Βίαιο, καταναγκαστικό ξεπουπούλιασμα (forced molting)

Τι είναι η κρίση που βιώνουμε; Με τι μοιάζει; Που οδηγεί;

Εύλογα, αγωνιώδη ερωτήματα που όμως δεν έχουν αισιόδοξη απάντηση αφού για όσους έχουν τις κεραίες τους ανοιχτές είναι φανερό ότι η κρίση που μας έχει επιβληθεί, εφαρμόζεται ήδη σε απίστευτα πιο γενικευμένη έκταση και με ασύλληπτη, κλιμακούμενη ένταση σε δισεκατομμύρια άλλους αισθανόμενους και βέβαια έχει τραγική κατάληξη (εκατοντάδες δισεκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο καταναγκάζονται σε καθεστώς καταπίεσης, υποδούλωσης και μαζικής γενοκτονίας μόνο και μόνο επειδή θεωρούνται «τροφή» μας).

Όσο κι αν αδυνατούμε να το πιστέψουμε και να το χωνέψουμε η κρίση των ανθρώπων μπορεί να ειδωθεί στην πραγματική της διάσταση μόνο με όρους της καταπίεσης των ζώων (αφού το σύστημα της καταπίεσης μας δείχνει ξεκάθαρα ότι είμαστε κι εμείς το ίδιο αναλώσιμοι όπως ακριβώς τα ζώα που μας επιβάλλει για «τροφή» μας). Ο εντεινόμενος ολοκληρωτισμός που υφιστάμεθα αλλά και η κλιμάκωσή του με ακόμα πιο σκληρές μορφές είναι η πάγια τακτική για τα μη ανθρώπινα ζώα, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Το δράμα της ζωής τους που καταλήγει στο πιάτο μας ως συνταγές, μαγειρέματα, γεύματα και γεύσεις, έχει προηγουμένως περάσει από άπειρες μορφές κακοποίησης (που φροντίζουν να μη γνωρίζουμε) οι οποίες περιορίζονται μόνο από την αρρωστημένη φαντασία αυτών που ενορχηστρώνουν αυτόν τον εφιάλτη. Ότι χωράει και ότι δεν χωράει ο νους μπορεί να επιβληθεί στα ζώα που αυθαίρετα καταναγκάζονται να «εξυπηρετήσουν» τις «ανάγκες» του ανθρώπου.

Έτσι για τις δυνάμεις του κατεστημένου (που αλαζονικά τοποθετούν τους εαυτούς πάνω από όλους εμάς τους υπόλοιπους όπως αλαζονικά προγραμματίζουν κι εμάς να τοποθετούμε τους εαυτούς μας πάνω από τα ζώα) η τρέχουσα κρίση δεν είναι παρά μεταφορά «τεχνογνωσίας» από το ένα κοπάδι (των ζώων) στο άλλο (των ανθρώπων). Τα ζώα είναι το εύκολο θύμα για την εφαρμογή του δόγματος της καταπίεσης το οποίο στοχεύει στην απαξίωση της αισθανόμενης ζωής (ανθρώπινη και μη ανθρώπινη). Τα ζώα είναι επίσης το απόλυτο πείραμα όπου σύμφωνα με την αρρωστημένη ελίτ το κοπάδι των ανθρώπων μπορεί να στραφεί απέναντι στο κοπάδι των ζώων όχι για να καλύψει τις ανάγκες του (όπως μας εξαπατούν) αλλά για να εξοικειωθεί με την καταπίεσή του και με όλες εκείνες τις δραματικές καταστάσεις που του επιφυλάσσεται τελικά και αυτό να βιώσει.

Και στη παρούσα φάση ο πιο τραγικά ακριβής παραλληλισμός της δεινής μας θέσης λόγω της στημένης ψευδοκρίσης (με τις πραγματικές όμως συνέπειες) και ο πλέον συμβολικός είναι ίσως το βίαιο και επιβεβλημένο ξεπουπούλιασμα (forced molting) στο οποίο υποβάλλουν τις κότες αυγοπαραγωγής λίγο πριν τη σφαγή.

