Η ειρήνη αφορά εξίσου και τα μη ανθρώπινα ζώα
Η ετήσια απονομή του Νόμπελ Ειρήνης (εκτός
ελαχιστότατων περιπτώσεων) έχει καθιερωθεί πλέον να είναι η επέτειος της
γελοιοποίησης ενός συστήματος που αφελώς θεωρεί ότι μπορεί να μας εξαπατά σπιλώνοντας
και αλλοιώνοντας την έννοια της ειρήνης. Κάθε χρόνο αυτό το βραβείο – φιάσκο θα
υπερβάλλει εαυτόν προκειμένου να βραβεύσει τα προκλητικότερα και θλιβερότερα
άτομα και θεσμούς του παγκόσμιου κατεστημένου σε μια παράσταση οργουελισμού που
πλήττει με μανία μιαν αξία μοναδική για την επιβίωση στον πλανήτη.
Έτσι λοιπόν φέτος σε μια στιγμή μέγιστης
υποκρισίας το βραβείο πηγαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ένα ολοκληρωτικό
μόρφωμα που διοικείται από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες των οποίων οι ακραίες
και αντιδραστικές θέσεις συνθλίβουν κάθε έννοια ειρήνης. Η βράβευση του
συγκεκριμένου αμαρτωλού θεσμού με το βεβαρημένο «ποινικό» μητρώο και μάλιστα σε
μια τόσο «ειρηνική» συγκυρία για τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης συνιστά ευθεία
πρόκληση της κοινής γνώμης. Εξ ου και οι πάμπολλες αντιδράσεις οι οποίες είναι
απόλυτα δικαιολογημένες.
Όμως το ζήτημα της ειρήνης δεν
περιορίζεται και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, δεν περιορίζεται
για παράδειγμα μόνο στην αποτροπή του πολέμου μεταξύ χωρών, στην καταδίκη του ιμπεριαλισμού,
ή στην τήρηση του διεθνούς δικαίου. Γιατί ειρήνη δεν σημαίνει απλά την μη
διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων. Ειρήνη σημαίνει ειρήνευση, δηλαδή την μη
διάπραξη οποιουδήποτε είδους εχθρικών ενεργειών από έναν άνθρωπο προς έναν
άλλο, προς τα μη ανθρώπινα ζώα και γενικά προς το οικοσύστημα.
Εικόνα από EVOLVE! Campaigns
Έτσι το ζήτημα της ειρήνης είναι κάτι πολύ
ευρύτερο και αφορά εξίσου και τα ζώα, άγρια και «εξημερωμένα», τα οποία
αντιμετωπίζουν την κυριαρχία πλήρους φάσματος από ένα σύστημα και μια
ανθρωπότητα που κατευθύνεται από την ιδεολογία της καταπίεσης όποιου αυθαίρετα απαξιώνει
και τεχνητά αποδυναμώνει.
Η ειρήνη αφορά πρώτιστα τα 55 δισεκατομμύρια
ζώα της ξηράς και τα διπλάσια και πλέον δισεκατομμύρια ζώα της θάλασσας τα
οποία κάθε χρόνο υφίστανται γενοκτονία στο όνομα δήθεν της κάλυψης της ανάγκης
της τροφής. Και επιπλέον αφορά όλα τα υπόλοιπα ζώα που θυματοποιούνται μέσα σε
ένα καθεστώς «ειρήνης» στο όνομα άλλων «ειρηνικών» σκοπών ή αναγκών.
Και τα 5 δισεκατομμύρια* από
αυτά τα 55 δις γενοκτονούνται στην ΕΕ.
Η ΕΕ είναι ένα αχανές μέτωπο όπου βρίσκεται σε εξέλιξη
μια αθέατη, ή μάλλον καλά κρυμμένη, μονομερής επιδρομή εξολόθρευσης της αισθανόμενης
ζωής. Με τις ευλογίες της «φιλειρηνικής» ΕΕ έχει εξαπολυθεί μια συνεχώς
κλιμακούμενη εκστρατεία από ψευδεπίγραφα, οργουελικά «νομοσχέδια ευημερίας» των
ζώων, κολοσσιαίες επιδοτήσεις της «ζωικής οικονομίας», τεράστιες δόσεις
παραπληροφόρησης, ψεύτικης επιστήμης, προπαγάνδας και κινδυνολογίας. Όλα αυτά
φροντίζουν να κρατούν τους δείκτες παραγωγικότητας των ζωικών
«προϊόντων» στο φουλ και τους Ευρωπαίους δέσμιους μιας αδιέξοδης νοοτροπίας
και μιας ανώμαλης, μη ειρηνικής διατροφής.
Το βραβείο - καρικατούρα μάταια προσπαθεί
να αποπροσανατολίσει από αυτή την πραγματικότητα.
