Η ειρήνη αφορά εξίσου και τα μη ανθρώπινα ζώα

Η ετήσια απονομή του Νόμπελ Ειρήνης (εκτός ελαχιστότατων περιπτώσεων) έχει καθιερωθεί πλέον να είναι η επέτειος της γελοιοποίησης ενός συστήματος που αφελώς θεωρεί ότι μπορεί να μας εξαπατά σπιλώνοντας και αλλοιώνοντας την έννοια της ειρήνης. Κάθε χρόνο αυτό το βραβείο – φιάσκο θα υπερβάλλει εαυτόν προκειμένου να βραβεύσει τα προκλητικότερα και θλιβερότερα άτομα και θεσμούς του παγκόσμιου κατεστημένου σε μια παράσταση οργουελισμού που πλήττει με μανία μιαν αξία μοναδική για την επιβίωση στον πλανήτη.

Έτσι λοιπόν φέτος σε μια στιγμή μέγιστης υποκρισίας το βραβείο πηγαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ένα ολοκληρωτικό μόρφωμα που διοικείται από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες των οποίων οι ακραίες και αντιδραστικές θέσεις συνθλίβουν κάθε έννοια ειρήνης. Η βράβευση του συγκεκριμένου αμαρτωλού θεσμού με το βεβαρημένο «ποινικό» μητρώο και μάλιστα σε μια τόσο «ειρηνική» συγκυρία για τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης συνιστά ευθεία πρόκληση της κοινής γνώμης. Εξ ου και οι πάμπολλες αντιδράσεις οι οποίες είναι απόλυτα δικαιολογημένες.

Όμως το ζήτημα της ειρήνης δεν περιορίζεται και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, δεν περιορίζεται για παράδειγμα μόνο στην αποτροπή του πολέμου μεταξύ χωρών, στην καταδίκη του ιμπεριαλισμού, ή στην τήρηση του διεθνούς δικαίου. Γιατί ειρήνη δεν σημαίνει απλά την μη διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων. Ειρήνη σημαίνει ειρήνευση, δηλαδή την μη διάπραξη οποιουδήποτε είδους εχθρικών ενεργειών από έναν άνθρωπο προς έναν άλλο, προς τα μη ανθρώπινα ζώα και γενικά προς το οικοσύστημα.

 

Εικόνα από EVOLVE! Campaigns

Έτσι το ζήτημα της ειρήνης είναι κάτι πολύ ευρύτερο και αφορά εξίσου και τα ζώα, άγρια και «εξημερωμένα», τα οποία αντιμετωπίζουν την κυριαρχία πλήρους φάσματος από ένα σύστημα και μια ανθρωπότητα που κατευθύνεται από την ιδεολογία της καταπίεσης όποιου αυθαίρετα απαξιώνει και τεχνητά αποδυναμώνει.

Η ειρήνη αφορά πρώτιστα τα 55 δισεκατομμύρια ζώα της ξηράς και τα διπλάσια και πλέον δισεκατομμύρια ζώα της θάλασσας τα οποία κάθε χρόνο υφίστανται γενοκτονία στο όνομα δήθεν της κάλυψης της ανάγκης της τροφής. Και επιπλέον αφορά όλα τα υπόλοιπα ζώα που θυματοποιούνται μέσα σε ένα καθεστώς «ειρήνης» στο όνομα άλλων «ειρηνικών» σκοπών ή αναγκών.

Και τα 5 δισεκατομμύρια* από αυτά τα 55 δις γενοκτονούνται στην ΕΕ.

Η ΕΕ είναι ένα αχανές μέτωπο όπου βρίσκεται σε εξέλιξη μια αθέατη, ή μάλλον καλά κρυμμένη, μονομερής επιδρομή εξολόθρευσης της αισθανόμενης ζωής. Με τις ευλογίες της «φιλειρηνικής» ΕΕ έχει εξαπολυθεί μια συνεχώς κλιμακούμενη εκστρατεία από ψευδεπίγραφα, οργουελικά «νομοσχέδια ευημερίας» των ζώων, κολοσσιαίες επιδοτήσεις της «ζωικής οικονομίας», τεράστιες δόσεις παραπληροφόρησης, ψεύτικης επιστήμης, προπαγάνδας και κινδυνολογίας. Όλα αυτά φροντίζουν να κρατούν τους δείκτες παραγωγικότητας των ζωικών «προϊόντων» στο φουλ και τους Ευρωπαίους δέσμιους μιας αδιέξοδης νοοτροπίας και μιας ανώμαλης, μη ειρηνικής διατροφής.

