Φουκουσίμα : ύστατη έκκληση για μιαν άλλη πορεία, φιλική προς την ζωή

Τίποτα δεν είναι πλέον τυχαίο στην ροή των γεγονότων παγκόσμιας εμβέλειας που συγκλονίζουν τον πλανήτη.

Πριν καλά καλά συνέλθει η ανθρωπότητα από την ολοσχερή καταστροφή του κόλπου του Μεξικού με τις ανυπολόγιστες συνέπειες για το ευρύτερο οικοσύστημα, μια νέα, κατά πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη καταστροφή έρχεται να την επισκιάσει. Η Φουκουσίμα απειλεί με την ραδιενέργεια έναν ολόκληρο ωκεανό καθώς και ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο.

Κι ενώ συμβαίνουν τέτοιας κλίμακας γεγονότα η ατζέντα της νέας τάξης συνεχίζεται κανονικά. Μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι δόθηκαν εκ νέου άδειες άντλησης πετρελαίου από μεγάλο βάθος στον Κόλπο του Μεξικού. Η πυρηνική εξάπλωση συνεχίζεται και νέες Φουκουσίμες ετοιμάζονται να προστεθούν στις 450 ήδη υπάρχουσες. Οι ύπουλες νομοθεσίες τύπου codex alimentarious και agenda 21 τρέχουν κανονικά, όπως επίσης η κυβερνητική διαφθορά, η κερδοσκοπία και το ντόμινο των στημένων χρεοκοπιών και της φτωχοποίησης των λαών καθώς επίσης και η μαζική εξαπάτηση από τα media. Η Αθήνα (αλλά και άλλες περιοχές του κόσμου) ψεκάστηκε και πάλι με chemtrails. Και το αποκορύφωμα σε όλο αυτό το καταιγιστικό μπαράζ αρνητικών εξελίξεων είναι μια ακόμη μιλιταριστική επέμβαση, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι κάτι τραγικό και ξένο προς την ανθρωπότητα, πόσο μάλλον σε μια συγκυρία σαν την τωρινή και πόσο ακόμα πιο προκλητική όταν γίνεται με πυρηνικά όπλα( «απεμπλουτισμένο» ουράνιο).

Είναι φανερό ότι όντως βρισκόμαστε στην αυγή μιας Οδύσσειας, όπως εξάλλου ωμά ομολογείται. Μιας Οδύσσειας σχεδιασμένης επί χάρτου από μια ανήθικη και αδίστακτη νέα τάξη, στην πορεία της οποίας μας περιμένουν πολλές και διαφορετικών τύπων «Φουκουσίμες» και η οποία όλο και περισσότερο μοιάζει με το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου και της μαζικής εξάλειψης κάθε μορφής ζωής. (Με τον όρο νέα τάξη εννοείται το εντατικοποιημένο σύστημα της εκμετάλλευσης και συγκεντρωτικής εξουσίας που επικρατεί τις τελευταίες δεκαετίες στον πλανήτη και το οποίο ελέγχεται από μια ολιγάριθμη ελίτ πανίσχυρων οικονομικά ατόμων.)

Ραδιενέργεια και ζωή είναι δυο πράγματα ασυμβίβαστα

Ζούμε σε έναν ιδιαίτερο πλανήτη, τον μοναδικό γνωστό στο άπειρο σύμπαν που χαρακτηρίζεται από ζωή και μπορεί να την φιλοξενήσει. Σε αυτήν την μοναδική κοιτίδα με την τεράστια βιοποικιλότητα, η βιόσφαιρα της Γης προστατεύει όλα τα είδη από την ακτινοβολία. Όμως αυτήν την απόλυτα βασική προϋπόθεση διατήρησης της ζωής κάποιοι εδώ και δεκαετίες προσπαθούν να την αχρηστέψουν φέρνοντας την πηγή της ραδιενέργειας μέσα σ’ αυτό το προστατευτικό περίβλημα, δηλαδή σαν να λέμε στα σωθικά ενός οργανισμού.

Για ένα φαινόμενο όπως η πυρηνική ενέργεια το οποίο δεν περιορίζεται μέσα σε ένα στενό τοπικό πλαίσιο αλλά μπορεί να επηρεάσει σε παγκόσμια εμβέλεια, δεν ρωτήθηκε κανείς από εμάς τους απλούς ανθρώπους. Κανείς δεν ρωτήθηκε αν επιδοκιμάζει και αν θέλει μια τέτοια μορφή ενέργειας ή εάν ανταλλάσσει την υγεία του και τη ζωή του για λίγο ρεύμα.

Με ολοκληρωτικές, καταπιεστικές και βίαιες διαδικασίες διαστρεβλώθηκαν οι αντίθετες απόψεις, καταπνίγηκαν οι διαμαρτυρίες και ο πλανήτης σπάρθηκε με εγκαταστάσεις εχθρικές προς τη ζωή με το πρόσχημα δήθεν της παραγωγής ρεύματος, της ασφάλειας αλλά και με το προκλητικό και θρασύ επιχείρημα της «καθαρής» ενέργειας. Όμως η όποια συζήτηση περί ασφάλειας είναι άκυρη από την στιγμή που η ζωή και η ραδιενέργεια δεν μπορούν να συνυπάρξουν.  Όσο για το «καθαρή», μάλλον εννοούν ότι θα «καθαρίσουν» την συντριπτική πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους αλλά και των άλλων ειδών από τον πλανήτη, τρέφοντας την ματαιοδοξία ότι οι ίδιοι θα γλιτώσουν συλλέγοντας σπόρους για την ημέρα της κρίσης όπως λένε και καταφεύγοντας σε μπούνκερ ή περιοχές του κόσμου όπου δεν μπορεί να φτάσει το κακό.

