Ειρηνική διατροφή – η αποφασιστική πράξη για να τερματιστεί το κακό

Ο κόσμος μας δεν βρίσκεται σε παρακμή εξαιτίας των λόγων που συνήθως προβάλλονται. Υπάρχει μια άλλη αιτία ύπουλη και συγκαλυμμένη μιας και συστηματικά δεν αναφέρεται από τα κυρίαρχα, ελεγχόμενα μέσα αλλά που όμως συστηματικά προτάσσεται από τους διανοητές και φιλοσόφους του κόσμου εδώ και χιλιάδες χρόνια με πρώτο τον Πυθαγόρα: «Όσο οι άνθρωποι θα σφαγιάζουν τα ζώα, θα σκοτώνονται μεταξύ τους».

Με κάθε γεύμα από τη λεηλασία της ζωής των ζώων ενισχύεται η αιτία των δεινών και της κακοδαιμονίας της ανθρωπότητας αντί να εξαλείφεται. Και αυτό γιατί η πρακτική αυτή προξενεί - πέρα απ’ όλες τις άλλες αρνητικές συνέπειές της σε ανθρώπους, ζώα και μητρικό οικοσύστημα – μια συνειδησιακή, συναισθηματική και νοητική αλλοίωση: σπάει το δεσμό και τη σύνδεση μεταξύ των αισθανόμενων όντων και προάγει μια ιδεολογία διχασμού και διακρίσεων που τελικά δυσεκπαιδεύουν και οδηγούν στην απαξίωση της αξίας της ζωής γενικά.

Με αυτή τη διατροφή μπαίνει ύπουλα στη κοινωνική συνείδηση η αντίληψη της καταπίεσης της ζωής, η βία, η ακύρωση της συμπόνιας και ο διχασμός των αισθανόμενων: μπορεί να έχουμε τεράστιες διαφορές με τα άλλα ζώα αλλά έχουμε μια τεράστια και απόλυτη ομοιότητα: είμαστε και οι δύο φτιαγμένοι από αισθανόμενη ζωή (sentient life). Αυτό μας ενώνει απόλυτα σε μια διαρκή σύνδεση, τη σύνδεση των αισθανόμενων όντων που είναι ιερή. Και αυτό το χαρακτηριστικό προδιαγράφει μια έμφυτη συμπόνια προς την αισθανόμενη ζωή η οποία δεν μπορεί να αλλοιωθεί και να κάνει διακρίσεις, δεν μπορεί να γίνει επιλεκτική: είναι εκεί για να μας δείχνει ότι είμαστε πλασμένοι για να πορευτούμε μαζί ως συνοδοιπόροι και όχι ως αντίπαλοι.

Και όμως από την δεκαετία του 1970 (με την εμφάνιση της βιομηχανικής εκτροφής και τον σκόπιμο καταιγισμό με ζωικά «προϊόντα») η διατροφή με ζώα έγινε κυρίαρχη, παραγκωνίζοντας μια κατά βάση φυτική διατροφή που υπήρχε στις ανθρώπινες κοινωνίες σε όλο το κόσμο. Και μάλιστα αυτή η πρακτική διογκώθηκε και συνεχίζει να διογκώνεται σε σημείο όπου σήμερα 60 και πλέον δισεκατομμύρια ζώα της ξηράς και υπερπολλαπλάσια δισεκατομμύρια (ίσως και τρισεκατομμύρια) ζώα της θάλασσας γεννοκτονούνται κάθε χρόνο με το πρόσχημα της τροφής των ανθρώπων.

Αυτό σημαίνει ότι παράγεται συνεχώς ένα τεράστιο κακό απέναντι στην αξία της ζωής και μάλιστα κατά τραγική ειρωνεία στον μοναδικό γνωστό πλανήτη στο σύμπαν που δημιούργησε, φιλοξενεί και εξελίσσει ζωή. Όλο αυτό το κακό συμβαίνει συγκαλυμμένο σε ένα παρασκήνιο (οι πόλεις μας στοιχειώνονται από σφαγεία και άλλες εγκαταστάσεις απαξίωσης της ζωής). Όμως ο αντίκτυπός του είναι διάχυτος στην καθημερινότητά μας με την πανταχού παρούσα καταπίεση των ζώων σε κάθε πτυχή της ζωής μας (διατροφή, ένδυση, επιστήμη, διασκέδαση) και συνεχώς πλημμυρίζει και ύπουλα εθίζει τη κοινωνία στην αποδοχή της αδικίας και του εγκλήματος κατά της ζωής.