Το βραβείο - καρικατούρα μάταια προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από αυτή την πραγματικότητα.

Γιατί η ΕΕ που έχει μετατρέψει την ζωή των ζώων σε «βαριά» βιομηχανία και που διαιωνίζει τον μύθο της διατροφής με ζωικά «προϊόντα» δεν είναι ένας τόπος ειρήνης.

Η ΕΕ που εισάγει το 70% των ζωοτροφών της (καλαμπόκι, σόγια, κλπ) από χώρες που δεν θρέφουν τους πληθυσμούς τους δεν είναι ένας τόπος ειρήνης.

Η ΕΕ που κατασπαταλά πόρους (νερό, εδάφη, δάση, κλπ) σε μια ανήθικη και αχρείαστη διαδικασία και που σαν ορντινάντσα του ιμπεριαλισμού συμμετέχει στις επεμβάσεις για το πετρέλαιο το οποίο θρέφει το αδηφάγο σε ενέργεια μεγαθήριο της καταπίεσης των ζώων, δεν είναι ένας τόπος ειρήνης.

Η ΕΕ που δεν χάνει ευκαιρία να ενισχύει και να διαιωνίζει το στερεότυπο της κατηγοριοποίησης των ζώων σε χρήσεις και που συντάσσεται με την γενετική τροποποίηση των ζώων και των φυτών δεν είναι ένας τόπος ειρήνης.

Η ΕΕ είναι ένας δυσώδης βούρκος που κηλιδώνει συνεχώς την ειρήνη και μαζί της κάθε αξία και δικαίωμα. Είναι ο δυσώδης βούρκος των τραπεζιτών-γκάνγκστερ, των μυστικών λεσχών, των μη εκλεγμένων γραφειοκρατών, και των πολυεθνικών που παράνομα συνωμοτούν και νομοθετούν εις βάρος των ανθρώπων και των ζώων. Αυτός ο βούρκος των πιο νοσηρών και ρυπαρών αντιλήψεων που έχουν ποτέ υπάρξει, απαξίωσε την ευρωπαϊκή πνευματική κληρονομιά αντί να πρωτοστατήσει και να κάνει πράξη το όραμα του ιδρυτή της Vegan Society και εμπνευστή της λέξης vegan, Donald Watson:

«Εάν το vegan ιδανικό της μη-εκμετάλλευσης υιοθετούνταν γενικά, αυτό θα ήταν η μέγιστη ειρηνική επανάσταση που έγινε ποτέ, καταργώντας απέραντες βιομηχανίες και καθιερώνοντας νέες για το καλύτερο συμφέρον και των ανθρώπων και των ζώων.»

Αυτός ο βούρκος των χαμερπών και των κακόβουλων σχεδίων απέρριψε την μετάβαση σε ένα άλλο δίκαιο και αειφόρο μοντέλο ανάπτυξης και σύρθηκε πρόθυμα πίσω από τις ΗΠΑ να δώσει τον παλμό στην καταπίεση των ζώων έτσι ώστε περιοχές του κόσμου που μέχρι και τον περασμένο αιώνα δεν ήξεραν τα γαλακτοκομικά και την κρεατοφαγία (Ασία), να συναγωνίζονται και τώρα να την ξεπερνούν σε κατανάλωση κρέατος (Κίνα, Ιαπωνία).

Η ΕΕ με την στάση της προβάλει ως το προπύργιο της καταπίεσης και της οπισθοδρόμησης. Ανενδοίαστα  κάνει το παν για να συντηρήσει αδιέξοδες και επικίνδυνες αντιλήψεις την ίδια στιγμή που σκόπιμα περιφρονεί και αρνείται την σοφία που έρχεται από την αρχαιότητα όπως εκφράζεται στην ρήση του Πυθαγόρα:

«Όσο οι άνθρωποι θα σφαγιάζουν τα ζώα, θα σκοτώνονται και μεταξύ τους.»

Ή όπως αυτή επανειλημμένα έχει διατυπωθεί στην πορεία του χρόνου από άλλους μεγάλους πνευματικούς ανθρώπους, όπως για παράδειγμα ο Τολστόι:

«Όσο θα υπάρχουν σφαγεία, θα υπάρχουν και πεδία μαχών.»

Αυτή η διαχρονική σοφία τα λέει όλα.