Γιατί η ΕΕ που έχει μετατρέψει την ζωή των
ζώων σε «βαριά» βιομηχανία και που διαιωνίζει τον μύθο της διατροφής με ζωικά «προϊόντα» δεν είναι ένας τόπος ειρήνης.
Η ΕΕ που εισάγει το 70% των ζωοτροφών της
(καλαμπόκι, σόγια, κλπ) από χώρες που δεν θρέφουν τους πληθυσμούς τους δεν
είναι ένας τόπος ειρήνης.
Η ΕΕ που κατασπαταλά πόρους (νερό, εδάφη,
δάση, κλπ) σε μια ανήθικη και αχρείαστη διαδικασία και που σαν ορντινάντσα του
ιμπεριαλισμού συμμετέχει στις επεμβάσεις για το πετρέλαιο το οποίο θρέφει το
αδηφάγο σε ενέργεια μεγαθήριο της καταπίεσης των ζώων, δεν είναι ένας τόπος
ειρήνης.
Η ΕΕ που δεν χάνει ευκαιρία να ενισχύει και
να διαιωνίζει το στερεότυπο της κατηγοριοποίησης των ζώων σε χρήσεις και που συντάσσεται
με την γενετική τροποποίηση των ζώων και των φυτών δεν είναι ένας τόπος ειρήνης.
Η ΕΕ είναι ένας δυσώδης βούρκος που
κηλιδώνει συνεχώς την ειρήνη και μαζί της κάθε αξία και δικαίωμα. Είναι ο
δυσώδης βούρκος των τραπεζιτών-γκάνγκστερ, των μυστικών λεσχών, των μη
εκλεγμένων γραφειοκρατών, και των πολυεθνικών που παράνομα συνωμοτούν και
νομοθετούν εις βάρος των ανθρώπων και των ζώων. Αυτός ο βούρκος των πιο νοσηρών
και ρυπαρών αντιλήψεων που έχουν ποτέ υπάρξει, απαξίωσε την ευρωπαϊκή
πνευματική κληρονομιά αντί να πρωτοστατήσει και να κάνει πράξη το όραμα του ιδρυτή
της Vegan Society και εμπνευστή της λέξης vegan, Donald Watson:
«Εάν το vegan ιδανικό της μη-εκμετάλλευσης υιοθετούνταν γενικά,
αυτό θα ήταν η μέγιστη ειρηνική επανάσταση που έγινε ποτέ, καταργώντας
απέραντες βιομηχανίες και καθιερώνοντας νέες για το καλύτερο συμφέρον και των
ανθρώπων και των ζώων.»
Αυτός ο βούρκος των χαμερπών και των κακόβουλων
σχεδίων απέρριψε την μετάβαση σε ένα άλλο δίκαιο και αειφόρο μοντέλο ανάπτυξης και
σύρθηκε πρόθυμα πίσω από τις ΗΠΑ να δώσει τον παλμό στην καταπίεση των ζώων έτσι
ώστε περιοχές του κόσμου που μέχρι και τον περασμένο αιώνα δεν ήξεραν τα
γαλακτοκομικά και την κρεατοφαγία (Ασία), να συναγωνίζονται και τώρα
να την ξεπερνούν σε κατανάλωση κρέατος (Κίνα, Ιαπωνία).
Η ΕΕ με την στάση της προβάλει ως το προπύργιο
της καταπίεσης και της οπισθοδρόμησης. Ανενδοίαστα κάνει το παν για να συντηρήσει αδιέξοδες και επικίνδυνες
αντιλήψεις την ίδια στιγμή που σκόπιμα περιφρονεί και αρνείται την σοφία που
έρχεται από την αρχαιότητα όπως εκφράζεται στην ρήση του Πυθαγόρα:
«Όσο οι άνθρωποι θα σφαγιάζουν τα ζώα, θα
σκοτώνονται και μεταξύ τους.»
Ή όπως αυτή επανειλημμένα έχει διατυπωθεί
στην πορεία του χρόνου από άλλους μεγάλους πνευματικούς ανθρώπους, όπως για
παράδειγμα ο Τολστόι:
«Όσο θα υπάρχουν σφαγεία, θα υπάρχουν και
πεδία μαχών.»
Αυτή η διαχρονική σοφία τα λέει όλα.
Μας λέει ότι η ειρήνη σε επίπεδο ανθρώπων
δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν επιτευχθεί πρώτα η ειρήνη των ανθρώπων με την
αισθανόμενη ζωή αυτού του κόσμου της οποίας είμαστε κι εμείς μέρος. Απαιτείται
δηλαδή μια συνολική ειρήνη και αυτή είναι η ειρήνη των ανθρώπων με το οικοσύστημα
που μας φιλοξενεί, ο σεβασμός των άλλων αισθανόμενων κατοίκων του και η
κατανόηση του πραγματικού μας ρόλου ως φίλοι τους και σύμμαχοι τους αντί του
κακώς καθιερωμένου έως ως τώρα διώκτη τους.