Έτσι η κύρια μάχη της εποχής μας είναι ιδεολογική: θα κυριαρχήσει αυτό που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή η ιδεολογία απαξίωσης της αξίας της ζωής (η οποία εισβάλλει έμμεσα στη συνείδηση πρώτιστα μέσω της διατροφής με ζωικά) ή η αξία του σεβασμού της ζωής. Θα κυριαρχήσει η αντίληψη που θέλει την ζωή να απαξιώνεται είτε είναι ανθρώπινη (με το πρόσχημα π.χ. του ψευδοχρέους) είτε είναι μη ανθρώπινη (με το πρόσχημα πρώτιστα της τροφής);

Το κακό αναιρείται μόνο με το καλό

Η θεμελιώδης και πιο βασική αρχή για να επουλώσουμε τον σημερινό κόσμο είναι ότι: το κακό αναιρείται μόνο με το καλό. Άρα ο σκοπός είναι να εντοπίσουμε που εισβάλλει ύπουλα το κακό στη ζωή μας, σε ποιες πτυχές της καθημερινότητάς μας και σε ποιες - υπεράνω υποψίας - συνήθειες. Και κατόπιν αφού εξετάσουμε σχολαστικά πως συνδράμουμε σε αυτό το κακό (πολλές φορές εν αγνοία μας και άθελά μας), να το αναιρέσουμε. Εάν μια τέτοια προοπτική αρχίζει να παίρνει έκταση και να γενικεύεται, τότε το κακό θα συρρικνώνεται και οι αξίες θα έρθουν και πάλι στο προσκήνιο.

Η βασική διαπίστωση είναι ότι η διατροφή με ζωικά «προϊόντα» γεμίζει με αχρείαστο κακό το κόσμο μας. Και αυτό το κακό προς τα ζώα αντιπροσωπεύει τη κορυφαία πλάνη η οποία έμμεσα γεννά μιαν αντιδραστική ιδεολογία: αυτή της καταπίεσης και της επιβολής του κακού λόγω θέσης ισχύος και μόνο: κάνουμε ότι κάνουμε επειδή μπορούμε και επειδή δεν υπάρχουν συνέπειες, αδιαφορώντας για το αν αυτή η πράξη είναι δίκαιη ή σωστή ή για το κακό που προξενούμε στους αποδέκτες-θύματα.

Και αυτή η επίγνωση - κόντρα στα πεζά, τα μικρά και τα ανούσια της καθημερινότητάς μας - μπορεί να οδηγήσει στην απελευθερωτική σκέψη ότι ο κόσμος μας μπορεί να μεταμορφωθεί θετικά όταν ειδωθεί μέσα από μια διαμετρικά αντίθετη οπτική: αυτή της ειρήνης και της ειρήνευσης. Γιατί αυτή η ειρηνική οπτική φέρνει μαζί της τη δυναμική μιας ιδιαίτερα σημαντικής πράξης η οποία μπορεί να κάνει τη διαφορά στον σημερινό παρακμιακό κόσμο.

Η ειρηνική οπτική παραπέμπει άμεσα στην ειρηνική διατροφή

Η ειρηνική οπτική ενεργοποιεί μια νοητική διαδικασία αμφισβήτησης του παλιού σχήματος και αβίαστα μπορεί να φέρει στο μυαλό ερωτήματα όπως τα παρακάτω:

- Γιατί να επιβάλλεται στα αισθανόμενα όντα αυτού του πλανήτη να ζήσουν μέσα σε ένα τεχνητό σύστημα απαξίωσης της ζωής;

- Γιατί να υπάρχει και συνεχώς να διευρύνεται ο πόλεμος προς τα ζώα και την αισθανόμενη ζωή;

- Τι κόσμο στηρίζουμε με τις συνήθειες μας, πρώτα και κύρια τις διατροφικές;

- Τι κόσμο αφήνουμε στα παιδιά μας;

- Μπορούμε να δούμε αυτό το κόσμο χωρίς θάνατο, έξω από την κουλτούρα που θέλει τη ζωή χωρίς αξία;

- Και τελικά πως βρεθήκαμε κι εμείς μπλεγμένοι στα δίχτυα του ίδιου συστήματος που μας απαξιώνει με τον ίδιο τρόπο;

Μέσα από τέτοιου είδους ερωτήματα συνειδητοποιείται το μάταιο και το αδιέξοδο του τωρινού μοντέλου διατροφής και αναδεικνύεται αυθόρμητα και φυσικά ότι το ζήτημα της τροφής δεν είναι απλά και μόνο διατροφικό αλλά είναι πρώτα και κύρια φιλοσοφικό: η πιο βασική βιολογική μας ανάγκη, η τροφή, οφείλει να διέπεται από αξίες και όχι από αυθαίρετες αντιλήψεις, στερεότυπα και μύθους. Και αυτό ωριμάζει την αφύπνιση και οδηγεί στην πηγαία επιθυμία να δώσουμε την κατάλληλη πρακτική απάντηση η οποία εκ των πραγμάτων παραπέμπει ευθέως στην συνειδητή υλοποίηση μιας ειρηνικής διατροφής.

Η πράξη και η πρακτική της ειρηνικής διατροφής μας δίνει την πολυπόθητη ευκαιρία αλλά και τη δύναμη να αναιρέσουμε το κακό και να στρέψουμε τον κόσμο μας προς μιαν άλλη, θετική κατεύθυνση. Ως πράξη πηγάζει από τη κατανόηση και τη συνειδητοποίηση της ρίζας του κακού και της αιτίας των δεινών όλων μας. Σημαίνει ακόμα την αναγνώριση της κυρίαρχης διατροφής ως τον Δούρειο ίππο και ως τη κύρια εξαπάτηση που μας προσδένει σε ένα αμοραλιστικό σύστημα.

Και επειδή ακριβώς η ειρηνική διατροφή είναι πράξη, έχει χειροπιαστό αντίκτυπο που τα λόγια δεν μπορούν να έχουν. Επιπλέον είναι μια πράξη πρώτα και κύρια προσωπική που μπορεί να πηγάζει από τον καθένα και μάλιστα δεν χρειαζόμαστε κανενός την άδεια για να την πραγματοποιήσουμε. Με αυτό το τρόπο αναδεικνύει την προσωπική δύναμη του καθενός η οποία μπορεί να δίνει άμεσα λύση στο κακό, παραμερίζοντας έτσι τους όποιους μεσάζοντες και ιδιαίτερα το τρέχον σύστημα το οποίο δεν θέλει να τερματίσει το κακό.

Ζητούμενο η συνολική αλλαγή

Όσοι αρχίζουν σταδιακά να αφυπνίζονται  και όσοι ήδη κάνουν κάτι για την κακή κατάσταση αυτού του κόσμου, ας μην επαναπαύονται. Γιατί δεν φτάνει μια μόνο θετική πράξη ή η θετική αλλαγή σε μια μόνο πτυχή της ζωής μας. Ο σκοπός ενός ειρηνικού, δίκαιου και αειφόρου κόσμου για όλους επιτυγχάνεται μόνο όταν η επίγνωση, η συνειδητότητα και η υπευθυνότητα φτάσουν στην ολοκλήρωσή τους.

Καλούμαστε λοιπόν να ολοκληρώσουμε το πρώτο θετικό βήμα που έχουμε ξεκινήσει και να πάμε μέχρι το λογικό της τέρμα την διαδικασία της οποίας την αναγκαιότητα έχουμε συνειδητοποιήσει. Καλούμαστε να ξεπεράσουμε την μεγάλη αντινομία και αντίφαση: αυτήν της νοητικής και ηθικής μας εξέλιξης και την ταυτόχρονη ακύρωση αυτής της εξέλιξης μέσα από τη διατροφή με «προϊόντα» που προέρχονται από την λεηλασία της ζωής των ζώων. Σε ένα πλάσμα με φυτοφάγο ανατομία όπως είναι ο άνθρωπος είναι υπέρτατη προσβολή και άλωση της ταυτότητάς του η επιβολή μιας τέτοιας εντελώς ασύμβατης και ξένης διατροφής. Γιατί ακόμα και αν ήμασταν πραγματικό σαρκοφάγο ή παμφάγο ον, η ηθική μας εξέλιξη θα έπρεπε ήδη να μας έχει οδηγήσει σε μια αναίμακτη και ειρηνική εναλλακτική που να συνάδει με τη γενική τάση της πλειοψηφίας των ανθρώπων να μην θέλουν να κάνουν κακό.

Έχοντας ως βάση την περιεκτική δικαιοσύνη (veganism) και ως αφετηρία την ειρηνική διατροφή και ξεκινώντας από τον πιο αδικημένο (που στη συγκυρία μας είναι τα μη ανθρώπινα ζώα) είναι η σίγουρη οδός για να τερματιστεί και το ανθρώπινο δράμα - γιατί όταν ελευθερώνεις τους άλλους, ελευθερώνεις ταυτόχρονα και τον εαυτό σου. Μπαίνοντας στην διαδικασία της ειρηνικής διατροφής κατανοούμε ότι ο ρόλος μας δεν είναι να είμαστε χωρισμένοι σε δυναστευόμενους και δυνάστες, σε θύματα και θύτες που λειτουργούν ως πιόνια ενός ανώμαλου, τεχνητού συστήματος το οποίο μη διαθέτοντας ούτε ίχνος σοφίας είναι ολοφάνερα αυτοκαταστροφικό και αδιέξοδο. Και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχουμε για να παγιδευτούμε σε μια μάταιη πυραμίδα της καταπίεσης μέσα στην οποία εκφυλιζόμαστε σε ένα αυτόματο του κακού που καταπιέζει αυτόν που είναι πιο αδύναμός του μέσα σε αυτή την αυθαίρετη ιεραρχία.

Υπάρχουμε για να εξελισσόμαστε, να διευρυνόμαστε, και να ανυψωνόμαστε σε νέα πεδία τελείωσης. Αρκεί να κάνουμε ολοκληρωμένα και συνολικά το καθήκον μας - αφού σκοπός της ζωής είναι να συνειδητοποιήσουμε και να επεκτείνουμε σε όλο του το εύρος αυτό που είναι το χρέος και ο προορισμός της ζωής: να ζήσουμε μια ζωή περιεκτικής δικαιοσύνης με βάση τη ροή του μητρικού οικοσυστήματος και τους αέναους νόμους του. Και στη πορεία αυτή να γινόμαστε όλο και πιο ευαίσθητοι στα καλέσματά του, αλλά και όλο και πιο ελεύθεροι μέσα σε ένα οικοσύστημα που είναι φτιαγμένο από ελευθερία και που υμνεί και διαλαλεί την ελευθερία σε κάθε του εκδήλωση.