Τα εκτρώματα του πλανήτη συνεχίζουν την παραπλάνηση

Ο λόγος για τις πολυεθνικές, οι οποίες σε μόλις 6 δεκαετίες έχουν φέρει τον πλανήτη στο χείλος της οικολογικής καταστροφής, και αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους και να παραιτηθούν από την μάταιη πορεία που τον οδηγούν, συνεχίζουν να προκαλούν με το να παρουσιάζονται ως προστάτες του περιβάλλοντος και ότι δήθεν με την «τεχνολογία» τους θα μας σώσουν.

Οι πολυεθνικές είναι ένα πρόσφατο μόρφωμα στην ανθρώπινη ιστορία και είναι θα λέγαμε οι σύγχρονες αυτοκρατορίες, οι οποίες λειτουργούν κατακτητικά και ολοκληρωτικά, επιδιώκοντας να επιβάλλουν την κυριαρχία τους μέσα από την εκμετάλλευση των ανθρώπων, των ζώων και του περιβάλλοντος. Στο περιβάλλον το οποίο έχουν διαμορφώσει και στο οποίο λειτουργούν έχουν εξασφαλίσει την απουσία κάθε κοινωνικού ελέγχου στις δραστηριότητές τους και κατευθύνονται από αντιδραστικές και αυθαίρετες ιδεολογίες με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την φανατική προσήλωση στην εκμετάλλευση και στην εξουσία.

Συνολικά, ο κάθε βιομηχανικός κλάδος τους συστήματος της εκμετάλλευσης (και οι πολυεθνικές που εντάσσονται σε αυτόν) είναι εξ ορισμού εχθρικός προς το οικοσύστημα της Γης, και δεν υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες των κοινωνιών, ούτε για να κάνει την ζωή μας καλύτερη. Η παραγωγή τους δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που πραγματικά είναι χρήσιμο και αναγκαίο στην κοινωνία αλλά σε αυτό που αυτές θεωρούν ότι θα τους αποφέρει εξουσία, έλεγχο και σίγουρο, αυξανόμενο κέρδος. Έτσι για παράδειγμα, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η βιομηχανία φαρμάκων και η αλλοπαθητική ιατρική της δεν υπάρχουν για να μας παρέχουν υγεία, η βιομηχανία διατροφής δεν υπάρχει για να μας παρέχει τροφή, και ούτω καθεξής, αλλά με το πρόσχημα της κάλυψης των αναγκών μας, υπάρχουν για να παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας και του οικοσυστήματος και να εδραιώνουν συνεχώς το σύστημα τους, το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Στην συγκεκριμένη συγκυρία, οι πολυεθνικές με κυρίαρχο όργανό τους την νέα τάξη, είναι οι διαμορφωτές μιας νέας παγκόσμιας δομής, της παγκοσμιοποίησης, όπου όλος ο πλανήτης θεωρείται ιδιοκτησία τους και γίνεται το απόλυτα ελεύθερο πεδίο όπου θα αλωνίζουν ανεξέλεγκτες. Όμως όλο αυτό δεν μπορεί να γίνει απροκάλυπτα αλλά χρειάζεται την μαζική εξαπάτηση και παραπλάνηση για να περάσει ως κάτι θετικό ή αναγκαίο.

Στο πλαίσιο αυτό έχουν δημιουργήσει ένα νέο δόγμα, όπου όλη η δήθεν φροντίδα για το περιβάλλον και το κλίμα συρρικνώνεται και ταυτίζεται μόνον με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO₂). Κατ’ αυτόν το τρόπο κρύβεται όλη η υπόλοιπη αμαρτωλή δραστηριότητα των πολυεθνικών, όπως ο αντιδημοκρατικός τρόπος που λειτουργούν χωρίς κανέναν κοινωνικό έλεγχο, η υποστήριξη και χρηματοδότηση αντιδραστικών καθεστώτων, οργανώσεων και πολιτικών, η καταπάτηση των ανθρωπίνων και των εργασιακών δικαιωμάτων, η διαπλοκή και η δημιουργία καρτέλ, η προκλητική αδιαφορία για την ζωή(ανθρώπινη και μη) και το περιβάλλον, η παράνομη ιδιοποίηση και κατασπατάληση των φυσικών πόρων, η μετατόπιση των προβλημάτων της λειτουργίας τους στο κοινωνικό σύνολο, κλπ.