Μας λέει ότι η ειρήνη σε επίπεδο ανθρώπων δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν επιτευχθεί πρώτα η ειρήνη των ανθρώπων με την αισθανόμενη ζωή αυτού του κόσμου της οποίας είμαστε κι εμείς μέρος. Απαιτείται δηλαδή μια συνολική ειρήνη και αυτή είναι η ειρήνη των ανθρώπων με το οικοσύστημα που μας φιλοξενεί, ο σεβασμός των άλλων αισθανόμενων κατοίκων του και η κατανόηση του πραγματικού μας ρόλου ως φίλοι τους και σύμμαχοι τους αντί του κακώς καθιερωμένου έως ως τώρα διώκτη τους.

Μας λέει ακόμη ότι είναι μάταιο, ανέφικτο και ουτοπικό να επιζητούμε ειρήνευση μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον εχθροπραξιών που εξαπολύονται σε άλλα όντα με αστήρικτες και ψευδεπίγραφες δικαιολογίες. Γιατί όσο θα υπάρχουν σφαγεία, η ειρήνη είναι πρόσκαιρη και σε τεντωμένο σχοινί αφού το σφαγείο σημαίνει ιδεολογία και μηχανισμό διάπραξης του κακού. Και όσο η ρίζα του κακού δεν ξεριζώνεται αλλά αφήνεται ανενόχλητη να εξαπλώνεται, η ειρήνη θα είναι κενό γράμμα. Εν ολίγοις μας λέει ότι η ειρήνη είναι αυτό το ευρύ που αγκαλιάζει ολόκληρο το οικοσύστημα και ότι δεν μπορεί να υπάρξει μερική ειρήνη. Ή θα είναι γενική ή δεν θα υπάρχει καθόλου.

Και αυτή η ολιστική έννοια της ειρήνης δέχεται συνεχώς τεράστιο πλήγμα τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από την ολοένα εντεινόμενη καταπίεση των ζώων που μας επιβάλλεται ως «τροφή, ένδυση, ψυχαγωγία, επιστήμη ή όποια άλλη χρήση» από ολοκληρωτικά μορφώματα όπως η «ειρηνόφιλη» ΕΕ. Οι άνθρωποι συστηματικά εμποδίζονται να δουν την αλήθεια των παραπάνω προκαθορισμένων γι αυτούς επιλογών. Όπως τα πιόνια στο σκάκι, τοποθετούνται ως δυνάστες απέναντι σε άλλα πλήρως απαξιωμένα πιόνια (τα μη ανθρώπινα ζώα) μέσα στην νοσηρή σκακιέρα του τρέχοντος οικονομικο-πολιτικού συστήματος. Και με αυτόν τον ύπουλο τρόπο κρατούνται σε μια ιδιάζουσα εμπόλεμη ατμόσφαιρα επιβραβεύοντας το οργουελικό «ο πόλεμος είναι ειρήνη» πρώτα και κύρια με την διατροφή που τους έχει επιβληθεί.

ΕΙΚΟΝΑ

Το ετήσιο φιάσκο του βραβείου Νόμπελ ειρήνης, μέσα στην απύθμενη υποκρισία του και στην κενότητά του, χωρίς ίσως να το καταλαβαίνει, μας καλεί να δούμε την ουσία του ζητήματος και την πλήρη διάσταση της έννοιας της ειρήνης. Γιατί βραβεύοντας την ανηθικότητα, φέρνει στο προσκήνιο την ηθική και τις αξίες και άθελά του μας αποκαλύπτει ότι μπορούμε επιτέλους να δικαιώσουμε την έννοια της λέξης ειρήνη.

Μπορούμε να υπερβούμε το στημένο και να ζήσουμε έμπρακτα με αληθινή, ολιστική ειρήνη γι αυτούς που μέχρι τώρα αγνοούσαμε και περιφρονούσαμε. Ο ειρηνικός δρόμος δεν είναι καθόλου ξένος με την πραγματική φύση του ανθρώπου (την τάση του για το καλό) αλλά και με την φυτοφάγο ανατομία μας. Είναι ο δρόμος που αποκαθιστά και πάλι την χαμένη μας σύνδεση με την υπόλοιπη αισθανόμενη ζωή και οδηγεί στην πολυπόθητη εσωτερική ειρήνη.

