Παγκόσμια Ειρηνική Διατροφή (The World Peace Diet)
Αν το Earthlings (Γήινοι) είναι το απόλυτο ντοκιμαντέρ για την αδικία που
υφίστανται τα μη ανθρώπινα ζώα μέσα στην κυρίαρχη κουλτούρα του θανάτου, η Παγκόσμια
Ειρηνική Διατροφή (The World Peace Diet) είναι το απόλυτο βιβλίο για τον veganism και για την δυναμική του να μεταμορφώσει ριζικά αυτή την
κουλτούρα.
Ο συγγραφέας του βιβλίου Will Tuttle PhD (Διδακτορικό στη Φιλοσοφία της
Εκπαίδευσης) ξεκινάει καταρχήν από την «εξημέρωση» των ζώων και την
καταστροφική της συνέπεια στο να μας κληροδοτεί μια διατροφή-φορέα της
καταπίεσης και ακύρωσης των αξιών. Στη συνέχεια αναδεικνύει με τον πιο
εμπεριστατωμένο τρόπο ότι η επιβεβλημένη αυτή διατροφή με ζωικά μας μπλοκάρει
ως άτομα και ως ανθρωπότητα σε κάθε επίπεδο: ατομικό, νοητικό, συναισθηματικό,
ψυχολογικό, κοινωνικό και στο επίπεδο της ποιότητας ζωής (με το να αφήνει πίσω
της ένα ολοσχερώς κατεστραμμένο οικοσύστημα). Επιπλέον, σε ολόκληρο το βιβλίο
δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη σύνδεση της καταπίεσης των ζώων με την καταπίεση
των ανθρώπων με συγκλονιστικά κορυφαίο παράδειγμα το κεφάλαιο 7 (Η καταπίεση
του Θηλυκού).
Και τέλος ο Will Tuttle μας δίνει την φυσική απάντηση στην
άλωση της διατροφής μας από την αγελαία κουλτούρα (herding culture) και την αντίληψη της καταπίεσης: είναι η φιλοσοφία του veganism η οποία αποκαθιστώντας τη δικαιοσύνη και
όλες τις θεμελιώδεις αξίες στον τρόπο ζωής μας, μας δίνει τη δύναμη να
απελευθερώσουμε και τα μη ανθρώπινα ζώα και εμάς.
Η Παγκόσμια Ειρηνική Διατροφή είναι ένα κορυφαίο βιβλίο, σχολαστικά
ερευνημένο, περιεκτικό και γεμάτο νόημα που αν διαβαζόταν από ολόκληρη την
ανθρωπότητα, σίγουρα θα ζούσαμε σε ένα καλύτερο κόσμο.
Είναι η μέγιστη συμβολή και συμπαράσταση σε έναν πλανήτη σε κρίση και το εργαλείο για να επουλώσουμε το κακό και για να περάσουμε στο επόμενο, οριστικά θετικό κεφάλαιο της ανθρωπότητας. Είναι το ανεκτίμητο δώρο του Will Tuttle προς όλους μας και κυριολεκτικά αφού ο συγγραφέας μας δίνει αυτό το έργο-αριστούργημα δωρεάν στην ιστοσελίδα του.
Συνέντευξη του Will Tuttle
στο συνέδριο για τα Δικαιώματα των Ζώων στο Λος Άντζελες το 2009
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο εν είδει
αποφθεγμάτων
Ως εκτροφείς κοπαδιών και κυρίαρχοι των
ζώων, υποχρεωνόμαστε αδιάκοπα να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως ξεχωριστούς και
διαφορετικούς από αυτά (τα ζώα), ως ανώτερους και ιδιαίτερους. Η φυσική
ανθρώπινη συμπόνια μας μπορεί να κατασταλεί μαθαίνοντας να αποκλείουμε τους
άλλους και να τους βλέπουμε ως κατ’ ουσίαν διαφορετικούς από εμάς. Αυτός ο αποκλεισμός είναι απαραίτητος για το
ρατσισμό, τον ελιτισμό, και τον πόλεμο, γιατί για να βλάψουμε και να
επικρατήσουμε σε βάρος άλλων ανθρώπων θα πρέπει να σπάσουμε τους δεσμούς που εκ
του φυσικού οι καρδιές μας αισθάνονται μ’ αυτούς. Η νοοτροπία της κυριαρχίας
είναι κατ 'ανάγκην μια νοοτροπία αποκλεισμού.