Και όλα αυτά την στιγμή που γίνεται όλο και πιο προφανές ότι η θεωρία της κλιματικής αλλαγής και του CO₂, είναι ένα κατασκεύασμα της νέας τάξης για να προωθήσει την αντιδραστική ατζέντα της: για να περικοπούν και άλλες ελευθερίες και δικαιώματα και να επιβληθούν νέοι φόροι που θα επιδοτήσουν την απάτη της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης», όπου με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος οι αχόρταγες πολυεθνικές θα κερδοσκοπούν ασύστολα, έχοντας πλέον και επίσημα το ελεύθερο να καταστρέψουν κι άλλο τον πλανήτη.

Γι αυτό και το παραμύθι με το CO₂ συνεχίζεται και βλέπουμε συνεχώς τις αγωνιώδεις προσπάθειες των πολυεθνικών να καλλιεργήσουν την εικόνα του «φιλικού στο περιβάλλον» και να μας πείσουν για την «καθαρότητά» τους και για τα δήθεν οικολογικά διαπιστευτήριά τους.

Μια εκτρωματική εκδοχή αυτής της προσπάθειας είδαμε σε διαφήμιση που συγκρίνει τις εκπομπές CO₂ ενός προβάτου με τις εκπομπές ενός αυτοκινήτου.

Καταρχήν, η όποια σύγκριση όχι απλά είναι παντελώς άστοχη αλλά και προκλητικά νοσηρή αφού πάνω απ’ όλα είναι ύβρις να συγκρίνεις ένα έμψυχο ον με ένα μάτσο λαμαρίνες. Δηλαδή τι μας προτείνουν; Να εξαφανίσουμε τα πρόβατα ή όποια άλλα έμψυχα όντα και να γεμίσουμε τον πλανήτη με αυτοκίνητα που δήθεν ρυπαίνουν λιγότερο;

Φυσικά ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι όχι μόνο ανυπόστατος, άλλα εάν λάβουμε  υπόψη όλη την διαδικασία παραγωγής του αυτοκινήτου και την ενέργεια που χρειάζεται, και επίσης την υποδομή που χρειάζεται για να λειτουργεί, τότε η ρύπανση που εκλύεται αλλά και η καταστροφή στο περιβάλλον είναι εξωφρενική. Το αυτοκίνητο όχι μόνο δεν είναι φιλικό στο περιβάλλον αλλά, πέρα από τις δημοσχεσίτικες κορώνες περί  CO₂, αποδεδειγμένα το καταστρέφει με ραγδαίο ρυθμό. Και αυτό γιατί οποιοδήποτε προϊόν των πολυεθνικών χρειάζεται πίσω του μια τεράστια υποδομή αλλά και έναν ολόκληρο ενεργοβόρο, παρασιτικό μηχανισμό που επιβάλλει την παραγωγή και την κατανάλωση αυτών των προϊόντων, δηλαδή με άλλα λόγια το σύστημα της νέας τάξης.

Αντίθετα το πρόβατο, εάν αφεθεί από τον άνθρωπο να ζήσει ανενόχλητο στο οικοσύστημα, ζει με πλήρη αειφορία και ισορροπία με αυτό. Δεν χρειάζεται έξτρα ενέργεια, ούτε άλλες ευκολίες για να ζήσει, αλλά αντλεί όλα όσα χρειάζεται από το οικοσύστημα και το CO₂ που εκπέμπει είναι αυτό που υπήρχε ήδη στην ατμόσφαιρα και δεσμεύτηκε από το γρασίδι μέσω της φωτοσύνθεσης. Το πρόβατο (όπως και κάθε άλλο μη ανθρώπινο ζώο) απλά ανακυκλώνει το ήδη υπάρχον CO₂ και δεν προσθέτει νέο όπως το αυτοκίνητο που καιει  καύσιμα που προέρχονται από το πετρέλαιο.

Έτσι τελικά η παρουσία του προβάτου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι βλαβερή και το να δημιουργούνται υπόνοιες για ένα δημιούργημα του οικοσυστήματος, είναι τουλάχιστον αρρωστημένο. Η καλύτερη απόδειξη γι αυτό είναι ότι το πρόβατο υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στο οικοσύστημα της Γης, ενώ οι πολυεθνικές μέσα σε έξι δεκαετίες κοντεύουν να το καταστρέψουν. Το πρόβατο είναι η προσωποποίηση της αειφορίας, κάτι που οι πολυεθνικές δεν θα είναι ποτέ. Επιπλέον ένα φυσικό ον θα είναι πάντα μέρος του οικοσυστήματος, ενώ το οποιοδήποτε βιομηχανικό προϊόν, όπως και να φτιαχτεί, θα είναι πάντα ένα ξένο σώμα μέσα σε αυτό.

Γι αυτό λοιπόν πολυεθνικές μην ματαιοπονείτε άδικα!

