Εθελοντική αιμοδοσία και καταναγκαστική "γαλακτο-αφαίμαξη"

Οι δυο διαδικασίες μοιάζουν μόνο στο γεγονός της αφαίρεσης υγρού από ένα σώμα. Από εκεί και πέρα κάθε σύγκριση είναι τραγικά απογοητευτική και ισχύει η παράλογη και άδικη πρακτική του δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Η αναγκαιότητα για αίμα είναι τεράστια

Στην περίπτωση της αιμοδοσίας έχουμε να κάνουμε με ένα ζωτικής σημασίας υγρό για τον άνθρωπο το οποίο δεν μπορεί να παρασκευαστεί τεχνητά και πρέπει να προέλθει αποκλειστικά από έναν άλλον άνθρωπο δότη. Γιατί παρόλο που το αίμα είναι κοινό χαρακτηριστικό χιλιάδων ειδών ζώων, κανενός δεν είναι συμβατό με του ανθρώπου.

Το αίμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το φράγμα του είδους. (Ευτυχώς για τα είδη, γιατί με την ανθρωποκεντρική νοοτροπία που κυριαρχεί κάποια είδη που θα τύχαινε να έχουν συμβατό αίμα θα καταναγκάζονταν σε υποδούλωση και εκμετάλλευση ως μηχανές παραγωγής αίματος και τελικά αφαίμαξη μέχρι θανάτου.)

Η ανάγκη σε αίμα ήταν και παραμένει τεράστια και για διάφορους λόγους τείνει συνεχώς αυξανόμενη, ενώ η αγωνία για να καλυφθεί γίνεται ολοένα και πιο δραματική.

Χρειάζεται μια συνεχής προσφορά αίματος γιατί χωρίς αυτήν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη δεν θα βρίσκονταν στη ζωή.

Η προσφορά αίματος είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται μετάγγιση.

Παρόλη όμως την επείγουσα και επιτακτική ανάγκη για αίμα δεν καταφύγαμε σε καμία πρακτική υποχρεωτικής, καταναγκαστικής αιμοδοσίας. Αναγνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο είναι καταπίεση και βία και επίσης κάτι που οι ηθικοί νόμοι μας απαγορεύουν να πράξουμε.

Έτσι για να αντιμετωπίσουμε αυτό το απόλυτης προτεραιότητας και σημασίας ζήτημα απευθυνόμαστε στην λογική και στο συναίσθημα των ανθρώπων, στην ικανότητα τους για συμπόνια και συμπαράσταση για κάποιο άλλο ανθρώπινο ον που πάσχει και τους ευαισθητοποιούμε σε μια διαδικασία εθελοντικής προσφοράς.

Η αναγκαιότητα για ζωικό γάλα είναι μηδενική

Στην περίπτωση του ζωικού γάλακτος, έχουμε να κάνουμε με ένα υγρό χωρίς καμία αξία για τον άνθρωπο αφού η μη κατανάλωση του ή η έλλειψη του, όπως και αυτή των υπόλοιπων γαλακτοκομικών προϊόντων, όχι μόνο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τον άνθρωπο όπως είναι το αίμα, αλλά η μη κατανάλωσή τους σχετίζεται συν τοις άλλοις και με θεραπεία από ασθένειες και βελτίωση της υγείας.

Επίσης εδώ ισχύει ότι και με το αίμα: εκατοντάδες είναι τα θηλαστικά που παράγουν γάλα αλλά κανενός δεν είναι συμβατό με το ανθρώπινο γάλα. Κάθε είδος παράγει το γάλα που είναι κατάλληλο αποκλειστικά για το είδος του, για τα δικά του νεογέννητα.

Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το γάλα είναι αποτέλεσμα της μητρότητας και σχετίζεται μόνο με την νηπιακή ηλικία κάθε θηλαστικού, αφού μετά έρχεται η λεγόμενη απογαλάκτιση, η οποία σηματοδοτεί την παύση παραγωγής γάλακτος από την μητέρα και την εισαγωγή του νηπίου, ανθρώπινου η μη , σε στερεές τροφές.

Ο άνθρωπος, όπως και κάθε άλλο θηλαστικό στη Φύση, μετά από την περίοδο θηλασμού του από την μητέρα του, δεν χρειάζεται να ξαναπιεί άλλο γάλα.

