Από τη τυφλή καταδίκη της ζωής στον ενσυνείδητο σεβασμό της

Η εποχή μας αλλά πρώτα και κύρια η διατροφή μας ζητά την επίλυση του βασικού ηθικού ζητήματος: πως είναι δυνατόν ένα αισθανόμενο ον όπως ο άνθρωπος να βασίζει τη επιβίωσή του στην τραγωδία της αισθανόμενης ζωής; Πως είναι δυνατόν να έχουμε επιτρέψει να υπάρχει και να διευρύνεται μια γιγαντιαία και συνεχώς εντεινόμενη εκστρατεία λεηλασίας της ζωής των ζώων η οποία ουσιαστικά είναι η μεταμφιεσμένη εκστρατεία ενάντια και στα δικαιώματα των ανθρώπων; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει συναίνεση ή ανοχή στο μεγαλύτερο κακούργημα που έχει ποτέ διαπραχθεί στην ιστορία αυτού του πλανήτη και αυτό να μεταμφιέζεται ως δήθεν κάλυψη της ανάγκης της τροφής μας ή οποιαδήποτε άλλης ανάγκης;

Γιατί να τρέχουμε με κλειστά τα μάτια και χωρίς δεύτερη σκέψη στα ζώα για την κάλυψη των βασικών μας αναγκών (διατροφή, ένδυση, κ.α.) ή να μεταφέρουμε την επίλυση όποιων προβλημάτων μας απασχολούν (ασθένεια, επιστήμη, κ.α.) σε αυτά; Είμαστε άραγε τόσο εξαρτημένοι για την επιβίωση μας από τα ζώα ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο που συντηρεί την εμμονή στη λεηλασία της ζωής τους; 

Στη παρούσα συγκυρία είναι απόλυτα σαφές ότι καμία μας ανάγκη δεν συνδέεται ή σχετίζεται με τα ζώα. Ακόμα και αν φανταστούμε το υποθετικό σενάριο να μην υπήρχαν ζώα στο πλανήτη (κάτι που δυστυχώς τώρα συντελείται ραγδαία αφού γινόμαστε μάρτυρες της έκτης μαζικής εξάλειψης ειδών η οποία είναι προκαλούμενη από τον άνθρωπο) θα μπορούσαμε όχι απλά να επιβιώσουμε αλλά να θριαμβεύσουμε με φυτική διατροφή και με όλη τη σοφία αλλά και τις επιστημονικές ανακαλύψεις που σχετίζονται με την πρόληψη της ασθένειας και την προστασία της υγείας.

Ο μόνος και ο βασικός λόγος προσκόλλησής μας στα ζώα για οποιοδήποτε σκοπό είναι αποκλειστικά η παράνομη αφαίρεση (από το σύστημα που κυριαρχεί) κάθε φυσικού δικαιώματος που τους έδωσε το Μητρικό Οικοσύστημα. Όταν η προστασία που παρέχουν τα δικαιώματα καταλυθεί τότε ανοίγει ο δρόμος για ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπου κάθε δεινό μπορεί πλέον να επιβληθεί: τα ζώα μπορούν να υποστούν τα πάντα, την απόλυτη καταπίεση σε κάθε επίπεδο. Η στέρηση των δικαιωμάτων και η μετατόπισή τους σε κατάσταση τεχνητής αδυναμίας όπου δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, έχει οδηγήσει στην απόλυτη τραγωδία: σε μια συγκυρία φρίκης μοναδικής στα χρονικά του πλανήτη αφού ποτέ άλλοτε η αισθανόμενη ζωή δεν επλήγη με τόση απαξίωση και μανία.

Ζούμε στη συγκυρία όπου η καταδίκη της ζωής των ζώων (και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο) είναι τυφλή, αυτόματη, αντανακλαστική. Το σύστημα υπό το οποίο ζούμε μετέτρεψε σε δεδομένη την εκμετάλλευση των ζώων – όχι βέβαια για να καλύψει δήθεν τις ανάγκες μας όπως ισχυρίζεται. Τα ζώα είναι το «ζωντανό» παράδειγμα της καταπίεσης, είναι το μεγάλο κοπάδι χωρίς δικαιώματα που περιφέρεται στις ανθρώπινες κοινωνίες για να εντυπώνει έμμεσα και με προγνωστικό προγραμματισμό (predictive programming) τον τελικό προορισμό που επιφυλάσσεται και για την ανθρωπότητα από το σύστημα της καταπίεσης.

Για κανέναν άλλο λόγο δεν υπάρχει και προβάλλεται τόσο επιδεικτικά και πανηγυρικά η καταπίεση των ζώων παρά για να μας εξοικειώσει με την αντίληψη της καταπίεσης του αισθανόμενου άλλου (ο οποίος μπορεί να είναι ζώο ή άνθρωπος) και με το πρότυπο ενός ολοκληρωτικού μοντέλου διαχείρισης όπου ο καταπιεστής έχει αφαιρέσει κάθε δικαίωμα από τον καταπιεζόμενο. Αυτό είναι το «δώρο» της διατροφής από την λεηλασία της ζωής των ζώων: ένας κακόβουλος, δόλιος κατήφορος στον ολοκληρωτισμό όπου στο τέρμα του όλη πλέον η ανθρωπότητα θα έχει μετατραπεί σε ένα «κοπάδι» χωρίς δικαιώματα απόλυτα διαχειρίσιμο από τους δυνάστες του.

Για κανέναν άλλο λόγο δεν δυσεκπαιδευόμαστε στην τυφλή καταδίκη της ζωής. Γι αυτό κατακλυζόμαστε από την πρώτη ημέρα της ζωής με χυδαία προπαγάνδα και νοητικό bullying ώστε να μην διανοηθούμε καν να απορρίπτουμε μια διατροφή από τη λεηλασία της ζωής των άλλων αισθανόμενων όντων. Γι αυτό όλη αυτή η ανηθικότητα έχει κυριεύσει την πιο βασική βιολογική μας ανάγκη και μας διατυμπανίζει το αισχρό μήνυμά της χιλιάδες φορές την ημέρα άμεσα και έμμεσα. Σκοπός της είναι να πάρουμε το «μάθημα» από νωρίς, από τη πρώτη στιγμή και αυτό το «μάθημα» να ενισχύεται συνέχεια πριν η αλήθεια του σώματός μας (ανατομία φυτοφάγου) και της υπόστασής μας (η τάση μας για το καλό) μας δείξουν την έξοδο από τον κατασκευασμένο μονόδρομο της καταπίεσης. Έτσι θα πρέπει να απαξιώνονται συνεχώς οι θεμελιώδεις αξίες και κάθε θετική ιδέα μέσα από μια πράξη υπεράνω «υποψίας», τη τροφή, η οποία από μια ζωτικής σημασίας λειτουργία για τον άνθρωπο, τη κοινωνία και το οικοσύστημα υποβαθμίζεται σε μια χυδαία πράξη ανεύθυνου καταναλωτισμού μέσα σε μια «ελεύθερη αγορά».

Το σύστημα της καταπίεσης που κυριαρχεί δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επιτρέψει την ιδέα που θα το ανατρέψει: τον ενσυνείδητο σεβασμό της αξίας της ζωής που σημαίνει τον τερματισμό της καταπίεσης και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων για όλους. Όμως αυτή η συγκεκριμένη μεροληψία και ο χλευασμός και η αποθάρρυνση του σεβασμού της ζωής στη τρέχουσα συγκυρία και στο τρέχον σύστημα μας δείχνουν το δρόμο.

Η διέξοδος είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα η έξοδος από τις συνήθειες εκείνες που επιβραβεύουν και εδραιώνουν τον ολοκληρωτισμό. Η επανάστασή μας είναι πρώτα και κύρια διατροφική: είναι η έξοδος από το κυρίαρχο διατροφικό δόγμα και από την διατροφική δικτατορία που μας επιβάλει να ζούμε ως δυνάστες της αισθανόμενης ζωής.

Ο αισθανόμενος άνθρωπος που υπάρχει μέσα μας είναι ο καλύτερος σύμμαχος και μας δείχνει ότι στην εξίσωση της επιβίωσης δεν υπάρχει η παράμετρος της απαξίωσης της ζωής. Δεν είμαστε καταδικασμένοι σε μια μακάβρια πορεία που αφήνει πίσω της χιλιάδες αθώα θύματα αφού δεν είμαστε υποχρεωτικά σαρκοφάγοι (obligate carnivores) όπως πχ ένα λιοντάρι γιατί δεν είμαστε καν σαρκοφάγοι. Επομένως θα πρέπει να πάψουμε να προδίδουμε την πεπτική μας ανατομία για τη συνήθεια, την «απόλαυση» ή τη γεύση και να την εκθέτουμε στην απόλυτη κακοποίηση να επεξεργαστεί τα «προϊόντα» από τη δυστυχία και το μαρτύριο της αισθανόμενης ζωής. Θα πρέπει να αφαιρέσουμε από το σώμα μας το βάρος που το κάνει να νοσεί και να δυσφορεί. Αλλά και να απελευθερώσουμε επίσης τη συνείδηση από το συναισθηματικό και νοητικό βάρος που είναι εκεί και παραμένει ανεξήγητο όσο καταναλώνουμε τη δυστυχία.

Μέσα από μια φιλοσοφία ζωής που αποκαθιστά τις θεμελιώδεις αξίες και ξαναφέρνει στο προσκήνιο ένα νέο τρόπο ζωής που βιώνεται με περιεκτική δικαιοσύνη (veganism) μπορούμε να δούμε καθαρά όλα αυτά που μας έμαθαν να μην βλέπουμε. Μπορούμε να δούμε ότι η  κακοποίηση των ζώων γίνεται η δική μας συνολική κακοποίηση – πρώτα και άμεσα του βιολογικού σώματος και έμμεσα και του πνεύματος. Κοιτάζοντας πέρα από το γεύμα μπορούμε να αποδομήσουμε τη πράξη της τροφής μας ως μέρος ενός κακόβουλου συστήματος που με ψυχρή, μηχανική απάθεια μεταχειρίζεται τη ζωή ως «πρώτη ύλη».

Μόνο τότε η πλάνη που μας θέλει να καταδικάζουμε τυφλά τη ζωή (για όψιμες επίκτητες, συνήθειες) καταρρέει και στη θέση της αναδύεται ο ενσυνείδητος σεβασμός της αξίας της ζωής. Και η πράξη της τροφής δικαιώνεται και αποκαθίσταται ως μια κορυφαία, υπεύθυνη πράξη που μας συνδέει ξανά με το μητρικό οικοσύστημα και μας κάνει ένα μαζί του και σε ειρηνική συνύπαρξη με την αισθανόμενη ζωή μέσα από την επιλογή μιας ειρηνικής διατροφής.