Όση παραπλάνηση και να χρησιμοποιήσετε, θα είστε πάντα το έκτρωμα αυτού του πλανήτη! θα είστε το πρόβλημα και όχι η λύση. Θα είστε πάντα ο δαχτυλοδεικτούμενος καταστροφέας του περιβάλλοντος και της ζωής, ο οποίος προσπαθεί να εξωραίσει την εικόνα του με δόλιο τρόπο και εξαπάτηση. Γιατί τελικά είστε η ύβρις και η προσβολή στο οικοσύστημα, που ύπουλα κόπτεστε ότι δήθεν νοιάζεστε.

Εάν πραγματικά σας ενδιέφερε η ζωή, η προστασία του περιβάλλοντος και η αειφορία, θα είχατε προ πολλού δεχτεί τον πλήρη και δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο ώστε να μην φτάσουμε εδώ που έχουμε φτάσει σήμερα. Αλλά αυτό αναπόφευκτα θα σήμαινε το τέλος της εκμετάλλευσης και το τέλος της νέας τάξης, το τέλος της κυριαρχίας σας στον πλανήτη και το τέλος των κατεστημένων συμφερόντων, κάτι που με νύχια και με δόντια αντιμάχεστε.

Είμαστε βυζανιάρικα των άλλων ζώων;

Από το βιβλίο*

The 80/10/10 Diet

του

Dr. Douglas N. Graham

Αμφιβάλλω ότι βύζαξαν ποτέ οι άνθρωποι άμεσα από βοοειδή, κατσίκες, φοράδες, καμήλες, πρόβατα και άλλα ζώα. Και, φυσικά, μόνο η ιδέα του να γίνει αυτό είναι απεχθής για την διάθεσή μας.

Η πρακτική της κατανάλωσης ζωικού γάλακτος ως τακτικό μέρος της ενήλικης διατροφής μας υπάρχει μόνο μερικές εκατοντάδες χρόνια. Για τις περισσότερες οικογένειες, πριν από την έλευση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, δεν ήταν δυνατόν να οργώσουν, να σπείρουν, και να συγκομίσουν επαρκή σιτηρά που να μπορούν να υποστηρίξουν πάνω από μια αγελάδα ή δύο. Η χορήγηση στα παιδιά γάλακτος αγελάδας αντί του μητρικού γάλακτος αποτελεί επίσης μια σχετικά νέα πρακτική που χρονολογείται μόλις διακόσια περίπου χρόνια.

Ορισμένοι αραβικοί και αφρικανικοί λαοί έχουν χρησιμοποιήσει ζωικό γάλα για αιώνες, αλλά η χρησιμοποιούμενη ποσότητα ήταν εξαιρετικά περιορισμένη. Είναι αλήθεια, ορισμένοι λαοί, όπως οι Μασάϊ, ζουν ουσιαστικά με γάλα και αίμα, αλλά αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση οι φυσικές τροφές μας. Πράττουν έτσι κατά κύριο λόγο από την έλλειψη άλλων εύκολα διαθέσιμων τροφών.

Κανένα άλλο ζώο στη φύση δεν πίνει το γάλα ενός άλλου είδους. Τα ζώα γνωρίζουν ενστικτωδώς ότι το γάλα από τις μητέρες τους είναι η τέλεια τροφή για να υποστηρίξει την ταχεία ανάπτυξή τους και να τους παρέχει το ακριβές θρεπτικό μείγμα που απαιτούν τα αναπτυσσόμενα σώματά τους. Δεν είμαστε περισσότερο σχεδιασμένοι για το αγελαδινό γάλα από ό,τι για το γάλα ενός χοίρου ή το γάλα των αρουραίων ή το γάλα της καμηλοπάρδαλης ... ή το αντίστροφο.

Η κατανάλωση γάλακτος είναι παθογόνος. Αν το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα διακόπτονταν σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι θα σταματούσαν να υποφέρουν από ασθένειες και παθολογικές καταστάσεις μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.¹³ Στην πραγματικότητα, εάν σταματούσε αυτή και μόνο η διατροφική πρακτική, τα νοσοκομεία σχεδόν θα άδειαζαν και οι αίθουσες αναμονής των ιατρείων θα ήταν ως επί το πλείστον κενές.

Οι άνθρωποι είναι σίγουρα σχεδιασμένοι από τη φύση ως θηλάζοντα πλάσματα - αλλά μόνο για τα πρώτα έτη της ζωής τους, και μόνο για το γάλα της δικής τους μητέρας. θα κάναμε στους εαυτούς μας μια αστρονομική χάρη, αν είχαμε την κοινή λογική να σταματήσουμε την κατανάλωση του γάλακτος μετά την ηλικία του απογαλακτισμού, όπως άλλωστε κάνει και κάθε άλλο πλάσμα στη Γη που πίνει γάλα.

