων, αφού τώρα προωθείται, επιδοκιμάζεται και εξυμνείται η δήθεν εξέλιξη. Και επίσης θα πρέπει να αγνοούν τον βιασμό ενός ολόκληρου πλανήτη για να στηθεί αυτός ο «θαυμαστός, νέος κόσμος» της ψευδο-απόλαυσης ο οποίος αποτελεί την βασική αιτία ενός φαύλου κύκλου καταστροφής της Γης που εντείνεται συνεχώς αλλά που όμως σκόπιμα αποσιωπάται. Γιατί η καθιέρωση μια ζωικά βασισμένης διατροφής είναι μόνο εφικτή μέσα από μια εκστρατεία παγκόσμιας εμβέλειας όπου εμπλέκονται με ολέθριο τρόπο τα οικοσυστήματα του πλανήτη, τα ζώα της ξηράς και της θάλασσας, οι άνθρωποι και οι χώρες, οι οικονομίες και οι βιομηχανίες, η πολιτική, η ηθική και οι αξίες και γενικά κάθε πτυχή της ζωής μας. Στο ολέθριο αυτό κοκτέιλ και με το ψευδές άλλοθι του σαρκοφάγου θυματοποιούνται τα μη ανθρώπινα ζώα, η πλειοψηφία των ανθρώπων και οδηγείται στην καταστροφή το ευρύτερο οικοσύστημα μέσα από την παραβίαση των φυσικών νόμων που το διέπουν (ο νόμος της πεπτικής ανατομίας των ειδών και του τροφικού ιστού, ο νόμος του 10% της ενέργειας στο οικοσύστημα, η πυραμίδα της βιομάζας και των αριθμών, και άλλοι).

Η ύπαρξη και μόνο της βιομηχανικής εκτροφής ζώων και ο κορεσμός της αγοράς με ζωικά ανατρέπει την νόμιμη ανατομία του ανθρώπου και καθιερώνει πραξικοπηματικά μια παράνομη ανατομία με το να δυσεκπαιδεύει συνεχώς την κοινωνία ότι είναι «σαρκοφάγος». Γιατί μόνο με την εσφαλμένη πεποίθηση του «σαρκοφάγου» δικαιολογούνται όλα αυτά τα «προϊόντα» και μπορούν να αφομοιώνονται οι άνθρωποι σε μια ανώμαλη κατάσταση. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία που πιστεύει σε μια καρικατούρα σαρκοφαγίας (που σαν όρος είναι παραπλανητικός αφού δεν έχει καμία σχέση με την σαρκοφαγία των πραγματικών θηρευτών στη φύση) και απορρίπτει την φυτοφαγία, μια κοινωνία που δεν μπορεί χωρίς ζωικά, μια κοινωνία που ο εθισμός και ο κορεσμός δεν την αφήνει να δει την αλήθεια της ανατομίας, αλλά και τις ευρύτερες συνέπειες της πλάνης.

Δεν μπορεί να υπάρξει κατά βούληση αλλαγή της ανατομίας

Επειδή μας έδωσαν την απατηλή επιλογή να τρώμε σάρκες και τα υπόλοιπα ζωικά «προϊόντα» δεν σημαίνει ότι έχει αλλάξει η φυσιολογία μας και η θέση μας στην πυραμίδα του οικοσυστήματος. Δεν αλλάξαμε ανατομία. Απλά μας εξαπάτησαν ώστε να αλλάξουμε τροφικό πεδίο από όπου παίρνουμε την τροφή μας και από πρωτοταγείς καταναλωτές (φυτοφάγα) να γίνουμε τριτοταγείς (σαρκοφάγα-παμφάγα). Δεν είμαστε σαρκοφάγοι, ούτε κυνηγοί. Ευκαιριακά και σπάνια σε κάποιες δύσκολες περιόδους της επιβίωσής μας μπορεί να το προσπαθήσαμε σποραδικά και να είδαμε πόσο ξένο και πόσο δύσκολο μας είναι επωμιστούμε μια ξένη ταυτότητα. Αυτό μπορούμε εύκολα να το καταλάβουμε αν αναλογιστούμε το εξής: όλοι απολαμβάνουμε να κόψουμε ένα φρούτο από ένα δέντρο, όμως κανείς πραγματικά δεν θα απολάμβανε να τρέξει και να κυνηγήσει ένα λαγό, (και αν ποτέ καταφέρει και τον πιάσει) να προσπαθήσει να τον δαγκώσει και να τον σκοτώσει με τα δόντια και να αρχίσει να τρώει ωμή σάρκα μαζί με το αίμα, το δέρμα, τις τρίχες και τα κόκαλα όπως κάνουν οι πραγματικοί θηρευτές της φύσης.

