Ο πρώην πλανητάρχης δεν είναι vegan
Στο youtube κυκλοφορεί βίντεο με τον παραπλανητικό τίτλο ότι ο Bill Clinton έγινε vegan.
Όμως βλέποντας το βίντεο πουθενά ο Clinton δεν αναφέρει την λέξη vegan. Και φυσικά πολύ καλά κάνει αφού (επί του παρόντος) δεν είναι. Αυτό που λεει είναι ότι πειραματίζεται για λόγους υγείας με μια σε μεγάλο βαθμό φυτική διατροφή (η οποία όμως περιλαμβάνει και ψάρι σπάνια), μετά την επέμβαση stent στις αρτηρίες καρδιάς που χρειάστηκε να υποβληθεί.
Όποιος δει την συνέντευξη, σίγουρα θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα αλλά γενικά νομίζω ότι το σύντομο αυτό βίντεο δίνει τροφή για δυο κατηγοριών σχόλια.
Η πρώτη κατηγορία σχολίων έχει να κάνει με τον veganism και το πόσο εύκολα κάποιοι επιμένουν να τον συγχέουν και να τον ταυτίζουν με την φυτική διατροφή, κάτι που είναι εντελώς εσφαλμένο, αφού το αντικείμενό του δεν είναι ούτε η υγεία ούτε η διατροφή. Ο veganism είναι ένα σύστημα αξιών και δικαιοσύνης. Αυτό είναι το αντικείμενό του, με αυτό καταπιάνεται και εξ αιτίας αυτού αναπτύσσονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, οι οποίες σχετίζονται με αυτόν. Αυτές οι συμπεριφορές στοχεύουν στην εξάλειψη της καταπίεσης από τους ανθρώπους προς τα μη ανθρώπινα ζώα, προς τους άλλους ανθρώπους, και προς το οικοσύστημα με τελικό στόχο να επιτευχθεί μια κατάσταση γενικευμένης δικαιοσύνης.
Η δεύτερη κατηγορία σχολίων έχει να κάνει με τον άνθρωπο Clinton. Καταρχήν εδώ παρατηρούμε μια διαδικασία μεταμόρφωσης εν εξελίξει και είναι ενδιαφέρον να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι η αντίθεση της εικόνας του κάποτε δυνατού πλανητάρχη με τον φανερά καταβεβλημένο και τρομοκρατημένο από την περιπέτεια της υγείας του τωρινό Clinton.
Ο άνθρωπος που κάποτε συναινούσε στον νατοϊκό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και στον θάνατο χιλιάδων αθώων αλλά και σε μια κληρονομιά θανάτου για τα Βαλκάνια και την Ευρώπη (λόγω του απεμπλουτισμένου ουρανίου των βομβαρδισμών), τώρα δίνει μάχη για την δική του ζωή.
Ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε(ενώ θα μπορούσε να παραιτηθεί) σε αδικήματα για μια «χούφτα δολάρια» (και δεν υπονοώ εδώ προσωπικά οφέλη) αλλά τα κοντόφθαλμα οφέλη που δήθεν κερδίζει το σύστημα της νέας τάξης με τις πολυεθνικές του, την διαπλοκή του και τις επεμβάσεις του, τώρα κάνει έρευνα για την υγεία και την υγιεινή διατροφή.
Είναι πραγματικά τραγική ειρωνεία, ο άνθρωπος που είχε τόσους συμβούλους γύρω του να μην γνώριζε από πριν για την φυτικά βασισμένη διατροφή ή την εναλλακτική ιατρική (και γιατρούς όπως ο Dean Ornish, ο Caldwell Esselstyn, και ο Colin Campbell, οι οποίοι θεραπεύουν προληπτικά μέσω της διατροφής), ή και για τόσα άλλα θετικά πράγματα που γνωρίζουν πάρα πολλοί απλοί άνθρωποι.
Η περίπτωση Clinton είναι αποκαλυπτική για το πως τελικά λειτουργεί το σύστημα της νέας τάξης και πόσο εστιασμένο είναι στο βαθύτατα αντιδραστικό δόγμα του. Το δόγμα αυτό είναι τόσο συνυφασμένο με την εκμετάλλευση και την απληστία, ώστε να μην βλέπει ότι εκτός από την ανθρωπότητα συμπαρασύρει στην καταστροφή και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του.
Πρόκειται για ένα τυφλό σύστημα καταστροφής με «παράπλευρες απώλειες» προς κάθε κατεύθυνση, το οποίο είναι τόσο κοντόφθαλμο για να δει ότι σε κάποιο μελλοντικό χρόνο θα είναι κι αυτό ανύπαρκτο όπως κάθε αυτοκρατορία στην ανθρώπινη ιστορία που κατέρρευσε λόγω ακριβώς της δογματικής προσήλωσής της σε αντιλήψεις ασύμβατες με το οικοσύστημα του πλανήτη.
Από την άλλη όμως, η περίπτωση Clinton είναι επίσης ενδεικτική (και γι αυτό ελπιδοφόρα) και της μεταμόρφωσης του ανθρώπου και της αλλαγής που μπορεί να προέλθει μέσα από την επίγνωση.
Είναι μια δύσκολη διαδικασία, η οποία δυσχεραίνεται συνεχώς από την περιρρέουσα υποκουλτούρα του συστήματος της εκμετάλλευσης, αλλά είναι δυνατή. Και το σημαντικό είναι η μεταμόρφωση αυτή να είναι ολοκληρωμένη και να μην μείνει ημιτελής, σαν ένα ημίμετρο και ένα άλλοθι εξευμενισμού και εξιλέωσης του παρελθόντος κάποιου.
Η μεταμόρφωση δεν σημαίνει ότι απλά κάποιος δεν καταναλώνει ζωικά «προϊόντα». Ο veganism δεν είναι μια παθητική στάση του στυλ αλλάζω διατροφή (και άλλες συνήθειες) και ιδιωτεύω. Είναι η ενεργητική, δυναμική κατάσταση η οποία εξ ορισμού περιέχει μέσα της την ακάθεκτη επιθυμία για δικαιοσύνη σε κάθε πτυχή της πραγματικότητας όπου σήμερα υπάρχει αδικία και τον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή μέσα από την καθημερινή προσπάθεια επηρεασμού των συνειδήσεων των ανθρώπων.
Παρόλα αυτά το ερώτημα παραμένει: μπορεί ακόμα και μια τέτοια μεταμόρφωση να εξευμενίσει το μαύρο παρελθόν κάποιου; Μπορεί κάποιος που συναίνεσε και πρωτοστάτησε στο κακό ή κάποιος που κουβαλάει την φήμη του εγκληματία πολέμου να εντάσσεται στους κόλπους ενός κινήματος δικαιοσύνης;
Αυτό είναι ένα θέμα που το ίδιο το κίνημα θα πρέπει να απαντήσει.