............................

*Κεφάλαιο 1: Καθορίζοντας την πραγματική διατροφική μας φύση (Determining Our True Dietary Nature), σελίδα 23

13-Επισκεφτείτε την σελίδα http://www.pcrm.org/health/veginfo/dairy.html για μια πληθώρα πληροφοριών σχετικά με την τοξικότητα του ζωικού γάλακτος για τους ανθρώπους κάθε ηλικίας.

..........................
..........................

Η απληστία ορισμένων για κέρδος έγινε βιομηχανία. Η βιομηχανία έγινε οικονομική δύναμη.  Η οικονομική δύναμη έγινε διαφήμιση και διαπλοκή με την επιστήμη και την κυβέρνηση. Η διαφήμιση έγινε η «γνώση» του μέσου ανθρώπου. Η διαπλοκή με την επιστήμη έγινε «έρευνες» που αποδεικνύουν πόσο «υγιεινό» είναι το «προϊόν». Η διαπλοκή με την κυβέρνηση έγινε επιδότηση με τα χρήματα των φορολογουμένων και κυβερνητική οδηγία κατανάλωσης των συγκεκριμένων «προϊόντων». Έτσι καθιερώθηκε η εκμετάλλευση και το δράμα των μη ανθρώπινων ζώων, από την αρχική απληστία κάποιου.

(Ο άπληστος άνθρωπος θα ήθελε εάν μπορούσε να υποδουλώσει όλα τα ζώα και να τα θέσει υπό εκμετάλλευση, αλλά ευτυχώς πολλά ζώα δεν είναι δυνατόν να ζήσουν σε καθεστώς «εξημέρωσης» και έτσι κατά κάποιο τρόπο γλιτώνουν τα χειρότερα – βλέπε π.χ. μπλε φάλαινα η οποία παράγει έως και 500 λίτρα γάλα την ημέρα – η απόλυτη «μηχανή» για τον επιχειρηματία, τον επενδυτή ή όπως αλλιώς λέγεται ο κοινός καταστροφέας της ζωής).

Το τραγικό όμως είναι ότι αυτή η νοσηρή απερισκεψία και απληστία παραμένει ακλόνητη και αδιαμφισβήτητη, άσχετα εάν προξενεί την υποδούλωση, την εκμετάλλευση και την δολοφονία πλασμάτων που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αισθάνονται τα πάντα όπως κι εμείς.

Και πέρα από απληστία είναι επίσης καθαρή βλακεία, γιατί για βλακεία πρόκειται όταν δημιουργείς μια τέτοια ανισορροπία και ανωμαλία στο οικοσύστημα αλλά και τόσο άσκοπο μαρτύριο στα μη ανθρώπινα ζώα για να πάρεις υποτίθεται ασβέστιο, το οποίο είμαστε προορισμένοι να παίρνουμε απλά, εύκολα και αβασάνιστα από άλλες πηγές.

Αυτό που επαληθεύεται για ακόμη μια φορά είναι ότι ανακατευόμαστε εκεί που δεν πρέπει και τα κάνουμε χάλια. Παρεμβαίνουμε σε μια φυσική διαδικασία μόνο και μόνο για να κάνουμε τα εύκολα, δύσκολα και  τα ευχάριστα, δραματικά.

Η ανθρώπινη βλακεία και απληστία φτάνει στο αποκορύφωμά της στην περίπτωση της εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων, και αυτό το πολύ κακό για το τίποτα τελικά μεταφράζεται σε τραγικές παράπλευρες απώλειες πρώτα και κύρια για τα ζώα αλλά και για τους τόσο εύπιστους στην προπαγάνδα ανθρώπους.

Δυσανεξία στην αλήθεια

Η αλήθεια του εγκλήματος είναι εκεί: εκατομμύρια νεκροί, εκατομμύρια δυστυχισμένοι (εξαθλιωμένοι, εκτοπισμένοι, ξεκληρισμένοι, ακρωτηριασμένοι) από την βαρβαρότητα (οικονομική, ιμπεριαλιστική) του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Η αλήθεια του εγκλήματος είναι εκεί: δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα εκμηδενισμένα και σφαγιασμένα από μια αντίστοιχη  ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα προς τα άλλα είδη.

Η αλήθεια της καταπίεσης είναι εκεί: ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή μεγάλης κλίμακας (Φουκουσίμα, Τσερνομπίλ, Κόλπος του Μεξικού, κλπ) από μια πολιτική επιβολής της εκμετάλλευσης, της ανελευθερίας, της βίας, της τρομοκρατίας σε όποιον (ανεξαρτήτως είδους) τεχνητά βρίσκεται σε ένα καθεστώς αδυναμίας.

