Βίγκαν Ημερολόγιο
2009

Το Ημερολόγιο Χορτοφαγίας είναι και φέτος εδώ για να σας συνοδεύσει στο 2009 με 12 υπέροχες βίγκαν συνταγές από την ελληνική και διεθνή κουζίνα.

Κατεβάστε το

και εκτυπώστε το

από

εδώ

Τρυπήστε τα φύλλα με τη μηχανή βιβλιοδεσίας, περάστε το πλαστικό σπιράλ και το ημερολόγιο σας είναι έτοιμο για να το κρεμάσετε στο τοίχο ή να το δωρήσετε!

Τα Ζώα ως Πρόσωπα:
Δοκίμια για την κατάργηση της εκμετάλλευσης των Ζώων
(Animals as Persons: Essays on the Abolition of Animal Exploitation)

Καινούργιο βιβλίο του Gary L. Francione,
διακεκριμένου Πανεπιστημιακού Καθηγητή Νομικής
και φιλοσόφου για τα δικαιώματα των ζώων και την ηθική θεωρία
Columbia University Press, 2008

Με ένα νέο βιβλιο, επανέρχεται ο Gary L. Francione, γνωστός για την κριτική του απέναντι στους ευημεριστικούς(welfare) νόμους και ρυθμίσεις για τα ζώα, για την απεμπολιστική(abolitionist) θεωρία του για τα δικαιώματα των ζώων που βασίζεται στην κατάργηση της εκμετάλλευσης τους, και για την προώθηση της χορτοφαγίας(veganism) και της πολιτικής της μη βίας ως αρχές βασικών γραμμών του κινήματος της απεμπόλησης.

Ο Gary Francione ήταν ο πρώτος ακαδημαϊκός που δίδαξε για τα δικαιώματα των ζώων σε Αμερικανική Νομική Σχολή και έχει γίνει από τότε μια κεντρική μορφή στο κίνημα των δικαιωμάτων των ζώων.

Με απλά λόγια, η απεμπολιστική θέση του Francione δεν είναι σταδιακή αλλά άμεση: όλη η ανθρώπινη χρήση των ζώων πρέπει αμέσως να τερματιστεί- ως τροφή, ως υποκείμενα έρευνας, "στη μόδα," κ.λπ.

Το βιβλίο, το οποίο είναι μια συλλογή από 7 δοκίμια, επιχειρηματολογεί υπέρ της θεώρησης των ζώων ως πρόσωπα με όλα τα σχετικά δικαιώματα που αυτό συνεπάγεται.

Σε αυτήν την συλλογή, ο Francione προωθεί την πιο ριζοσπαστική θεωρία περί δικαιωμάτων των ζώων που έχει υποστηριχθεί μέχρι σήμερα.

Αντίθετα από τον Peter Singer, ο Francione υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε ηθικά να δικαιολογήσουμε τη χρησιμοποίηση των ζώων κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, και αντίθετα από τον Tom Regan, η θεωρία του Francione ισχύει για όλα τα ενσυναίσθητα(sentient) όντα(εκείνα τα οποία έχουν την ικανότητα να αισθάνονται πόνο και ευχαρίστηση), και όχι μόνο για εκείνα που έχουν πιό περίπλοκες γνωστικές δυνατότητες.

Ο Francione εισάγει το βιβλίο με ένα δοκίμιο που εξηγεί τις ιστορικές και σύγχρονες τοποθετήσεις μας για τα ζώα, κάνοντας διαχωρισμό μεταξύ του ζητήματος της χρήσης ζώων από αυτό της μεταχείρισης ζώων.

Παρουσιάζει έπειτα μια θεωρία των δικαιωμάτων των ζώων, η οποία εστιάζει στην ανάγκη να χορηγηθεί σε όλους τους ενσυναίσθητους μη-ανθρώπους το δικαίωμα να μην αντιμετωπίζονται ως ιδιοκτησία μας. Η αναγνώριση ενός τέτοιου δικαιώματος θα απαιτούσε από εμάς να σταματήσουμε να φέρνουμε στην ζωή τα εξημερωμένα ζώα για ανθρώπινη χρήση.

Ρίχνει μια σκληρή ματιά στη "ηθική σχιζοφρένια μας" προς τα ζώα και τη ικανότητά μας να θεωρούμε μερικά πλάσματα ως αγαπημένους συντρόφους και άλλα ως τροφή και ιματισμό.

Τα επόμενα δοκίμια ερευνούν τις πρόσφατες αλλαγές στην ευημερία των ζώων και το λυπηρό γεγονός ότι αυτές οι πρακτικές όχι μόνο έχουν αποτύχει να μας φέρουν πιό κοντά στην κατάργηση της ζωικής εκμετάλλευσης, αλλά έχουν κάνει το κοινό να αισθάνεται πιό άνετα για την υποθετικά πιο "ανθρωπιστική" ζωική μεταχείριση.

Σε δύο δοκίμια, ο Francione ερευνά τη σημασία της ενσυναίσθησης(sentience) ως απαραίτητο και ικανοποιητικό όρο για την ηθική σημασία των ζώων και εξηγεί πώς η θέση των ζώων ως οικονομικά προϊόντα αποτρέπει την ίση εκτίμηση των συμφερόντων τους.

Συζητά επίσης το ζήτημα της χρησιμοποίησης των ζώων στα πειράματα, υποστηρίζοντας ότι η εμπειρική ανάγκη της ζωικής χρήσης είναι στην καλύτερη περίπτωση ύποπτη και ότι η ζωική χρήση δεν μπορεί, εν πάση περιπτώσει, να δικαιολογηθεί ηθικά.

Μετά από ένα κεφάλαιο που εξετάζει τον οικοφεμινισμό και την ηθική του θέση περί φροντίδας, ο Francione ολοκληρώνει επιχειρηματολογώντας ενάντια στην λογική της θέσης του Tom Regan ότι ο θάνατος επιβάλλει μεγαλύτερη ζημιά στους ανθρώπους από τους μη-ανθρώπους.

Συνολικά, αυτή η συλλογή δοκίμιων καταδεικνύει γιατί η απεμπολιστική θεωρία του Francione θεωρείται ευρέως ως η πιό συναρπαστική καινοτομία στη σύγχρονη ηθική για τα ζώα.

Και ένα απόσπασμα από συνέντευξη που έδοσε ο Gary Francione με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του:

ΕΡ: Εάν έχουμε πειστεί από τις απόψεις σας και θέλουμε να καταργήσουμε τη ζωική εκμετάλλευση, τι μπορούμε να κάνουμε τώρα —σήμερα —για να βοηθήσουμε να επέλθει αυτή η κατάργηση;

GF: Το σημαντικότερο πράγμα που ο καθένας μπορεί να κάνει είναι να γίνει vegan και να εκπαιδεύσει και άλλους γιατί το να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας τα ζώα σημαίνει να είμαστε vegan. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα γίνονται vegan, η απαίτηση θα μειώνεται και θα προάγεται η συνείδηση για την ανήθικη και αδικαιολόγητη φύση της ζωικής χρήσης. Θεωρώ την χορτοφαγία(veganism) ως την σημαντικότερη μορφή ακτιβισμού για τα μη ανθρώπινα ζώα. Η χορτοφαγία είναι η αρχή της απεμπόλησης(abolition), εφαρμοσμένη στη ζωή του ατόμου.

Συγκριτική Ανατομία Πεπτικών Συστημάτων

Η ανατομία του πεπτικού συστήματος των παμφάγων μοιάζει κατα 90% με αυτήν των σαρκοφάγων ζώων.

Η ανατομία του πεπτικού συστήματος του ανθρώπου ανήκει στη κατηγορία των φυτοφάγων ζώων.

Υπηρεσίες Βίγκαν εστίασης για όλους

Vegan Catering for All

Νέο βιβλίο για τους εστιάτορες και τους επαγγελματίες μαζικής Εστίασης

από την Vegan Society UK

Αδειάστε το μυαλό σας από όλες τις προκαταλήψεις σχετικά με τη vegan διατροφή και σκεφτείτε εύγευστα, συναρπαστικά πιάτα που δεν φέρουν ενοχή και είναι καλά για την καρδιά και την περιφέρεια σας. Τώρα είστε έτοιμοι να ευχαριστήσετε γευστικά τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που τρώνε και απολαμβάνουν την vegan τροφή σε κανονική βάση.

Η υψηλής ποιότητας vegan διατροφή είναι μια τέλεια λύση για τους εστιάτορες επειδή ακριβώς απευθύνεται στον καθέναν - είναι νόστιμη, υγιεινή, ηθική και φιλική στον πλανήτη. Θα ανοίξει την επιχείρησή σας σε όσους προσπαθούν να μειώσουν το κρέας, στους βετζετέριαν, στον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων με δυσανεξία στο γάλα ή τα αυγά, και σε ανθρώπους που έχουν περικόψει τα ζωικά προϊόντα για λόγους υγείας.

Συχνά χρειάζονται απλά μερικές μικρές αλλαγές για να γίνουν τα vegan τρόφιμα διαθέσιμα και στη διαδικασία να βελτιώσετε την επιχείρηση σας. Εκτός του ότι θα σας φέρουν νέους πελάτες, τα περισσότερα vegan τρόφιμα έχουν το πλεονέκτημα να είναι φτηνά με μεγάλα περιθώρια κέρδους. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις ιστοσελίδες μας για την εστιάση για να είστε βέβαιοι ότι έχετε πολλά να προσφέρετε όποτε κάποιος vegan περάσει την πόρτα της επιχείρησης σας.

Αν και μπορείτε να αρχίσετε με μικρές αλλαγές δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσο περισσότερη προσπάθεια επενδύετε τόσο πιθανότερο είναι να καταλήξετε με μερικές φανταστικές vegan επιλογές. Δείτε το φυλλάδιο μας Vegan Catering for All και τις ιστοσελίδες μας για την εστιάση για να πάρετε μια γεύση της απέραντης σειράς των διαθέσιμων vegan προϊόντων και των ατελείωτων τρόπων με τους οποίους μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε.