Στην τρέχουσα συγκυρία αυτός ο δρόμος σημαίνει πρώτιστα την ειρηνική διατροφή. Βλέποντας και πάλι τα μη ανθρώπινα ζώα όπως πραγματικά είναι, δηλαδή ως αισθανόμενα όντα και όχι όπως θέλουν οι διάφοροι αντιδραστικοί θεσμοί ως τροφή, είναι η μεγάλη νίκη της ειρήνης.

Και αυτό είναι το καθοριστικό βήμα στον vegan τρόπο ζωής που σημαίνει στην πράξη μια ζωή περιεκτικής δικαιοσύνης η οποία ήδη εφαρμόζεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και είναι αυτή που τελικά έχει την δύναμη να κλείσει τα σφαγεία και όλες τις άλλες εγκαταστάσεις του ολοκαυτώματος των ζώων.

……………….

* Τα στοιχεία είναι από το 2009

Η αλήθεια από την πένα ενός εφήβου

Το παρακάτω γράφτηκε από κάποιον έφηβο με το ψευδώνυμο dmpizzo24, Glastonbury, Connecticut στον ιστοχώρο εφηβικής έκφρασης και δημιουργίας Teen Ink. Δυστυχώς το άρθρο κατέβηκε πολύ σύντομα γιατί όπως φαίνεται η αλήθεια ενοχλεί.

Εικόνα που συνόδευε το κείμενο

Προπαγάνδα και βιομηχανική κτηνοτροφία

Καταλαβαίνω πότε μου λένε ψέματα. Απομυθοποίησα το μύθο της νεράιδας των δοντιών στην ηλικία των πέντε, και ήμουν αρκετά τυχερός να έχω γονείς που μου έλεγαν την αλήθεια όταν έπρεπε. Έμαθα να αναμένω απίθανες ιστορίες σαν παιδί και υπερβολές ως πελάτης. Ήταν αναμενόμενο ότι θα μπορούσα να παραπλανηθώ από πωλητές, αρθρογράφους, ακόμη και συγγραφείς. Αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα συναντούσα την πιο κραυγαλέα μορφή εξαπάτησης - στην τάξη.

Αυτό λέγεται προπαγάνδα. Θυμάμαι να βάζω αυτή τη λέξη στις σημειώσεις μου στο μάθημα της ιστορίας στην πρώτη γυμνασίου.

Στο μάθημα επιλογής «Ζώα στην Γεωργία» της Α’ Λυκείου συναντούσα την προπαγάνδα καθημερινά. Η τάξη μας παρακολούθησε ένα βίντεο που προορίζονταν να «ξεκαθαρίσει» τις φήμες σχετικά με την βιομηχανική κτηνοτροφία. Αυτό το «ντοκιμαντέρ» έδειχνε αγρότες να υπερασπίζονται τις πρακτικές που κάνουν τις επιχειρήσεις τους κερδοφόρες. Ένας κτηνοτρόφος μοσχαριών μας οδήγησε στο σκοτεινό κτίριο όπου τα μοσχαράκια ήταν έγκλειστα, εξηγώντας ότι ο λόγος που ήταν τόσο στενά στριμωγμένα ήταν ότι έτσι θα μπορούσαν να είναι με τους συντρόφους τους. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούσαν να κουνηθούν, ώστε με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούσαν να βλάψουν ο ένας τον άλλον. Ο κτηνοτρόφος χτύπησε το χέρι του στο κεφάλι ενός μοσχαριού και εξήγησε ότι η ευημερία τους ήταν η κορυφαία προτεραιότητα του.

Αυτό το ίδιο βίντεο, επίσης, επιχείρησε να διαψεύσει ότι οι βιομηχανικές κτηνοτροφικές μονάδες έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Αντί για πραγματικά γεγονότα, το ντοκιμαντέρ χρησιμοποίησε την παλιά καλή Νότια γοητεία. Ένα ψηλόλιγνος άνδρας με φανελένιο πουκάμισο και καουμπόικο καπέλο κοίταζε πέρα ​​στα χωράφια του και μιλούσε επιτηδευμένα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν στην παγκόσμια θέρμανση, και ότι «εάν υπάρχει» δεν προκαλείται από την βιομηχανική κτηνοτροφία.

