Πως η κρεατοφαγία καταστρέφει τα δάση του Αμαζονίου
Μηπως τρως το σπίτι τους...;Από το 1998, η Greenpeace διεξάγει έρευνα σε συνεργασία με τις φυλές του Αμαζονίου προκειμένου να αποκαλύψει τις απειλές κατά της περιοχής, και να ξεσκεπάσει τους μεγάλους παίκτες σε αυτό το εγκληματικό σκηνικό. Μεγαλοπαραγωγοί σόγιας ‘τρώνε’ σιγά σιγά το πολύτιμο δάσος για να προμηθεύσουν τις βιομηχανικές φάρμες με ζωοτροφές ενώ την ίδια στιγμή συμβάλλουν στη λειτουργία ενός σύγχρονου σκλαβοπάζαρου.
Η ιστορία
Το δάσος του Αμαζονίου έχει τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα από κάθε άλλη περιοχή του κόσμου. Αποτελεί το "σπίτι" για το 10% των θηλαστικών της γης και το 15% των ειδών της χλωρίδας του πλανήτη. Κάθε εκτάριο του εδάφους φιλοξενεί περίπου 300 διαφορετικά είδη φυτών. Η περιοχή αποτελεί το βιότοπο επίσης για 220.000 ανθρώπους από 180 διαφορετικές φυλές, που κατοικούν στα βάθη των δασών, μαζί με κάποιες παραδοσιακές κοινότητες.
Τα δάση παρέχουν σε αυτούς τους ανθρώπους τα πάντα, από τροφή μέχρι καταφύγιο, φάρμακα και εργαλεία, και παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο και για την πνευματική ζωή των ιθαγενών. Όλα αυτά απειλούνται από την αποψίλωση των δασών και σχετικά εγκλήματα, που πραγματοποιούνται στο όνομα του κέρδους για τις αγροκαλλιέργειες της σόγιας, τριών αμερικανών εταιρειών - κολοσσών.
Το έγκλημα
Από τότε που ανέλαβε την Προεδρία της Βραζιλίας ο Λούλα Ντα Σίλβα τον Ιανουάριο του 2003, περίπου 70.000 τ.χλμ του δάσους του Αμαζονίου έχουν καταστραφεί. Μεταξύ Αυγούστου 2003 και Αυγούστου 2004 , 27.200 τ.χλμ -μία έκταση αντίστοιχη με το μέγεθος του Βελγίου- χάθηκε για πάντα. Τα τρία τέταρτα αυτής της καταστροφής ήταν παράνομη. Κάθε μέρα χάνεται μία έκταση πάνω από 10 τ. χλμ σε μήκος και 7.5 τ. χλμ σε πλάτος. Πάνω από 3 τ. χλμ κάθε ώρα. Μία έκταση όσο ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο κάθε οκτώ δευτερόλεπτα.
Αντιστοίχως, τις χρονιές 2004-2005 περίπου 1.2 εκτάρια σόγιας φυτεύτηκαν στο δάσος του Αμαζονίου στη Βραζιλία. Υπάρχουν διασταυρωμένα στοιχεία ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται ως εργάτες για την αποψίλωση των δασών για τη δημιουργία καλλιεργήσιμων εκτάσεων είναι θύματα ενός σύγχρονου σκλαβοπάζαρου. Η Mato Grosso και η Para - οι δύο πολιτείες του Αμαζονίου που συνορεύουν με τις φυτείες της σόγιας- προμηθεύουν στις εταιρείες περισσότερους από τους μισούς σκλάβους.
Μεταξύ 2003 και 2004, η κυβέρνηση της Βραζιλίας ανέφερε πως και στις δύο περιοχές υπάρχουν περίπου 8.700 σκλάβοι. Πάνω από το 75% των αερίων που εκλύονται από τη Βραζιλία και συμβάλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, προέρχονται από την καταστροφή των δασών - με την πλειοψηφία να έρχεται από το κάψιμο των δέντρων. Προκαλεί εντύπωση πως σε σχέση με το βιομηχανικό της μέγεθος, η Βραζιλία ως χώρας κατέχει την τέταρτη θέση στη μόλυνση του πλανήτη.
Οι εγκληματίες
Τρεις αμερικανικοί αγροκαλλιεργητικοί κολοσσοί - Archer Daniels Midland (ADM), Bunge και Cargill - είναι υπεύθυνοι για το 60% περίπου των συνολικών επενδύσεων για παραγωγή σόγιας στη Βραζιλία.
Μαζί, αυτές οι τρεις εταιρείες ελέγχουν περισσότερο από τα τρία τέταρτα των εγκαταστάσεων που αλέθουν τη σόγια και προμηθεύουν την Ευρώπη ζωοτροφές και λάδι για τη βιομηχανίας κρέατος και γάλακτος. Εκτιμάται ότι 13 μεγάλοι μύλοι και ένα παράνομο λιμάνι έχουν ήδη κατασκευαστεί στο δάσος του Αμαζονίου, και η Cargill ηγείται της εισβολής της σόγιας στην περιοχή - προωθώντας τις παράνομες φάρμες και κατασκευάζοντας κτίρια και εγκαταστάσεις με τις οποίες διευκολύνεται η διανομή της σόγιας στη διεθνή αγορά. Οι εταιρείες Bunge και ADM ακολουθούν, με έξι και τέσσερεις μύλους αντίστοιχα, στον Αμαζόνιο.
Συνεργοί
Το 80% της παγκόσμιας παραγωγής σόγιας προορίζεται για τη βιομηχανία του κρέατος και γάλακτος, αφού καταναλώνεται από τα ζώα ως τροφή. Η αυξανόμενη ζήτηση της βιομηχανίας για ζωοτροφή από σόγια κυρίως από τις ευρωπαϊκές φάρμες οδηγούν στην επέκταση των αγροκαλλιεργειών εις βάρος του δάσους του Αμαζονίου.
Η Ευρώπη σήμερα, αγοράζει τη μισή από τη σόγια που εξάγεται από την πολιτεία Mato Grosso στον Αμαζόνιο. Το κρέας που προέρχεται από ζώα που τρέφονται με σόγια βρίσκει περίοπτη θέση στα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, σε εστιατόρια και fast food σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Αν και η έρευνα της Greenpeace επικεντρώνεται στην αλυσίδα McDonald’s και στο πόσο μεγάλη είναι η συνεργασία μεταξύ των εταιρειών που καταστρέφουν το σημαντικότερο ‘πνεύμονα’ της γης με τα αμερικανικά φαστ φουντ, τα ίδια εγκλήματα εντοπίζονται και στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αν μπορεί η Greenpeace να εντοπίσει τη διαδρομή της σόγιας –απόστασης 7.000 χλμ- μέχρι να φτάσει από τον Αμαζόνιο στις πτηνοτροφικές μονάδες της Ευρώπης, δεν υπάρχει δικαιολογία για ολόκληρη τη βιομηχανία τροφίμων, φαστ φουντ και σούπερ μάρκετ, να μην ελέγχουν αν η σόγια που χρησιμοποιούν προέρχεται από τη συγκεκριμένη περιοχή, βασιζόμενη σε μία παραγωγή που «βιάζει» το οικοσύστημα του πλανήτη και καταπατά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Να σημειωθεί πως καμία αλυσίδα καταστημάτων διατροφής, κανένα σούπερ μάρκετ ή αλυσίδα φαστ φουντ δεν μπόρεσε να δώσει απαντήσεις στη Greenpeace για την προέλευση του κρέατος που χρησιμοποιούν και αν έχει παραχθεί με ζωοτροφές σόγιας από τον Αμαζόνιο.