Περιεχόμενα

* Ορισμός της vegan διατροφής

* Ποιό είναι ένα "χαρακτηριστικό" vegan γεύμα;

* Χρήσιμα συστατικά

* Μερικά σημαντικά σημεία

* Ιδέες για πρωινό

* Ορεκτικά, πρόχειρα φαγητά και φαγητά για πάρτυ

* Ιδέες για κύρια πιάτα

* Ιδέες για επιδόρπια

* Επιμόλυνση της βίγκαν τροφής με ζωικές τροφές

* Μάρκετινγκ των νέων vegan πιάτων σας

* Λιστα με τα ζωικά συστατικά

* Επιχειρήσεις διάθεσης βίγκαν τροφίμων

1η Νοέμβρη: Παγκόσμια Ημέρα Χορτοφαγίας - World Vegan Day

Ημέρα μνήμης για έναν πρωτοπόρο

Donald Watson (1910 – 2005)

Ιδρυτής της Vegan Society και εμπνευστής της λέξης Vegan

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Χορτοφαγίας – World Vegan Day – η σκέψη πηγαίνει στον ιδρυτή της Vegan Society και εμπνευστή της λέξης Vegan.

Ο Donald Watson (1910 – 2005) είναι ο άνθρωπος που σε πολύ δύσκολες εποχές, το 1944, είχε την τόλμη και το θάρρος να θυμήσει στην ανθρωπότητα το αυτονόητο χρέος της απέναντι στα ζώα: την κατάργηση της εκμετάλλευση τους.

Ο ταπεινός δάσκαλος ξυλοτεχνίας από το Νότιο Yorkshire, βλέποντας την αδυναμία της vegetarian society να κάνει το αποφασιστικό, τελικό βήμα της απεμπλοκής της από κάθε ζωικό προϊόν (γαλακτοκομικά, αυγά κλπ), διαχώρισε την θέση του από αυτήν και ίδρυσε την Vegan Society.

Πραγματικά πρωτοπόρος και οραματιστής έδειξε στην ανθρωπότητα το μέλλον της:

ένα κόσμο όπου ο ανθρωποκεντρισμός, και ο σπισισμός (ρατσισμός προς τα άλλα είδη) θα έχουν εκλείψει και ο σεβασμός για όλα τα ζώα θα είναι η υπέρτατη αξία και στάση ζωής.

Η σπίθα που άναψε το 1944 έγινε φλόγα που εξαπλώθηκε σε όλη τη Γη, δημιουργώντας ένα παγκόσμιο κίνημα που αγκαλιάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, ως το μόνο που πραγματικά μπορεί να μεταμορφώσει την ζωή μας και τον κόσμο μας.

Και αυτή η ελπιδοφόρα δυναμική αναδύεται έντονα στα λόγια του Donald Watson από την τελευταία του συνέντευξη που έδοσε στα 95 γενέθλια του το 2005.

ΕΡ: Τι νομίζετε για τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η Vegan Society από τότε που ήσασταν εσείς στην διοίκηση της;

ΑΠ: "Καλύτερα από το αναμενόμενο, βεβαίως. Το τζίνι έχει βγει τώρα έξω από το μπουκάλι και κανένας δεν μπορεί να το ξαναβάλει μέσα στις ημέρες άγνοιας πριν από το 1944, όταν φυτεύτηκε αυτός ο σπόρος από ανθρώπους γεμάτους ελπίδα. Τώρα οπουδήποτε ζει κάποιος μπορεί να έχει μια vegan διατροφή."

Ο πόνος των Φυτών (αν υφίσταται) δεν είναι άλλοθι για τον πόνο των Ζώων.

Μια προσεκτική παρατήρηση του πλανήτη Γη ως ένα ενιαίο οικοσύστημα, μας αποκαλύπτει κάποια αδιαμφισβήτητα γεγονότα:

-Ο πλανήτης ΓΗ, και ειδικότερα η βιόσφαιρα αυτού του πλανήτη, είναι το ευρύτερο οικοσύστημα μέσα στο οποίο εμφανίζονται, υπάρχουν και εξελίσσονται όλες οι μορφές ζωής.

-Κάθε ένας οργανισμός που υπάρχει στο οικοσύστημα αυτό υπόκειται στους εγγενείς φυσικούς νόμους αυτού του οικοσυστήματος.

-Ο πλέον βασικός φυσικός νόμος είναι ότι κάθε πλάσμα, για να διατηρηθεί στη ζωή, πρέπει να τρέφεται με τροφή.

-Η τροφή αυτή πρέπει να είναι συμβατή με την φυσιολογία του.

-Στο οικοσύστημα του πλανήτη ΓΗ μόνο τα φυτά παράγουν τροφή μέσω της φωτοσύνθεσης.

-Μέσα σ’αυτό το οικοσύστημα της ΓΗΣ είναι φυσικός νόμος τα φυτά να γίνονται τροφή για την μεγάλη κατηγορία των φυτοφάγων πλασμάτων, μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος.

-Στο ίδιο οικοσύστημα υπάρχει κάποιος άλλος φυσικός νόμος που ορίζει ότι τα φυτοφάγα πλάσματα γίνονται τροφή για τα σαρκοφάγα και έτσι δημιουργείται η τροφική αλυσίδα.

-Αν εξαφανιστούν τα φυτά, θα εξαφανιστεί πολύ σύντομα και όλη η υπόλοιπη ζωή του πλανήτη, λόγω έλλειψης τροφής.

Το οικοσύστημα της Γης έχει εξ’ορισμού μέσα του την βία προς τα φυτά και την βία των σαρκοφάγων ζώων προς τα φυτοφάγα.

Μια προσωπική μου υπόθεση είναι ότι στο αρχικό οικοσύστημα της ΓΗΣ δεν υπήρχε βία.

Υποψιάζομαι ότι η βία εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της παρακμής του οικοσυστήματος ύστερα από τις 5 μαζικές εξαλείψεις ειδών(όπου χάνονταν το 95% της ζωής στον πλανήτη) που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, καθώς η βιοποικιλότητα προσπαθούσε να αναδημιουργηθεί με νέες μορφές κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Όσο περισσότερο παρακμάζει και απορρυθμίζεται το οικοσύστημα, τόσο περισσότερη βία και χάος εμφανίζονται σ’αυτό.

Στην παρούσα φάση ζούμε την έκτη μαζική εξάλειψη ειδών, η οποία αυτή την φορά είναι προκαλούμενη από τον άνθρωπο και το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο που ακολουθεί, το οποίο συνεχώς εισάγει αυξανόμενη βία στο οικοσύστημα.

Η βία προς τα φυτά, η οποία προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου και την θεωρώ ανωμαλία μέσα στο γενικότερο οικοσύστημα της ΓΗΣ, είναι προεπιλογή του συστήματος και δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.

Η βία προς τα ζώα, την οποία θεωρώ πολύ μεγαλύτερη και σοβαρότερη ανωμαλία του οικοσυστήματος της ΓΗΣ, είναι και αυτή προεπιλογή του συστήματος αλλά μόνο για τα σαρκοφάγα ζώα και έχει τη λογική της διατήρησης της ισορροπίας και του ελέγχου των πληθυσμών των φυτοφάγων.

Σε αντίθεση η βία του ανθρώπου προς τα ζώα, τα φυτά και το περιβάλλον τους τελευταίους αιώνες και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχει καμμία λογική και είναι καθοδηγούμενη από ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις, συνήθειες και επιθυμίες, όπως το κέρδος, η ευκολία, η γεύση κλπ.

Τώρα εάν υποθέσουμε ότι τα φυτά αισθάνονται πόνο, τότε αυτός είναι ασύγκριτα μικρότερης έντασης και κλίμακας από τον πόνο των Ζώων.

Ουσιαστικά οι δύο καταστάσεις πόνου, αυτή των φυτών(υποθετική και μη αντιληπτή) και αυτή των ζώων( υπαρκτή και αντιληπτή )είναι στα δύο άκρα της κλίμακας του πόνου: μηδενικός έως ελάχιστος για τα φυτά και μέγιστος και συντριπτικά αφόρητος για τα ζώα.

Πιο συγκεκριμένα, στην περίπτωση των φυτών δεν βλέπουμε, ούτε αντιλαμβανόμαστε καμμία αντίδραση, ενώ στην περίπτωση των Ζώων βλέπουμε αστραπιαία, άμεσα και πολύ έντονα την αντίδραση του ζώου στον πόνο.

Ας φανταστούμε τι συμβαίνει όταν πατήσουμε το γκαζόν και τι συμβαίνει όταν πατήσουμε κατά λάθος τον σκύλο μας.

Επίσης δεν έχουμε δει μαρούλι να σφαδάζει από πόνο, όπως δυστυχώς συμβαίνει με τα ζώα, ούτε ζώο που του κόβεις ένα μέλος να το ξαναφυτρώνει, όπως κάνουν τα φυτά.

Αν όντως τα φυτά αισθάνονται πόνο γιατί δεν έχουν μηχανισμό φυγής από μια κατάσταση που προκαλεί τον πόνο(π.χ. φωτιά, κόψιμο με μαχαίρι), ούτε αντιδρούν όταν βρίσκονται σε κίνδυνο όπως κάνουν τα ζώα;

Μήπως αυτό αποδυκνείει ότι ίσως τελικά δεν αισθάνονται πόνο;

Ο πόνος είναι χαρακτηριστικό εκείνων των πλασμάτων που έχουν εγκέφαλο και εξελιγμένο νευρικό σύστημα, και ως γνωστόν τα φυτά δεν έχουν κανένα από τα δύο.

Επιπλέον, ο πόνος των φυτών δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά και μία ματιά στο περιοδικό Nature και στην εγκυκλοπαίδεια wiki θα βοηθήσει να ξεχωρίσει η φαντασία από την πραγματικότητα.

Υπάρχουν βέβαια πειράματα που δείχνουν κάποιες αντιδράσεις των φυτών σε ερεθίσματα αλλά αυτές είναι μόνο αντιληπτές από πολύπλοκα όργανα μετρήσεων και όχι από τις αισθήσεις μας, εν αντιθέσει με αυτό που συμβαίνει με τον πόνο των ανθρώπων και των ζώων που είναι άμεσα ορατός και αντιληπτός από τις αισθήσεις μας.

Με άλλα λόγια η Φύση όταν θέλει να μας πει και να μας δείξει κάτι, το λέει και το δείχνει ξεκάθαρα.

Το θετικό, όσον αφορά των πόνο των φυτών, είναι ότι αυτός ουσιαστικά δεν υφίσταται στην πλειοψηφία των περιστάσεων όπου αυτά χρησιμοποιούνται ως τροφή.

Το μεγαλύτερο κομμάτι χρησιμοποίησης των φυτών έχει να κάνει με την συλλογή των καρπών τους (καρπός θεωρείται οτιδήποτε έχει μέσα του σπόρους δηλ. το κολοκύθι, το αγγούρι κλπ είναι τέτοια).