Το αποτέλεσμα, για μια ακόμη φορά η ραδιενέργεια, ως ο απόλυτος εχθρός της ζωής και ο ύπουλος καταστροφέας της (αφού είναι αόρατη και δυσδιάκριτη), να διαρρέει ανεξέλεγκτη και να απειλεί τη ζωή. Και εάν το προηγούμενο διάστημα είχαμε μαζικές εξαλείψεις πτηνών και ψαριών, ας αναλογιστούμε τι έχει να γίνει από δω και πέρα με την τεράστια καταστροφή στον Ειρηνικό ωκεανό. (Δυστυχώς, ακόμη και σε μια τέτοια περίσταση, κάποια ξένα έντυπα αντί να αναλογιστούν το κακό που έχουμε κάνει στα άλλα ζώα εμμένουν στην ανθρωποκεντρική αντίληψη των ψαριών ως αλιευμάτων και ανησυχούν για την μείωση της αλιείας.)

Ακόμη, ας αναλογιστούμε τον αντίκτυπο στους ανθρώπους όταν στο Τσερνομπίλ υπήρξαν επίσημα 9.000 θύματα, ενώ τα πραγματικά ήταν γύρω στο ένα εκατομμύριο, αριθμός που αυξάνεται συνεχώς αφού η ραδιενέργεια έχει πολύ μεγάλο χρόνο ζωής.

Έτσι λοιπόν τώρα που η ύπαρξη μας μοιάζει να είναι τόσο ευάλωτη και να απειλείται ευθέως, είναι η στιγμή να αναθεωρήσουμε την αντίληψη μας για την ζωή και να πάμε στη ρίζα του προβλήματος για να δούμε πως φτάσαμε σε μια τέτοια μέγιστη ανωμαλία και ποια δράση θα πρέπει να αναλάβουμε για να την αποκαταστήσουμε.

Εκμετάλλευση και ζωή δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Αυτό που βγαίνει περίτρανα στην επιφάνεια από την κρίση στην Ιαπωνία είναι ότι για θέματα που αφορούν όλους μας δεν υπάρχει πρακτικά κανένας κοινωνικός έλεγχος, αλλά βρίσκονται στην αποκλειστική ευχέρεια λίγων και αδιαφανών ιδιωτικών συμφερόντων. Οι βασικοί τομείς της ζωής μας ελέγχονται από το κατεστημένο σύστημα της νέας τάξης, το σύστημα της εκμετάλλευσης: διατροφή, υγεία, εκπαίδευση, ενημέρωση, οικονομία, ενέργεια, φυσικοί πόροι, περιβάλλον, κλπ.

Το άμεσα επιτακτικό είναι η ψευδο-οικονομία της αγοράς, η οποία είναι στον αέρα όπως ένα ακόμη σύστημα οικονομικής εξαπάτησης τύπου πυραμίδας και η οποία λειτουργεί ως το κύριο εργαλείο της εκμετάλλευσης, να σταματήσει να καθορίζει πλέον την ζωή στη Γη. Είναι αναγκαίο να περάσουμε σε μια πραγματική οικονομία που λειτουργεί για το οικοσύστημα, όχι φυσικά με την ολοκληρωτική λογική που περιγράφεται στην νεοταξική ατζέντα 21 αλλά με την πραγματική έννοια της αειφορίας.

Επίσης δεν μπορούμε πλέον να βαυκαλιζόμαστε με την αδιέξοδη ιδέα της συνεχούς ανάπτυξης ή της «πράσινης» ανάπτυξης και κατά συνέπεια να γινόμαστε εξαρτημένοι από όλο και περισσότερη ενέργεια  την οποία προσπαθούμε να αποκτήσουμε με κάθε τίμημα. Ελάχιστη από την αυτήν την ενέργεια πηγαίνει σε πραγματικά ωφέλιμους σκοπούς μιας και η περισσότερη καταναλώνεται για να συντηρηθεί το οικοδόμημα της εκμετάλλευσης και ο παρασιτισμός του και μάλιστα μέσα από την εντεινόμενη καταπίεση των ανθρώπων, των ζώων, και του περιβάλλοντος.

Είναι καιρός το αδηφάγο και παχύσαρκο σύστημα που δημιουργήθηκε, να κάνει δίαιτα και να χάσει κιλά αντί να καταναλώνει όλο και περισσότερες θερμίδες, γιατί αυτά που διακυβεύονται είναι απόλυτης σημασίας για την συνέχιση της ζωής στην Γη και αποδεικνύεται πλέον ότι δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε με την χρεοκοπημένη λογική του τρέχοντος συστήματος, δηλαδή την λογική της εκμετάλλευσης.

Βασικός νόμος του οικοσυστήματος της Γης είναι η ζωή να μην καταπιέζεται, να μην υφίσταται εκμετάλλευση, όπως στέρηση ελευθερίας, επιβολή εξουσίας, βίας, κλπ.