Αυτό δεν ήταν το μόνο βίντεο που μας έδειξαν, αλλά καθένα είχε παραχθεί είτε από μια κτηνοτροφική ένωση ή μια εταιρεία βιομηχανικής κτηνοτροφίας - ουσιαστικά, κάποιον που θέλει να πουλήσει ένα προϊόν. Υποβλήθηκα σε βίντεο με κοτόπουλα που τους κόβουν το ράμφος, σε αγελάδες που τους κόβουν τα κέρατα, και σε γουρουνάκια που τα ευνουχίζουν, ενώ οι κτηνοτρόφοι με διαβεβαίωναν ότι αυτές οι πρακτικές ήταν «για το καλό των ζώων». Ένα βίντεο έφτασε στο σημείο να συγκρίνει τον ευνουχισμό των χοιριδίων με τον εμβολιασμό ενός παιδιού και πέρασε από μια σκηνή ενός μαινόμενου στον αέρα μικρού χοίρου που τον κρατούσαν από τα πίσω πόδια του σε μια σκηνή με ένα νεαρό αγόρι να κλαίει σε κάποιο ιατρείο.

Από την γραφική θέα των αγροκτημάτων του Νότου μακριά από τις πραγματικές βιομηχανικές μονάδες, μέχρι τις γελοία τραβηγμένες αναλογίες, η προπαγάνδα πάντα δινόταν συστηματικά. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την κατήχηση, ποτέ δεν άκουσα κάτι τόσο βασικό όπως ένα στατιστικό στοιχείο. Ο αμυνόμενος της κοπής του ράμφους των κοτόπουλων δεν μας έλεγε ότι τουλάχιστον 100 εκατομμύρια κότες αυγοπαραγωγής θανατώνονται κάθε χρόνο. Ο αρνητής της αύξησης της θερμοκρασίας παρέλειψε να αναφέρει ότι η βιομηχανική κτηνοτροφία είναι υπεύθυνη για την αποδέσμευση τουλάχιστον 40 τοις εκατό περισσότερων αέριων του θερμοκηπίου από ό,τι όλες οι μεταφορές στο κόσμο. Ο κτηνοτρόφος μοσχαρίσιου κρέατος δεν συζήτησε το γεγονός ότι τα μοσχάρια του παίρνονται από τις μητέρες τους, όταν είναι σε ηλικία λιγότερο από μια ημέρα. Και όσο αποκρουστικά ήταν τα κοντινά πλάνα γονιμοποίησης των θηλυκών χοίρων, το υλικό που αυτά τα βίντεο δεν έδειξαν είναι πολύ χειρότερο.

Από τότε που τελείωσα το μάθημα της «Επιστήμης των Ζώων», έχω δει βίντεο για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα σε βιομηχανικές μονάδες: εργαζόμενους που κρατούν μικρά χοιρίδια από τα πόδια τους και  τα χτυπάνε στο τσιμεντένιο πάτωμα. Μια αγελάδα γαλακτοπαραγωγής δεμένη σε ένα στύλο από τα ρουθούνια της, και κατ’ επανάληψη να την κοπανάνε στο κεφάλι με ένα λοστό. Έναν άνδρα να στρίβει το λαιμό ενός κοτόπουλου και στη συνέχεια να το πετάει στην άκρη, ακόμα ζωντανό. Χοίροι να σπαρταράνε από τρόμο καθώς οι εργαζόμενοι του σφαγείου κόβουν με μαχαίρι τους λαιμούς τους. Έχω δει την σκληρότητα του πραγματικού κόσμου της βιομηχανικής κτηνοτροφίας. Έχω δει τη φρίκη που το μάθημα της Επιστήμης των Ζώων προσπάθησε να αποσιωπήσει.

Θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει τι κάνει αυτό το βίντεο πιο αξιόπιστο από τα ντοκιμαντέρ που είδαμε στην τάξη. Η απάντηση είναι στο πως και γιατί αυτά τα βίντεο παρήχθησαν. Η απάντηση είναι στο χρήμα, στη ρίζα όλων των κακών. Το χρήμα είναι αυτό που παρακινεί τον κλάδο της κτηνοτροφίας να κάνει τα βίντεο προπαγάνδας για να κρατήσει το κοινό σε άγνοια και πεινασμένο για το προϊόν τους. Αντίθετα, τα βίντεο που δείχνουν παραστατικά την σκληρότητα προς τα ζώα γυρίστηκαν μυστικά, χωρίς προπέτασμα καπνού. Το ντοκιμαντέρ «Γήινοι – Earthlings» της Nation Earth, το πιο εκτεταμένο και κατατοπιστικό από αυτά, μπορεί να παρακολουθηθεί δωρεάν στο earthlings.com.