Κόβοντας τον καρπό ενός φυτού πρώτον δεν το θανατώνουμε, κάτι που κάνουμε στα ζώα για να χρησιμοποιήσουμε το κρέας τους ή ότι άλλο προέρχεται από αυτά. (Ακόμα και τα ζώα που τους παίρνουμε το γάλα τους και τα αυγά τους, καταλήγουν στο σφαγείο, και μάλιστα έχοντας βιώσει πολύ πιο εντατική εκμετάλλευση από τα άλλα που θανατώνουμε μόνο για το κρέας τους.)

Δεύτερον, τα φυτά επιδιώκουν το φάγωμα των καρπών τους γιατι αυτή είναι η φυσική διαδικασία πολλαπλασιασμού τους από τους σπόρους (ή τα κουκούτσια) των καρπών τους. Το χρώμα, το άρωμα, η γεύση και η θρεπτική πληρότητα του καρπού, είναι το δέλεαρ για να προσελκυστούν πουλιά, έντομα, και ζώα να φάνε τον καρπό τους και εν συνεχεία φτύνοντας τα κουκούτσια και τους σπόρους τους, ουσιαστικά να τα μεταφέρουν και να τα σπείρουν σε νέες εκτάσεις και εδάφη.

Αλλά, ας συνεχίσουμε την υπόθεση μας ότι τα φυτά πονούν. Στόχος μας είναι να ελαχιστοποιήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε (το ιδανικό θα ήτα να μηδενίσουμε αλλά κάτι τέτοιο στο δεδομένο οικοσύστημα είναι αδύνατον) τον πόνο που προκαλούμε σε άλλα πλάσματα.

Τρώγοντας φυτικές τροφές, αντί για ζωικές, γλυτώνουμε και ζωές ζώων και ζωές φυτών.

Και αυτό γιατι χρειάζονται περίπου 10 κιλά φυτικής πρωτεΐνης( σόγια, καλαμπόκι κλπ) για να πάρουμε 1 κιλό κρέας.

Αυτό συμβαίνει γιατι ένα ζώο για να "φτιάξει" 100 θερμίδες κρέατος έχει καταναλώσει πολλαπλάσιες θερμίδες φυτών τις οποίες χρειάζεται για να ζεσταθεί, να κινηθεί, και γενικά για όλες τις άλλες ζωτικές λειτουργίες του.

Έτσι ένας κρεατοφάγος καταναλώνει πολύ περισσότερα φυτά από ένα χορτοφάγο(vegan) και κατά συνέπεια προκαλεί πολύ περισσότερο πόνο και θάνατο στα φυτά.

Επομένως, τι προξενεί λιγότερο πόνο και τί τελικά είναι πιο φιλικό και αειφόρο για το περιβάλλον;

Όταν σκοτώσουμε 1 φυτό, ή όταν σκοτώσουμε 10 φυτά συν το ζώο;

Όταν πάρουμε τους καρπούς π.χ. ενός καλαμποκιού και τους φάμε άμεσα ώς τροφή ή όταν πάρουμε τους καρπούς 10 φυτών καλαμποκιού, τους δώσουμε ως ζωοτροφή στο ζώο, το οποίο θα σκοτώσουμε μετά για το κρέας του;

Και όλα αυτά αν υποθέσουμε ότι τα φυτά αισθάνονται πόνο.

Είναι επιτακτικό λοιπόν, για όλους εκείνους που από ειλικρινή πρόθεση και ευαισθησία στο πόνο και στη θανάτωση πλασμάτων διατυπώνουν την άποψη ότι "και τα φυτά αισθάνονται πόνο", να αρχίσουν την προσπάθεια τους να μειώσουν αυτόν τον πόνο από τα ζώα που αποδεδειγμένα τον αισθάνονται και στα οποία είναι εμφανέστατος.

Συμπερασματικά, η σκόπιμη γενίκευση και εξίσωση του αδιαμφισβήτητου και αντιληπτού πόνου των ζώων με τον υποτιθέμενο πόνο των φυτών δεν στέκει ως επιχείρημα, ούτε μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει το πιο παρανοικό επεισόδιο στην ιστορία της ανθρωπότητας:

την θανάτωση δισεκατομμυρίων ζώων για την γεύση, την ευκολία και την νεόκοπη συνήθεια μας(άγνωστη λίγες δεκαετίες πριν) μιας γενικευμένης διατροφής με ζωική σάρκα και με ότι άλλο αποσπούμε μέσω εκμετάλλευσης, βίας και πόνου από τα ζώα.

Από πού παίρνετε το οξυγόνο σας;

Vegan προϊόντα διαθέσιμα στην ελληνική αγορά

Από σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα κατηγορία με τα Vegan προϊόντα που είναι διαθέσιμα στην ελληνική αγορά.

Το Sodasan color της Γερμανικής εταιρίας Sodasan(http://www.sodasan.com/) είναι ένα υγρό απορρυπαντικό πλυντηρίου για χρωματιστά ρούχα, ειδικά για τις χαμηλές θερμοκρασίες.

Είναι πιστοποιημένο από την Αγγλική Vegan Society και φέρει το σήμα Vegan στην συσκευασία.

(Το σήμα Vegan μας εξασφαλίζει διπλά: Δεν έχουν γίνει πειράματα σε ζώα και το προϊόν δεν περιέχει ζωικά συστατικά)

Ψάχνετε σχολαστικά στα προϊόντα οικιακού καθαρισμού ή καλλυντικά που αγοράζετε το σήμα Vegan.

Επιμείνετε στην αγορά μόνο αυτών των προϊόντων για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα υποφέρουν τα ζώα για την καθαριότητα και την ατομική μας περιποίηση.

Το Sodasan color περιέχει πιστοποιημένες οργανικές πρώτες ύλες χωρίς να περιέχει χλωρίνη και επομένως προστατεύει τις ίνες και τα χρώματα. Λόγω της σύνθεσής του μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί με σκληρό νερό.

Συνιστώμενο ποσό: 80 μιλ. ανά κύκλο πλυσίματος.

Διατίθεται σε πλαστική συσκευασία 1,5 λίτρου στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων.

Επίσης η Sodasan διαθέτει μια πλήρη γκάμα πιστοποιημένων Vegan προϊόντων καθαρισμού.

Vegan T-Shirt & άλλα είδη

Βίντεο στο CNN για τους Vegans

Λέει πως περίπου 10.000.000 Αμερικάνοι είναι σήμερα βίγκαν.

Για ένα λεπτό...σταμάτησα να αναπνέω

Pelagus http://www.pelagus.net

H Pelagus είναι καρποφάγος (fruitarian), ποιήτρια και ακτιβίστρια για την κατάργηση του σπισισμού.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν θηλυκό γουρούνι,

στριμωγμένη σε κλουβί,

με τα μωρά μου γύρω

να παλεύουν για μία σταγόνα γάλα.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν ταύρος που αιμοραγεί,

κλειδωμένος στην αρένα,

στο όνομα του πολιτισμού.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν αστακός που βυθίζεται σε καυτό νερό στο όνομα της λαιμαργίας.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν πρόβατο, που σφάζεται στο όνομα του Θεού.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν κουνέλι, με τα μάτια γεμάτα δάκρυα και πόνο, γεμάτα άρωμα, στο όνομα της πλαστής ομορφιάς.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν χήνα και με τάϊζαν με το ζόρι,

ο σωλήνας με έπνιγε, πρησμένο συκώτι,

στο όνομα του πλούτου.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν μοσχαράκι που το παίρνουν από τη μαμά του στο όνομα της μόδας.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν αγελάδα με πρησμένους μαστούς,

στο όνομα της ιατρικής και του ασβεστίου.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν χιλιάδες δέντρα, ξεριζωμένα από το χώμα, στο όνομα της διακόσμησης.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Ήμουν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο,

κομμένο και νεκρό, στο όνομα της αγάπης.

Για ένα λεπτό σταμάτησα να αναπνέω.

Για ένα λεπτό σταμάτα να αναπνέεις.

Ποιός είσαι;

Για ένα λεπτό μην ανασαίνεις.

Τι νιώθεις;

Για ένα λεπτό μην ανασαίνεις.

Για ένα λεπτό μην ανασαίνεις.

Για ένα λεπτό μην ανασαίνεις.

Όλα αυτά τα λεπτά μαζί είναι όλη σου η ζωή.

Όλα αυτά τα λεπτά μαζί είναι η ζωή.

Πώς μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου ως κυρίαρχο της;

Για ένα λεπτό σταμάτησα να ανασαίνω.

Πονάει. Δεν θα το ξανακάνω...

Για ένα λεπτό σταμάτα να ανασαίνεις.

ΠΗΓΗ: Φόρουμ Χορτοφαγίας

Η βίγκαν εκπαίδευση γίνεται εύκολη
— Μέρος ΙΙ

Από τον δικτυακό χώρο
abolitionistapproach.com*

Δικαιώματα των Ζώων: Προσέγγιση από τη σκοπιά της Κατάργησης της Εκμετάλλευσης τους

του διακεκριμένου Πανεπιστημιακού Καθηγητή Δικαίου
Gary L. Francione
http://www.abolitionistapproach.com/?p=142

Πρόσφατα ένας φίλος μου υπέβαλε την εξής ερώτηση: "Τι λες στους ανθρώπους που είναι vegans και που εκπαιδεύουν άλλους σχετικά με τον βιγκανισμό (veganism) αλλά που ανησυχούν επίσης για τα τσίρκο, το κυνήγι, και άλλες ιδιαίτερες μορφές ζωικής εκμετάλλευσης. Τους συμβουλεύεις να μην αντιμετωπίζουν καθόλου αυτά τα ζητήματα και να εστιάζουν μόνο στον βιγκανισμό;"

Φυσικά όχι.

Βέβαια δεν συμβουλεύω τους υπερασπιστές (των ζώων) να ξοδεύουν το χρόνο και τους πόρους τους σε εκστρατείες ενός θέματος (single-issue campaigns). Ο λόγος είναι απλός: οι εκστρατείες ενός θέματος σταθερά περνούν την εντύπωση ότι μερικές μορφές ζωικής εκμετάλλευσης είναι ηθικά ιδιάζουσες από άλλες και είναι χειρότερες ή πρέπει να ξεχωρίζονται για ειδική κριτική. Παραδείγματος χάριν, μια εκστρατεία ενάντια στη γούνα περνάει την εντύπωση ότι υπάρχει κάποια ηθική σχέση μεταξύ της γούνας και άλλων μορφών ζωικού ιματισμού, όπως το δέρμα ή το μαλλί. Μια εκστρατεία ενάντια στην κατανάλωση ζωικής σάρκας μεταφέρει την εντύπωση ότι η κατανάλωση σάρκας είναι ηθικά πιό απαράδεκτη από το να πίνει κανείς γάλα ή να καταναλώνει αυγά. Μια εκστρατεία ενάντια στα συμβατικά αυγά από κότες που στιβάζονται σε πολύ μικρά κλουβιά (battery eggs) υπονοεί ότι τα αυγά από "κότες που δεν είναι σε κλουβί (cage-free)" είναι ηθικά επιθυμητά.