. . .
Καθώς μοιραζόμαστε τις ιδέες μας με τους
άλλους, προωθούμε αυτό που ίσως είναι η πιο ενθαρρυντική και θεραπευτική
επανάσταση που έχει ποτέ βιώσει η κουλτούρα μας. Στην πραγματικότητα, όταν
μιλάμε για τις διάφορες επαναστάσεις που έχουν δήθεν αλλάξει το πολιτισμό μας,
όπως η Βιομηχανική Επανάσταση, η Επιστημονική Επανάσταση και η Επανάσταση της
Πληροφορίας και των Επικοινωνιών, χάνουμε την ευρύτερη εικόνα. Καμία από αυτές
δεν είναι πραγματική επανάσταση, γιατί όλες έχουν πραγματοποιηθεί εξ ολοκλήρου
στο πλαίσιο της κουλτούρας της εμπορευματοποίησης, της εκμετάλλευσης και της
κυριαρχίας. Αυτές οι «επαναστάσεις» δεν έχουν αλλάξει αυτές τις βασικές
πολιτιστικές αξίες. Αν μη τι άλλο, τις έχουν ενισχύσει περαιτέρω! Μια αληθινή
επανάσταση πρέπει να είναι πολύ πιο θεμελιώδης από αυτές.
. . .
Δεν υπάρχει πιο ανατρεπτική δράση για την
κατεστημένη αγελαία τάξη από το να καλλιεργήσουμε την επίγνωση ώστε να
υπερβούμε την άποψη ότι τα ζώα είναι απλά προϊόντα.
. . .
Η ταξινόμηση της ανθρώπινης φυσιολογίας
ανέκαθεν υπήρξε προβληματική για τον πολιτισμό μας και συνεχίζει να είναι
αμφιλεγόμενη σήμερα. Ενώ είναι προφανές ότι δεν είμαστε κατά βάση σαρκοφάγα,
είναι επίσης προφανές ότι δεν είμαστε μηρυκαστικά που θα πρέπει να βόσκουν ή
φυτοφάγα ζώα με οπλές, όπως τα πρόβατα, τα ελάφια, τα άλογα, και οι αγελάδες
που μπορούν να φάνε γρασίδι και φύλλα, λόγω των πολλών πεπτικών σάκων που
διαθέτουν. Μπορούμε κάλλιστα να ταξινομηθούμε ως φρουτοφάγα φυτοφάγα,
σχεδιασμένοι κυρίως για φρούτα, σπόρους, λαχανικά, ξηρούς καρπούς και χυμώδεις
ρίζες και φύλλα. Οι περισσότεροι φυσιολόγοι, όμως, εξακολουθούν να ισχυρίζονται
ότι οι άνθρωποι είναι παμφάγα από τη φύση. Ωστόσο, ακόμη και τα άλογα μπορούν
να μάθουν να τρώνε κρέας ελαφιού, και οι αγελάδες, τα πρόβατα και οι κατσίκες
να μάθουν να τρώνε και να απολαμβάνουν τη σάρκα των ψαριών, των κοτόπουλων και
των χοίρων στα σύγχρονα εκτροφεία-Τι ποσοστό από τις καθημερινές επιλογές
τροφής μας είναι το αποτέλεσμα του να έχουμε διδαχθεί τι να τρώμε;
. . .
Η συστηματική θανάτωση και κακοποίηση των
άλλων ζώων για τροφή έρχεται σε αντίθεση με την βασική μας αίσθηση της
συμπόνιας, έτσι συγκαλύπτουμε την ενοχλητική αλήθεια των γευμάτων μας μέσα από
αυτο-παραπλανητικές εκλογικεύσεις και περίτεχνους τρόπους μαγειρέματος, άλεσης,
ανάμειξης, επίχρισης, καρύκευσης, και κάλυψης. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο ξέρουμε
ότι μας έχει δοθεί το πολύτιμο δώρο ενός σώματος που δεν απαιτεί να υποφέρει,
να φοβάται, ή να πεθάνει κανένα ζωντανό ον για την διατροφή του. Αλλά
απορρίπτουμε το δώρο αυτό του καλοπροαίρετου σύμπαντος με τη βία που απαιτείται
από τις διατροφικές μας επιλογές.