Όταν πήρα το μάθημα της «Επιστήμης της Ζωικής Παραγωγής», ήμουν vegetarian για πέντε χρόνια. Ήξερα αρκετά για να μην λάβω υπόψη μου την προπαγάνδα. Ωστόσο, εάν ήμουν οπλισμένος με λεπτομέρειες θα ήμουν σε θέση να μιλήσω περισσότερο στην τάξη. Τουλάχιστον, θα μπορούσα να είχα θέσει περισσότερα ερωτήματα.

Για παράδειγμα, το γενικό συμπέρασμα στο μάθημα της «Επιστήμης της Ζωικής Παραγωγής» ήταν ότι η ζωή ενός ζώου αξίζει λιγότερο από εκείνη του ανθρώπου. Και γιατί όχι; Τελικά, παρά την εξαντλητική μελέτη μας για την αναπαραγωγική τους περίοδο, ποτέ δεν διδαχθήκαμε για τη νοημοσύνη ενός κοτόπουλου. (Οι κότες έχουν τις καλύτερες επιδόσεις από ό,τι τα περισσότερα κατοικίδια ζώα σε γνωστικά τεστ.) Επίσης εμείς εμμείναμε δυσανάλογα στη διαφορά μεταξύ του πρώτου και του τέταρτου στομάχου της αγελάδας, αλλά δεν καταφέραμε να συζητήσουμε για την εξαιρετική μνήμη της. (Η αγελάδα μπορεί να θυμηθεί ένα πρόσωπο για χρόνια - συμπεριλαμβανομένου του προσώπου του κλεμμένου μοσχαριού της, ή της συντριμμένης μητέρας της). Το διαγώνισμα στους χοίρους μας ζήτησε να κατηγοριοποιήσουμε τις μεθόδους της τεχνητής γονιμοποίησης τους, αλλά δεν υπήρχε ερώτηση σχετικά με το πώς αυτό το ζώο είναι πιο έξυπνο από ένα τρίχρονο παιδί.

Όχι, αυτό το είδος των πληροφοριών θα συγκινούσε την καρδιά μας, θα μας έκανε να νιώσουμε κάτι για τα ζώα που τόσο συχνά αντιμετωπίζονται ως μη αισθανόμενα. Αυτό θα σήμαινε ότι ένα ζώο δεν είναι άνευ αξίας, κάτι που θέτει το ερώτημα: με ποιον συντελεστή αξίας είναι οι άνθρωποι καλύτεροι από τα ζώα; Ο θάνατος 10 ζώων θα σε έκανε να αισθανθείς τόσο άσχημα όσο ενός ανθρώπου; Ή μήπως 50; Εκατό; Διακοσίων ζώων;

Αναρωτιέμαι πώς ο δάσκαλός μου θα είχε απαντήσει το ερώτημα αυτό, δεδομένου ότι ο μέσος μη φυτοφάγος καταναλώνει μεταξύ 1.000 και 3.000 ζώων της ξηράς στην διάρκεια της ζωής του.

Πρέπει να πω ότι η καλύτερη άμυνα ενάντια στην προπαγάνδα δεν είναι να γνωρίζεις τον ορισμό της ή τις διαφορετικές μεθόδους της. Αναμφίβολα, η καλύτερη άμυνα ενάντια στην προπαγάνδα είναι να μάθεις την αλήθεια.

Άνθρωποι και ποντίκια

Η αισθανόμενη ζωή, ανθρώπινη και μη ανθρώπινη, βρίσκεται υπό διωγμό κάτω από ένα σύστημα που την κυνηγάει ανελέητα και την εξολοθρεύει. Είναι το σύστημα της καταπίεσης (ΣτΚ) που προέκυψε από την «εξημέρωση» των ζώων και έκτοτε με διαφορετικές μορφές φτάνει ως το σήμερα.

Η «εξημέρωση» είναι η αποφράδα εκείνη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία όπου εμφανίζεται στο προσκήνιο ο κατώτερος τύπος ανθρώπου: αυτός που διακατέχεται από την απληστία και που δεν θα διστάσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να ικανοποιήσει την μανία συσσώρευσης πραγμάτων που δεν του ανήκουν (πλούτο) και την επακόλουθη μανία επιβολής στους άλλους (εξουσία).