Κανένα είδος στα χρονικά του πλανήτη δεν χειραγωγήθηκε και δεν υπέπεσε στο σφάλμα μιας διατροφής ασύμβατης και ακατάλληλης με την ανατομία του αφού δεν μπορεί να υπάρξει κατά βούληση αλλαγή της φυσιολογίας. Αυτή έρχεται μόνο στην διάρκεια εκατοντάδων χιλιάδων ετών εξέλιξης και κατόπιν συγκλονιστικών αλλαγών στο περιβάλλον των ειδών. Για το είδος μας δεν ισχύει τίποτε από τα δύο. Δεν είχαμε ούτε το απαραίτητο διάστημα, και αντίθετα οι συνθήκες (με την επινόηση της γεωργίας) έγιναν πολύ πιο ευνοϊκές για μας με την παραγωγή άφθονης τροφής. Το ότι μας επηρεάζουν ή μας επιβάλλουν να τρώμε διαφορετικά δεν σημαίνει ότι έχουμε αντικειμενική αλλαγή στην φυσιολογία και άμεση προσαρμογή της στην νέα διατροφή. Όμως όσο ασύμβατη είναι αυτή η διατροφή με την ανατομία μας, τόσο πιο συμβατή και συνυφασμένη είναι με το κυρίαρχο σύστημα της καταπίεσης που την προωθεί: έχει όλα τα χαρακτηριστικά που αυτό χρειάζεται για να εξακολουθήσει να υπάρχει. Έχει την απόλυτη αδιαφορία και τον μηδενισμό της ζωής, ανεξάρτητα από που ανήκει. Έχει την καταπίεση, την αδικία και την βία. Έχει την κατάλυση της λογικής και την καθιέρωση της παράνοιας ως λογικής. Έχει την ανωμαλία ως ομαλότητα.

Η σκόπιμη επίθεση στη ρίζα της ύπαρξής μας

Η πεπτική ανατομία είναι ο δεσμός που μας ενώνει με το μητρικό οικοσύστημα και η επίθεση σ’ αυτήν είναι το σπάσιμο αυτού του δεσμού και η αποσύνδεση. Είναι η βίαιη αρπαγή από την Μητέρα και η παράδοση σε μια θετή μητριά που συνεχώς μας επιβουλεύεται και εκμεταλλεύεται για ίδιον όφελος. Η άλωση της ανατομίας ανοίγει το δρόμο για τον επανα-προγραμματισμό του ανθρώπου: για εμφύτευση ξένων συμπεριφορών και τρόπου σκέψης και για κάθε άλλη αυθαίρετη μεταμόρφωσή μας και κατάταξή μας. Έτσι η απώλεια της πεπτικής ανατομίας σημαίνει και απώλεια της ελευθερίας και της αυτονομίας: παύουμε πλέον να είμαστε ελεύθεροι, γινόμαστε δούλοι ενός παρακμιακού συστήματος που επιταχύνει και φέρνει όλο και πιο κοντά το τέλος και τη τελική σύγκρουση με τους νόμους του πλανήτη. Και αυτή η σύγκρουση είναι μοιραία.