. . .
Η ειρωνεία είναι η εξής: με το να
παχαίνουμε αφύσικα και να τοξινώνουμε τα χορτοφάγα ζώα με ζωική σάρκα,
παχαίνουμε αφύσικα και τοξινώνουμε τα φυτοφάγα σώματά μας με τη σάρκα τους, το
γάλα τους, τα αυγά τους, και κακοποιούμε τα ζώα και τους εαυτούς μας με
ασθένεια, υποδούλωση και πρόωρο θάνατο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αναγκαίο,
και είναι στο χέρι μας να τα σταματήσουμε.
. . .
Εάν το μόνο κίνητρό μας για να μην τρώμε
ζωικές τροφές είναι η υγεία μας, είναι εύκολο να «κλέψουμε» λίγο εδώ και εκεί
και πολύ σύντομα να επιστρέψουμε στην κατανάλωση ζωικών και πάλι. Όταν τα
κίνητρό μας βασίζεται στην συμπόνια, είναι βαθύ και διαρκές, γιατί
καταλαβαίνουμε ότι οι ενέργειές μας έχουν άμεσες συνέπειες σε άλλους οι οποίοι
είναι ευάλωτοι.
. . .
Είναι το αποκορύφωμα της ειρωνείας το ότι η
κατανάλωση μιας διατροφής που βασίζεται στα ζωικά προϊόντα, τα οποία είναι
περίπλοκα, σπάταλα, βάναυσα, και ακριβά να παραχθούν, θεωρείται ως απλή στην
κουλτούρα μας, ενώ η κατανάλωση μιας vegan διατροφής βασισμένης σε φυτικές τροφές, οι οποίες είναι
απλές, αποτελεσματικές, φθηνές και χωρίς βαναυσότητα στην παραγωγή τους,
θεωρείται ως πολύπλοκη και δύσκολη.
. . .
Εκείνη τη στιγμή είμαστε όπως ο στρατηγός ο
οποίος δίνει εντολή να σκοτωθεί κάποιος σε μια μακρινή χώρα. Αν και ποτέ δεν
βλέπει το αίμα ή ακούει την κραυγή, είναι, ωστόσο, υπεύθυνος για το φόνο.
. . .
Κρίνοντας από τους γενικά μικρούς αριθμούς
ανθρώπων που έχουν πραγματικά γίνει vegan στην κουλτούρα μας, φαίνεται ότι η δέσμευση αυτή απαιτεί
μια ορισμένη πρόοδο που γενικά είναι φευγαλέα λόγω της νοοτροπίας της
κυριαρχίας και του αποκλεισμού που όλοι εμποτιζόμαστε από τη γέννησή μας.
Υπάρχει κάτι στον veganism που
δεν είναι εύκολο, αλλά η δυσκολία δεν είναι εγγενής στον veganism, αλλά στον
πολιτισμό μας.
Από μόνος του, ο veganism δεν είναι
πανάκεια, αλλά αφαιρεί αποτελεσματικά ένα βασικό εμπόδιο προς την ευτυχία, την
ελευθερία, και την ανάπτυξή μας. Ως η ζωντανή και συνεχής έκφραση της μη βίας,
είναι ένας πάρα πολύ ισχυρός παράγοντας μεταμόρφωσης της ατομικής μας ζωής,
ιδίως επειδή η κουλτούρα μας του αντιτίθεται τόσο έντονα. Ζώντας μια επακόλουθη
vegan ζωή
μας ενθαρρύνει να αφυπνιστούμε φυσικά από τη νάρκη της συναίνεσης η οποία
φέρνει τη τυφλή συμμόρφωση και επιτρέπει στη σκληρότητα και στη υποδούλωση να συνεχίζονται.
. . .