Η ίδια η ζωή είναι μια αντίσταση στην εκμετάλλευση, επειδή ζωή σημαίνει ότι αισθάνεσαι τον πόνο, την λύπη, την κούραση αλλά επίσης και την χαρά, την ικανοποίηση, την πληρότητα, την καλοσύνη και πάρα πολλά άλλα πράγματα. Και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, γιατί την στιγμή που το ξεχνάμε αποκοβόμαστε από την ζωή και γινόμαστε μέρος του συστήματος της εκμετάλλευσης και του θανάτου. Η ζωή σημαίνει την ιδιαίτερη μεταχείριση με βάση τις ιδιότητές της.

Όπως ακριβώς δεν μπορείς να μεταχειριστείς ένα καυτό σίδερο σαν να είναι ψυχρό έτσι και την ζωή δεν μπορείς να την αντιμετωπίζεις ως μη ζωή. Κι ενώ το καυτό σίδερο λόγω της θερμότητας του μπορεί άμεσα να επιβάλλει ή να μας κάνει να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να το μεταχειριστούμε ως καυτό και όχι ψυχρό, δεν συμβαίνει το ίδιο προφανώς και με την αντιμετώπιση της ζωής. Σε αυτή την επίγνωση θα φτάσουμε μόνο όταν παραμερίσουμε την σύγχυση και εάν σκεφτούμε ότι ...

Εμείς είμαστε το σύστημα

Το σύστημα είναι ο τρόπος ζωής μας και όλα αυτά που κάνουμε ή στηρίζουμε συνειδητά ή ασυνείδητα στην ζωή μας.

Πολλές φορές στις καθημερινές μας επιλογές συμπορευόμαστε μαζί του στην εκμετάλλευση χωρίς να το γνωρίζουμε ή πιστεύοντας ότι δεν έχουμε εναλλακτικές. Όμως αυτές υπάρχουν και δεν είναι απαραίτητο να στηρίζουμε την εκμετάλλευση.

Αντί το καθεστώς της εκμετάλλευσης να μας υποβαθμίζει ως πιόνια του, μπορούμε να μετασχηματιστούμε σε ελεύθερα άτομα με συνειδητή επιλογή την μη εκμετάλλευση. Αντί να του κάνουμε την χάρη να εκμεταλλευόμαστε και έτσι να το επιβραβεύουμε, μπορούμε να το καταδικάζουμε σε κάθε ευκαιρία. Όταν εμείς αλλάξουμε, αναγκαστικά θα αλλάξει κι αυτό.

Και εάν θέλουμε, αυτό μπορεί να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή με την συμμετοχή μας σε μια διαφορετική Οδύσσεια, η οποία θα μας βγάλει από τις τωρινές περιπέτειες και θα μας πάει όλους σώους στην Ιθάκη (όχι μονάχα τον Οδυσσέα χωρίς τους συντρόφους του). Μια Οδύσσεια αντίστασης και δημιουργίας που σημαίνει ότι παίρνουμε τον έλεγχο των βασικών λειτουργιών στα χέρια μας και τις αποκαθιστούμε πάνω στην βάση των αξιών και της συμβατότητας με το οικοσύστημα.

Επιπλέον η αντίσταση στο σύστημα της εκμετάλλευσης περιλαμβάνει έναν συνειδητό αγώνα ζωής σε πολλά επίπεδα σε κάποια από τα οποία μπορεί να γίνει άμεση αποσύνδεση από αυτό (πχ μη συμμετοχή στην εκμετάλλευση των ζώων) ενώ σε κάποια άλλα σταδιακή.

Συνολικά πρόκειται για μια διεργασία και μια διαδικασία με αρκετά στάδια και όχι μια στιγμιαία μεταβολή από την στιγμή που κάποιος παίρνει την απόφαση να αντισταθεί. Και αυτό γιατί όλοι εμφανιστήκαμε και υπάρχουμε στο τρέχον σύστημα και δεν υπάρχει κάτι απόλυτα έξω από αυτό προς το παρόν όπου θα μπορούσαμε να καταφύγουμε. Το εναλλακτικό δημιουργείται και είναι μια εργασία σε εξέλιξη.

Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια Οδύσσεια έργων, γιατί τα λόγια δεν μπορούν να αλλάξουν σχεδόν τίποτε. Χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο και η με συνέπεια επιδίωξη και εφαρμογή της μη εκμετάλλευσης μέσα από πράξεις. Όχι οποιεσδήποτε, αλλά συνεπείς, καθημερινές πράξεις που απομακρύνονται από το σύστημα, δεν του παρέχουν υποστήριξη και το αποδυναμώνουν μέχρι την κατάρρευσή του.

Και σε μια τέτοια Οδύσσεια ο veganism, επειδή αντιμετωπίζει την ζωή ως ζωή, είναι ίσως η πιο καλοσχεδιασμένη  και σίγουρη πορεία στην Ιθάκη, γιατί μας βάζει σε αυτόν τον δρόμο της πραγματικής αντίστασης, η οποία έχει να κάνει με συγκεκριμένες συμπεριφορές, δηλαδή έργα και όχι λόγια.

Το συγκεκριμένο κίνημα είναι το μοναδικό στην ιστορία με συνέπεια λόγων έργων αφού συνειδητά εφαρμόζεται η άμεση δράση της μη εκμετάλλευσης στα μη ανθρώπινα ζώα. Και βέβαια δεν σταματά μόνο σε αυτά μιας και ο veganism με αφετηρία τα ζώα επεκτείνει την δράση αυτή σε όλο το φάσμα της ζωής. 