Επιλέξτε ελληνικούς υπότιτλους

Η κότα, αυτό το τραγικά παρεξηγημένο πτηνό, είναι το πλέον κακοποιούμενο ζώο της συγκυρίας αφού πάνω από 40 δισεκατομμύρια δολοφονούνται από το σύστημα της καταπίεσης κάθε χρόνο σε όλο το κόσμο. Η κότα μετατράπηκε στο σήμα κατατεθέν αυτού του ανώμαλου συστήματος και σε μακάβριο σύμβολο της γενοκτονίας αφού ανά 6 εβδομάδες μια ολόκληρη γενιά ξεκληρίζεται. Και όπως συμβαίνει με κάθε είδος ζώου που βίαια εισήχθη στη διαδικασία της «εξημέρωσης», δεν υπάρχει κανένα φυσικό της γνώρισμα που να μην έχει γίνει αντικείμενο ακραίας εκμετάλλευσης: η αναπαραγωγική της ικανότητα μετατράπηκε σε «αυγοπαραγωγή» ενώ η φυσική της τάση να ρίχνει τα φτερά της χειραγωγείται για να  αυξηθεί αυτή η αφύσικη «παραγωγή».

Στη φύση, τα πτηνά αντικαθιστούν όλα τα φτερά τους στη διάρκεια του έτους. Η φυσική πτερόρροια (αντικατάσταση φτερών) εμφανίζεται κοντά στην έναρξη του χειμώνα και σε αυτή τη φάση η κότα κάνει λιγότερα ή καθόλου αυγά, αφιερώνοντας την ενέργειά της στο να παραμένει ζεστή και να ανανεώσει τα φτερά της για τους κρύους μήνες που έρχονται.

Η βιομηχανία αυγών εκμεταλλεύεται αυτή τη φυσική διαδικασία αναγκάζοντας το κοπάδι σε αντικατάσταση φτερών ως μέσο για την τόνωση της αυγοπαραγωγής σε κότες των οποίων τα σώματα έχουν ήδη εξαντληθεί. Η πρακτική αυτή έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του 1960 και γρήγορα έγινε το κυρίαρχο σύστημα διαχείρισης που τώρα εφαρμόζεται στο 75% των εγκαταστάσεων παραγωγής αυγών.

Η πρακτική της «αναγκαστικής πτερόρροιας» είναι μία από τις πιο φρικτές μέσα σε όλη αυτή την ανωμαλία που λέγεται καταπίεση των ζώων. Σημαίνει τη στέρηση τροφής και νερού στα πουλιά για 10-14 ημέρες και εφαρμόζεται μετά από περίοδο παραγωγής αυγών 20 μηνών. Όταν τους στερούνται η τροφή και τα βασικά θρεπτικά συστατικά, οι κότες σταματούν να γεννούν αυγά, και τα φτερά τους πέφτουν. Πολλές κότες που ήταν ήδη αδύναμες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της καταναγκαστικής πτερόρροιας. Τα νεκρά, αποσυντιθέμενα σώματά τους παραμένουν στα κλουβιά με άλλες κότες που ζουν για ημέρες ή εβδομάδες προτού σφαγιαστούν. Επιπλέον παρατηρείται αύξηση βακτηριακών λοιμώξεων σαλμονέλας (γεγονός που κάνει αυτή την πρακτική έναν απαράδεκτο κίνδυνο και για την υγεία όσων συνεχίζουν να καταναλώνουν αυγά) και μία απώλεια 15% έως 35% του σωματικού τους βάρους. Για όσες κότες επιβιώσουν αυτή την πείνα, υπάρχει μια αύξηση στην παραγωγή αυγών για τους επόμενους 7 έως 15 μήνες πριν από τη σφαγή τους.