Επομένως, η ανάγκη σε ζωικό γάλα είναι ανύπαρκτη και μηδενική για το ανθρώπινο είδος και το γεγονός ότι αυτό υπάρχει στην αγορά δεν αποτελεί απόδειξη της αναγκαιότητας του αλλά απόδειξη της επιτυχίας του μάρκετινγκ (και της επακόλουθης πλύσης εγκεφάλου) που έχει καταφέρει να εισάγει στην αγορά χιλιάδες άχρηστα ή επικίνδυνα προϊόντα.

Και μόνη η ύπαρξη στην αγορά ενός άχρηστου και μη αναγκαίου προϊόντος λέει πολλά για την απόλυτη σύγχυση του ανθρώπινου μυαλού και την δυνατότητα ελέγχου του από τα ισχυρά, κατεστημένα συμφέροντα.

Στην συγκυρία που ζούμε, έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο να υπάρχουν ολόκληροι κλάδοι και επαγγέλματα που ενώ είναι άχρηστα, παρασιτικά έως και εγκληματικά και ανήθικα, συντηρούνται κυριολεκτικά εις βάρος κάθε λογικής (δήθεν με το πρόσχημα της απασχόλησης χιλιάδων εργαζομένων) επειδή στην πραγματικότητα εξασφαλίζουν τα προνόμια και τα κέρδη κάποιων λίγων. (Βάσει του ίδιου ανήθικου, παρασιτικού σκεπτικού που προστατεύει τους τοκογλύφους εις βάρος των λαών βρέθηκε και η χώρα μας κατόπιν σχεδιασμένων προδοτικών χειρισμών στα νύχια του ΔΝΤ.)

Όμως μια δίκαιη και υπεύθυνη ανθρωπότητα κάλλιστα θα μπορούσε να είχε κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και την διαφοροποίηση των δραστηριοτήτων των εμπλεκομένων σε άλλα επαγγέλματα (που θα είχαν ως προτεραιότητα την τήρηση των ηθικών κανόνων), έτσι ώστε να τερματίσει τον τραγικό αντίκτυπο που έχουν οι τρέχουσες δραστηριότητες τους στους άλλους ανθρώπους, στα ζώα και στο περιβάλλον.

Το ζωικό γάλα ουσιαστικά υπάρχει ως "προϊόν" επειδή την δεκαετία του 1920 κάποιοι στις ΗΠΑ το μετέτρεψαν σε βιομηχανία που την εξάπλωσαν σε όλο τον κόσμο.

Αυτό το προϊόν που διαφημίστηκε και διαφημίζεται ασταμάτητα, που επιδοτήθηκε και επιδοτείται αδρά με χρήματα των φορολογουμένων, έφτασε να έχει εντυπωθεί στα μυαλά γενεών ανθρώπων ως το αποκορύφωμα της υγείας, της τρυφερότητας, και της αγνότητας, μέχρι του σημείου μάλιστα να το αποδέχονται οι εργάτες στα εργοστάσια ως δείγμα ενδιαφέροντος από την κάθε  εκμεταλλευτική εργοδοσία.

Αυτό το γάλα κατάφερε να μεταμφιέζει την αιμοσταγή και ακραία εκμεταλλευτική καταγωγή του και να παραδίδεται άσπιλο και αμόλυντο στην συνείδηση των ανθρώπων.

Πράγματι, ίσως πρόκειται για την πιο πετυχημένη μεταμόρφωση στην ιστορία όπου μέσω της απόκρυψης της πραγματικής διαδικασίας παραγωγής, αναδεικνύεται ως σύμβολο της "αγνότητας" και της "στοργής" ένα προϊόν που προέρχεται από την πιο εγκληματική διαδικασία.

Αυτό που τελικά διατίθεται στην αγορά δεν μπορεί να λέγεται γάλα. Είναι κατάχρηση της έννοιας και προσβολή της μητέρας και του νεογέννητου, αλλά και της αξίας της μητρότητας, της τρυφερότητας, της στοργής και του δεσμού μητέρας και μωρού.