Εθελοντική αιμοδοσία και καταναγκαστική "γαλακτο-αφαίμαξη"

Οι δυο διαδικασίες μοιάζουν μόνο στο γεγονός της αφαίρεσης υγρού από ένα σώμα. Από εκεί και πέρα κάθε σύγκριση είναι τραγικά απογοητευτική και ισχύει η παράλογη και άδικη πρακτική του δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Η αναγκαιότητα για αίμα είναι τεράστια

Στην περίπτωση της αιμοδοσίας έχουμε να κάνουμε με ένα ζωτικής σημασίας υγρό για τον άνθρωπο το οποίο δεν μπορεί να παρασκευαστεί τεχνητά και πρέπει να προέλθει αποκλειστικά από έναν άλλον άνθρωπο δότη. Γιατί παρόλο που το αίμα είναι κοινό χαρακτηριστικό χιλιάδων ειδών ζώων, κανενός δεν είναι συμβατό με του ανθρώπου.

Το αίμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το φράγμα του είδους. (Ευτυχώς για τα είδη, γιατί με την ανθρωποκεντρική νοοτροπία που κυριαρχεί κάποια είδη που θα τύχαινε να έχουν συμβατό αίμα θα καταναγκάζονταν σε υποδούλωση και εκμετάλλευση ως μηχανές παραγωγής αίματος και τελικά αφαίμαξη μέχρι θανάτου.)

Η ανάγκη σε αίμα ήταν και παραμένει τεράστια και για διάφορους λόγους τείνει συνεχώς αυξανόμενη, ενώ η αγωνία για να καλυφθεί γίνεται ολοένα και πιο δραματική.

Χρειάζεται μια συνεχής προσφορά αίματος γιατί χωρίς αυτήν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη δεν θα βρίσκονταν στη ζωή.

Η προσφορά αίματος είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται μετάγγιση.

Παρόλη όμως την επείγουσα και επιτακτική ανάγκη για αίμα δεν καταφύγαμε σε καμία πρακτική υποχρεωτικής, καταναγκαστικής αιμοδοσίας. Αναγνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο είναι καταπίεση και βία και επίσης κάτι που οι ηθικοί νόμοι μας απαγορεύουν να πράξουμε.

Έτσι για να αντιμετωπίσουμε αυτό το απόλυτης προτεραιότητας και σημασίας ζήτημα απευθυνόμαστε στην λογική και στο συναίσθημα των ανθρώπων, στην ικανότητα τους για συμπόνια και συμπαράσταση για κάποιο άλλο ανθρώπινο ον που πάσχει και τους ευαισθητοποιούμε σε μια διαδικασία εθελοντικής προσφοράς.

Η αναγκαιότητα για ζωικό γάλα είναι μηδενική

Στην περίπτωση του ζωικού γάλακτος, έχουμε να κάνουμε με ένα υγρό χωρίς καμία αξία για τον άνθρωπο αφού η μη κατανάλωση του ή η έλλειψη του, όπως και αυτή των υπόλοιπων γαλακτοκομικών προϊόντων, όχι μόνο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τον άνθρωπο όπως είναι το αίμα, αλλά η μη κατανάλωσή τους σχετίζεται συν τοις άλλοις και με θεραπεία από ασθένειες και βελτίωση της υγείας.

Επίσης εδώ ισχύει ότι και με το αίμα: εκατοντάδες είναι τα θηλαστικά που παράγουν γάλα αλλά κανενός δεν είναι συμβατό με το ανθρώπινο γάλα. Κάθε είδος παράγει το γάλα που είναι κατάλληλο αποκλειστικά για το είδος του, για τα δικά του νεογέννητα.

Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το γάλα είναι αποτέλεσμα της μητρότητας και σχετίζεται μόνο με την νηπιακή ηλικία κάθε θηλαστικού, αφού μετά έρχεται η λεγόμενη απογαλάκτιση, η οποία σηματοδοτεί την παύση παραγωγής γάλακτος από την μητέρα και την εισαγωγή του νηπίου, ανθρώπινου η μη , σε στερεές τροφές.

Ο άνθρωπος, όπως και κάθε άλλο θηλαστικό στη Φύση, μετά από την περίοδο θηλασμού του από την μητέρα του, δεν χρειάζεται να ξαναπιεί άλλο γάλα.

Επομένως, η ανάγκη σε ζωικό γάλα είναι ανύπαρκτη και μηδενική για το ανθρώπινο είδος και το γεγονός ότι αυτό υπάρχει στην αγορά δεν αποτελεί απόδειξη της αναγκαιότητας του αλλά απόδειξη της επιτυχίας του μάρκετινγκ (και της επακόλουθης πλύσης εγκεφάλου) που έχει καταφέρει να εισάγει στην αγορά χιλιάδες άχρηστα ή επικίνδυνα προϊόντα.

Και μόνη η ύπαρξη στην αγορά ενός άχρηστου και μη αναγκαίου προϊόντος λέει πολλά για την απόλυτη σύγχυση του ανθρώπινου μυαλού και την δυνατότητα ελέγχου του από τα ισχυρά, κατεστημένα συμφέροντα.

Στην συγκυρία που ζούμε, έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να υπάρχουν ολόκληροι κλάδοι και επαγγέλματα που ενώ είναι άχρηστα, παρασιτικά έως και εγκληματικά και ανήθικα, συντηρούνται κυριολεκτικά εις βάρος κάθε λογικής (δήθεν με το πρόσχημα της απασχόλησης χιλιάδων εργαζομένων) επειδή στην πραγματικότητα εξασφαλίζουν τα προνόμια και τα κέρδη κάποιων λίγων. (Βάσει του ίδιου ανήθικου, παρασιτικού σκεπτικού που προστατεύει τους τοκογλύφους εις βάρος των λαών βρέθηκε και η χώρα μας κατόπιν σχεδιασμένων προδοτικών χειρισμών στα νύχια του ΔΝΤ.)

