Βίαιο, καταναγκαστικό ξεπουπούλιασμα (forced molting)
Τι είναι η κρίση που βιώνουμε; Με τι μοιάζει; Που
οδηγεί;
Εύλογα, αγωνιώδη ερωτήματα που όμως δεν έχουν
αισιόδοξη απάντηση αφού για όσους έχουν τις κεραίες τους ανοιχτές είναι φανερό
ότι η κρίση που μας έχει επιβληθεί, εφαρμόζεται ήδη σε απίστευτα πιο γενικευμένη
έκταση και με ασύλληπτη, κλιμακούμενη ένταση σε δισεκατομμύρια άλλους
αισθανόμενους και βέβαια έχει τραγική κατάληξη (εκατοντάδες δισεκατομμύρια ζώα
κάθε χρόνο καταναγκάζονται σε καθεστώς καταπίεσης, υποδούλωσης και μαζικής
γενοκτονίας μόνο και μόνο επειδή θεωρούνται «τροφή» μας).
Όσο κι αν αδυνατούμε να το πιστέψουμε και να το χωνέψουμε
η κρίση των ανθρώπων μπορεί να ειδωθεί στην πραγματική της διάσταση μόνο με
όρους της καταπίεσης των ζώων (αφού το σύστημα της καταπίεσης μας δείχνει
ξεκάθαρα ότι είμαστε κι εμείς το ίδιο αναλώσιμοι όπως ακριβώς τα ζώα που μας
επιβάλλει για «τροφή» μας). Ο εντεινόμενος ολοκληρωτισμός που υφιστάμεθα αλλά
και η κλιμάκωσή του με ακόμα πιο σκληρές μορφές είναι η πάγια τακτική για τα μη
ανθρώπινα ζώα, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Το δράμα της ζωής τους που
καταλήγει στο πιάτο μας ως συνταγές, μαγειρέματα, γεύματα και γεύσεις, έχει
προηγουμένως περάσει από άπειρες μορφές κακοποίησης (που φροντίζουν να μη γνωρίζουμε) οι οποίες περιορίζονται μόνο από την αρρωστημένη φαντασία
αυτών που ενορχηστρώνουν αυτόν τον εφιάλτη. Ότι χωράει και ότι δεν χωράει ο
νους μπορεί να επιβληθεί στα ζώα που αυθαίρετα καταναγκάζονται να
«εξυπηρετήσουν» τις «ανάγκες» του ανθρώπου.
Έτσι για τις δυνάμεις του κατεστημένου (που αλαζονικά
τοποθετούν τους εαυτούς πάνω από όλους εμάς τους υπόλοιπους όπως αλαζονικά
προγραμματίζουν κι εμάς να τοποθετούμε τους εαυτούς μας πάνω από τα ζώα) η
τρέχουσα κρίση δεν είναι παρά μεταφορά «τεχνογνωσίας» από το ένα κοπάδι (των
ζώων) στο άλλο (των ανθρώπων). Τα ζώα είναι το εύκολο θύμα για την εφαρμογή του δόγματος
της καταπίεσης το οποίο στοχεύει στην απαξίωση της αισθανόμενης ζωής
(ανθρώπινη και μη ανθρώπινη). Τα ζώα είναι επίσης το απόλυτο πείραμα όπου σύμφωνα
με την αρρωστημένη ελίτ το κοπάδι των ανθρώπων μπορεί να στραφεί απέναντι στο
κοπάδι των ζώων όχι για να καλύψει τις ανάγκες του (όπως μας εξαπατούν) αλλά
για να εξοικειωθεί με την καταπίεσή του και με όλες εκείνες τις δραματικές
καταστάσεις που του επιφυλάσσεται τελικά και αυτό να βιώσει.
Και στη παρούσα φάση ο πιο τραγικά ακριβής
παραλληλισμός της δεινής μας θέσης λόγω της στημένης ψευδοκρίσης (με τις
πραγματικές όμως συνέπειες) και ο πλέον συμβολικός είναι ίσως το βίαιο και
επιβεβλημένο ξεπουπούλιασμα (forced molting) στο οποίο υποβάλλουν τις κότες αυγοπαραγωγής
λίγο πριν τη σφαγή.
Επιλέξτε ελληνικούς υπότιτλους
Η κότα, αυτό το τραγικά παρεξηγημένο πτηνό, είναι το πλέον κακοποιούμενο ζώο της συγκυρίας αφού πάνω από 40 δισεκατομμύρια δολοφονούνται από το σύστημα της καταπίεσης κάθε χρόνο σε όλο το κόσμο. Η κότα μετατράπηκε στο σήμα κατατεθέν αυτού του ανώμαλου συστήματος και σε μακάβριο σύμβολο της γενοκτονίας αφού ανά 6 εβδομάδες μια ολόκληρη γενιά ξεκληρίζεται. Και όπως συμβαίνει με κάθε είδος ζώου που βίαια εισήχθη στη διαδικασία της «εξημέρωσης», δεν υπάρχει κανένα φυσικό της γνώρισμα που να μην έχει γίνει αντικείμενο ακραίας εκμετάλλευσης: η αναπαραγωγική της ικανότητα μετατράπηκε σε «αυγοπαραγωγή» ενώ η φυσική της τάση να ρίχνει τα φτερά της χειραγωγείται για να αυξηθεί αυτή η αφύσικη «παραγωγή».