Εδώ πρόκειται για ένα λευκό ψυχρό υγρό που κουβαλάει ένα τρομερό αρνητικό φορτίο από την διάπραξη αδιανόητων κακουργημάτων: σειρά από επαναλαμβανόμενες, βίαιες, τεχνητές εγκυμοσύνες, χωρισμός μητέρας μωρού μόλις λίγες ώρες μετά την γέννα, απομόνωση του μωρού και στέρηση του γάλακτος της μητέρας του, κλοπή του γάλακτος της μητέρας και διοχέτευση του στην αγορά, σφαγή του μωρού σε σύντομο διάστημα για να γίνει "κρέας του γάλακτος", σφαγή της μητέρας όταν από την εκμετάλλευση πέσει η γαλακτοπαραγωγή της.

Όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με κανένα από τα θετικά χαρακτηριστικά που θέλουν να προσδίδουμε στο ζωικό γάλα, και πόσο μάλλον με την στοργή και την τρυφερότητα που συνειρμικά μας θέλουν να το ταυτίζουμε.

Είναι ένα δημιούργημα φρανκεστάϊν που λίγο διαφέρει από άλλα χημικά ποτά, και που επιπρόσθετα είναι αποτέλεσμα μιας ακόμη πιο βάναυσης διαδικασίας παρασκευής, αφού το υποδουλωμένο σώμα του ζώου που το έχουν καταντήσει μηχανή και αντικείμενο πειραμάτων υποβάλλεται πέρα από την καταναγκαστική κατανάλωση ενός κοκτέιλ αντιβιοτικών, ορμονών και συμβατικών ή μεταλλαγμένων τροφών και σε κάθε είδους ψυχολογική και συναισθηματική βία.

Στην περίπτωση λοιπόν του γάλακτος των μη ανθρώπινων ζώων προχωρήσαμε κατευθείαν σε καταναγκαστική, βίαιη γαλακτο-αφαίμαξη, αδιαφορώντας προκλητικά για τις επιθυμίες τους. Τους αρνηθήκαμε το φυσικό δικαίωμα να έχουν την  ελευθερία τους και την διαχείριση των σωμάτων τους και επίσης αρνούμαστε πεισματικά να δεχθούμε ότι δεν μας δίνουν την συγκατάθεση τους να τα υποδουλώνουμε, να τα εκμεταλλευόμαστε, να τους παίρνουμε την τροφή του παιδιών τους και τελικά να τα σκοτώνουμε.

Εφαρμόζουμε μια διαδικασία καταναγκαστικής εκμετάλλευσης και δια της βίας αρπαγής που θα μπορούσε να παραλληλιστεί με το δια της βίας "άρμεγμα" του αίματος ενός ανθρώπου μέχρι να εξαντληθεί και στερέψει και επειδή δεν θα είναι πλέον "παραγωγικός" να οδηγηθεί στην σφαγή.

Και τελικά σε πλήρη αντιδιαστολή με την εθελοντική αιμοδοσία, η σημερινή κυρίαρχη νοοτροπία κάνει το παν για να μην ευαισθητοποιηθούν οι άνθρωποι στον σεβασμό των ζώων, ώστε να συναινούν και να συμμετέχουν στο μεγαλύτερο και το πιο αδικαιολόγητο έγκλημα που διαπράττεται στον πλανήτη, ενώ παράλληλα αυτοί οι οποίοι προωθούν την απελευθέρωση των ζώων και ζουν με τις αξίες της μη εκμετάλλευσης τους, συστηματικά χλευάζονται και απαξιώνονται.

Η προσωπική εμπειρία  

Μετά από 10 χρόνια (εκ των οποίων τα 8 τελευταία βίγκαν) συμμετοχής σε εθελοντικές αιμοδοσίες (2 φορές/χρόνο) μπορώ να διαβεβαιώσω ότι η δωρεά αίματος δημιουργεί πολύ όμορφα συναισθήματα και σε κάνει να αισθάνεσαι την ικανοποίηση ότι συνδέεσαι με ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα το οποίο δοκιμάζεται και  υποφέρει και εσύ είναι σαν να είσαι εκεί και να του δηλώνεις ότι πάνω από όλα αυτήν τη μάχη δεν τη δίνει μόνος.