Οι μητέρες αγελάδες, όπως και όλα τα
θηλάζοντα θηλαστικά, παράγουν υψηλά επίπεδα οιστρογόνων στο γάλα τους. Δεν
είναι υγιεινό για τον άνθρωπο να προσλαμβάνει αυτό το υψηλό φορτίο οιστρογόνου
σε οποιαδήποτε ηλικία. Ένα προφανές αποτέλεσμα είναι ότι τα σώματα των νεαρών
κοριτσιών ώθουνται αφύσικα να γίνουν σεξουαλικά ώριμα σε νεαρή ηλικία. Ο μέσος
όρος ηλικίας της εμμηναρχής, της πρώτης έμμηνης ρύσης, αντί να είναι δεκαεφτά
όπως ήταν στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, είναι τώρα τα 12,5 χρόνια. … Η
αφύσικα πρώιμη εμμηναρχή στη κουλτούρα μας προκαλεί ανείπωτη οδύνη, με περιττές
εγκυμοσύνες εφήβων, διλήμματα άμβλωσης και συζητήσεις, και αφύσικο σωματικό,
ψυχολογικό, και κοινωνικό στρες το οποίο απλά είναι το αποτέλεσμα του να
πιέζουμε τα κορίτσια μας σε σεξουαλική ωριμότητα πολύ νωρίς, όπως ακριβώς
κάνουμε με τις νεαρές αγελάδες-σκλάβους στο γαλακτοκομείο.
. . .
Ο ιστός των συνδέσεων που περικλείει την κατανάλωσή μας σε γαλακτοκομικά
και αυγά είναι τεράστιος και περιλαμβάνει όλα τα όντα. Όταν τρεφόμαστε με το
γάλα και τα αυγά των άλλων ζώων, τρεφόμαστε με τον φόβο και την απελπισία τους,
με τη βία που μια πατριαρχική νοοτροπία συστηματικά τους επιβάλει. Αν
κοιτάξουμε βαθιά, θα δούμε ότι αυτή η νοοτροπία αναπαράγει τη βία στη ζωή μας.
Εμείς που επιθυμούμε την ευσπλαχνία, την ελευθερία και τη χαρά, και μια πιο
φωτισμένη κοινωνία που θα στηρίζει την ειρήνη και το σεβασμό για τη γη μας και
την ιερότητα όλης της ζωής, μπορούμε να είμαστε οι παράγοντες αυτής της βίας;
Όταν κάνουμε τη σύνδεση μεταξύ της πολιτισμικά επιβεβλημένης μας επιθυμίας να
τρώμε γαλακτοκομικά και αυγά και της βαναυσότητας απέναντι σε ευάλωτες μητέρες
που αυτό αναγκαστικά συνεπάγεται, η ευφυΐα και η συμπόνια μας αναπτύσσονται,
και εμείς φυσικά αρχίζουμε να κάνουμε νέες επιλογές. Υπάρχουν πολλά
υποκατάστατα για τα ζωικά προϊόντα που προέρχονται από το γάλα και τα αυγά, και
διατίθενται όλο και περισσότερο καθώς όλο και περισσότεροι από εμάς κάνουμε
αυτές τις συνδέσεις.
. . .
Η πνευματική και πολιτιστική επανάσταση που μας καλεί, πρέπει να ξεκινήσει
με τη τροφή μας. Η τροφή είναι η κύρια σύνδεσή μας με τη γη και τα μυστήρια
της, και με τον πολιτισμό μας. Είναι το θεμέλιο της οικονομίας και είναι η
κεντρική εσωτερική πνευματική μεταφορά της ζωής μας. Δεν υπάρχει τρόπος να
τονίσουμε το μέγεθος της συλλογικής πνευματικής μεταμόρφωσης που θα προκύψει
όταν περάσουμε από τα τρόφιμα της βίαιης καταπίεσης στα τρόφιμα της ευγένειας
και της συμπόνιας. Το κλειδί για τον veganism είναι ότι βιώνεται. Κανείς δεν
μπορεί να είναι φυτοφάγος μόνο στη θεωρία! Σε αντίθεση με πολλές θρησκευτικές
διδασκαλίες που είναι κατά κύριο λόγο θεωρητικές και εσωτερικές, ο veganism
είναι σταθερά πρακτικός. Το κίνητρο του veganism είναι η συμπόνια. Δεν είναι
καθόλου η προσωπική καθαρότητα ή η ατομική υγεία ή σωτηρία, εκτός αν αυτά
ευεργετούν τους άλλους. Είναι ένας συγκεκριμένος, ορατός τρόπος ζωής που ρέει
από και ενισχύει, την αίσθηση της φροντίδας και της σύνδεσης.