Στη φύση, τα πτηνά αντικαθιστούν όλα τα φτερά
τους στη διάρκεια του έτους. Η φυσική πτερόρροια (αντικατάσταση φτερών) εμφανίζεται
κοντά στην έναρξη του χειμώνα και σε αυτή τη φάση η κότα κάνει λιγότερα ή
καθόλου αυγά, αφιερώνοντας την ενέργειά της στο να παραμένει ζεστή και να
ανανεώσει τα φτερά της για τους κρύους μήνες που έρχονται.
Η βιομηχανία αυγών εκμεταλλεύεται αυτή τη φυσική
διαδικασία αναγκάζοντας το κοπάδι σε αντικατάσταση φτερών ως μέσο για την
τόνωση της αυγοπαραγωγής σε κότες των οποίων τα σώματα έχουν ήδη εξαντληθεί. Η πρακτική αυτή έγινε δημοφιλής τη δεκαετία
του 1960 και γρήγορα έγινε το κυρίαρχο σύστημα διαχείρισης που τώρα εφαρμόζεται
στο 75% των εγκαταστάσεων παραγωγής αυγών.
Η πρακτική της «αναγκαστικής πτερόρροιας»
είναι μία από τις πιο φρικτές μέσα σε όλη αυτή την ανωμαλία που λέγεται
καταπίεση των ζώων. Σημαίνει τη στέρηση τροφής και νερού στα πουλιά για 10-14
ημέρες και εφαρμόζεται μετά από περίοδο
παραγωγής αυγών 20 μηνών. Όταν τους στερούνται η τροφή και τα βασικά
θρεπτικά συστατικά, οι κότες σταματούν να γεννούν αυγά, και τα φτερά τους
πέφτουν. Πολλές κότες που ήταν ήδη αδύναμες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της
καταναγκαστικής πτερόρροιας. Τα νεκρά, αποσυντιθέμενα σώματά τους παραμένουν στα
κλουβιά με άλλες κότες που ζουν για ημέρες ή εβδομάδες προτού σφαγιαστούν. Επιπλέον παρατηρείται αύξηση βακτηριακών
λοιμώξεων σαλμονέλας (γεγονός που κάνει αυτή την πρακτική έναν απαράδεκτο
κίνδυνο και για την υγεία όσων συνεχίζουν να καταναλώνουν αυγά) και μία απώλεια
15% έως 35% του σωματικού τους βάρους. Για όσες κότες επιβιώσουν αυτή την
πείνα, υπάρχει μια αύξηση στην παραγωγή αυγών για τους επόμενους 7 έως 15 μήνες
πριν από τη σφαγή τους.
Η αναγκαστική πτερόρροια είναι ένας τελικός
τρόπος εκμετάλλευσης των πτηνών πριν γίνουν «άνευ αξίας» ως μηχανές αυγοπαραγωγής,
οπότε σφάζονται για χαμηλής ποιότητας κρέας. Σε αντίθεση με τις κότες που υποβάλλονται σε αναγκαστική
αντικατάσταση φτερών, οι κότες σε φυσική αντικατάσταση φτερών δεν σταματούν να
τρώνε, δεν υφίστανται τραυματικό σοκ, και δεν αρρωσταίνουν με λοιμώξεις σαλμονέλας όπως οι κότες που
καταναγκάζονται σε πτερόρροια.
Επιβεβλημένη
κρίση: το δικό μας καταναγκαστικό «ξεπουπούλιασμα»
Η στημένη κρίση έδωσε την απαιτούμενη αφορμή και
για το δικό μας ξεπουπούλιασμα: μια κατευθυνόμενη εκστρατεία στέρησης, εξαθλίωσης και αφαίρεσης
δικαιωμάτων. Αφού για δεκαετίες μας υπονομεύουν με κάθε τρόπο, μας έφεραν
τελικά σε μια τεχνητή κατάσταση αδυναμίας και εγκλωβισμού όπως ακριβώς οι κότες
σε κλωβοστοιχίες (battery hens). Μόνο που η δική μας κλωβοστοιχία είναι η παραπληροφόρηση και
η δυσεκπαίδευση οι οποίες αποδεικνύονται η πλέον επικίνδυνη αρρώστια: μια
επιδημία που μπορεί να γονατίσει τεράστια τμήματα του πληθυσμού και να τα φέρει
σε κατάσταση νοητικού κώματος όπου πλέον η αποσύνδεση από την πραγματικότητα
είναι πλήρης.