Αυτό το πρόβλημα είναι έμφυτο στις εκστρατείες ενός θέματος σε μια κοινωνία στην οποία η ζωική εκμετάλλευση θεωρείται ως νορμάλ. Εάν το Χ, το Ψ, και το Ω θεωρούνται όλα τους ως νορμάλ πρακτικές σε μια κοινωνία και σχετίζονται στενά, τότε μια εκστρατεία ενάντια στο Χ, αλλά όχι ενάντια στο Ψ και το Ω, προτείνει ότι υπάρχει κάποια σχετική διαφορά μεταξύ του Χ από τη μια πλευρά και του Ψ και του Ω από την άλλη. Παραδείγματος χάριν, ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία θεωρείται ως κανονικό ή "φυσικό" να τρώνε τη ζωική σάρκα και άλλα ζωικά προϊόντα. Μια εκστρατεία που εστιάζει στη σάρκα μεταφέρει την εντύπωση ότι υπάρχει μια ηθική διαφορά μεταξύ της σάρκας και των άλλων ζωικών προϊόντων, πράγμα που δεν ισχύει. Η απόδειξη αυτού βρίσκεται στο γεγονός ότι πολλοί υπερασπιστές (των ζώων) είναι βετζετέριαν αλλά δεν είναι βίγκαν. Εάν αυτοί κάνουν μια τέτοια διάκριση, τότε τι μπορούμε να περιμένουμε από το ευρύ κοινό;

Αυτή η κατάσταση πρέπει να ξεχωρίζεται από αυτήν κατά την οποία το Χ, το Ψ, και το Ω θεωρούνται όλα τους ως απαράδεκτες δραστηριότητες ή πρακτικές. Παραδείγματος χάριν, όλοι θεωρούμε τη γενοκτονία ως κακό πράγμα είτε συμβαίνει στο Darfur, τη Σομαλία, ή τη Βοσνία. Εάν έχουμε μια εκστρατεία για να σταματήσουμε τη γενοκτονία στο Darfur, αυτό δεν σημαίνει ότι σκεφτόμαστε ότι η γενοκτονία σε άλλα μέρη είναι αποδεκτή. Θεωρούμε το βιασμό και την παιδοφιλία ότι είναι ηθικά απαράδεκτα. Μια εκστρατεία ενάντια στο ένα δεν υπονοεί οποιαδήποτε σιωπηρή έγκριση του άλλου ή οποιασδήποτε άποψη ότι το ένα είναι ηθικά ιδιάζων από το άλλο.

Αυτό το έμφυτο πρόβλημα με τις φιλοζωικές εκστρατείες ενός θέματος επιδεινώνεται από το γεγονός ότι οι φιλοζωικές ομάδες που προωθούν αυτές τις εκστρατείες συχνά εγκωμιάζουν ρητά τους εκμεταλλευτές που μπορεί να σταματήσουν ή να τροποποιήσουν κάποια εκμεταλλευτική πρακτική αλλά που συνεχίζουν να συμμετέχουν σε άλλες, σχετικές πρακτικές. Παραδείγματος χάριν μερικοί υπερασπιστές (των ζώων) εγκωμιάζουν τα αυγά από "κότες που δεν είναι σε κλουβί(cage-free)"ως την "κοινωνικά υπεύθυνη" εναλλακτική λύση των συμβατικών αυγών από κότες που στιβάζονται σε πολύ μικρά κλουβιά (battery eggs). Πολλές μεγάλες φιλοζωικές οργανώσεις υπεράσπισης υποστηρίζουν ή εγκρίνουν "ευσπλαχνικές" ετικέτες (“humane” labels) που τοποθετούνται στα ζωικά προϊόντα. Ένας πασίγνωστος ειδικός περι ηθικής για θέματα ζώων υποστηρίζει ότι το να είναι κανείς "ευσυνείδητος παμφάγος" είναι "μια υπερασπίσιμη ηθική θέση." Αυτού του είδους η συμπεριφορά μεταφέρει ένα πολύ σαφές και ρητό ηθικό μήνυμα: μερικές μορφές ζωικής εκμετάλλευσης είναι ηθικά αποδεκτές.

Επιπλέον, οι εκστρατείες ενός θέματος όχι μόνο δημιουργούν την εσφαλμένη εντύπωση ότι μερικές μορφές εκμετάλλευσης είναι ποιοτικά διαφορετικές υπό μια ηθική έννοια από άλλες, αλλά συχνά έχουν ως αποτέλεσμα τις ψεύτικες "νίκες." Παραδείγματος χάριν, η εκστρατεία ενός θέματος στη Καλιφόρνια ενάντια στο φουά γκρα (foie gras) (1, 2) οδήγησε σε έναν νόμο που πραγματικά υποστηρίχθηκε από τον έναν και μοναδικό παραγωγό φουά γκρα στη Καλιφόρνια επειδή τον προστατεύει ενάντια σε οποιαδήποτε νομική δράση έως το 2012 και πιθανότατα θα αρθεί προτού ποτε τεθεί σε ισχύ εάν η παραγωγή φουά γκρα εξελιχθεί ώστε να είναι περισσότερο "ευσπλαχνική."

Γι αυτό δεν είμαι οπαδός της τοποθέτησης χρόνου και χρημάτων σε εκστρατείες ενός θέματος. Υποστηρίζω ότι ο χρόνος μας, η προσπάθεια μας, και άλλοι πόροι τοποθετούνται καλύτερα στην προώθηση του βιγκανισμού. Εφ' όσον το 99% + του πλανήτη θεωρεί την κατανάλωση των ζωικών τροφίμων και την κατανάλωση ζωικών προϊόντων αποδεκτή, δεν θα κάνουμε ποτέ τη μετατόπιση παραδείγματος που πρέπει να κάνουμε εάν δεν ξεριζώσουμε την αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν το ηθικό δικαίωμα να εκμεταλλεύονται μη ανθρώπους. Πρέπει να χτίσουμε ένα μη βίαιο κίνημα για την κατάργηση(της εκμετάλλευσης των Ζώων) που έχει τον βιγκανισμό ως βασική ηθική γραμμή του.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αντιταχθούμε στις ιδιαίτερες μορφές εκμεταλλεύσης. Παραδείγματος χάριν, το περασμένο Σαββατοκύριακο, ένα άλογο, η Eight Belles, που έτρεξε στο ντέρπι του Κεντάκυ θανατώθηκε αμέσως μετά τον αγώνα και μέσα στη πίστα όταν οι αστράγαλοί της τραυματίστηκαν σοβαρά ως αποτέλεσμα του μεγάλης διάρκειας τρεξίματος και με ταχύτητα για την οποία αυτή δεν ήταν κατάλληλη. Έδοσα μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο και ρωτήθηκα για την απόψη μου σχετικά με το θέμα της Eight Belles. Εξήγησα ότι είμαι αντίθετος στις ιπποδρομίες αλλά ως μέρος της γενικής άποψής μου ότι οι άνθρωποι σε καμιά περίπτωση δεν έχουν καμία ηθική αιτιολόγηση να χρησιμοποιούν μη ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης και της διατροφής. Ο παρουσιαστής του προγράμματος πιάστηκε από αυτό και μίλησε για το ποσο πολύ αγαπά και φροντίζει το σκυλί του αλλά έκανε μπάρμπεκιου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο οποίο κατανάλωσε άλλα ζώα. Έτσι σε διάστημα λίγων λεπτών, η σύνδεση μεταξύ ιπποδρομιών και άλλων μορφών εκμετάλλευσης, ιδιαίτερα την κατανάλωση ζωικών προϊόντων, έγινε.

Όταν συζητάμε και επικρίνουμε τις ιδιαίτερες μορφές εκμετάλλευσης, είναι σημαντικό να καθιστούμε σαφές ότι θεωρούμε την συγκεκριμένη πρακτική ως ηθικά αδικαιολόγητη και όχι ότι σκεφτόμαστε ότι αυτή η πρακτική ή η δραστηριότητα μπορεί να γίνει καλύτερη εάν θα την διέπουν κανόνες έτσι ώστε να είναι περισσότερο "ευσπλαχνική." Και είναι κρίσιμο να καταστήσουμε σαφές ότι η αντίθεσή μας στην πρακτική ή τη δραστηριότητα είναι μέρος της γενικής αντίθεσής μας σε κάθε χρήση ζώων. Δεν πρέπει να αποφύγουμε τη διασάφηση ότι επιδιώκουμε την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευση ζώων.

Έτσι όταν έρχεστε αντιμέτωποι με μια ιδιαίτερη πρακτική ή μια δραστηριότητα και θέλετε ή καλείστε να σχολιάσετε, κάντε το εάν έχετε την προδιάθεση γι αυτό. Μόνο να είστε σαφείς ότι η λύση στο πρόβλημα δεν είναι να γίνει η δραστηριότητα ή η πρακτική περισσότερο " ευσπλαχνική," αλλά να αναγνωριστεί ότι η πρακτική είναι ολοφάνερα αστόχαστη, όπως είναι οι περισσότερες χρήσεις μας των μη ανθρώπων, και πρέπει να καταργηθεί –όπως πρέπει όλη και κάθε μορφής εκμετάλλευση ζώων.