. . .
Φαίνεται ότι είμαστε ακόμα τόσο νυχτωμένοι ως κουλτούρα που θα απέχουμε από
τη διάπραξη βίας μόνο αν φοβόμαστε την τιμωρία ή την αντεκδίκηση- και αφού τα
ζώα δεν έχουν τη δυνατότητα αυτών των δύο, δεν έχουν καμία προστασία από εμάς.
Τα νέα άκρα στα οποία τώρα τα ζώα υποβάλλονται χωρίς τύψεις ή ευαισθητοποίηση
απαιτούν να υιοθετήσουμε έναν πιο ριζικά συνειδητό προσανατολισμό που θα
αντιμετωπίζει τις ρίζες της βίαιης νοοτροπία μας. Ενώ αυτό μπορεί να φαίνεται
ακραίο στην κυρίαρχη κουλτούρα μας να ταχθεί υπέρ μιας vegan επανάστασης που
απορρίπτει εντελώς την εμπορευματοποίηση των ζώων, είναι μόνο φαινομενικά μια
τέτοια ακραία θέση η οποία μπορεί να είναι ένα αντίδοτο στην ακραία κακοποίηση
που τώρα επιβάλουμε ζώα. Στην πραγματικότητα, ο veganism δεν είναι ακραίος από
την άποψη της έμφυτης φύσης μας, που λαχταρά την αγάπη, τη δημιουργικότητα και
την πνευματική εξέλιξη.
. . .
Σαν κουλτούρα, μόνιμα παραλείπουμε να κάνουμε την σύνδεση μεταξύ των δεινών
που άμεσα επιβάλλονται στους άλλους και της προνομιακής μας θέσης. Οι άλλοι
μπορεί να είναι ψάρια, κοτόπουλα, γουρούνια, ή σκλάβοι στις φυτείες σοκολάτας.
Με την άρνησή μας να κυριαρχήσουμε στα ζώα, κάνουμε την βασική σύνδεση και
ανοίγουμε εσωτερικές πόρτες στην κατανόηση και στην αποδόμηση της κατάχρησης
του προνομίου στη ζωή μας. Η δικαιοσύνη, η ισότητα, ο βιγκανισμός, η ελευθερία,
η πνευματική εξέλιξη, και η καθολική συμπόνια είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
. . .
Όσο κυριαρχούμε πάνω στους άλλους, θα κυριαρχούμαστε. Ακόμη και εκείνοι
στην κορυφή της πυραμίδας, οι πλούσιοι λευκοί άντρες που έχουν τα περισσότερα
προνόμια, ειρωνικά είναι κι αυτοί σκλαβωμένοι. Βάζοντας τα θεμέλια του φόβου
και της κυριαρχίας, δεν μπορούν να καρπωθούν εσωτερική ειρήνη, χαρά, αγάπη και
ευτυχία. Η δυστυχία, ο εθισμός στα ναρκωτικά, η αυτοκτονία, και η παράνοια που
υπάρχουν αχαλίνωτα στις πλουσιότερες οικογένειες δείχνουν την προφανή και αναπόφευκτη
αλήθεια ότι όλοι συνδεόμαστε, και η πνευματική υγεία, η πηγή της ευτυχίας μας,
απαιτεί από εμάς να ζούμε αυτή την αλήθεια στην καθημερινή μας ζωή. Καθώς
ευεργετούμε τους άλλους, ευεργετούμαστε, και όταν βλέπουμε όντα και όχι
αντικείμενα, το είναι μας απελευθερώνεται και εμπλουτίζεται.
Βιογραφικό
Ο Δρ. Will Tuttle έχει Μάστερ στις Ανθρωπιστικές
Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο και Διδακτορικό στη Φιλοσοφία της
Εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο Μπέρκλευ της Καλιφόρνιας. Είναι επαγγελματίας
πιανίστας, συνθέτης και παιδαγωγός. Ζει σε ένα ηλιακό αυτοκινούμενο με την ζωγράφο
σύζυγό του Madeleine και κάνει παρουσιάσεις σε συνέδρια αλλά και στο ευρύ κοινό
για την Παγκόσμια Ειρηνική Διατροφή και τον veganism.