Μας λέει ακόμη ότι είναι μάταιο, ανέφικτο
και ουτοπικό να επιζητούμε ειρήνευση μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον
εχθροπραξιών που εξαπολύονται σε άλλα όντα με αστήρικτες και ψευδεπίγραφες
δικαιολογίες. Γιατί όσο θα υπάρχουν σφαγεία, η ειρήνη είναι πρόσκαιρη και σε
τεντωμένο σχοινί αφού το σφαγείο σημαίνει ιδεολογία και μηχανισμό διάπραξης του
κακού. Και όσο η ρίζα του κακού δεν ξεριζώνεται αλλά αφήνεται ανενόχλητη να
εξαπλώνεται, η ειρήνη θα είναι κενό γράμμα. Εν ολίγοις μας λέει ότι η ειρήνη
είναι αυτό το ευρύ που αγκαλιάζει ολόκληρο το οικοσύστημα και ότι δεν μπορεί να
υπάρξει μερική ειρήνη. Ή θα είναι γενική ή δεν θα υπάρχει καθόλου.
Και αυτή η ολιστική έννοια της ειρήνης
δέχεται συνεχώς τεράστιο πλήγμα τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από την ολοένα
εντεινόμενη καταπίεση των ζώων που μας
επιβάλλεται ως «τροφή, ένδυση, ψυχαγωγία, επιστήμη ή όποια άλλη χρήση» από ολοκληρωτικά
μορφώματα όπως η «ειρηνόφιλη» ΕΕ. Οι άνθρωποι συστηματικά εμποδίζονται να δουν
την αλήθεια των παραπάνω προκαθορισμένων γι αυτούς επιλογών. Όπως τα πιόνια
στο σκάκι, τοποθετούνται ως δυνάστες απέναντι σε άλλα πλήρως απαξιωμένα
πιόνια (τα μη ανθρώπινα ζώα) μέσα στην νοσηρή σκακιέρα του τρέχοντος οικονομικο-πολιτικού
συστήματος. Και με αυτόν τον ύπουλο τρόπο κρατούνται σε μια ιδιάζουσα εμπόλεμη
ατμόσφαιρα επιβραβεύοντας το οργουελικό «ο πόλεμος είναι ειρήνη» πρώτα και κύρια
με την διατροφή που τους έχει επιβληθεί.
Το ετήσιο φιάσκο του βραβείου Νόμπελ ειρήνης, μέσα στην απύθμενη υποκρισία του και στην κενότητά του, χωρίς ίσως να το καταλαβαίνει, μας καλεί να δούμε την ουσία του ζητήματος και την πλήρη διάσταση της έννοιας της ειρήνης. Γιατί βραβεύοντας την ανηθικότητα, φέρνει στο προσκήνιο την ηθική και τις αξίες και άθελά του μας αποκαλύπτει ότι μπορούμε επιτέλους να δικαιώσουμε την έννοια της λέξης ειρήνη.
Μπορούμε να υπερβούμε το στημένο και να ζήσουμε
έμπρακτα με αληθινή, ολιστική ειρήνη γι αυτούς που μέχρι τώρα αγνοούσαμε και
περιφρονούσαμε. Ο ειρηνικός δρόμος δεν είναι καθόλου ξένος με την πραγματική
φύση του ανθρώπου (την τάση του για το καλό) αλλά και με την φυτοφάγο ανατομία μας. Είναι ο δρόμος που αποκαθιστά και πάλι την χαμένη μας σύνδεση με
την υπόλοιπη αισθανόμενη ζωή και οδηγεί στην πολυπόθητη εσωτερική ειρήνη.
Στην τρέχουσα συγκυρία αυτός ο δρόμος σημαίνει
πρώτιστα την ειρηνική διατροφή. Βλέποντας και πάλι τα μη ανθρώπινα ζώα όπως
πραγματικά είναι, δηλαδή ως αισθανόμενα όντα και όχι όπως θέλουν οι διάφοροι
αντιδραστικοί θεσμοί ως τροφή, είναι η μεγάλη νίκη της ειρήνης.
Και αυτό είναι το καθοριστικό βήμα στον vegan τρόπο ζωής που σημαίνει στην πράξη μια
ζωή περιεκτικής δικαιοσύνης η οποία ήδη εφαρμόζεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε
όλο τον κόσμο και είναι αυτή που τελικά έχει την δύναμη να κλείσει τα σφαγεία
και όλες τις άλλες εγκαταστάσεις του ολοκαυτώματος των ζώων.
……………….