Να δύο παραδείγματα:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Διάβαζα για το φουά γκρα. Ο τρόπος που το κάνουν είναι φοβερός, έτσι δεν είναι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι σίγουρα. Αλλά δεν είναι πραγματικά διαφορετικός από όλα τα άλλα που τρώμε. Η μπριζόλα που φάγατε απόψε, ή το ποτήρι γάλα που ήπιατε το πρωί, εμπεριείχε μια διαδικασία παραγωγής εξίσου φρικτή όσο αυτή που περιλαμβάνεται στο φουά γκρα. Και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να σκοτώνουμε τα μη ανθρώπινα ζώα ακριβώς επειδή σκεφτόμαστε ότι έχουν καλή γεύση ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα μεταχειριζόμαστε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το τσίρκο έρχεται στην πόλη. Τι σκέφτεστε, εσείς ένας υπερασπιστής των ζώων, για τη χρήση των ζώων στα τσίρκο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σκέφτομαι ότι είναι φοβερό. Επιβάλλουμε μαρτύριο και θάνατο στα ζώα για καθαρή διασκέδαση και αυτό είναι πραγματικά ασυμβίβαστο με αυτό που υποστηρίζουμε ότι πιστεύουμε όταν εκφράζουμε τη συμφωνία μας με την ιδέα ότι είναι λανθασμένο να επιβάλουμε "περιττό" μαρτύριο στα ζώα. Αλλά όμως, η χρησιμοποίηση των ζώων στα τσίρκο δεν είναι πραγματικά καθόλου διαφορετική από την κατανάλωση των ζώων, η οποία είναι επίσης κάτι που περιλαμβάνει την ευχαρίστηση ή τη διασκέδασή μας και είναι εξίσου ασυμβίβαστη με αυτό που λέμε ότι πιστεύουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε λογική στο γεγονός ότι μεταχειριζόμαστε μερικά μη ανθρώπινα ζώα ως μέλη των οικογενειών μας και χώνουμε τα πηρούνια σε άλλα ή τα βασανίζουμε για την απόλαυσή μας στα τσίρκο, στους ζωολογικούς κήπους, ή στα ροντέο.

Εάν πρέπει να ξοδεψετε το χρόνο και την ενέργειά σας στη νομοθεσία σχετικά με τα τσίρκο είναι ένα άλλο θέμα. Όπως έχω πει, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, το πολιτιστικό πλαίσιο είναι τέτοιο που έχει πολύ περισσότερο νόημα να ξοδέψουμε το χρόνο μας εστιασμένοι στη χρήση των ζώων για τροφή, η οποία είναι η πρωτεύουσα πρακτική που, στην πραγματικότητα, νομιμοποιεί άλλες μορφές εκμετάλλευσης. Αλλά εάν αποφασίσετε να κάνετε εκστρατεία ενάντια στα τσίρκο, η εκστρατεία σας πρέπει, τουλάχιστον, να αντιταχθεί στη χρήση όλων των ζώων στα τσίρκο και να μην έχει καμία εξαίρεση, και να καθιστά σαφές ότι τα τσίρκο δεν είναι ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα από άλλες μορφές ζωικής χρήσης, εκ των οποίων όλες πρέπει να καταργηθούν εάν πρόκειται να πάρουμε τα ζώα σοβαρά.

Gary L. Francione
© 2008 Gary L. Francione
..................................

*Σημείωση του μεταφραστή

Η λέξη Abolition (κατάργηση, κατάλυση) έχει ταυτιστεί στις ΗΠΑ με την κατάργηση της δουλείας των Μαύρων. Ο Gary Francione χρησιμοποποιώντας τον ίδιο όρο παραλληλίζει την κατάσταση των Ζώων με αυτήν των Μαύρων και ζητά για αυτά την ίδια προσέγγιση: την κατάργηση δηλαδή της χρήσης των Ζώων και την μετάβαση σε μια κοινωνία όπου αυτά δεν θα θεωρούνται ιδιοκτησία.

Η βίγκαν εκπαίδευση γίνεται εύκολη
— Μέρος Ι

Από τον δικτυακό χώρο

abolitionistapproach.com - Δικαιώματα των Ζώων:

Προσέγγιση από τη σκοπιά της Κατάργησης της Εκμετάλλευσης τους

του διακεκριμένου Πανεπιστημιακού Καθηγητή Δικαίου

Gary L. Francione

http://www.abolitionistapproach.com/?p=139

Ένα από τα πράγματα που ακούω συχνά είναι ότι το να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους άγνωστους, σχετικά με τον βιγκανισμό (veganism), είναι δύσκολο.

Αντίθετα, οι καθημερινές αλληλεπιδράσεις μας με τους ανθρώπους μας παρέχουν πολλές ευκαιρίες να συζητήσουμε για τον βιγκανισμό. Αυτό το δοκίμιο θα εξετάσει μερικά παραδείγματα. Θα παραθέσω περισσότερα παραδείγματα σε μελλοντικά δοκίμια.

Παραδείγματος χάριν, τον Ιανουάριο αυτού του έτους, έπρεπε να πάω τον Robert, ένα από τα σκυλιά μου, για να δει έναν ειδικό στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας. Εκεί βρισκόταν μια γυναίκα —θα αναφέρομαι σε αυτήν ως "Jane" για τον σκοπό αυτού του δοκίμιου αλλά αυτό δεν ήταν το πραγματικό της ονόμα — που καθόταν μαζί μου στην αίθουσα αναμονής. Η Jane είχε μαζί της ένα λαγόσκυλο. Και, όπως πάντα συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι είναι σε έναν τέτοιο χώρο μαζί με τους μη ανθρώπινους συντρόφους τους, φτάσαμε να μιλάμε για το ποια προβλήματα υγείας μας είχαν φέρει εκεί. Και αυτό μας οδήγησε στο πώς η Jane είχε υιοθετήσει το σκυλί της από μια ομάδα διάσωσης και στο πώς το δικό μου σκυλί είχε βρεθεί κάτω από ένα εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο.

Μετά από ένα ή δύο λεπτά συζήτησης για το πόσο φρικτή είναι η βιομηχανία αγώνων για λαγόσκυλα, είπα στη Jane ότι δίδασκα στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας πριν από πολλά χρόνια, και ότι το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ήταν πασίγνωστο για τα φρικτά πειράματα, τα τεστ, και τις "εκπαιδευτικές" διαδικασίες που έκανε στα σκυλιά και άλλα μη ανθρώπινα ζώα. Μου είπε ότι είχε ακούσει για τα ζωικά πειράματα εκεί και ανέφερα πόσο περίεργο ήταν που ένα μέρος του κτηρίου ήταν αφιερωμένο στην εφαρμογή κτηνιατρικής ιατρικής για να βοηθάει τα ζώα που αγαπούσαν οι άνθρωποι και ένα άλλο μέρος του κτηρίου ήταν αφιερωμένο στο βασανισμό μη ανθρώπινων ζώων που δεν ήταν μέλη της οικογένειας κανενός. Η Jane τόνισε ότι δεν είχε πραγματικά κανένα νόημα να μεταχειριζόμαστε μερικούς σκύλους ή γάτες ως μέλη των οικογενειών μας και να μεταχειριζόμαστε κάποια άλλα σκυλιά και γάτες ως "ερευνητικά εργαλεία."

"Πόσο αληθινό," είπα. "Αλλά από πολλές απόψεις, όλοι είμαστε ακριβώς όπως αυτοί οι κτηνίατροι του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας. Μεταχειριζόμαστε μερικά ζώα ως μέλη των οικογενειών μας και βλάπτουμε άλλα."

Φαινόταν μπερδεμένη. "Τι εννοείς; Δεν θα έβλαπτα ποτέ ένα σκυλί ή μια γάτα." Προχώρησα τη συνομιλία πέρα από τα σκυλιά και τις γάτες και άρχισα να μιλάω για τις αγελάδες, τα γουρούνια, και τα κοτόπουλα, και πώς πραγματικά δεν είναι καθόλου διαφορετικά από τα σκυλιά και τις γάτες. Υπάρχει κάτι πολύ περίεργο για το γεγονός ότι θεωρούμε μερικά μη ανθρώπινα ζώα ως μέλη των οικογενειών μας, ως όντα που αγαπάμε και των οποίων αναγνωρίζουμε την ατομικότητα(personhood), ενώ, συγχρόνως, χώνουμε τα πηρούνια μας σε άλλα ζώα που δεν είναι καθόλου διαφορετικά —ηθικά ή εμπειρικά —από εκείνα που αγαπάμε.

Η Jane έμεινε σιωπηλή για μια στιγμή και μετά ρώτησε, "είσαι χορτοφάγος;"

"Είμαι vegan," απάντησα.

"Εννοείς ότι δεν πίνεις ούτε γάλα;" ρώτησε.

"Σωστά. Δεν τρώω αυγά, ή οποιαδήποτε γαλακτοκομικά προϊόντα."

"Μπορώ να καταλάβω την μη κατανάλωση κρέατος. Αλλά που είναι το κακό με τα γαλακτοκομικά και τα αυγά;"

"Παντού. Τα ζώα που χρησιμοποιούνται στην βιομηχανία γάλακτος ή αυγών κρατούνται ζωντανά περισσότερο από τα αντίστοιχα του "κρέατος", τα μεταχειρίζονται χειρότερα, και καταλήγουν στο ίδιο φρικτό σφαγείο."

Η Jane φαινόταν ταραγμένη.

"Αλλά δεν είναι πραγματικά δύσκολο να είσαι vegan;" ρώτησε.

"Απολύτως όχι," απάντησα. "Είναι απίστευτα εύκολο και είναι καλύτερο για σένα και για τον πλανήτη, επιπλέον του ότι είναι το σωστό πράγμα να κάνουμε εάν θεωρούμε τους μη ανθρώπους ως μέλη της ηθικής κοινότητας."Αφιέρωσα λίγα λεπτά μιλώντας για τα οφέλη υγείας της βίγκαν διατροφής και την οικολογική καταστροφή της κτηνοτροφίας.

Η συνομιλία μας σταμάτησε για περίπου 30 δευτερόλεπτα και έπειτα η Jane ρώτησε, "θα μπορούσες να μου δώσεις κάποιες πληροφορίες για το πώς να γίνω vegan;"

"Βέβαια. Δώσε μου τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σου." Το έκανε.

Μιλήσαμε για μερικά ακόμη λεπτά για το ευρύ φάσμα των βίγκαν τροφίμων που είναι τώρα διαθέσιμα, και μετά ο Robert και εγώ κληθήκαμε μέσα για να δούμε τον κτηνίατρο. Όταν βγήκαμε η Jane είχε φύγει. Εκείνο το απόγευμα, έστειλα στη Jane να διαβάσει διάφορα πράγματα για τον βιγκανισμό—και για τα ηθικά, τα περιβαλλοντικά, και τα ζητήματα υγείας που σχετίζονται με τον βιγκανισμό, και κάποιες πρακτικές πληροφορίες για τη διατροφή και την παρασκευή γρήγορων και εύκολων βίγκαν φαγητών. Εκείνο το βράδυ, πήρα μια σύντομη απάντηση, "Ευχαριστώ. Θα τα διαβάσω με ενδιαφέρον."