Όμως μια δίκαιη και υπεύθυνη ανθρωπότητα κάλλιστα θα μπορούσε να είχε κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και την διαφοροποίηση των δραστηριοτήτων των εμπλεκομένων σε άλλα επαγγέλματα (που θα είχαν ως προτεραιότητα την τήρηση των ηθικών κανόνων), έτσι ώστε να τερματίσει τον τραγικό αντίκτυπο που έχουν οι τρέχουσες δραστηριότητες τους στους άλλους ανθρώπους, στα ζώα και στο περιβάλλον.

Το ζωικό γάλα ουσιαστικά υπάρχει ως "προϊόν" επειδή την δεκαετία του 1920 κάποιοι στις ΗΠΑ το μετέτρεψαν σε βιομηχανία που την εξάπλωσαν σε όλο τον κόσμο.

Αυτό το προϊόν που διαφημίστηκε και διαφημίζεται ασταμάτητα, που επιδοτήθηκε και επιδοτείται αδρά με χρήματα των φορολογουμένων, έφτασε να έχει εντυπωθεί στα μυαλά γενεών ανθρώπων ως το αποκορύφωμα της υγείας, της τρυφερότητας, και της αγνότητας, μέχρι του σημείου μάλιστα να το αποδέχονται οι εργάτες στα εργοστάσια ως δείγμα ενδιαφέροντος από την κάθε  εκμεταλλευτική εργοδοσία.

Αυτό το γάλα κατάφερε να μεταμφιέζει την αιμοσταγή και ακραία εκμεταλλευτική καταγωγή του και να παραδίδεται άσπιλο και αμόλυντο στην συνείδηση των ανθρώπων.

Πράγματι, ίσως πρόκειται για την πιο πετυχημένη μεταμόρφωση στην ιστορία όπου μέσω της απόκρυψης της πραγματικής διαδικασίας παραγωγής, αναδεικνύεται ως σύμβολο της "αγνότητας" και της "στοργής" ένα προϊόν που προέρχεται από την πιο εγκληματική διαδικασία.

Αυτό που τελικά διατίθεται στην αγορά δεν μπορεί να λέγεται γάλα. Είναι κατάχρηση της έννοιας και προσβολή της μητέρας και του νεογέννητου, αλλά και της αξίας της μητρότητας, της τρυφερότητας, της στοργής και του δεσμού μητέρας και μωρού.

Εδώ πρόκειται για ένα λευκό ψυχρό υγρό που κουβαλάει ένα τρομερό αρνητικό φορτίο από την διάπραξη αδιανόητων κακουργημάτων: σειρά από επαναλαμβανόμενες, βίαιες, τεχνητές εγκυμοσύνες, χωρισμός μητέρας μωρού μόλις λίγες ώρες μετά την γέννα, απομόνωση του μωρού και στέρηση του γάλακτος της μητέρας του, κλοπή του γάλακτος της μητέρας και διοχέτευση του στην αγορά, σφαγή του μωρού σε σύντομο διάστημα για να γίνει "κρέας του γάλακτος", σφαγή της μητέρας όταν από την εκμετάλλευση πέσει η γαλακτοπαραγωγή της.

Όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με κανένα από τα θετικά χαρακτηριστικά που θέλουν να προσδίδουμε στο ζωικό γάλα, και πόσο μάλλον με την στοργή και την τρυφερότητα που συνειρμικά μας θέλουν να το ταυτίζουμε.

Είναι ένα δημιούργημα φρανκεστάϊν που λίγο διαφέρει από άλλα χημικά ποτά, και που επιπρόσθετα είναι αποτέλεσμα μιας ακόμη πιο βάναυσης διαδικασίας παρασκευής, αφού το υποδουλωμένο σώμα του ζώου που το έχουν καταντήσει μηχανή και αντικείμενο πειραμάτων υποβάλλεται πέρα από την καταναγκαστική κατανάλωση ενός κοκτέιλ αντιβιοτικών, ορμονών και συμβατικών ή μεταλλαγμένων τροφών και σε κάθε είδους ψυχολογική και συναισθηματική βία.

Στην περίπτωση λοιπόν του γάλακτος των μη ανθρώπινων ζώων προχωρήσαμε κατευθείαν σε καταναγκαστική, βίαιη γαλακτο-αφαίμαξη, αδιαφορώντας προκλητικά για τις επιθυμίες τους. Τους αρνηθήκαμε το φυσικό δικαίωμα να έχουν την  ελευθερία τους και την διαχείριση των σωμάτων τους και επίσης αρνούμαστε πεισματικά να δεχθούμε ότι δεν μας δίνουν την συγκατάθεση τους να τα υποδουλώνουμε, να τα εκμεταλλευόμαστε, να τους παίρνουμε την τροφή του παιδιών τους και τελικά να τα σκοτώνουμε.

Εφαρμόζουμε μια διαδικασία καταναγκαστικής εκμετάλλευσης και δια της βίας αρπαγής που θα μπορούσε να παραλληλιστεί με το δια της βίας "άρμεγμα" του αίματος ενός ανθρώπου μέχρι να εξαντληθεί και στερέψει και επειδή δεν θα είναι πλέον "παραγωγικός" να οδηγηθεί στην σφαγή.