Έτσι παρόλο που βιώνουμε το δικό μας δράμα,
αδυνατούμε να κάνουμε τη σύνδεση και να επιδείξουμε την παραμικρή έστω συμπόνια
προς το δράμα αυτών που κυριολεκτικά ξεπουπουλιάζονται εν ονόματί μας και για την
υπαγορευόμενη εκ των άνωθεν «διατροφή» μας. Η διχαστική εσωστρέφεια που μας
έχουν εμποτίσει, μας εμποδίζει να δούμε τις συνέπειες των συνηθειών μας στις
ζωές των άλλων αισθανόμενων. Χτυπιόμαστε από το ίδιο κακόβουλο σύστημα όμως
αντί να αμφισβητήσουμε αυτό (ιδιαίτερα τον ύπουλο τρόπο που επιτίθεται πρώτα
στα ζώα και στη συνέχεια στους ανθρώπους με τη δήθεν τροφή του), αμφισβητούμε
το δικαίωμα των άλλων ζώων στον φυσικό
τους προορισμό που φυσικά δεν είναι να ζουν ως σκλάβοι μας. Και επιμένουμε να βλέπουμε αυγά (ή οποιαδήποτε
άλλα ζωικά «προϊόντα») αντί να βλέπουμε την αδικία, το έγκλημα και τη
γενοκτονία που υπάρχει στη διατροφή με ζωικά. Έτσι η καταπίεση των ζώων
μεταμφιεσμένη ύπουλα ως δήθεν κάλυψη των αναγκών μας (τροφή, ένδυση, κλπ) προελαύνει
ανενόχλητη και αδιαμφισβήτητη για να πλημμυρίσει τελικά την ανθρωπότητα σε έναν
ωκεανό καταπίεσης.
Είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια παθολογική κατάσταση
που πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεράσουμε. Γιατί όσο αρνούμαστε να κάνουμε τη
σύνδεση με τα μη ανθρώπινα ζώα ως φορείς αισθανόμενης ζωής, όσο αδυνατούμε να
κατανοήσουμε ότι η καταπίεση τους είναι η καταπίεσή μας (ότι δηλαδή η καταπίεση
κατευθύνεται από το ίδιο σύστημα που στοχεύει αδιάκριτα την μη ανθρώπινη και
την ανθρώπινη ζωή), θα καταδικαζόμαστε να βιώνουμε μια ανάλογη καταπίεση και
μοίρα.
Όμως δεν είναι αυτή η μοίρα της αισθανόμενης
ζωής. Έχουμε την δυνατότητα να «ξεπουπουλιάσουμε» και να ξεμπροστιάσουμε
ιδεολογικά αυτό το ανώμαλο καθεστώς εκεί ακριβώς που δόλια μας εξαπατά και μας χρησιμοποιεί
ως πιόνι του: στην βασική βιολογική ανάγκη της τροφής. Εκεί μπορούμε να του
γκρεμίσουμε όλο το δόγμα της καταπίεσης απορρίπτοντας οριστικά τη κουλτούρα του
θανάτου και τη λεηλασία της
ζωής ως τροφή. Εκεί μπορούμε να του στερήσουμε μια για πάντα τη δύναμη να
μας χειρίζεται και να μας δυσεκπαιδεύει, να μας μειώνει συνεχώς την ευφυία και
να μας δηλητηριάζει τη συνείδηση.
Και το αυτονόητο, πρώτο βήμα είναι να
αναζητήσουμε την τροφή της περιεκτικής δικαιοσύνης και της ειρήνης που
πραγματικά θρέφει την ανθρώπινη οντότητα σε κάθε επίπεδο: στο βασικό της
πεπτικής μας ανατομίας που είναι φυτοφάγου
πλάσματος αλλά και στο βαθύτερο επίπεδο της συνείδησης και του αισθανόμενου
ανθρώπου που φέρουμε μέσα μας. Αν με την προηγούμενη διατροφή μας στηρίζαμε ένα
σύστημα που παράγει συνεχώς απαξία, τώρα κατανοούμε ότι το αντίδοτο είναι να
ζήσουμε με έναν νέο τρόπο ζωής που προάγει και τιμά τις αξίες. Αυτό είναι το
απελευθερωτικό κάλεσμα της συγκυρίας και περιμένει την άμεση απάντησή μας: τη
δέσμευση να κάνουμε οριστικά πράξη τον σεβασμό της αξίας της ζωής, τη δικαιοσύνη,
την ελευθερία, την ειρήνη, την αειφορία για όλους τους αισθανόμενους.
........................
Κότα: το
πιο καταπιεζόμενο ζώο