Δύο εβδομάδες πριν, πήρα ένα μέϊλ από τη Jane —το πρώτο που έλαβα από τότε που της έστειλα το υλικό. Εν μέρει έλεγε: "Είμαι περίπου 60% vegan ήδη και εργάζομαι προς το 100%. Αισθάνομαι ήδη καλύτερα και όσον αφορά το πνεύμα και το σώμα μου. Χρησιμοποιώ τη vegan τροφή που μου συστήσατε για την σκύλα μου και της αρέσει! Ευχαριστώ για τον χρόνο σας."

Τα κτηνιατρεία είναι πάντα ιδανικοί χώροι για να ξεκινήσουν συνομιλίες για τον βιγκανισμό. Οι άνθρωποι είναι εστιασμένοι στον μη ανθρώπινο σύντροφό τους και είναι συναισθηματικά πολύ ανοικτοί να σκεφτούν πιο θεωρητικά για τα μη ανθρώπινα ζώα ως γενικό θέμα. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μια φορά που να ήμουν στο κτηνιατρείο (και είχαμε μέχρι επτά διασωθέντα σκυλιά συγχρόνως, έτσι είχαμε αρκετή εμπειρία από κτηνιατρείο) όπου δεν ξεκίνησα μια συνομιλία με κάποιον που μετατοπίστηκε στον βιγκανισμό.

Ένας άλλος ιδανικός χώρος για να μιλήσουμε για τον βιγκανισμό είναι σε ένα αεροπλάνο.

Όταν παραγγέλνετε οποιοδήποτε είδος ειδικού γεύματος σε μια πτήση, αυτά τα γεύματα σερβίρονται συνήθως πρώτα. Η αεροσυνοδός έρχεται και ρωτά εάν παραγγείλατε ένα "ειδικό γεύμα." Απαντώ πάντα, "ναι, παρήγγειλα ένα vegan γεύμα χωρίς ζωικά προϊόντα." Τις περισσότερες φορές, το άτομο που κάθεται δίπλα μου, ή τα δύο άτομα που κάθονται από κάθε πλευρά (εάν είμαι σε μεσαίο κάθισμα) με ρωτάνε εάν έχω αλλεργίες ή γιατί έχω ζητήσει ένα τέτοιο γεύμα. Αυτό, φυσικά, ανοίγει την πόρτα σε μια συζήτηση γιατί είμαι vegan. Ανάλογα με την καθυστέρηση μεταξύ του να πάρω το γεύμα μου και τη διανομή των γευμάτων των υπολοίπων, το 20% των ανθρώπων με τους οποίους έχω συζητήσει ρωτούν την αεροσυνοδό εάν υπάρχει άλλο ένα vegan γεύμα όταν αυτή έρχεται με το καροτσάκι. (Πραγματικά, δεν αρχίζω ποτέ το γεύμα μου έως ότου έρθει το καροτσάκι σε περίπτωση που αυτό συμβαίνει και δεν υπάρχει κανένα πρόσθετο vegan γεύμα καθώς με χαρά μου θα δώσω το δικό μου στον διπλανό μου και το έχω κάνει σε αρκετές περιπτώσεις.)

Μερικές από τις καλύτερες συζητήσεις που έχω κάνει για τα Δικαιώματα των Ζώων και τον Βιγκανισμό έχουν γίνει στα αεροπλάνα, ιδιαίτερα σε υπερατλαντικές πτήσεις. Είστε κολλημένοι δίπλα σε κάποιο για περίπου 7 ώρες και οι άνθρωποι είναι συχνά πολύ ευτυχείς να ξοδέψουν τουλάχιστον κάποιο από αυτόν τον χρόνο μιλώντας με το άτομο που κάθεται δίπλα τους.

Μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες συνέβη αρκετά χρόνια πριν. Ήμουν καθοδόν για το Παρίσι και καθόμουν δίπλα σε μια γυναίκα που είχε ένα γούνινο παλτό. Δεν φορούσε το παλτό, αλλά το είχε στο κάθισμά της. Διάβαζα ένα αντίγραφο του βιβλίου μου Introduction to Animal Rights(Εισαγωγή στα Δικαιώματα των Ζώων), που, τότε, σκεφτόμουν να κάνω μια δεύτερη έκδοση και εξέταζα τις αλλαγές που θα έκανα. Η πτήση έφυγε με καθυστέρηση από το αεροδρόμιο του Newark, έτσι πιάσαμε μια μικρή συζήτηση για τη σύνδεση των πτήσεων που είχαμε στο Παρίσι. Είδε το βιβλίο μου και με ρώτησε, "είναι καλό βιβλίο;" Χαμογέλασα και είπα ότι είναι ένα "εξαίρετο" βιβλίο! Με ρώτησε εάν ήμουν από τους "τύπους που ασχολούνται με τα Δικαιώματα των Ζώων." Απάντησα ότι ήμουν, και πέρασε τα επόμενα 30 λεπτά (κατά τη διάρκεια των οποίων ήμαστε ακόμα στην πύλη) μιλώντας για τα 2 σκυλιά της και πόσο θα της έλειπαν ενώ θα ήταν για επαγγελματικό ταξίδι στη Γαλλία, κ.λπ.

Και έπειτα προέκυψε το ζήτημα του γούνινου παλτού της. Είπε, "το παλτό μου πρέπει να σας ενοχλεί. Λυπάμαι. " Άρχισε να μου εξηγεί ότι ήταν ένα παλτό αλεπούς "εκτροφείου" και ότι τα ζώα δεν πιάστηκαν σε παγίδες. Εξήγησα πώς τα "εκτρεφόμενα" ζώα βασανίζονται τόσο πολύ όσο και τα παγιδευόμενα, αλλά τόνισα ότι βρίσκω το γούνινο παλτό της —είτε "εκτροφείου" είτε από παγίδα —όχι περισσότερο ενοχλητικό από ένα παλτό φιαγμένο από δέρμα ή μαλλί. Φάνηκε να εκπλήσσεται από αυτό. "Δεν φοράτε μαλλί ή δέρμα;" "Όχι," απάντησα, "είμαι vegan."

Πέρασα τα επόμενα 15 λεπτά (ακόμα στην πύλη) εξηγώντας τι είναι βιγκανισμός και διαβεβαιώνοντας την ότι ο βιγκανισμός παρέχει μια ευρεία ποικιλία συναρπαστικών και υγιεινών επιλογών τροφίμων, και είναι η λογική επιλογή για όποιον νοιάζεται για τα μη ανθρώπινα ζώα. Κατόπιν της είπα ότι οι αλεπούδες που σκοτώθηκαν για να κάνουν το παλτό της δεν ήταν καθόλου διαφορετικές από τα σκυλιά για τα οποία ήταν πολύ λυπημένη που θα άφηνε πίσω στη Νέα Υόρκη για δύο εβδομάδες. Μετά αρχίσαμε να μιλάμε για την "ηθική σχιζοφρένια μας" που έχει επιπτώσεις και μολύνει τη σκέψη μας για τα μη ανθρώπινα ζώα.

Το αεροπλάνο απογειώθηκε, το σερβίρισμα των γευμάτων άρχισε, μου δόθηκε το vegan γεύμα μου και η διπλανή μου ρώτησε αμέσως την αεροσυνοδό εάν υπήρχε ένα πρόσθετο vegan γεύμα. Υπήρχε και αυτή το ζήτησε. Περάσαμε έπειτα αρκετές ώρες μιλώντας για τα Δικαιώματα των Ζώων και τον βιγκανισμό και της ομολόγησα ότι ήμουν ο συγγραφέας του βιβλίου για το οποίο είχε ρωτήσει.

Περίπου δύο μήνες μετά από εκείνη την πτήση, πήρα ένα μέϊλ από εκείνη την γυναίκα. Είχε δώσει το γούνινο παλτό της σε μια φιλοζωική ομάδα που θα το χρησιμοποιούσε σε διαμαρτυρίες ενάντια στη γούνα και είχε παραγγείλει το βιβλίο μου Introduction to Animal Rights από το Amazon.com και το είχε διαβάσει. Προσπαθούσε να γίνει βίγκαν, χρησιμοποιώντας μια τεχνική που της είχα προτείνει, σύμφωνα με την οποία θα έβγαζε όλα τα ζωικά προϊόντα από ένα γεύμα, μετά από 2 γεύματα, μετά 3, και μετά από όλα. Άλλοι 2 ή 3 μήνες πέρασαν και μου έγραψε ότι ήταν απολύτως vegan.

Η Vegan εκπαίδευση είναι μια πρόκληση. Ζούμε σε μια κουλτούρα στην οποία οι περισσότεροι άνθρωποι συμπεραίνουν χωρίς σκέψη ότι η κατανάλωση ζωικών προϊόντων είναι "κανονική" ή "φυσική." Η Vegan εκπαίδευση είναι μια εντατική χρονικά διαδικασία και συχνά σημαίνει τη δουλειά άτομο με άτομο και το ξόδεμα πολύ χρόνου.

Αλλά η καθημερινή ζωή μας δίνει όλα τα είδη των ευκαιριών για να εκπαιδεύσουμε άλλους και οι πιο αποτελεσματικές ευκαιρίες είναι οι ήρεμες, φιλικές συζητήσεις μεταξύ δύο σκεπτόμενων ανθρώπινων όντων.

Και κάθε ένας που γίνεται vegan είναι μια ζωτικής σημασίας συμβολή στη μη βίαια επανάσταση που τελικά θα μετατοπίσει το παράδειγμα μακρυά από τα ζώα ως ιδιοκτησία και προς τα ζώα ως πρόσωπα.

Gary L. Francione
© 2008 Gary L. Francione

DISCO LIES

Νέο τραγούδι του MOBY με μήνυμα

Το πορτραίτο της Μάρσι...
Μια όμορφη ψυχή

http://peacefulprairie.blogspot.com/2007/05/portrait-of-sheep.html

Όταν η Marcie έφθασε στο Καταφύγιο Ζώων Peaceful Prairie (Ειρηνική Πεδιάδα), αυτή είχε χάσει ήδη τα πάντα – την ελευθερία της, τη κοινότητά της, την οικογένειά της, τη νιότη της, κάθε μωρό που είχε γεννήσει, οποιονδήποτε είχε ποτε αγαπήσει, οποιονδήποτε είχε ποτε εμπιστευθεί, οτιδήποτε ήταν οικείο.