Και τελικά σε πλήρη αντιδιαστολή με την εθελοντική αιμοδοσία, η σημερινή κυρίαρχη νοοτροπία κάνει το παν για να μην ευαισθητοποιηθούν οι άνθρωποι στον σεβασμό των ζώων, ώστε να συναινούν και να συμμετέχουν στο μεγαλύτερο και το πιο αδικαιολόγητο έγκλημα που διαπράττεται στον πλανήτη, ενώ παράλληλα αυτοί οι οποίοι προωθούν την απελευθέρωση των ζώων και ζουν με τις αξίες της μη εκμετάλλευσης τους, συστηματικά χλευάζονται και απαξιώνονται.

Η προσωπική εμπειρία  

Μετά από 10 χρόνια (εκ των οποίων τα 8 τελευταία βίγκαν) συμμετοχής σε εθελοντικές αιμοδοσίες (2 φορές/χρόνο) μπορώ να διαβεβαιώσω ότι η δωρεά αίματος δημιουργεί πολύ όμορφα συναισθήματα και σε κάνει να αισθάνεσαι την ικανοποίηση ότι συνδέεσαι με ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα το οποίο δοκιμάζεται και  υποφέρει και εσύ είναι σαν να είσαι εκεί και να του δηλώνεις ότι πάνω από όλα αυτήν τη μάχη δεν τη δίνει μόνος.

Έτσι με τα χρόνια αιμοδοσίας αισθάνεσαι έναν αόρατο δεσμό με δεκάδες ανθρώπους-παραλήπτες αυτού του δώρου.

Αυτό το βίγκαν αίμα που κατά πάσα πιθανότητα θα πάει σε ασθενείς που ασθένησαν καταναλώνοντας γαλακτοκομικά ή ζωικά προϊόντα, έχω την ελπίδα ότι παράλληλα με την θεραπεία τους, θα επιδράσει θετικά μέσα τους και θα τους οδηγήσει στην επίγνωση του σεβασμού και της μη εκμετάλλευσης των ζώων, μεταμορφώνοντας τους έτσι με έναν εντελώς ασυναίσθητο, αυτόματο τρόπο.

Μπορεί να είναι μόνο μια ελπίδα και ένας ευσεβής πόθος αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποια πράγματα αλλάζουν τελείως φυσικά και αβίαστα.

Η ικανοποίηση και το αίσθημα του δεσμού και της πλήρωσης που δίνει η εθελοντική αιμοδοσία είναι ένα καλό δείγμα και μια πρόγευση της ικανοποίησης και του δεσμού που αισθάνεται κάποιος από την μη συμμετοχή στην εκμετάλλευση και στον φόνο των ζώων. Μόνο που εδώ τα συναισθήματα είναι ακόμη περισσότερο πιο δυνατά και πιο συγκλονιστικά γιατί έχουν να κάνουν με άτομα τα οποία στην ανθρωποκεντρική κοινωνία μας είναι εντελώς περιφρονημένα και παραγκωνισμένα.

Ειδικά στην περίπτωση των βίγκαν είναι πολύ έντονος ο δεσμός με πάνω από 100 ζωές το χρόνο, μόνο από την διατροφή, και αρκετές άλλες από την ένδυση, την καθαριότητα, την διασκέδαση, κλπ που σώζονται μέσα από την απλή επίγνωση του χρέους μας προς τα μη ανθρώπινα ζώα.

Περνώντας στην ίδια την διαδικασία της αιμοδοσίας κάποια πράγματα δεν φαίνεται να αλλάζουν, όπως η ηλικία των συμμετεχόντων, η οποία παραμένει αυτή των μεσήλικων εθελοντών ενώ με λύπη παρατηρείται να απουσιάζουν οι νέοι άνθρωποι.

Επίσης η εκμετάλλευση των ζώων δεν συνάδει με μια πράξη αγάπης και σεβασμού για την ζωή όπως είναι η εθελοντική αιμοδοσία. Και όμως είναι πάντα παρούσα στο πρόχειρο γεύμα που δίνεται μετά την λήψη του αίματος και το οποίο περιλαμβάνει ζωικά προϊόντα(τυρί).

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα που με βία αποσπώνται από άλλα μη ανθρώπινα ζώα και τα οποία προκύπτουν από την σφαγή των νεογέννητων και τελικά των ίδιων των μητέρων, δεν έχουν θέση στην διατροφή μας και πόσο μάλλον σε μια εκδήλωση εθελοντικής προσφοράς που σχετίζεται με τις πιο ευγενείς αξίες.

Η παρουσία τους αμαυρώνει την εικόνα μιας ίσως εκ των πλέον δυνατών στιγμών του ανθρώπου, όπου αυτός ανιδιοτελώς προσφέρει με μόνο κίνητρο την ικανοποίηση ότι σώζει την ζωή.

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα βρεθούμε εθελοντικά σε αιμοδοσία, ακόμη και αν δεν είμαστε βίγκαν, ας τιμήσουμε την ζωή συνολικά αρνούμενοι την κατανάλωση ζωικών προϊόντων.

Και επιπλέον ας σκεφτούμε ότι η ικανοποίηση από την ανιδιοτελή δωρεά αίματος μπορεί να είναι έως και 4 φορές τον χρόνο ενώ η ικανοποίηση από την προσφορά ζωής προς τα μη ανθρώπινα ζώα μπορεί να είναι κάθε μέρα και κάθε στιγμή της ζωής μας και ας συνάψουμε αυτόν τον αόρατο δεσμό προς κάθε αισθανόμενη ζωή.