Η αλήθεια είναι εκεί.

Μόνο που είναι παραγκωνισμένη και μεθοδικά κρυμμένη από την θέα των πολλών.

Ο George Orwell έλεγε ότι: «Στους καιρούς της γενικευμένης ψευτιάς, η αποκάλυψη της αλήθειας γίνεται μια επαναστατική πράξη».

Όμως τι γίνεται μόλις κάποιος αποφασίσει να φέρει την αλήθεια στο προσκήνιο;

Μια απάντηση βρίσκεται στο παρακάτω βίντεο. 

Η φοιτήτρια που είχε την τόλμη να πει τα πράγματα με το όνομά τους, δηλαδή να μιλήσει για τα εκατομμύρια θύματα από την εισβολή και την κατοχή του Ιράκ, για τα βασανιστήρια που διεξάγονται λόγω του δήθεν «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» και να αποκαλέσει την πρώην υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ εγκληματία πολέμου, γιουχαίζεται και χλευάζεται και τελικά εκδιώκεται δια της βίας από την αίθουσα.

Είναι λυπηρό που το συγκεκριμένο κοινό από φοιτητές της νομικής, των οποίων το αντικείμενο υποτίθεται πως είναι το δίκαιο,  αρνείται να ακούσει την αλήθεια που βγαίνει από τα χείλη της συμφοιτήτριάς τους και προτιμάει να εκτεθεί στην παραποίηση και στα ψεύδη.

Είναι επίσης λυπηρό που το συγκεκριμένο κοινό αδυνατεί να δει και να καταδικάσει την απάτη του πολέμου, κάτι που από πολύ παλιά είχε την διορατικότητα να κάνει ο Einstein («Είναι πεποίθησή μου ότι το να σκοτώνεις υπό το μανδύα του πολέμου δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια πράξη φόνου»).

Έτσι στην συγκεκριμένη περίπτωση η αλήθεια γιουχαίζεται και χλευάζεται και αυτός που τολμά να την πει αντιμετωπίζεται σαν εγκληματίας, ενώ την ίδια στιγμή ο πραγματικός εγκληματίας χαίρει της υπόληψης και των τιμών από το κοινό.

Ακόμη όμως πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι, σε γενικές γραμμές, ανάλογη αντιμετώπιση έχει οποιαδήποτε μεγάλη αλήθεια, όπως για παράδειγμα η αλήθεια για ένα ακόμη έγκλημα, αυτό που διαπράττεται προς τα μη ανθρώπινα ζώα.

Φυσικά η παραπάνω συμπεριφορά εξηγεί γιατί συνεχίζεται όλη η αυτή η απότομη, κατηφορική πορεία του κόσμου μας σε μια συνεχώς πιο γραν γκινιόλ εκδοχή (εντεινόμενη, μονόπλευρη κρίση προς τους ανίσχυρους, αυξανόμενη εγκληματικότητα, μεγαλύτερης κλίμακας περιβαλλοντικές καταστροφές, κλπ).

Έχουμε να κάνουμε με μια συντριπτική πλειοψηφία η οποία είναι τόσο «μεταλλαγμένη» και αποξενωμένη από την πραγματικότητα ώστε να γίνεται δυσανεκτική στην αλήθεια.

Η λέξη δυσανεξία απαντάται κυρίως στον χώρο της διατροφής και χαρακτηρίζει την μη ανοχή ενός οργανισμού σε κάποιο συστατικό της τροφής, πχ δυσανεξία γλουτένης, λακτόζης, και άλλων ουσιών τις οποίες ο οργανισμός αντιμετωπίζει σαν «εισβολέα» και αντιδρά με έντονα συμπτώματα.

Στην ίδια όμως κατάσταση δυσανεξίας μπορεί να βρεθεί και η κοινωνία όταν έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια, όπου δυστυχώς και η παραμικρή δόση μπορεί να προκαλέσει εξίσου έντονα συμπτώματα δυσφορίας και τελικά την μη ανοχή αυτής της αλήθειας.

Με την διαφορά όμως ότι η δυσανεξία αυτή είναι μια τεχνητή, κατασκευασμένη κατάσταση και ένα τεχνητά διαμορφωμένο ανακλαστικό του συστήματος της εκμετάλλευσης. Το βλέπουμε γύρω μας σχεδόν παντού σε κάθε πτυχή της διαμορφωμένης και ελεγχόμενης πραγματικότητας όπου οι κοινωνίες, όταν δεν καταναγκάζονται ανοιχτά, καθοδηγούνται σε επιλογές που αντιβαίνουν τους νόμους της λογικής και του δικαίου.