Έτσι με τα χρόνια αιμοδοσίας αισθάνεσαι έναν αόρατο δεσμό με δεκάδες ανθρώπους-παραλήπτες αυτού του δώρου.

Αυτό το βίγκαν αίμα που κατά πάσα πιθανότητα θα πάει σε ασθενείς που ασθένησαν καταναλώνοντας γαλακτοκομικά ή ζωικά προϊόντα, έχω την ελπίδα ότι παράλληλα με την θεραπεία τους, θα επιδράσει θετικά μέσα τους και θα τους οδηγήσει στην επίγνωση του σεβασμού και της μη εκμετάλλευσης των ζώων, μεταμορφώνοντας τους έτσι με έναν εντελώς ασυναίσθητο, αυτόματο τρόπο.

Μπορεί να είναι μόνο μια ελπίδα και ένας ευσεβής πόθος αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποια πράγματα αλλάζουν τελείως φυσικά και αβίαστα.

Η ικανοποίηση και το αίσθημα του δεσμού και της πλήρωσης που δίνει η εθελοντική αιμοδοσία είναι ένα καλό δείγμα και μια πρόγευση της ικανοποίησης και του δεσμού που αισθάνεται κάποιος από την μη συμμετοχή στην εκμετάλλευση και στον φόνο των ζώων. Μόνο που εδώ τα συναισθήματα είναι ακόμη περισσότερο πιο δυνατά και πιο συγκλονιστικά γιατί έχουν να κάνουν με άτομα τα οποία στην ανθρωποκεντρική κοινωνία μας είναι εντελώς περιφρονημένα και παραγκωνισμένα.

Ειδικά στην περίπτωση των βίγκαν είναι πολύ έντονος ο δεσμός με πάνω από 100 ζωές το χρόνο, μόνο από την διατροφή, και αρκετές άλλες από την ένδυση, την καθαριότητα, την διασκέδαση, κλπ που σώζονται μέσα από την απλή επίγνωση του χρέους μας προς τα μη ανθρώπινα ζώα.

Περνώντας στην ίδια την διαδικασία της αιμοδοσίας κάποια πράγματα δεν φαίνεται να αλλάζουν, όπως η ηλικία των συμμετεχόντων, η οποία παραμένει αυτή των μεσήλικων εθελοντών ενώ με λύπη παρατηρείται να απουσιάζουν οι νέοι άνθρωποι.

Επίσης η εκμετάλλευση των ζώων δεν συνάδει με μια πράξη αγάπης και σεβασμού για την ζωή όπως είναι η εθελοντική αιμοδοσία. Και όμως είναι πάντα παρούσα στο πρόχειρο γεύμα που δίνεται μετά την λήψη του αίματος και το οποίο περιλαμβάνει ζωικά προϊόντα(τυρί).

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα που με βία αποσπώνται από άλλα μη ανθρώπινα ζώα και τα οποία προκύπτουν από την σφαγή των νεογέννητων και τελικά των ίδιων των μητέρων, δεν έχουν θέση στην διατροφή μας και πόσο μάλλον σε μια εκδήλωση εθελοντικής προσφοράς που σχετίζεται με τις πιο ευγενείς αξίες.

Η παρουσία τους αμαυρώνει την εικόνα μιας ίσως εκ των πλέον δυνατών στιγμών του ανθρώπου, όπου αυτός ανιδιοτελώς προσφέρει με μόνο κίνητρο την ικανοποίηση ότι σώζει την ζωή.

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα βρεθούμε εθελοντικά σε αιμοδοσία, ακόμη και αν δεν είμαστε βίγκαν, ας τιμήσουμε την ζωή συνολικά αρνούμενοι την κατανάλωση ζωικών προϊόντων.

Και επιπλέον ας σκεφτούμε ότι η ικανοποίηση από την ανιδιοτελή δωρεά αίματος μπορεί να είναι έως και 4 φορές τον χρόνο ενώ η ικανοποίηση από την προσφορά ζωής προς τα μη ανθρώπινα ζώα μπορεί να είναι κάθε μέρα και κάθε στιγμή της ζωής μας και ας συνάψουμε αυτόν τον αόρατο δεσμό προς κάθε αισθανόμενη ζωή.