Η σκόπιμη επίθεση στην πεπτική μας ανατομία σημαίνει μια μόνιμη άγνοια για το ποιοι είμαστε, μια συνεχή αναβολή του γνώθι σ’ αυτόν. Και η συνεπακόλουθη αλλοίωση της ταυτότητάς μας και η αποκοπή από τη ρίζα μας και τον πραγματικό μας εαυτό είναι το κύριο όπλο ελέγχου και η κύρια στρατηγική για την ομογενοποίησή μας σε μια νέα πλασματική ταυτότητα – καρικατούρα που μας αλλάζει εντελώς συμπεριφορά και θεώρηση των πραγμάτων αφού ξαφνικά μας μεταστρέφει σε ρόλο θηρευτή και μας παραδίδει ως παράγοντα αποσταθεροποίησης στο οικοσύστημα. Όταν αλωθεί η φυσιολογία, τότε τα υπόλοιπα γίνονται εύκολα για το σύστημα που μας επιβουλεύεται, το οποίο πλέον μπαίνει σε μια απείρως δυσμενέστερη και ποιοτικά πιο αντιδραστική φάση, όπου μας ελέγχει και μας προγραμματίζει μέσα από αυτήν την διατροφή. Μας βάζει σε ένα κατήφορο όπου γινόμαστε συνεχώς πιο ευάλωτοι και η ήττα μπορεί να είναι ασυναίσθητη αλλά είναι θεμελιώδης και στην ρίζα της ανθρώπινης οντότητας αφού παραποιεί την συνείδηση και τον αισθανόμενο άνθρωπο προκαλώντας μια μόνιμη συγκάλυψη και σύγχυση για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Σκοπός της επίθεσης είναι να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι και να μην μπορούμε να ελέγξουμε και να κατευθύνουμε τον εαυτό μας με βάση τους φυσικούς κανόνες, αλλά να παραδοθούμε άνευ όρων στα χέρια ενός ανώμαλου συστήματος που μας επιβουλεύεται σε κάθε επίπεδο. Γι αυτό και η παρέμβαση στην φυσιολογία είναι συνεχής και ενεργή με στόχο έναν μεταλλαγμένο άνθρωπο ως υποτακτικό και πιόνι της τρέχουσας δομής.

Πλασματική ύπαρξη μέσα σε ένα εφήμερο, πλασματικό σκηνικό

Η άλωση της πεπτικής μας ανατομίας οδηγεί σε μια πλασματική τροφική αλυσίδα που αναστατώνει πλήρως και ανατρέπει το στάτους κβο του πλανήτη προς όφελος εφήμερων συμφερόντων που είναι εντελώς ξένα με τους φυσικούς νόμους και τη ροή της αειφορίας και της ελευθερίας του πλανήτη. Το τραγικό είναι ότι σε μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι εξαπατώνται να επιτίθενται εθελοντικά στην πεπτική τους ανατομία με τα ευτελή δέλεαρ της ψευδο-γεύσης και της ψευδο-απόλαυσης αλλά και με την κινδυνολογία της μη πρόσληψης συστατικών. Στην πλασματική τροφική αλυσίδα που έχει στηθεί, η αγορά τροφοδοτείται και μονοπωλείται από την λεηλασία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων ώστε να μην αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης και παρέκκλισης από το κυρίαρχο νέο πρότυπο που θα πρέπει όλοι να ακολουθούν άκριτα ή από φόβο.

Η παράνοια του να τοποθετούν αυθαίρετα ένα φυτοφάγο είδος σε μια κορυφή που προορίζεται για τα μεγάλα σαρκοφάγα, δεν έχει τίποτε από το θετικό που συνειρμικά συνδέεται με μια κορυφή αλλά είναι η κορυφή του Καιάδα από όπου προορίζεται η πτώση. Η πλασματική τροφική αλυσίδα που τώρα κυριαρχεί είναι εχθρός του πλανήτη της ζωής και εχθρός της ίδιας της ύπαρξής μας. Είναι η μεγάλη ανισορροπία που αν άμεσα δεν τερματιστεί και εξαλειφθεί, θα μπλοκάρει πλήρως τις ζωτικές λειτουργίες του πλανήτη και την ίδια τη ζωή.

Δυστυχώς όμως η ανατομία μας και η τροφή έχουν σε μεγάλο βαθμό αλωθεί, και όταν η βάση της επιβίωσης είναι λάθος τότε και όλες οι υπόλοιπες πτυχές της ζωής μας είναι λάθος. Όλα διακλαδίζονται από μια πλάνη, και από το ένα αρχικό κακό μύρια έπονται. Στην λάθος αντιλαμβανόμενη ανατομία, στήνεται η λάθος διατροφή, η λάθος οικονομία, η λάθος πολιτική, η λάθος επιστήμη, η λάθος ιατρική και γενικά ένας λάθος τρόπος ζωής και αντίληψης των πραγμάτων. Και εγκλωβιζόμαστε και πλημμυρίζουμε σε έναν ωκεανό πλάνης από τον οποίο είναι δύσκολο να πλοηγηθούμε και να φτάσουμε στην Ιθάκη της αλήθειας και της λογικής.