Με την «εξημέρωση» η ζωή δέχεται καίριο πλήγμα - χάνει την αξία της και βρίσκεται ξαφνικά σε ένα καθεστώς εξουσίας και ανελευθερίας. Ο όρος «εξημέρωση» δεν είναι παρά ένας ευφημισμός που επιχειρεί να συγκαλύψει την καταπίεση απέναντι στα ζώα και στην πλειοψηφία των ανθρώπων και την διαχείρισή τους ως κοπάδι από μια ομάδα που δόλια και αυτόκλητα έχει διοριστεί ως εξουσία.

Από εκείνη την περίοδο η ανθρωπότητα καταναγκάζεται να βιώνει μια περίοδο εντεινόμενης ανωμαλίας η οποία σημαδεύεται από φαύλους κύκλους «εχθροπραξιών» ενάντια στη ζωή, όπου ο κάθε κύκλος που επαναλαμβάνεται σημαίνει την δραματικά ραγδαία εξάπλωση και επιδείνωση του σκηνικού της καταπίεσης. Κάθε φορά που ανοίγει ένας νέος φαύλος κύκλος η ζωή βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστιες απειλές, κατά πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερες από τον προηγούμενο κύκλο.

Έτσι πέρα από την επίθεση στη ζωή, παρατηρούμε επίσης και την σκόπιμη καταστροφή της βάσης που την στηρίζει, αφού κάτω από αυτό το σύστημα η εξέλιξη της τεχνολογίας και όλος ο πλανήτης (θεωρούμενος ως αναλώσιμος πόρος) υποτάσσονται στον σκοπό της διατήρησης και της εδραίωσης της καταπίεσης.

Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία, έχουμε φτάσει να βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου εχθρότητα προς την ζωή μέσα από παγκόσμιας εμβέλειας «εχθροπραξίες» που σκόπιμα και βάση σχεδίου μετατρέπουν τις ανάγκες του ανθρώπου σε όπλα μαζικής καταστροφής του ίδιου, των ζώων και του οικοσυστήματος: η ανάγκη για τροφή αυταρχικά συνδέεται με τους ΓΤΟ (γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί ή μεταλλαγμένα), η ανάγκη για υγεία  με εμβόλια και φάρμακα, η ανάγκη για ενέργεια με τα πυρηνικά, και ούτω καθεξής.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο άνθρωποι και ποντίκια συνδέονται με μια κοινή μοίρα: γίνονται τα υποκείμενα ενός πειράματος που ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχει διαφορετική μορφή, ουσιαστικά κατευθύνεται από τον ίδιο στόχο της καταπίεσης της ζωής.

Οι άνθρωποι υποβάλλονται πρώτα και κύρια σε ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής που τους διχάζει με την φύση και τα ζώα, για να τους στρέφει ως εχθρούς ενάντια στα δεύτερα. Και επιπλέον προγραμματίζονται να «λιθοβολούν» όποιον το σύστημα έχει στοχοποιήσει και αποδυναμώσει. Στην θέση αυτή βρίσκονται πρωταρχικά τα μη ανθρώπινα ζώα τα οποία γίνονται αποδέκτες όλης της καταπίεσης. Όμως αυτή η διχαστική γραμμή είναι τελείως αυθαίρετη και τεχνητά δημιουργημένη από το σύστημα-δυνάστη που δεν βλέπει καμία διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο και εξαπολύει αδιάκριτα την καταπίεση προς όλους.

Έτσι η καταπίεση επελαύνει αδιαμφισβήτητη και ανενόχλητη με την μορφή των «εχθροπραξιών» που διεξάγονται παγκόσμια και οι οποίες προκαλούν τα δεινά που τώρα βιώνουμε: έχουν δηλαδή βαρύτατες συνέπειες στους ανθρώπους, στα ζώα και στο οικοσύστημα. Τα προβλήματα οξύνονται συνεχώς και ζητούν λύσεις. Αλλά αντί για την καταδίκη του υπαίτιου, δηλαδή του ΣτΚ, αυτό καταφέρνει να κρύβει την ενοχή του και να εμφανίζεται ως σωτήρας με το να μας σερβίρει τα πειράματα στα ζώα ως δείγμα ενδιαφέροντος και ότι δήθεν ερευνά για το καλό μας.

Όμως στην πραγματικότητα τα πειράματα στα ζώα δεν αποτελούν λύση για την αισθανόμενη ζωή αφού εξ ορισμού την απαξιώνουν. Τα πειράματα πλήττουν ανεπανόρθωτα τη ζωή και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πραγματοποιούνται αποκλειστικά και μόνο για να «αποδείξουν» ότι η πορεία της ανωμαλίας που χαράζει το ΣτΚ είναι «ασφαλής».