Τα πρόβατα είναι πολύ πιο έξυπνα από ότι πιστεύουμε

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Cambridge έθεσαν μια σειρά τεστ σε ορεσίβια πρόβατα Ουαλίας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα συγκεκριμένα ζώα – για τα οποία γενικά δεν πιστεύεται ότι είναι πολύ έξυπνα - είναι πράγματι τόσο ευφυή όσο και μερικά τρωκτικά, πίθηκοι και σε κάποια τεστ όσο και οι άνθρωποι.

Χρωματιστοί κάδοι που περιείχαν είδη τροφής τοποθετήθηκαν μπροστά από τα πρόβατα. Όταν αυτά έμαθαν ποια χρώματα αντιστοιχούσαν στις διαφορετικές τροφές, τότε οι τροφές τοποθετήθηκαν σε διαφορετικούς κουβάδες. Τα πρόβατα χρειάστηκαν το ίδιο χρονικό διάστημα για να μάθουν την νέα χρώμα προς τροφή σχέση όσο χρειάστηκαν οι πίθηκοι και τα τρωκτικά. Ένας από τους ερευνητές διεξάγει τώρα δοκιμές για να δει αν τα πρόβατα κάνουν σχέδια για το μέλλον. (Αν το κάνουν, θα έχουν ξεπεράσει μερικούς ανθρώπους – οι οποίοι, για παράδειγμα, δεν σχεδιάζουν για τη συνταξιοδότησή τους).

Ο καθηγητής Jenny Morton δήλωσε: «Οι δοκιμές μας έδειξαν ότι μπορούν να κάνουν αυτό που είναι γνωστό ως εκτελεστική λήψη αποφάσεων. Κοιτάξαμε αν ήταν σε θέση να κατανοήσουν τους κανόνες και τα βάλαμε να κάνουν αυτό που είναι γνωστό ως εργασία διάκρισης επιλογής. Όταν, όμως, αλλάξαμε τους κανόνες, συμπεριφέρθηκαν λίγο πολύ ως άνθρωποι στο ότι προβληματίστηκαν που εμείς αλλάξαμε αυτούς τους κανόνες »(Πηγή: BBC).

Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στα πρόβατα για να δουν αν θα ήταν καλά υποκείμενα για περαιτέρω μελέτες που θα μπορούσαν να σχετίζονται με την νόσο του Huntington στον άνθρωπο. Η νόσος του Huntington είναι μια γενετική διαταραχή του εγκεφάλου που κάνει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο να εκφυλίζονται. Μπορεί να προκαλέσει άνοια, απώλεια μνήμης, παράνοια, σύγχυση, ευερεθιστότητα, και ασυνήθιστες σωματικές κινήσεις.

Έτσι, για άλλη μια φορά, μια ανθρώπινη παραδοχή για τη νοημοσύνη των ζώων έχει αποδειχθεί λάθος. Αυτή η ανακάλυψη έχει προσθέσει περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία στο θέμα, ότι δηλαδή υπάρχουν πολλά για τα ζώα που δεν καταλαβαίνουμε.

ΠΗΓΗ: care2.com

…………………………..

* Η αναδημοσίευση του συγκεκριμένου άρθρου δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση την αποδοχή από το παρόν ιστολόγιο των πειραμάτων ή των μελετών σε ζώα (πέρα ίσως από την εξ αποστάσεως και χωρίς να γίνεται αντιληπτή παρατήρηση στην άγρια Φύση) και γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να φανεί για μια ακόμη φορά η λανθασμένη, κυριαρχική και στερεοτυπική αντίληψη του ανθρώπου για το συγκεκριμένο είδος ζώων(πρόβατα) αλλά και γενικότερα για τα μη ανθρώπινα ζώα.

Η υπεροχή των ζώων σε θέματα ηθικών αποφάσεων

Κι ενώ όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, στο πείραμα το οποίο διεξήγαγε ο Stanley Milgram, οι ηθικοί ενδοιασμοί του ανθρώπου μπορούν εύκολα να καμφθούν υπό την πίεση των καταστάσεων, ένα αντίστοιχο πείραμα με ζώα δείχνει ότι αυτά όχι μόνο λαμβάνουν ηθικές αποφάσεις αλλά, το σημαντικότερο, παρά την πίεση και το προσωπικό κόστος, παραμένουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία πιστά στους άγραφους νόμους της ηθικής.

Το συγκεκριμένο πείραμα που έγινε με μακάκους πιθήκους περιγράφεται στο παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο Shadows of Forgotten Ancestors (Σκιές Ξεχασμένων Προγόνων), που γράφτηκε από τους Δρ. Sagan και Δρ. Druyan.

"Στα χρονικά της ηθικής των πρωτευόντων θηλαστικών(πίθηκοι), υπάρχουν ορισμένες περιγραφές που έχουν περάσει στη σφαίρα της αλληγορίας. Στο περιβάλλον ενός εργαστηρίου, μακάκοι πίθηκοι θα ελάμβαναν τροφή μόνο εάν ήταν πρόθυμοι να τραβήξουν ένα σχοινί και να προξενήσουν ηλεκτρικά σοκ σε έναν άσχετο μακάκο του οποίου η αγωνία ήταν σε κοινή θέα μέσα από ένα τζάμι-καθρέφτη μιας όψεως. Στην αντίθετη περίπτωση, θα έμεναν πεινασμένοι. Αφού έμαθαν τα σχοινιά, οι πίθηκοι συχνά αρνούνταν να τραβήξουν το σχοινί... σε ένα πείραμα μόνο το 13% το έπραξε – το 87% προτίμησε να πεινά. Ένας μακάκος έμεινε χωρίς τροφή για περίπου δύο εβδομάδες παρά να προξενήσει κακό τους συντρόφους του. Μακάκοι που είχαν οι ίδιοι υποστεί ηλεκτροσόκ σε προηγούμενα πειράματα ήταν λιγότερο πρόθυμοι να τραβήξουν το σχοινί. Η σχετική κοινωνική θέση ή το φύλο των μακάκων είχε μικρή σχέση με την απροθυμία τους να βλάψουν τους άλλους.