Έφθασε σε αυτόν τον νέο κόσμο με τίποτα – για το σύντομο χρονικό διάστημα προτού χάσει το φως της – εκτός από την ικανότητα να βλέπει με τα μάτια της αυτή την απίθανη γη με τους ανοικτούς ορίζοντες, τον μεγάλο ουρανό, τους ελεύθερους κατοίκους και τους ανθρώπους που επιθυμούσαν τη ζωή αυτών των κατοίκων, αυτή την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που δισεκατομμύρια αιχμάλωτων ζώων δεν δοκιμάζουν ποτέ αλλά την οποία όλα τους λαχταρούν μέσα στα ζωντανά κύτταρά τους μέχρι την τελευταία τους πνοή. Και ίσως για να τα πιστέψει όλα αυτά. Όπως όλα τα εκτρεφόμενα ζώα, η Marcie καθορίστηκε όχι από αυτό που υπήρχε, αλλά από αυτό που έλειπε – τους ορατούς και αόρατους ακρωτηριασμούς μιας ζωής στην σκλαβιά – ακρωτηριασμένο σώμα, εξουθενωμένο πνεύμα, πληγωμένη ψυχή, απραγματοποίητη ζωή, απραγματοποίητο δυναμικό, ικανότητα για πόνο που γέμισε μέχρι το χείλος, ικανότητα για χαρά που έμεινε εντελώς κενή.

Στα χρόνια του περιορισμού της σε μια μικρή οικογενειακή φάρμα, όπου είδε επανειλημμένα τα μωρά της να δολοφονούνται, την είχαν εκμεταλλευτεί τόσο πολύ, ώστε όταν διασώθηκε και μεταφέρθηκε σε ένα μέρος όπου μπορούσε τελικά να αρχίσει τη ζωή της, δεν της είχε μείνει κάτι για να χτίσει τη ζωή πάνω του. Τον πρώτο χρόνο της στο Καταφύγιο, όταν μπορούσε ακόμα να δει, τρεπόταν σε φυγή από τον καθένα που έμοιαζε με τους κακοποιητές της – οποιονδήποτε άνθρωπο υπήρχε γύρω – και, για το υπόλοιπο της ζωής της, απέφευγε οποιονδήποτε της έμοιαζε – κάθε προβατίνα, κριάρι ή αρνί γύρω της. "Έκρυψε" τον μεγάλο, όμορφο, ανταριασμένο εαυτό της ανάμεσα στις κατσίκες, αργοπερπατώντας μαζί τους επιδεικτικά ως προβατίνα ανάμεσα στο θέαμα των γρήγορων, λεπτών, ελαφρο-πόδαρων κατσικών, σίγουρη στην πεποίθηση της ότι ήταν καλά καμουφλαρισμένη ανάμεσα σε αυτά τα πλάσματα που έδειχναν, περπατούσαν, ηχούσαν, και ενεργούσαν τελείως διαφορετικά από αυτήν.

Ταξίδευε μαζί τους, αναζητούσε τροφή μαζί τους, κατέλυε μαζί τους, και αγνοούσε το γεγονός ότι, στο μυαλό όλων εκτός από το δικό της, αυτή ήταν ελάχιστα ταιριαστή μαζί τους– πάρα πολύ γρήγορες, πάρα πολύ θωρυβώδεις, πάρα πολύ παιχνιδιάρες, πάρα πολύ τολμηρές, πάρα πολύ απρόβλεπτες για αυτήν – και τις συγχωρούσε για την αδιαφορία τους όπως τις φορές που την παρατούσαν πίσω, πολύ έξω από το χωράφι, αγνοώντας τα βελάσματα της, και επέστρεφαν πίσω χωρίς αυτήν. Αλλά, για λόγους που καλά καταλάβαινε, παρέμεινε απτόητα πιστή σε αυτές για το υπόλοιπο της ζωής της. Ο,τιδήποτε η Marcie έβλεπε στις κατσίκες, μάθαινε από αυτές, έπαιρνε από αυτές ήταν σαφώς κάτι που χρειαζόταν. Αστειευόμασταν ότι νόμιζε ότι ήταν κατσίκα. Αλλά, το πιθανότερο είναι ότι, το αντίθετο ίσχυε: αυτό που φαινόταν να την τραβάει στις κατσίκες δεν ήταν η ομοιότητα που φανταζόταν αλλά η αντιληπτή διαφορά. Φαινόταν να θέλει να είναι κάτι εντελώς αντίθετο από αυτήν, ένα συνολικά διαφορετικό ζώο, κάποια εντελώς διαφορετική από το ανίκανο θύμα που είχε υπάρξει όλη της τη ζωή.

Έτσι έσμιξε με τις κατσίκες και μοιράστηκε τις βαθύτερες στιγμές ειρήνης της μαζί τους. Θα μπορούσατε να την δείτε μαζί τους να ξεκουράζονται στον ήλιο, σε μια έκστασιακή σχεδόν τελετουργική κατάσταση, σαν να ακούγανε μαζί μια θαυμάσια συμφωνία και στην πραγματικότητα έκαναν ακριβώς αυτό: "ακούγανε τα φύλλα της άνοιξης, το θρόϊσμα των φτερών των εντόμων, τον αέρα που τάραζε το πρόσωπο της λίμνης", και απολάμβαναν την μυρωδιά του ίδιου του αέρα, αισθανόμενες την ομορφιά, που απορροφάται από την ομορφιά – όχι αυτό που εμείς αποκαλούμε ομορφιά, όχι τα όμορφα πράγματα, αλλά αυτό που ΕΙΝΑΙ η ομορφιά: η έμφυτη γνώση σε όλα τα πράγματα, σε μια πέτρα, ένα φύλλο, μια λεπίδα της χλόης, η βαθιά εμπειρία της αρμονίας και της σύνδεσης με κάτι βαθειά αγαθό και που αγαπά βαθειά, η αισθητή σοφία της ύπαρξης ζωντανή σε έναν κόσμο μυρωδιάς, και γεύσης, και ήχου, και αφής, με τις απολήξεις των νεύρων να αποκρίνονται με απόλαυση σε κάθε αεράκι, σε κάθε ελάχιστο συμβάν, σε κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπο αυτού του κόσμου με το εκτυφλωτικό χρώμα και τη συνεχή κίνηση και βάθος.

Εκείνες τις στιγμές – τις γεμάτες συναίσθημα, που ξεχείλιζαν με έξοχη συνειδητοποίηση, ζαλησμένη με τη ζωή μέσα – μοιράστηκε με τις κατσίκες. Αλλά στις στιγμές θλίψης της ήταν μόνη. Και είχε και στιγμές οδύνης, απαρηγόρητης θλίψης, που προκαλούνταν μερικές από αόρατους σεισμούς, και άλλες από γεγονότα που ακόμη και εμείς θα μπορούσαμε να δούμε και να καταλάβουμε, όπως οι φορές όταν η μυρωδιά των νεογέννητων αρνιών, που χωρίστηκαν από τις μητέρες τους και που θανατώθηκαν στα γειτονικά αγροκτήματα γέμιζε τον αέρα και αναμόχλευε τον παλιό πόνο της, ένα πόνο που δεν ελάττωνε με το χρόνο αλλά φαινόταν να δημιουργεί νέα αγκάθια κάθε άνοιξη. Αυτές ήταν οι φορές που περιπλανιόταν μακρυά συχνότερα, και απομονωνόταν από το υιοθετημένο κοπάδι της, χανόταν και, όντας τυφλή, ήταν πλέον ανίκανη να βρεί το δρόμο σπίτι. Επειδή η ανθρώπινη παρουσία την τρομοκρατούσε, ο μόνος τρόπος που θα μπορούσαμε να την καθοδηγήσουμε πίσω στο σπίτι ήταν να φωνάξουμε τις κατσίκες ελπίζοντας ότι θα αποκρινόντουσαν αρκετά δυνατά για να ακούσει η Marcie και να ακολουθήσει το ηχητικό ίχνος πίσω στο κοπάδι. Τις κατσίκες, τις εμπιστευόταν, αλλά οι άνθρωποι ξυπνούσαν στη μνήμη της τη φρίκη – τη φρίκη που θυμόταν και τη φρίκη που προμάντευε στα χέρια μας.

Καταλαβαίναμε την ανησυχία της και παρεκκλίναμε από το δρόμο μας για να μην παρεισφρύσουμε στην ασφαλή ζώνη της. Αυτό που δεν καταλάβαμε τοτε και ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πλήρως σήμερα είναι γιατί επέλεξε να μικρύνει τη φυσική και συναισθηματική απόσταση μεταξύ μας και ερχόταν ένα πόντο πιό κοντά μας κάθε ημέρα έως ότου δεν υπήρχε καθόλου απόσταση, μέχρι που οι μύτες μας αγγίχτηκαν, κυριολεκτικά. Δεν πήρε τίποτα επιπλέον από την εγγύτητά μας. Τίποτα που δεν είχε ήδη πάρει σε αφθονία αποφεύγοντας μας – τρόφιμα, καταφύγιο, φίλους, απολαύσεις όλα ήταν εύκολα διαθέσιμα σε αυτήν είτε μας δέχτηκε είτε όχι. Έτσι γιατί αποφάσισε να μας εμπιστευθεί όταν, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, οι άνθρωποι της έκαναν απερίγραπτα σκληρά πράγματα για μια γεύση της σάρκας των μωρών της, για μια χούφτα μαλλιού, για ένα κομμάτι αρνίσιου δέρματος; Γιατί υπέφερε μαζί μας όταν μπορούσε πολύ εύκολα να μας αγνοήσει;