Μέσα στο φόντο του ευρύτερου πλανητικού πειράματος της καταπίεσης, του ενός δηλαδή κακού από το οποίο μύρια έχουν προέλθει, ο πειραματισμός με τα ζώα είναι ένα υπο-πείραμα και ένας αντιπερισπασμός από το σύστημα για να συγκαλυφθεί η ρίζα του κακού.

Με βάση τα παραπάνω είναι προφανές ότι η ανωμαλία των ΓΤΟ δεν χρειάζεται κανένα πείραμα για να αποδειχτεί. Είναι η μέγιστη απειλή ενάντια στη ζωή και φέρει όλα τα σημάδια της εχθροπραξίας: προωθείται παραπλανητικά (δήθεν ασφαλής και αειφόρος), επιθετικά (κολοσσιαία υποστήριξη ενώ την ίδια στιγμή απαξιώνονται οι πραγματικά αειφόρες λύσεις), ύπουλα (παρουσιάζεται ως λύση στο πρόβλημα της πείνας ενώ ουσιαστικά δημιουργεί διατροφική κρίση και χάος), αυταρχικά (χωρίς οι άνθρωποι να έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν ότι τα καταναλώνουν) και το πλέον βασικό προέρχεται από σεσημασμένους, στιγματισμένους και απόλυτα κακόφημους πράκτορες του συστήματος της καταπίεσης.

Είναι εγκληματικό τα μεταλλαγμένα να επιβάλλονται στην ανθρωπότητα αλλά είναι απείρως πιο εγκληματικό να επιχειρείται να αποδειχθεί η δήθεν ασφάλεια τους μέσα από πειράματα στα ζώα. Και φυσικά είναι επίσης εγκληματικό να αποδεικνύεται η επικινδυνότητά τους επίσης με πειράματα στα ζώα. Γιατί το πείραμα Σεραλίνι που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας και το οποίο παρόλο που απέδειξε την πραγματικά φονική φύση των μεταλλαγμένων, ουσιαστικά επιβραβεύει το σύστημα που καταπιέζει και απαξιώνει τη ζωή.

Και οι επιστήμονες και οι ερευνητές ως πραγματικά πρωτοπόροι, οφείλουν πρώτοι να αναγνωρίσουν ότι δεν μπορούν να δώσουν λύσεις λειτουργώντας με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί το σύστημα που περιφρονεί τη ζωή: η φρικαλεότητα και η καταπίεση των πειραμάτων δεν μπορεί να απαντάται με τα ίδια άθλια πειράματα αλλά με σύνεση και την δύναμη της λογικής και του δικαίου. Έτσι με το να εξακολουθούν να κάνουν πειράματα στα ζώα, οδηγούν την κοινωνία να εμπεδώνει το μάθημα της καταπίεσης και έτσι να παραμένει υποχείριο του συστήματος.

Η ίδια η ύπαρξη των ζώων ως πειραματόζωα δηλώνει με τον πιο συνταρακτικό τρόπο ότι και οι άνθρωποι εξακολουθούμε να είμαστε πειραματόζωα. Είμαστε κι εμείς τα ποντίκια σε ένα ανούσιο τελετουργικό που επαναλαμβάνεται για να δίνει κύρος και υπόληψη στο νοσηρό σύστημα που περιφρονεί γενικά τη ζωή. Και κατ’ αναλογία με τα ανυπεράσπιστα ποντίκια του πειράματος είμαστε κι εμείς σφιχτά πιασμένοι στη παλάμη αυτού του συστήματος και έρμαια στην ανωμαλία του.

Όμως κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί όσο θα βρισκόμαστε σε έναν τέτοιο εγκλωβισμό. Και είναι μάταιο να περιμένουμε το οποιαδήποτε θετικό όσο θα μεταθέτουμε τα δεινά που βιώνουμε σε αθώα, εξιλαστήρια θύματα. Πάση θυσία θα πρέπει να βγούμε από την λαβή αυτού του χεριού και να αποκαταστήσουμε ως προτεραιότητα τον σεβασμό της ζωής. Και ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να προσεγγίσουμε ξανά τη ζωή με περιεκτική δικαιοσύνη. Μόνο έτσι μπορεί να παραλύσει αυτό το χέρι και άνθρωποι και ζώα να απελευθερωθούμε από το σύστημα που πειραματίζεται θανάσιμα με τη ζωή.