Η δυσανεξία συνδυάζεται με την τροποποιημένη και μεταλλαγμένη συνείδηση. Αναπτύσσεται μέσα σε ένα τέτοιο τεχνητό πλαίσιο αποξένωσης από την πραγματικότητα και είναι ο καθοριστικός παράγοντας ύπαρξης αυτής της ανεστραμμένης, ανώμαλης, και πλασματικής πραγματικότητας. Το σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτήν. Είναι η άμυνα του απέναντι στην αλήθεια, στην διαφωνία, στην αντίθετη άποψη, αφού η ευρεία αποδοχή της αλήθειας μπορεί να διασαλεύσει την τάξη και να θέσει σε κίνδυνο ολόκληρο το οικοδόμημα της εκμετάλλευσης. 

Και η κυριαρχία της δυσανεξίας σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει αλήθεια και αντίθετη άποψη, αφού υπερισχύει μια ομογενοποίηση σε μια κατάσταση συλλογικής ύπνωσης, σε μια κατάσταση συλλογικής ψευδαίσθησης και εκούσιας αυταπάτης.

Είναι μια παθολογική κατάσταση εθελοτυφλίας την οποία λανθασμένα την αποκαλούμε στρουθοκαμηλισμό, γιατί η στρουθοκάμηλος όχι απλά δεν θάβει το κεφάλι της στην άμμο αλλά όπως και κάθε άλλο άγριο ζώο εφαρμόζει την έξυπνη τεχνική του καμουφλάζ και δεν συμπεριφέρεται με τον ανόητο τρόπο που θέλει να πιστεύει ο άνθρωπος. Δεν υπάρχουν ανόητα ζώα. Το μόνο ον που αποδεδειγμένα πολεμάει και πολλές φορές νικάει την νοημοσύνη του είναι ο άνθρωπος.

Το τίμημα μιας τέτοιας δυσανεξίας στην αλήθεια είναι ότι εκτρέπει την κοινωνία από την μία και μόνη ηθική (αυτή δηλ που καθορίζεται από τις αξίες) σε μια ψευτο-ηθική ή σε μια ψευδαίσθηση και αυταπάτη ηθικής που καθορίζεται από το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Και κατά συνέπεια καταδικάζει την πλειοψηφία σε επιβραβευτή του συστήματος της εκμετάλλευσης (μέσα από τις καθημερινές συνήθειες και επιλογές που συμπλέουν με αυτό) και σε απάθεια μπροστά στην εκτυλισσόμενη, εκτεταμένη κρίση, και στον όλεθρο που συστηματικά εξαπλώνεται επάνω σε ένα τέτοιο δυσανεκτικό πλήθος.

Το πλήθος το οποίο συλλαμβάνει στον ύπνο και το αιφνιδιάζει. Ένα πλήθος αδρανοποιημένο και παθητικοποιημένο που ίσως η μόνη του αντίδραση θα είναι ο τυφλός πανικός και η άτακτη υποχώρηση, ή η οχύρωση πίσω από ακόμα πιο αντιδραστικές θέσεις.

Ένα πλήθος αγκυλωμένο και μουδιασμένο, ανίκανο να αντιδράσει ακόμα και μπροστά στην ίδια του την καταστροφή. Ένα πλήθος το οποίο τελικά αυτό-καταδικάζεται να επαναλάβει και να ξαναβιώσει τις φρικαλεότητες του παρελθόντος με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.

Δυστυχώς το αδιάφορο προσπέρασμα της αλήθειας, η μη αναγνώρισή της, και η μη αποδοχή της αναδεικνύονται προφανώς στο μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας και η βάση όλων των άλλων προβλημάτων του κόσμου μας και επί του παρόντος δεν φαίνεται να υπάρχει η ωριμότητα για αλλαγή και ούτε είναι εύκολο να υπάρξει από την μια στιγμή στην άλλη.

Παρόλα αυτά κατά βάθος γνωρίζουμε ότι η αλήθεια απελευθερώνει και η ευρεία αποδοχή της μπορεί να οδηγήσει στην συγκλονιστική ανατροπή της διαμορφωμένης συνήθειας και στο μεγάλο σοκ που θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα και προ των ευθυνών μας.

Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και είναι στο χέρι μας να μετατρέψουμε την αφύσικη και νοσηρή δυσανεξία στην αλήθεια σε μια υγιή δυσανεξία στο ψέμα, στην εξαπάτηση, και στην αδικία.

Και ίσως ο πιο εύκολος δρόμος προς αυτή την μεταμόρφωση είναι η επαφή και η εξοικείωση με ένα σύστημα δικαιοσύνης όπως είναι ο veganism και με πρώτο δείγμα καλής θέλησης και δυσανεξίας στην αδικία την μη συμμετοχή μας στην εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων.

Ο πρώην πλανητάρχης δεν είναι vegan

Στο youtube κυκλοφορεί βίντεο με τον παραπλανητικό τίτλο ότι ο Bill Clinton έγινε vegan.

Bill Clinton became a vegan, lost 24 pounds, healing himself by not ingesting any cholesterol.

Όμως βλέποντας το βίντεο πουθενά ο Clinton δεν αναφέρει την λέξη vegan. Και φυσικά πολύ καλά κάνει αφού (επί του παρόντος) δεν είναι. Αυτό που λεει είναι ότι πειραματίζεται για λόγους υγείας με μια σε μεγάλο βαθμό φυτική διατροφή (η οποία όμως περιλαμβάνει και ψάρι σπάνια), μετά την επέμβαση stent στις αρτηρίες καρδιάς που χρειάστηκε να υποβληθεί.

Όποιος δει την συνέντευξη, σίγουρα θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αλλά γενικά νομίζω ότι το σύντομο αυτό βίντεο δίνει τροφή για δυο κατηγοριών σχόλια.

Η πρώτη κατηγορία σχολίων έχει να κάνει με τον veganism και το πόσο εύκολα κάποιοι επιμένουν να τον συγχέουν και να τον ταυτίζουν με την φυτική διατροφή, κάτι που είναι εντελώς εσφαλμένο, αφού το αντικείμενό του δεν είναι ούτε η υγεία ούτε η διατροφή. Ο veganism είναι ένα σύστημα αξιών και δικαιοσύνης. Αυτό είναι το αντικείμενό του, με αυτό καταπιάνεται και εξ αιτίας αυτού αναπτύσσονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, οι οποίες σχετίζονται με αυτόν. Αυτές οι συμπεριφορές στοχεύουν στην εξάλειψη της καταπίεσης από τους ανθρώπους προς τα μη ανθρώπινα ζώα, προς τους άλλους ανθρώπους, και προς το οικοσύστημα με τελικό στόχο να επιτευχθεί μια κατάσταση γενικευμένης δικαιοσύνης.

Η δεύτερη κατηγορία σχολίων έχει να κάνει με τον άνθρωπο Clinton. Καταρχήν εδώ παρατηρούμε μια διαδικασία μεταμόρφωσης εν εξελίξει και είναι ενδιαφέρον να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η αντίθεση της εικόνας του κάποτε δυνατού πλανητάρχη με τον φανερά καταβεβλημένο και τρομοκρατημένο από την περιπέτεια της υγείας του τωρινό Clinton.

Ο άνθρωπος που κάποτε συναινούσε στον νατοϊκό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και στον θάνατο χιλιάδων αθώων αλλά και σε μια κληρονομιά θανάτου για τα Βαλκάνια και την Ευρώπη (λόγω του απεμπλουτισμένου ουρανίου των βομβαρδισμών), τώρα δίνει μάχη για την δική του ζωή.

Ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε(ενώ θα μπορούσε να παραιτηθεί) σε αδικήματα για μια «χούφτα δολάρια» (και δεν υπονοώ εδώ προσωπικά οφέλη) αλλά τα κοντόφθαλμα οφέλη που δήθεν κερδίζει το σύστημα της νέας τάξης με τις πολυεθνικές του, την διαπλοκή του και τις επεμβάσεις του, τώρα κάνει έρευνα για την υγεία και την υγιεινή διατροφή.

Είναι πραγματικά τραγική ειρωνεία, ο άνθρωπος που είχε τόσους συμβούλους γύρω του να μην γνώριζε από πριν για την φυτικά βασισμένη διατροφή ή την εναλλακτική ιατρική (και γιατρούς όπως ο Dean Ornish, ο Caldwell Esselstyn, και ο Colin Campbell, οι οποίοι θεραπεύουν προληπτικά μέσω της διατροφής), ή και για τόσα άλλα θετικά πράγματα που γνωρίζουν πάρα πολλοί απλοί άνθρωποι.

Η περίπτωση Clinton είναι αποκαλυπτική για το πως τελικά λειτουργεί το σύστημα της νέας τάξης και πόσο εστιασμένο είναι στο βαθύτατα αντιδραστικό δόγμα του. Το δόγμα αυτό είναι τόσο συνυφασμένο με την εκμετάλλευση και την απληστία, ώστε να μην βλέπει ότι εκτός από την ανθρωπότητα συμπαρασύρει στην καταστροφή και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του.

Πρόκειται για ένα τυφλό σύστημα καταστροφής με «παράπλευρες απώλειες» προς κάθε κατεύθυνση, το οποίο είναι τόσο κοντόφθαλμο για να δει ότι σε κάποιο μελλοντικό χρόνο θα είναι κι αυτό ανύπαρκτο όπως κάθε αυτοκρατορία στην ανθρώπινη ιστορία που κατέρρευσε λόγω ακριβώς της δογματικής προσήλωσής της σε αντιλήψεις ασύμβατες με το οικοσύστημα του πλανήτη.

Από την άλλη όμως, η περίπτωση Clinton είναι επίσης ενδεικτική (και γι αυτό ελπιδοφόρα) και της μεταμόρφωσης του ανθρώπου και της αλλαγής που μπορεί να προέλθει μέσα από την επίγνωση.

Είναι μια δύσκολη διαδικασία, η οποία δυσχεραίνεται συνεχώς από την περιρρέουσα υποκουλτούρα του συστήματος της εκμετάλλευσης, αλλά είναι δυνατή. Και το σημαντικό είναι η μεταμόρφωση αυτή να είναι ολοκληρωμένη και να μην μείνει ημιτελής, σαν ένα ημίμετρο και ένα άλλοθι εξευμενισμού και εξιλέωσης του παρελθόντος κάποιου.

Η μεταμόρφωση δεν σημαίνει ότι απλά κάποιος  δεν καταναλώνει ζωικά «προϊόντα». Ο veganism δεν είναι μια παθητική στάση του στυλ αλλάζω διατροφή (και άλλες συνήθειες) και ιδιωτεύω. Είναι η ενεργητική, δυναμική κατάσταση η οποία εξ ορισμού περιέχει μέσα της την ακάθεκτη επιθυμία για δικαιοσύνη σε κάθε πτυχή της πραγματικότητας όπου σήμερα υπάρχει αδικία και τον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή μέσα από την καθημερινή προσπάθεια επηρεασμού των συνειδήσεων των ανθρώπων.

Παρόλα αυτά το ερώτημα παραμένει: μπορεί ακόμα και μια τέτοια μεταμόρφωση να εξευμενίσει το μαύρο παρελθόν κάποιου; Μπορεί κάποιος που συναίνεσε και πρωτοστάτησε στο κακό ή κάποιος που κουβαλάει την φήμη του εγκληματία πολέμου να εντάσσεται στους κόλπους ενός κινήματος δικαιοσύνης;

Αυτό είναι ένα θέμα που το ίδιο το κίνημα θα πρέπει να απαντήσει.

Ο θάνατος ενός γέρικου αλόγου άμαξας

του George Moses Horton  

Εικόνα: Tom Curtis

FreeDigitalPhotos.net

 

Ήμουν ένα άλογο ζεμένο με χαλινάρια,
Εξαναγκασμένο να ταξιδεύει αδύναμο ή δυνατό,
Με διαταγές από δύναμη καταπιεστική,
Τράβα μπρος, τράβα μπρος.

Δεν είχα περιθώρια ξεκούρασης,
Και με τρύπαγε απ’ τα δίκρανα η πιο βίαια μύτη,
Πιέζοντας με συνεχώς ο σκληρός οδηγός,
Τράβα μπρος, τράβα μπρος.

Μάταια προσπαθούσε το άπραγο πουλί,
Να με γοητεύσει με το άτεχνο τραγούδι της,
Αλλά η ευχαρίστηση παρέμενε από τη λέξη,
Τράβα μπρος, τράβα μπρος.

Η διαταγή της ημέρας
Ήταν τράβα, το ηχηρό ξέσπασμα κάθε γλώσσας,
Η μόνη λέξη για όλο τον δρόμο,
Τράβα μπρος, τράβα μπρος.

Έτσι ως το τέλος του ταξιδιού μου,
Έπρεπε να ταξιδεύω είτε ήταν δίκαιο ή άδικο,
Μέχρι που ο θάνατος, ο γλυκός και ευνοούμενος φίλος μου,
Με κάλεσε απ’ τη ζωή να τραβήξω μπρος. 

...........

Ο George Moses Horton (1797-1883) ήταν αφρικανό-αμερικανός σκλάβος που έγραφε ποίηση.

Είχε γεννηθεί στη σκλαβιά σε μια φυτεία καπνού στην βόρεια Καρολίνα.

Το 1829 δημοσιεύθηκε η συλλογή ποιημάτων του με τον τίτλο «Η ελπίδα της ελευθερίας».

Ο Horton ήταν ο πρώτος μαύρος νότιος συγγραφέας και πολλά από τα έργα του ήταν έντονες και ισχυρές επιθέσεις ενάντια στη δουλεία.