Η αναγκαστική πτερόρροια είναι ένας τελικός τρόπος εκμετάλλευσης των πτηνών πριν γίνουν «άνευ αξίας» ως μηχανές αυγοπαραγωγής, οπότε σφάζονται για χαμηλής ποιότητας κρέας. Σε αντίθεση με τις κότες που υποβάλλονται σε αναγκαστική αντικατάσταση φτερών, οι κότες σε φυσική αντικατάσταση φτερών δεν σταματούν να τρώνε, δεν υφίστανται τραυματικό σοκ, και δεν αρρωσταίνουν με λοιμώξεις σαλμονέλας όπως οι κότες που καταναγκάζονται σε πτερόρροια.

Επιβεβλημένη κρίση:  το δικό μας καταναγκαστικό «ξεπουπούλιασμα»

Η στημένη κρίση έδωσε την απαιτούμενη αφορμή και για το δικό μας ξεπουπούλιασμα: μια κατευθυνόμενη  εκστρατεία στέρησης, εξαθλίωσης και αφαίρεσης δικαιωμάτων. Αφού για δεκαετίες μας υπονομεύουν με κάθε τρόπο, μας έφεραν τελικά σε μια τεχνητή κατάσταση αδυναμίας και εγκλωβισμού όπως ακριβώς οι κότες σε κλωβοστοιχίες (battery hens). Μόνο που η δική μας κλωβοστοιχία είναι η παραπληροφόρηση και η δυσεκπαίδευση οι οποίες αποδεικνύονται η πλέον επικίνδυνη αρρώστια: μια επιδημία που μπορεί να γονατίσει τεράστια τμήματα του πληθυσμού και να τα φέρει σε κατάσταση νοητικού κώματος όπου πλέον η αποσύνδεση από την πραγματικότητα είναι πλήρης.

Έτσι παρόλο που βιώνουμε το δικό μας δράμα, αδυνατούμε να κάνουμε τη σύνδεση και να επιδείξουμε την παραμικρή έστω συμπόνια προς το δράμα αυτών που κυριολεκτικά ξεπουπουλιάζονται εν ονόματί μας και για την υπαγορευόμενη εκ των άνωθεν «διατροφή» μας. Η διχαστική εσωστρέφεια που μας έχουν εμποτίσει, μας εμποδίζει να δούμε τις συνέπειες των συνηθειών μας στις ζωές των άλλων αισθανόμενων. Χτυπιόμαστε από το ίδιο κακόβουλο σύστημα όμως αντί να αμφισβητήσουμε αυτό (ιδιαίτερα τον ύπουλο τρόπο που επιτίθεται πρώτα στα ζώα και στη συνέχεια στους ανθρώπους με τη δήθεν τροφή του), αμφισβητούμε το δικαίωμα των άλλων ζώων στον φυσικό τους προορισμό που φυσικά δεν είναι να ζουν ως σκλάβοι μας.  Και επιμένουμε να βλέπουμε αυγά (ή οποιαδήποτε άλλα ζωικά «προϊόντα») αντί να βλέπουμε την αδικία, το έγκλημα και τη γενοκτονία που υπάρχει στη διατροφή με ζωικά. Έτσι η καταπίεση των ζώων μεταμφιεσμένη ύπουλα ως δήθεν κάλυψη των αναγκών μας (τροφή, ένδυση, κλπ) προελαύνει ανενόχλητη και αδιαμφισβήτητη για να πλημμυρίσει τελικά την ανθρωπότητα σε έναν ωκεανό καταπίεσης.

Είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια παθολογική κατάσταση που πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεράσουμε. Γιατί όσο αρνούμαστε να κάνουμε τη σύνδεση με τα μη ανθρώπινα ζώα ως φορείς αισθανόμενης ζωής, όσο αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι η καταπίεση τους είναι η καταπίεσή μας (ότι δηλαδή η καταπίεση κατευθύνεται από το ίδιο σύστημα που στοχεύει αδιάκριτα την μη ανθρώπινη και την ανθρώπινη ζωή), θα καταδικαζόμαστε να βιώνουμε μια ανάλογη καταπίεση και μοίρα. 

Όμως δεν είναι αυτή η μοίρα της αισθανόμενης ζωής. Έχουμε την δυνατότητα να «ξεπουπουλιάσουμε» και να ξεμπροστιάσουμε ιδεολογικά αυτό το ανώμαλο καθεστώς εκεί ακριβώς που δόλια μας εξαπατά και μας χρησιμοποιεί ως πιόνι του: στην βασική βιολογική ανάγκη της τροφής. Εκεί μπορούμε να του γκρεμίσουμε όλο το δόγμα της καταπίεσης απορρίπτοντας οριστικά τη κουλτούρα του θανάτου και τη λεηλασία της ζωής ως τροφή. Εκεί μπορούμε να του στερήσουμε μια για πάντα τη δύναμη να μας χειρίζεται και να μας δυσεκπαιδεύει, να μας μειώνει συνεχώς την ευφυία και να μας δηλητηριάζει τη συνείδηση.

Και το αυτονόητο, πρώτο βήμα είναι να αναζητήσουμε την τροφή της περιεκτικής δικαιοσύνης και της ειρήνης που πραγματικά θρέφει την ανθρώπινη οντότητα σε κάθε επίπεδο: στο βασικό της πεπτικής μας ανατομίας που είναι φυτοφάγου πλάσματος αλλά και στο βαθύτερο επίπεδο της συνείδησης και του αισθανόμενου ανθρώπου που φέρουμε μέσα μας. Αν με την προηγούμενη διατροφή μας στηρίζαμε ένα σύστημα που παράγει συνεχώς απαξία, τώρα κατανοούμε ότι το αντίδοτο είναι να ζήσουμε με έναν νέο τρόπο ζωής που προάγει και τιμά τις αξίες. Αυτό είναι το απελευθερωτικό κάλεσμα της συγκυρίας και περιμένει την άμεση απάντησή μας: τη δέσμευση να κάνουμε οριστικά πράξη τον σεβασμό της αξίας της ζωής, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την ειρήνη, την αειφορία για όλους τους αισθανόμενους.

........................

Κότα: το πιο καταπιεζόμενο ζώο

Όταν η καρδιά του πτηνοτρόφου σκίρτησε

Τα Πρόσωπα της κτηνοτροφίας "ελευθέρας βοσκής"

Οι αρσενικοί νεοσσοί είναι άχρηστοι για τη βιομηχανία αυγών και θανατώνονται αμέσως

Μητέρα κλώσα και κοτοπουλάκι - Η μητρική φροντίδα στα μη ανθρώπινα ζώα

Αντισταθείτε στο «... λίγες κοτούλες και μια κατσίκα»

Η ευφυής κότα: τα κλωσόπουλα είναι πιο έξυπνα από τα ανθρώπινα νήπια

Vegan εκ γενετής

Ο veganism εμφανίστηκε επίσημα το 1944 ως μια φιλοσοφία και ένας τρόπος ζωής ο οποίος τερματίζει άμεσα την αδικία προς τα μη ανθρώπινα ζώα. Αυτό στη πράξη σημαίνει πρώτα και κύρια μια αποκλειστικά φυτική διατροφή, κάτι που την εποχή εκείνη ακουγόταν παράτολμο αφού τότε δεν υπήρχε ακόμη η επιστημονική έρευνα που να αποδεικνύει την ασφάλεια μιας τέτοιας διατροφής. Όμως για τους πρωτοπόρους του veganism υπήρχε έντονη η διαίσθηση ότι αυτό που έκαναν ήταν το σωστό και ότι επιπλέον ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται στην αδικία και στο πόνο των άλλων αισθανόμενων όντων για να επιβιώσει.

Αρκετές δεκαετίες μετά, φτάνοντας στο σήμερα, έχει πλέον τεκμηριωθεί η ασφάλεια της φυτικής διατροφής* και χάρη στη προσήλωση αυτών των πρωτοπόρων πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν εμπνευστεί να γίνουν vegan και όσο περνάει ο καιρός γίνονται ακόμα περισσότεροι. Σήμερα πλέον είναι συνηθισμένο να έχουμε vegan οικογένειες, vegan εγκυμοσύνη, vegan παιδιά και εφήβους, και φυσικά άτομα που είναι vegan εκ γενετής.