Το μάτριξ κυριαρχεί και είναι η μεγάλη φυλακή που όμως δεν μοιάζει εκ πρώτης όψεως με φυλακή αλλά δίνει την αυταπάτη της αφθονίας, της επιλογής, της ελευθερίας. Μόνο που όλα αυτά δεν είναι τα αληθινά αλλά οι εκχυδαισμένες και οι εκφυλισμένες, κενές νοήματος εκδοχές τους. Η ίδια μοίρα που επιφυλάσσεται στα υποδουλωμένα, εκτρεφόμενα ζώα, επιφυλάσσεται και για την κοινωνία η οποία μετατρέπεται σε απέραντο εκτροφείο. Και όπως μετά την εκτροφή τα ζώα θα εξαναγκαστούν σε μια βίαιη σφαγή, έτσι και οι αλωμένοι ανατομικά άνθρωποι προορίζονται για μια αντίστοιχη σφαγή, η οποία μπορεί να είναι κυριολεκτικά το νυστέρι (μετά την απώλεια της υγείας λόγω μιας ασύμβατης διατροφής), αλλά και μεταφορικά μπορεί να είναι νοητική, συναισθηματική, συνειδησιακή με την έννοια ότι η ανθρώπινη ζωή δεν αφήνεται ελεύθερη να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί και να ολοκληρωθεί αλλά χαραμίζεται για την στήριξη ενός κακόβουλου συστήματος.

Στο καταφύγιο της περιεκτικής δικαιοσύνης θα ξαναβρούμε την πεπτική μας ανατομία

Η επίθεση στην πεπτική μας ανατομία είναι η επίθεση στην αλήθεια του βαθέος και εν πολλοίς άγνωστου εαυτού μας. Η αλήθεια μας είναι γραμμένη στη δομή και στην κατασκευή του σώματος και του οργανισμού μας. Η αλήθεια μας είναι έμφυτη και αυτοφερόμενη. Είναι πάντα εκεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής και περιμένει τη στιγμή που θα αναγνωριστεί.

Και σε ανύποπτο χρόνο αυτή η στιγμή θαρθεί μέσα στη θαλπωρή ενός καταφύγιου όπως την παρατηρούμε συχνά πυκνά στα ζώα φάρμας, εκείνα που δραπέτευσαν από τα σφαγεία και έκαναν το άλμα στην ελευθερία. Ζώα υπόδουλα σε ένα καθεστώς καταπίεσης που όπως κι εμείς καταναγκάζονται σε μια ξένη και ακατάλληλη για την ανατομία τους διατροφή με στόχο όχι την ευημερία τους αλλά την όσο πιο γρήγορη ανάπτυξή τους για σφαγή. Ζώα από τη φύση τους φυτοφάγα που καταναγκάζονται από ένα ανώμαλο σύστημα να τρώνε κρεατάλευρα και ιχθυάλευρα και ακόμα εν αγνοία τους και τα μέλη του ίδιου τους του είδους. Μόλις όμως τα ζώα αυτά κατακτήσουν την ελευθερία τους και φθάσουν στα καταφύγια αμέσως επανέρχονται στο φυσικό πρότυπο της τροφής που είναι κατάλληλη και συμβατή με την ανατομία τους και δεν παραμένουν ούτε λεπτό σαρκοφάγα.

Ένα αντίστοιχο καταφύγιο υπάρχει και για εμάς και τότε η δύναμη της φύσης που είναι πάντα μέσα μας, όσο και αν την έχουν καταπιέσει και απωθήσει, θα έρθει ορμητικά στο προσκήνιο. Η κατάσταση που μας έφεραν δεν είναι μη αναστρέψιμη αρκεί να βρεθούμε στο καταφύγιο των αξιών και της περιεκτικής δικαιοσύνης (veganism) και σε μια καθοριστική για τη ζωή μας στιγμή θα ανακαλύψουμε και θα αναγνωρίσουμε την ανατομική μας αλήθεια. Και τότε θα κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε εδώ για να «φυτοζωούμε» ζώντας παρασιτικά από τη δυστυχία των άλλων αισθανόμενων όντων αλλά για να θριαμβεύσουμε και να δικαιώσουμε την πεπτική μας ανατομία μέσα από ένα τρόπο ζωής που σέβεται και αποκαθιστά την αξία της αισθανόμενης ζωής.