"Εάν μας ζητηθεί να επιλέξουμε μεταξύ των ανθρώπινων πειραματιστών που πρόσφεραν στους μακάκους αυτό το Φαουστιανό παζάρι και τους μακάκους τους ίδιους – οι οποίοι υποφέρουν από πραγματική πείνα αντί να προκαλέσουν πόνο στους άλλους - οι ηθικές μας συμπάθειες δεν βρίσκονται με τους επιστήμονες. Όμως τα πειράματά τους μας επιτρέπουν να διαβλέψουμε στους μη ανθρώπους μια άγια προθυμία να κάνουν θυσίες προκειμένου να σώσουν τους άλλους - ακόμη και εκείνους που δεν είναι κοντινοί συγγενείς. Με τα συμβατικά ανθρώπινα πρότυπα, αυτοί οι μακάκοι - που ποτέ δεν έχουν πάει στο σχολείο, ποτέ δεν άκουσαν τις Δέκα Εντολές, ποτέ δεν παρακολούθησαν ούτε ένα σχολικό μάθημα αγωγής του πολίτη - φαίνονται υποδειγματικοί στην ηθική τους θεμελίωση και στην γενναία τους αντίσταση στο κακό. Μεταξύ αυτών των μακάκων, τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση, ο ηρωισμός είναι ο κανόνας.

"Αν οι συνθήκες αντιστρέφονταν, και προσφερόταν η ίδια συμφωνία σε άνθρωπους που βρίσκονται σε αιχμαλωσία από μακάκους επιστήμονες, θα τα καταφέρναμε εξίσου καλά; (Ειδικά όταν υπάρχει παρών ένας φορέας εξουσίας ο οποίος μας προτρέπει να κάνουμε τα ηλεκτροσόκ, εμείς οι άνθρωποι είμαστε ανησυχητικά πρόθυμοι να προκαλέσουμε πόνο - και για μια ανταμοιβή πολύ πιο ασήμαντη από ότι είναι το φαγητό για ένα πεινασμένο μακάκο [βλέπε Stanley Milgram, Υπακοή στην Εξουσία: Πειραματική Επισκόπηση].) Στην ανθρώπινη ιστορία υπάρχουν ελάχιστες πολύτιμες προσωπικότητες των οποίων την μνήμη τιμούμε, επειδή θυσιάστηκαν εν γνώσει τους για τους άλλους. Για κάθε έναν από αυτούς τους ανθρώπους, υπάρχουν πλήθη που δεν έκαναν τίποτα. "

Σχολιάζοντας τους μακάκους πιθήκους οι οποίοι επέλεξαν να λιμοκτονήσουν παρά να προκαλούν πόνο στον άλλο, οι Δρ. Sagan και Druyan ολοκληρώνουν, «Θα μπορούσαμε να έχουμε μια πιο αισιόδοξη εικόνα του ανθρώπινου μέλλοντος, αν ήμασταν σίγουροι ότι η ηθική μας θα ήταν αντίστοιχη με τα δικά τους πρότυπα;"

Θα εξακολουθήσουμε να τραβάμε το σχοινί;

Τόσο το πείραμα του Milgram όσο και αυτό με τους μακάκους δεν είναι καθόλου άσχετα με εμάς. Καθημερινά στην ζωή μας καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που είτε συντάσσονται με την ηθική και δίκαιη συμπεριφορά ή την παραβιάζουν. 

Έτσι, κάθε φορά που σχεδόν μηχανικά και χωρίς να το πολυσκεφτούμε καταναλώνουμε κάτι που προέρχεται από ζώο, είναι σαν να τραβάμε το σχοινί που βλάπτει κάποιον τρίτο, μη άνθρωπο, στερώντας του κάθε προϋπόθεση αξιοπρεπούς ύπαρξης, από την ελευθερία μέχρι τη ίδια του τη ζωή.

Το «τράβηγμα του σχοινιού» είναι το ΟΚ και η επιβράβευση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης και ταυτόχρονα η απαξίωση του δικαίου, της ηθικής και της συνείδησης μπροστά στις επιταγές της εξουσίας για συμμόρφωση σε συγκεκριμένα πρότυπα και σχέδια.

Και όταν, αντίθετα με τους μακάκους, το «τράβηγμα του σχοινιού» γίνεται για πολύ μικρά και ιδιοτελή «οφέλη» όπως η γεύση, η ευκολία, η διασκέδαση κλπ για τα οποία ήδη υπάρχουν διαθέσιμες εναλλακτικές επιλογές(όλες εκείνες οι επιλογές που σχετίζονται με τον vegan τρόπο ζωής), οι οποίες δεν προξενούν κακό σε άλλους, αυτό θα πρέπει ίσως να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο γιατί να συνεχίζεται μια τέτοια πρακτική.