Φουκουσίμα : ύστατη έκκληση για μιαν άλλη πορεία, φιλική προς την ζωή

Τίποτα δεν είναι πλέον τυχαίο στην ροή των γεγονότων παγκόσμιας εμβέλειας που συγκλονίζουν τον πλανήτη.

Πριν καλά καλά συνέλθει η ανθρωπότητα από την ολοσχερή καταστροφή του κόλπου του Μεξικού με τις ανυπολόγιστες συνέπειες για το ευρύτερο οικοσύστημα, μια νέα, κατά πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη καταστροφή έρχεται να την επισκιάσει. Η Φουκουσίμα απειλεί με την ραδιενέργεια έναν ολόκληρο ωκεανό καθώς και ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο.

Κι ενώ συμβαίνουν τέτοιας κλίμακας γεγονότα η ατζέντα της νέας τάξης συνεχίζεται κανονικά. Μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι δόθηκαν εκ νέου άδειες άντλησης πετρελαίου από μεγάλο βάθος στον Κόλπο του Μεξικού. Η πυρηνική εξάπλωση συνεχίζεται και νέες Φουκουσίμες ετοιμάζονται να προστεθούν στις 450 ήδη υπάρχουσες. Οι ύπουλες νομοθεσίες τύπου codex alimentarious και agenda 21 τρέχουν κανονικά, όπως επίσης η κυβερνητική διαφθορά, η κερδοσκοπία και το ντόμινο των στημένων χρεοκοπιών και της φτωχοποίησης των λαών καθώς επίσης και η μαζική εξαπάτηση από τα media. Η Αθήνα (αλλά και άλλες περιοχές του κόσμου) ψεκάστηκε και πάλι με chemtrails. Και το αποκορύφωμα σε όλο αυτό το καταιγιστικό μπαράζ αρνητικών εξελίξεων είναι μια ακόμη μιλιταριστική επέμβαση, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι κάτι τραγικό και ξένο προς την ανθρωπότητα, πόσο μάλλον σε μια συγκυρία σαν την τωρινή και πόσο ακόμα πιο προκλητική όταν γίνεται με πυρηνικά όπλα( «απεμπλουτισμένο» ουράνιο).

Είναι φανερό ότι όντως βρισκόμαστε στην αυγή μιας Οδύσσειας, όπως εξάλλου ωμά ομολογείται. Μιας Οδύσσειας σχεδιασμένης επί χάρτου από μια ανήθικη και αδίστακτη νέα τάξη, στην πορεία της οποίας μας περιμένουν πολλές και διαφορετικών τύπων «Φουκουσίμες» και η οποία όλο και περισσότερο μοιάζει με το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου και της μαζικής εξάλειψης κάθε μορφής ζωής. (Με τον όρο νέα τάξη εννοείται το εντατικοποιημένο σύστημα της εκμετάλλευσης και συγκεντρωτικής εξουσίας που επικρατεί τις τελευταίες δεκαετίες στον πλανήτη και το οποίο ελέγχεται από μια ολιγάριθμη ελίτ πανίσχυρων οικονομικά ατόμων.)

Ραδιενέργεια και ζωή είναι δυο πράγματα ασυμβίβαστα

Ζούμε σε έναν ιδιαίτερο πλανήτη, τον μοναδικό γνωστό στο άπειρο σύμπαν που χαρακτηρίζεται από ζωή και μπορεί να την φιλοξενήσει. Σε αυτήν την μοναδική κοιτίδα με την τεράστια βιοποικιλότητα, η βιόσφαιρα της Γης προστατεύει όλα τα είδη από την ακτινοβολία. Όμως αυτήν την απόλυτα βασική προϋπόθεση διατήρησης της ζωής κάποιοι εδώ και δεκαετίες προσπαθούν να την αχρηστέψουν φέρνοντας την πηγή της ραδιενέργειας μέσα σ’ αυτό το προστατευτικό περίβλημα, δηλαδή σαν να λέμε στα σωθικά ενός οργανισμού.

Για ένα φαινόμενο όπως η πυρηνική ενέργεια το οποίο δεν περιορίζεται μέσα σε ένα στενό τοπικό πλαίσιο αλλά μπορεί να επηρεάσει σε παγκόσμια εμβέλεια, δεν ρωτήθηκε κανείς από εμάς τους απλούς ανθρώπους. Κανείς δεν ρωτήθηκε αν επιδοκιμάζει και αν θέλει μια τέτοια μορφή ενέργειας ή εάν ανταλλάσσει την υγεία του και τη ζωή του για λίγο ρεύμα.

Με ολοκληρωτικές, καταπιεστικές και βίαιες διαδικασίες διαστρεβλώθηκαν οι αντίθετες απόψεις, καταπνίγηκαν οι διαμαρτυρίες και ο πλανήτης σπάρθηκε με εγκαταστάσεις εχθρικές προς τη ζωή με το πρόσχημα δήθεν της παραγωγής ρεύματος, της ασφάλειας αλλά και με το προκλητικό και θρασύ επιχείρημα της «καθαρής» ενέργειας. Όμως η όποια συζήτηση περί ασφάλειας είναι άκυρη από την στιγμή που η ζωή και η ραδιενέργεια δεν μπορούν να συνυπάρξουν.  Όσο για το «καθαρή», μάλλον εννοούν ότι θα «καθαρίσουν» την συντριπτική πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους αλλά και των άλλων ειδών από τον πλανήτη, τρέφοντας την ματαιοδοξία ότι οι ίδιοι θα γλιτώσουν συλλέγοντας σπόρους για την ημέρα της κρίσης όπως λένε και καταφεύγοντας σε μπούνκερ ή περιοχές του κόσμου όπου δεν μπορεί να φτάσει το κακό.

Το αποτέλεσμα, για μια ακόμη φορά η ραδιενέργεια, ως ο απόλυτος εχθρός της ζωής και ο ύπουλος καταστροφέας της (αφού είναι αόρατη και δυσδιάκριτη), να διαρρέει ανεξέλεγκτη και να απειλεί τη ζωή. Και εάν το προηγούμενο διάστημα είχαμε μαζικές εξαλείψεις πτηνών και ψαριών, ας αναλογιστούμε τι έχει να γίνει από δω και πέρα με την τεράστια καταστροφή στον Ειρηνικό ωκεανό. (Δυστυχώς, ακόμη και σε μια τέτοια περίσταση, κάποια ξένα έντυπα αντί να αναλογιστούν το κακό που έχουμε κάνει στα άλλα ζώα εμμένουν στην ανθρωποκεντρική αντίληψη των ψαριών ως αλιευμάτων και ανησυχούν για την μείωση της αλιείας.)

Ακόμη, ας αναλογιστούμε τον αντίκτυπο στους ανθρώπους όταν στο Τσερνομπίλ υπήρξαν επίσημα 9.000 θύματα, ενώ τα πραγματικά ήταν γύρω στο ένα εκατομμύριο, αριθμός που αυξάνεται συνεχώς αφού η ραδιενέργεια έχει πολύ μεγάλο χρόνο ζωής.

Έτσι λοιπόν τώρα που η ύπαρξη μας μοιάζει να είναι τόσο ευάλωτη και να απειλείται ευθέως, είναι η στιγμή να αναθεωρήσουμε την αντίληψη μας για την ζωή και να πάμε στη ρίζα του προβλήματος για να δούμε πως φτάσαμε σε μια τέτοια μέγιστη ανωμαλία και ποια δράση θα πρέπει να αναλάβουμε για να την αποκαταστήσουμε.

Εκμετάλλευση και ζωή δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Αυτό που βγαίνει περίτρανα στην επιφάνεια από την κρίση στην Ιαπωνία είναι ότι για θέματα που αφορούν όλους μας δεν υπάρχει πρακτικά κανένας κοινωνικός έλεγχος, αλλά βρίσκονται στην αποκλειστική ευχέρεια λίγων και αδιαφανών ιδιωτικών συμφερόντων. Οι βασικοί τομείς της ζωής μας ελέγχονται από το κατεστημένο σύστημα της νέας τάξης, το σύστημα της εκμετάλλευσης: διατροφή, υγεία, εκπαίδευση, ενημέρωση, οικονομία, ενέργεια, φυσικοί πόροι, περιβάλλον, κλπ.

Το άμεσα επιτακτικό είναι η ψευδο-οικονομία της αγοράς, η οποία είναι στον αέρα όπως ένα ακόμη σύστημα οικονομικής εξαπάτησης τύπου πυραμίδας και η οποία λειτουργεί ως το κύριο εργαλείο της εκμετάλλευσης, να σταματήσει να καθορίζει πλέον την ζωή στη Γη. Είναι αναγκαίο να περάσουμε σε μια πραγματική οικονομία που λειτουργεί για το οικοσύστημα, όχι φυσικά με την ολοκληρωτική λογική που περιγράφεται στην νεοταξική ατζέντα 21 αλλά με την πραγματική έννοια της αειφορίας.

Επίσης δεν μπορούμε πλέον να βαυκαλιζόμαστε με την αδιέξοδη ιδέα της συνεχούς ανάπτυξης ή της «πράσινης» ανάπτυξης και κατά συνέπεια να γινόμαστε εξαρτημένοι από όλο και περισσότερη ενέργεια  την οποία προσπαθούμε να αποκτήσουμε με κάθε τίμημα. Ελάχιστη από την αυτήν την ενέργεια πηγαίνει σε πραγματικά ωφέλιμους σκοπούς μιας και η περισσότερη καταναλώνεται για να συντηρηθεί το οικοδόμημα της εκμετάλλευσης και ο παρασιτισμός του και μάλιστα μέσα από την εντεινόμενη καταπίεση των ανθρώπων, των ζώων, και του περιβάλλοντος.

Είναι καιρός το αδηφάγο και παχύσαρκο σύστημα που δημιουργήθηκε, να κάνει δίαιτα και να χάσει κιλά αντί να καταναλώνει όλο και περισσότερες θερμίδες, γιατί αυτά που διακυβεύονται είναι απόλυτης σημασίας για την συνέχιση της ζωής στην Γη και αποδεικνύεται πλέον ότι δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε με την χρεοκοπημένη λογική του τρέχοντος συστήματος, δηλαδή την λογική της εκμετάλλευσης.

Βασικός νόμος του οικοσυστήματος της Γης είναι η ζωή να μην καταπιέζεται, να μην υφίσταται εκμετάλλευση, όπως στέρηση ελευθερίας, επιβολή εξουσίας, βίας, κλπ.

Η ίδια η ζωή είναι μια αντίσταση στην εκμετάλλευση, επειδή ζωή σημαίνει ότι αισθάνεσαι τον πόνο, την λύπη, την κούραση αλλά επίσης και την χαρά, την ικανοποίηση, την πληρότητα, την καλοσύνη και πάρα πολλά άλλα πράγματα. Και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, γιατί την στιγμή που το ξεχνάμε αποκοβόμαστε από την ζωή και γινόμαστε μέρος του συστήματος της εκμετάλλευσης και του θανάτου. Η ζωή σημαίνει την ιδιαίτερη μεταχείριση με βάση τις ιδιότητές της.

Όπως ακριβώς δεν μπορείς να μεταχειριστείς ένα καυτό σίδερο σαν να είναι ψυχρό έτσι και την ζωή δεν μπορείς να την αντιμετωπίζεις ως μη ζωή. Κι ενώ το καυτό σίδερο λόγω της θερμότητας του μπορεί άμεσα να επιβάλλει ή να μας κάνει να καταλάβουμε ότι θα πρέπει να το μεταχειριστούμε ως καυτό και όχι ψυχρό, δεν συμβαίνει το ίδιο προφανώς και με την αντιμετώπιση της ζωής. Σε αυτή την επίγνωση θα φτάσουμε μόνο όταν παραμερίσουμε την σύγχυση και εάν σκεφτούμε ότι ...

Εμείς είμαστε το σύστημα

Το σύστημα είναι ο τρόπος ζωής μας και όλα αυτά που κάνουμε ή στηρίζουμε συνειδητά ή ασυνείδητα στην ζωή μας.

Πολλές φορές στις καθημερινές μας επιλογές συμπορευόμαστε μαζί του στην εκμετάλλευση χωρίς να το γνωρίζουμε ή πιστεύοντας ότι δεν έχουμε εναλλακτικές. Όμως αυτές υπάρχουν και δεν είναι απαραίτητο να στηρίζουμε την εκμετάλλευση.

Αντί το καθεστώς της εκμετάλλευσης να μας υποβαθμίζει ως πιόνια του, μπορούμε να μετασχηματιστούμε σε ελεύθερα άτομα με συνειδητή επιλογή την μη εκμετάλλευση. Αντί να του κάνουμε την χάρη να εκμεταλλευόμαστε και έτσι να το επιβραβεύουμε, μπορούμε να το καταδικάζουμε σε κάθε ευκαιρία. Όταν εμείς αλλάξουμε, αναγκαστικά θα αλλάξει κι αυτό.

Και εάν θέλουμε, αυτό μπορεί να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή με την συμμετοχή μας σε μια διαφορετική Οδύσσεια, η οποία θα μας βγάλει από τις τωρινές περιπέτειες και θα μας πάει όλους σώους στην Ιθάκη (όχι μονάχα τον Οδυσσέα χωρίς τους συντρόφους του). Μια Οδύσσεια αντίστασης και δημιουργίας που σημαίνει ότι παίρνουμε τον έλεγχο των βασικών λειτουργιών στα χέρια μας και τις αποκαθιστούμε πάνω στην βάση των αξιών και της συμβατότητας με το οικοσύστημα.

Επιπλέον η αντίσταση στο σύστημα της εκμετάλλευσης περιλαμβάνει έναν συνειδητό αγώνα ζωής σε πολλά επίπεδα σε κάποια από τα οποία μπορεί να γίνει άμεση αποσύνδεση από αυτό (πχ μη συμμετοχή στην εκμετάλλευση των ζώων) ενώ σε κάποια άλλα σταδιακή.

Συνολικά πρόκειται για μια διεργασία και μια διαδικασία με αρκετά στάδια και όχι μια στιγμιαία μεταβολή από την στιγμή που κάποιος παίρνει την απόφαση να αντισταθεί. Και αυτό γιατί όλοι εμφανιστήκαμε και υπάρχουμε στο τρέχον σύστημα και δεν υπάρχει κάτι απόλυτα έξω από αυτό προς το παρόν όπου θα μπορούσαμε να καταφύγουμε. Το εναλλακτικό δημιουργείται και είναι μια εργασία σε εξέλιξη.

Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια Οδύσσεια έργων, γιατί τα λόγια δεν μπορούν να αλλάξουν σχεδόν τίποτε. Χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο και η με συνέπεια επιδίωξη και εφαρμογή της μη εκμετάλλευσης μέσα από πράξεις. Όχι οποιεσδήποτε, αλλά συνεπείς, καθημερινές πράξεις που απομακρύνονται από το σύστημα, δεν του παρέχουν υποστήριξη και το αποδυναμώνουν μέχρι την κατάρρευσή του.

Και σε μια τέτοια Οδύσσεια ο veganism, επειδή αντιμετωπίζει την ζωή ως ζωή, είναι ίσως η πιο καλοσχεδιασμένη  και σίγουρη πορεία στην Ιθάκη, γιατί μας βάζει σε αυτόν τον δρόμο της πραγματικής αντίστασης, η οποία έχει να κάνει με συγκεκριμένες συμπεριφορές, δηλαδή έργα και όχι λόγια.

Το συγκεκριμένο κίνημα είναι το μοναδικό στην ιστορία με συνέπεια λόγων έργων αφού συνειδητά εφαρμόζεται η άμεση δράση της μη εκμετάλλευσης στα μη ανθρώπινα ζώα. Και βέβαια δεν σταματά μόνο σε αυτά μιας και ο veganism με αφετηρία τα ζώα επεκτείνει την δράση αυτή σε όλο το φάσμα της ζωής.