Οι vegan εκ γενετής είναι μια μερίδα πολύ προνομιούχων ανθρώπων που είχαν τη τύχη να γεννηθούν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ευνοϊκό για να εξελιχθεί και να ανθίσει ο αισθανόμενος άνθρωπος που φέρουμε μέσα μας, δηλαδή στο περιβάλλον μιας vegan οικογένειας. Με το που ήρθαν στη ζωή άρχισαν να εκπαιδεύονται στη σύνδεση με το ευρύτερο οικοσύστημα της αισθανόμενης ζωής και να γίνονται όλο και περισσότερο ένα μαζί του και με τους αέναους νόμους του.

Όταν σε όλους εμάς τους υπόλοιπους επιβαλλόταν χωρίς δεύτερη σκέψη η ανωμαλία των «ζωικών προϊόντων» ως δήθεν η «διατροφή» μας, οι άνθρωποι αυτοί ξεκινούσαν τη ζωή τους με τις καλύτερες προϋποθέσεις: την αλήθεια ότι μόνο η τροφή της ειρήνης και της δικαιοσύνης θρέφει πραγματικά την ανθρώπινη οντότητα και μια διατροφή που προέρχεται αποκλειστικά από τα φυτά, η οποία τιμά την πεπτική ανατομία του ανθρώπινου οργανισμού που είναι αυτή φυτοφάγου πλάσματος.

Αντί για τη χυδαία προπαγάνδα του συστήματος που καταπιέζει τη ζωή και που καταφέρνει να αλώνει και να μετατρέπει τους ανθρώπους σε αυτόματα της καταπίεσης, οι ευτυχείς αυτοί άνθρωποι διδάσκονταν την καίρια αλήθεια του σεβασμού της αξίας της ζωής. Έτσι ποτέ δεν υποβλήθηκαν στην κακοποίηση να καταναλώσουν με το ζόρι τη σάρκα ή τις αναπαραγωγικές εκκρίσεις των ζώων όπως θα συνέβαινε σε μια συμβατική οικογένεια. Εξαρχής διαπαιδαγωγήθηκαν σωστά και μεγάλωσαν κατανοώντας όλο και περισσότερο την τροφή ως φορέα των θεμελιωδών αξιών και ως δύναμη για να επουλώσουμε τον κόσμο από την διάχυτη αδικία που εισρέει συνεχώς στη κοινωνία μέσα από την διατροφή που βασίζεται στην λεηλασία της ζωής.

Η στήριξη της οικογένειας και η εμβάθυνση στον vegan τρόπο ζωής βοήθησε τους ανθρώπους αυτούς να χτίσουν αυτό το στέρεο, υγιές σκεπτικό που δεν συμβιβάζεται με τις χυδαίες αντιλήψεις της κουλτούρας του θανάτου η οποία αντικειμενοποιεί και εμπορευματοποιεί τη ζωή και διαχωρίζει τα ζώα σε κατηγορίες και χρήσεις. Η έμφυτη συμπόνια του ανθρώπου και η τάση του για το καλό βοηθήθηκε να ευδοκιμήσει και να εξελιχθεί σε μια ειλικρινή αγάπη και σεβασμό για όλα τα ζώα.  

Έτσι είχαν τη μεγάλη τύχη να απεμπλακούν οριστικά από την νοητική δυσαρμονία και την επακόλουθη παρωδία σεβασμού και αγάπης των ανθρώπων που αγαπούν τα ζώα μόνο στη θεωρία, στα παραμύθια, στις ιστορίες και στα καρτούν αλλά όχι στη πράξη. Κατανόησαν ότι δεν μπορούν να προδώσουν τις αξίες επειδή συνεχώς προπαγανδίζονται τα επιφανειακά, ευτελή δέλεαρ της ψευδο-απόλαυσης και της ψευδο-γεύσης** των ζωικών. Και επομένως δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβιβαστούν με μια διατροφή που σπέρνει τη τρομοκρατία στα άλλα αισθανόμενα όντα και που επίσης έχει τραγικές συνέπειες για τους ανθρώπους και το περιβάλλον.

Ευθύς εξ αρχής είδαν την αθλιότητα της καταπίεσης των ζώων γι αυτό που πραγματικά είναι: η ύπουλη ύβρις που μεταμφιέζεται σκόπιμα ως στοργή, φροντίδα, θρέψη, τροφή, (ένδυση, ή όποια άλλη ανάγκη) προκειμένου να μας εξοικειώσει τελικά και με την δική μας καταπίεση. Ταυτόχρονα από την άλλη διαπίστωναν πόσο τραγικά εύκολο είναι να κρατούνται οι άνθρωποι στο ψεύδος αυτής της ύβρης ώστε να μην μπορούν να δουν και να αντισταθούν στην προφανή φρίκη του κρέατος και στην έντεχνα κρυμμένη και μεγαλύτερη φρίκη του ζωικού γάλακτος και των αυγών και έτσι να μεγεθύνουν αντί να τερματίζουν την αδικία.

Όμως παρόλο που ζούμε σε έναν μη vegan κόσμο όπου επιβάλλεται και γίνεται κυρίαρχη όλη αυτή η παρακμιακή διατροφή, γι αυτούς που είχαν τη τύχη να δραπετεύσουν από αυτόν τον παράλογο προγραμματισμό από το ξεκίνημα της ζωής τους, είναι μια συνεχής επισήμανση της ορθότητας του δρόμου που τους οδήγησαν και που στην συνέχεια – όταν άρχισαν να καταλαβαίνουν - το αποδέχθηκαν συνειδητά ως τρόπο ζωής τους.

Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα κάποιους ανθρώπους που είναι vegan εκ γενετής:

Seba Johnson: Vegan Ολυμπιακή σκιέρ

Η Seba Johnson γεννήθηκε στις Παρθένες Νήσους και είναι vegan για όλη της τη ζωή εδώ και 4 δεκαετίες. Η οικογένειά της είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και έτσι η Seba εκτέθηκε σε μια ποικιλία πολιτισμών σε πολύ νεαρή ηλικία. Το 1988 στην ηλικία των 14 ετών έγινε η νεότερη σκιέρ αλπικού σκι στην Ολυμπιακή Ιστορία αλλά και η πρώτη μαύρη σκιέρ. Το 1992 πήρε μέρος στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Albertville της Γαλλίας στο Γιγαντιαίο Σλάλομ. Όμως το 1994 αρνήθηκε να πάρει μέρος στους αγώνες στο Lillehammer της Νορβηγίας ως διαμαρτυρία στο γεγονός ότι η Νορβηγία ήρε το μορατόριουμ για το κυνήγι φάλαινας. Ως αθλήτρια, οι στολές σκι που χρησιμοποιούσε δεν περιείχαν μαλλί, δέρμα, γούνα ή μετάξι. Μάλιστα κάποτε αποκλείστηκε από έναν αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου σκι επειδή αρνήθηκε να φορέσει μια στολή που είχε ραμμένο πάνω της ένα κομμάτι δέρμα.

Η Seba υπήρξε επίσης δασκάλα του σκι και είναι τώρα μέλος της Ένωσης ηθοποιών επιδιώκοντας μια σταδιοδρομία στην υποκριτική και επίσης μιλά δημόσια για τον veganism σε σχολεία και κατασκηνώσεις νέων αλλά και όπου αλλού υπάρξει δυνατότητα.

Μια περιεκτική συνέντευξη με την Seba υπάρχει εδώ: Interview with Seba Johnson: Vegan Olympic Ski Racer

 Anne Dinshah – 42 ετών - Νέα Υόρκη

Η Anne, vegan εκ γενετής, έχει γράψει το βιβλίο “Dating Vegans: Recipes for Relationships” (Ραντεβού με Vegans: Συνταγές για τις σχέσεις) που αναφέρεται στις σχέσεις μεταξύ vegan και μη-vegan. Οι γονείς της, ο Jay και η Freya Dinshah, ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις (η μητέρα της δεν ήταν vegan, όταν γνωρίστηκαν, αλλά σταδιακά έγινε).

Ο πατέρας της, Jay Dinshah, ίδρυσε την Αμερικανική Vegan Society (AVS) και οι γονείς της εργάστηκαν από κοινού στην οργάνωση για 40 χρόνια, συχνά δίνοντας διαλέξεις και οργανώνοντας συνέδρια. Όπως λέει η ίδια: «όντας vegan, ειδικά παιδί ακτιβιστών γονέων, μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω καλύτερα από το μέσο άτομο τα θέματα σχετικά με τα ζώα, καθώς και για την υγεία του πλανήτη μας και των κατοίκων του. Αγαπώ τα ζώα και ήθελα να βοηθήσω, αλλά έπρεπε να βρω το δικό μου τρόπο. Είδα πόσο αγχωτικό μπορεί να είναι το να εσωτερικεύεις τα δεινά εκατομμυρίων ζώων. Ο πατέρας είχε πάρει όρκο να μην σταματήσει ούτε μια ημέρα την σκληρή προσπάθεια μέχρι να κλείσουν όλα τα σφαγεία. Πέθανε προσπαθώντας.»

 Shaun Durrance - 30 ετών

Ο Shaun Durrance είναι vegan από τη γέννησή του και μεγάλωσε στις δεκαετίες του 80 και του 90 τότε που η vegan διατροφή ήταν ουσιαστικά άγνωστη και οι διατροφικές επιλογές σχετικά περιορισμένες. Ο Shaun λέει ότι από 3 χρονών καταλάβαινε τι σημαίνει να είσαι vegan και θυμάται το πως εξηγούσε τους συμμαθητές του από πού προέρχεται η ζελατίνη.

Σήμερα ο Shaun είναι παντρεμένος με την Patricia, επίσης, vegan, και έχουν μια όμορφη κόρη την Katarina, σχεδόν 3 που είναι επίσης μεγαλωμένη ως vegan. Ο Shaun πάντα έτρωγε ισορροπημένα γεύματα - το κλειδί για τη βέλτιστη διατροφή -, δεν έχει σπάσει ποτέ κάποιο οστό παρά τις πολλές πτώσεις στον αθλητισμό και δεν πιστεύει ότι η ανησυχία στο κοινό όσον αφορά την ανατροφή vegan παιδιών είναι δικαιολογημένη.

...................


* Κοινή θέση της Αμερικανικής Ένωσης Διατροφολόγων (ADA) και των Διατροφολόγων του Καναδά:

"Η καλά σχεδιασμένη vegan διατροφή και οι άλλοι τύποι φυτικών διατροφών είναι κατάλληλες για όλα τα στάδια του κύκλου ζωής, συμπεριλαμβανομένης της διάρκειας της εγκυμοσύνης, της γαλακτοπαραγωγής, της νηπιακής ηλικίας, της παιδικής ηλικίας, και της εφηβείας."

Περιοδικό της Αμερικανικής Ένωσης Διατροφολόγων (JADA – Journal of the American Dietetic Association)

α) Ιούνιος 2003 - Τόμος 103 - Σελίδες: 748-765

και

β) Ιούλιος 2009 - Τόμος 109 – Σελίδες: 1266-1282

** Ο όρος ψευδο-γεύση για το κρέας και τα άλλα ζωικά προϊόντα ουσιαστικά αναφέρεται στην καρύκευσή τους με φυτά κατά το μαγείρεμα - δηλαδή τους δίνουμε τη γεύση φυτών για τα φάμε. Και αυτό το αναφέρει από την αρχαιότητα ακόμα ο Πλούταρχος:

«Ωστόσο, ούτε άψυχο και νεκρό (ζώο) το τρώνε όπως είναι, αλλά το βράζουν, το ψήνουν, το μεταβάλλουν με φωτιά και φάρμακα, αλλοιώνοντας, μετατρέποντας και σβήνοντας με μύρια καρυκεύματα την γεύση του αίματος, ώστε το γευστικό όργανο να εξαπατηθεί και να δεχτεί ό,τι του είναι ξένο.»

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ: Περί Σαρκοφαγίας ΛΟΓΟΣ Α'