Είναι δύσκολο να ειπωθεί. Αλλά το γεγονός είναι ότι, όχι μόνο μας δέχτηκε, αλλά μας αναζητούσε. Εάν, κατά την εκτίμησή της, καθόμασταν μέσα στο σπίτι πάρα πολύ, χτυπούσε στην πόρτα με την οπλή της και μας καλούσε έξω. Βγαίναμε κάθε φορά, με φαΐ στο χέρι – επειδή υποθέταμε ότι αυτό ήθελε. Και, για το υπόλοιπο της ζωής της, "μας έκανε αυτή την άσκηση" να βγαίνουμε έξω στη βεράντα αρκετές φορές την ημέρα. Κατόπιν, τον τελευταίο χρόνο μαζί μας, επέκτεινε τις επισκέψεις της τη νύχτα. Άρχισε να περιμένει τον Chris, καθισμένη στη βεράντα, περιμένοντας ήσυχα, υπομονετικά, όσο χρειαζόταν– μέχρι τα μεσάνυχτα, μέχρι το επόμενο πρωί, μέχρι ο Chris να επέστρεφε σπίτι από τη δουλειά. Περίμενε χωρίς να παραπονιέται, χωρίς να ζητάει γευστικές απολαύσεις, ή την προσοχή, ή συντροφικότητα, ή οποιεσδήποτε απολαύσεις που νομίζαμε ότι την παρακινούσαν να χτυπάει την πόρτα κάθε απόγευμα. Απλά καθόταν στην μπροστινή πόρτα και πέρναγε την νύχτα της, τις μοναχικές αγρύπνιες της μακρυά από την ασφάλεια του κοπαδιού, μακρυά από το καταφύγιο, κάτω από τον ανοικτό ουρανό. Και τίποτα δεν μπορούσε να την κάνει να κινηθεί – ούτε το ζωηρό γαύγισμα του Bluto, ούτε η ανησυχητική απόσταση από τις κατσίκες της, ούτε η βροχή, ούτε η βροντή, ούτε το χιόνι. Στεκόταν εκεί όπως μια καλή μητέρα, σφηνωμένη μεταξύ γης και ουρανού, με ένα μίγμα θάρρους, εμπιστοσύνης, προσδοκίας, ελπίδας και στωικότητας, με το ογκώδες σώμα της σταθερά αγκυροβολημένο μεταξύ του μεγάλου, κακού, επικίνδυνου κόσμου και του ορισμένου από την ίδια χρέους της, και δεν μετακινούνταν έως ότου ο Chris ερχόταν με ασφάλεια στο σπίτι. Μόνο τότε θα σηκωνόταν τελικά επάνω, αφήνοντας τη βεράντα και περπατώντας στον αχυρώνα της για τη νύχτα, με την απόλαυση της στερεάς απόδειξης ότι και ο Chris και η Michele ήταν ζωντανοί και καλά.

Δεν ήταν ένα "σχέδιο". Ήταν μια πολύ απλούστερη, πολύ σοφότερη, πολύ πιό βαθειά αισθαντική αλήθεια από αυτή. Η Marcie μας ευχόταν τη ζωή. Ήθελε για εκείνους που αγάπησε να συνεχίσουν να ζουν και ήταν αποφασισμένη, για πρώτη φορά στη ζωή της, ότι θα ζουν. Απαιτούσε την χειροπιαστή απόδειξη της καλοσύνης μας αρκετές φορές κάθε ημέρα, και φρουρούσε τη βεράντα τη νύχτα έως ότου ήταν βέβαια ότι και οι δύο από τους ανθρώπους της ήταν ζωντανοί και καλά. Ήταν αρκετά απλό. Οι περισσότεροι από μας μπορούν να καταλάβουν την αγάπη. Αυτό που οι περισσότεροι από μας δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν είναι πώς η Marcie μπόρεσε να συγχωρήσει τους κακοποιητές της τόσο ολοκληρωτικά ωστε να ήταν ικανή να αγαπήσει το είδος τους.

Joanna Lucas

© 2007 Joanna Lucas

Ο Μίλαν Κούντερα
για τη στάση μας προς τα ζώα

"Η αληθινή ανθρώπινη καλοσύνη, σε όλη της την αγνότητα και ελευθερία, μπορεί να έρθει στο προσκήνιο μόνο όταν ο παραλήπτης της δεν έχει καμία δύναμη.

Η αληθινή ηθική δοκιμασία της ανθρωπότητας, η θεμελιώδης δοκιμασία της (η οποία βρίσκεται βαθειά θαμμένη από την θέα), αποτελείται από τη στάση της απέναντι σε εκείνους που είναι στο έλεός της:

τα ζώα.

Και από αυτή την άποψη η ανθρωπότητα έχει υποστεί μια θεμελιώδη πανωλεθρία, μια πανωλεθρία τόσο θεμελιώδη που όλες οι άλλες πηγάζουν από αυτήν."

Milan Kundera,

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι

Στίβεν, ο βίγκαν

Το ξεκαρδιστικό σκετσάκι με τον βίγκαν σεφ Στίβεν, τώρα και με ελληνικούς υπότιτλους.

Ο ηθοποιός που παίζει τον Στίβεν είναι ο Ben Popik.

Μαζί με άλλους 4 ηθοποιούς έχουν δημιουργήσει τον κωμικό θίασο Olde English με έδρα την Νέα Υόρκη.

Στο σάιτ τους θα βρείτε πολλά ακόμη ξεκαρδιστικά σκετς-ταινίες.

http://www.oldeenglish.org/

Vegan Νήπια και παιδιά

Η Vegan διατροφή
για τα νήπια και τα παιδιά

Reed Mangels, PhD, RD and Sandra Hood, BSc (Hons), SRD

(Περιοδικό The Vegan, φθινόπωρο 2002)

http://www.vegansociety.com/html/people/lifestyle/families/parenting/vegan_children/

Χρειάζεται χρόνος και σκέψη για να σιτήσουμε τα νήπια και τα παιδιά, και όλοι οι γονείς, πρέπει να σκεφτούν προσεκτικά τι τρώνε τα παιδιά τους. Τα χρόνια από τη γέννηση έως την εφηβεία είναι αυτά στα οποία διαμορφώνονται οι διατροφικές συνήθειες, όταν τα ποσοστά ανάπτυξης είναι υψηλά, και σε ένα μεγάλο βαθμό όταν καθορίζεται το μέγεθος των αποθεμάτων των ουσιαστικών θρεπτικών ουσιών όπως το ασβέστιο. Αυτό το άρθρο θα εξετάσει τα οφέλη υγείας των vegan διατροφών για τα παιδιά, τις πιθανές ανησυχίες, θα παρουσιάσει πληροφορίες για τις βασικές θρεπτικές ουσίες και θα παράσχει οδηγίες για την σίτιση vegan νηπίων και παιδιών.

Ο αριθμός των vegans στο Ην. Βασίλειο σήμερα υπολογίζεται στο 0,5% (1) αλλά δεν ξέρουμε πόσοι από αυτούς είναι παιδιά. Στις ΗΠΑ, μια δημοσκόπηση που ανατέθηκε από την Vegetarian Resource Group το έτος 2000 διαπίστωσε ότι περίπου το 0,5% των 6 έως 17-χρονων ήταν vegan και δεν έτρωγαν κρέας, ψάρια, πουλερικά, γαλακτοκομικά προϊόντα ή αυγά (2).

Τα οφέλη υγείας των Vegan διατροφών

Διάφορες μελέτες έχουν εξετάσει τις θρεπτικές εισαγωγές των vegan παιδιών. Μια μελέτη των παιδιών σχολικής ηλικίας της Βρετανίας διαπίστωσε ότι είχαν υψηλότερες λήψεις ινών και ότι οι εισαγωγές όλων των βιταμινών και των μετάλλων που μελετήθηκαν (με εξαίρεση το ασβέστιο) ήταν συγκρίσιμες με εκείνες των σαρκοφάγων παιδιών (3). Οι Vegan προ-σχολικής ηλικίας στις ΗΠΑ βρέθηκαν να έχουν γενναίες εισαγωγές πρωτεΐνης, βιταμινών, και μετάλλων και οι διατροφές τους υπερέβαιναν τις συνιστώμενες εισαγωγές για όλες τις θρεπτικές ουσίες που μελετήθηκαν με εξαίρεση το ασβέστιο (4).

Η μελέτη που παρουσιάζει χαμηλότερες εισαγωγές ασβεστίου από τους vegan προ-σχολικής ηλικίας πραγματοποιήθηκε προτού τα ενισχυμένα με ασβέστιο προϊόντα να είναι εύκολα διαθέσιμα, έτσι οι εισαγωγές ασβεστίου των vegan παιδιών μπορεί να είναι υψηλότερες τώρα. Το ασβέστιο είναι σημαντικό για την ανάπτυξη των οστών. Περίπου το 45% της ενήλικης μάζας των οστών προκύπτει πριν από την ηλικία των 8 ετών, το άλλο 45% προστίθεται μεταξύ 8-16 ετών και ένα περαιτέρω 10% συσσωρεύεταιι στην επόμενη δεκαετία. Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της εισαγωγής ασβεστίου κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, όλοι οι γονείς πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι διατροφές των παιδιών τους περιέχουν πλούσια σε ασβέστιο τρόφιμα και συναντούν τις τρέχουσες συστάσεις για το ασβέστιο για την ηλικιακή ομάδα τους.

Δυστυχώς, έχουν υπάρξει λίγες πρόσφατες μελέτες που να εξετάζουν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα μιας vegan διατροφής*, ειδικά καθώς θεωρείται ότι τα θεμέλια για πολλές χρόνιες παθήσεις της ενηλικίωσης έχουν τις αρχές τους στην παιδική ηλικία. Παραδείγματος χάριν, οι διαδικασίες που αρχίζουν την αρτηριοσκλήρωση και την υψηλή πίεση αίματος θεωρούνται ότι αρχίζουν πολύ νωρίς στη ζωή, και τα επίπεδα πίεσης αίματος και χοληστερόλης έχουν αποδειχθεί ότι ξεκινούν από την πρόωρη παιδική ηλικία και ότι σχετίζονται με τις θρεπτικές εισαγωγές της παιδικής ηλικίας (5,6). Η μάζα σώματος ακολουθεί επίσης μια πορεία από την πρόωρη παιδική ηλικία, με τα παχύσαρκα παιδιά να διατρέχουν έναν αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας στην ενηλικίωση (7).

Όταν εξετάζουμε τα πιθανά μακροπρόθεσμα οφέλη υγείας των vegan διατροφών, διαπιστώνουμε ότι τα vegan παιδιά έχουν υψηλότερες καταναλώσεις φρούτων και λαχανικών, τρόφιμα που είναι σημαντικά για την υγεία. Τα Vegan παιδιά έχουν αποδειχθεί ότι έχουν χαμηλότερη πρόσλήψη λίπους, κορεσμένου λίπους, και χοληστερόλης από τα μη-χορτοφάγα παιδιά (9-10). Αυτό μπορεί να είναι σημαντικό στη μείωση του κινδύνου για τις χρόνιες παθήσεις όπως οι καρδιακές παθήσεις και η παχυσαρκία. Τέλος, οι vegan διατροφές μπορούν να εισάγουν τα παιδιά σε μια μεγαλύτερη ποικιλία πλήρων φυτικών τροφίμων, καθιερώνοντας κατά συνέπεια τις δια βίου υγιεινές διατροφικές συνήθειες...

Η συνέχεια
καθώς και
ολόκληρο το άρθρο
σε PDF
από
εδώ: