Περμακουλτούρα χωρίς ζωικές εισροές (Veganic)

Η veganic καλλιέργεια είναι τόσο παλιά όσο και ο veganism. Ήδη από το ξεκίνημα το 1944 οι θεμελιωτές του veganism έθεσαν τον στόχο της διαφύλαξης της υγείας και της γονιμότητας του εδάφους και επεδίωξαν μιαν άλλη καλλιέργεια η οποία, τιμώντας το vegan ιδεώδες δεν έχει καθόλου ζωικές εισροές και της οποίας οι μέθοδοι μιμούνται την φυσική καλλιέργεια. Η καλλιέργεια αυτή ονομάστηκε Veganic.

Το ζήτημα λοιπόν της παραγωγής τροφής (φυτικής στην προκειμένη περίπτωση) είναι κεντρικό στον veganism και η καλλιέργεια στοχεύει στην αειφορία, στην αφθονία και στην διατροφική ασφάλεια, συμβαδίζοντας σε γενικές γραμμές με τις προτάσεις άλλων  πρωτοπόρων ιδεών στον χώρο της καλλιέργειας (φυσική καλλιέργεια και περμακουλτούρα). Όμως η veganic καλλιέργεια είναι ένα βήμα παραπέρα και μια καλλιέργεια ιδανική μιας και όλοι πλέον οι συμβαλλόμενοι (άνθρωποι, ζώα, οικοσύστημα) συνυπάρχουν αρμονικά και δίκαια στην διαδικασία.

Η Helen Atthowe είναι μια έμπειρη veganic καλλιεργήτρια η οποία δείχνει στην πράξη πως αυτή η καλλιέργεια μπορεί να συνδυάζει τα φαινομενικά ασυνδύαστα: την μη εκμετάλλευση των ζώων, την αειφορία, την υψηλή απόδοση και ποιότητα και την μετατροπή των γεωργικών εκτάσεων σε πλούσια οικοσυστήματα όπου η βιοποικιλότητα είναι ευπρόσδεκτη να υπάρχει και να ευημερεί.

Στο βίντεο (ελληνικοί υπότιτλοι) που ακολουθεί μας δείχνει τι σημαίνει στη πράξη veganic περμακουλτούρα.

Το παρακάτω κείμενο είναι από την ιστοσελίδα της Helen Atthowe και περιγράφει λεπτομερέστερα την εμπειρία της.

Ένα μονοπάτι στην Veganic περμακουλτούρα

Από την Βιολογική στην Veganic και παραπέρα ....

Ήμουν βιοκαλλιεργήτρια όταν τα βιολογικά ήταν άγνωστα. Το 1988, κατάφερα τη μετάβαση 800 στρεμμάτων με 9 λαχανικά και φρούτα από καλλιέργεια ολοκληρωμένης διαχείρισης των επιβλαβών οργανισμών σε πιστοποιημένη βιολογική. Όταν η οργανική έγινε της μόδας, είχα μετακινηθεί στη γεωργική οικολογία, με την κάλυψη της βιοποικιλότητας και του εδάφους (ζωντανά προστατευτικά στρώματα  και χλωρή λίπανση) με δική μου φάρμα στη Μοντάνα.

Το 2004 δούλευα σε μια πιο μόνιμη οργανική γεωργία χρησιμοποιώντας τεχνικές καλλιέργειας συντήρησης που μειώνουν την άροση, και πειραματιζόμουν με οργανική καλλιέργεια μη άροσης. Το ονόμασα αγρο-οικολογία.

Τώρα η εστίασή μου πάει πάλι πιο πέρα, πέρα από την οικολογία και τη βιολογική καλλιέργεια στην veganic καλλιέργεια η οποία σημαίνει μόνιμη κάλυψη του εδάφους.

Η Veganic περμακουλτούρα είναι ο τρόπος μου να τιμήσω όλα τα έμβια όντα και να καλλιεργώ με μια ασυμβίβαστη προσπάθεια που θα κρατά όλα τα όντα στη ζωή και σε ανάπτυξη. Η Veganic περμακουλτούρα είναι η θέληση να εξισορροπήσω την ύπαρξή μου με τον φυσικό κόσμο. Αυτό σημαίνει τον σεβασμό του θεμελιώδους δικαιώματος της ζωής για όλα τα όντα, από τους μικροοργανισμούς του εδάφους τους οποίους προσπαθώ να μην ενοχλώ με το όργωμα, τα πουλιά, τις πεταλούδες, και τα έντομα τα οποία δεν δηλητηριάζω με εντομοκτόνα, τα ζιζάνια που δεν σκοτώνονται με ζιζανιοκτόνα, και τα ζώα που δεν σκοτώνονται για τροφή.

Έφτασα σ’ αυτό το όραμα στη Βρετανική Κολομβία, μετά από μια μέρα στο θερμοκήπιο φροντίζοντας τα φυτά. Στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, τραγούδησα στα θαλάσσια λιοντάρια και βρυχήθηκα μαζί τους. Χόρεψα στα ψηλά βράχια με τις ποώδεις κορυφές και αισθάνθηκα τα βρύα ιερά κάτω από τα πόδια μου. Τι άλλο χρειάζεται για να με διδάξει και να με παρακινήσει για να ξυπνώ καθημερινά με σκοπό να υπηρετώ τον φυσικό κόσμο και όλους τους οργανισμούς σε αυτόν; Τότε είδα το βίντεο Γήινοι (Earthlings) και η διαδρομή μου ήταν σαφής.

Έτσι, προσπαθώ να δημιουργήσω έναν veganic δασόκηπο με βάση τη λειτουργία των δασικών οικοσυστημάτων, γεμάτο αιωνόβια ως επί το πλείστον, τοπικά, και μη ενδημικά φυτά, με αρκετή ποικιλία και δομή για να είναι σπίτι για την άγρια ζωή, ενώ ταυτόχρονα παράγει τροφή για ανθρώπους και μη ανθρώπους, που συνυπάρχουν μαζί με ελάχιστη σύγκρουση. Τα ζώα δεν χρησιμοποιούνται σε αυτό το σύστημα, για τροφή ή για την κοπριά. Περιπλανώνται μέσα από αυτό και εντάσσονται μέσα του ως επικονιαστές, βιολογικοί διαχειριστές, ή παροχείς υπηρεσιών, και καταναλωτές.

Όλη η τροφή και η θρέψη προέρχεται από φρούτα, ξηρούς καρπούς, λαχανικά, φασόλια και δημητριακά. Τα δημητριακά καλλιεργούνται σε μια ποικίλη πολυκαλλιέργεια με όσπρια και βότανα ανθοφορίας.

Η Veganic περμακουλτούρα δεν είναι μια δίαιτα ή ένας κήπος για όλους, αλλά εγώ ήθελα να είναι! Ο Michael Pollan, στο Δίλημμα του παμφάγου, θεωρεί την vegan διατροφή περισσότερο εξελιγμένη, αλλά μη πρακτική. Τα τελευταία 17 χρόνια, πολλοί βιοκαλλιεργητές έχουν σχολιάσει το ελάχιστο όργωμα μου και το ζωντανό αχυρόστρωμα ως μη πρακτικό σύστημα, αν και οι αποδόσεις και η ποιότητα μου συναγωνίζονται αυτές των περισσότερων βιολογικών εκμεταλλεύσεων της χώρας και μερικές από τις μεθόδους τώρα χρησιμοποιούνται από το μεγαλύτερο βιολογικό αγρόκτημα στο Κολοράντο. Ως εκ τούτου, η veganic περμακουλτούρα με εξάρτηση από την δασοκαλλιέργεια καταλήγει να θεωρείται εκθετικά ανέφικτη! Ναι, συμφωνώ, δεν είναι πρακτική, εάν κάποιος έχει μια πολύ, πολύ εστιασμένη νοοτροπία. Ίσως τα 17 χρόνια μου με πειράματα αγρο-οικολογίας και τα βίντεο θα σας μιλήσουν ακόμα και αν η veganic περμακουλτούρα δεν το καταφέρει. Η Αγρο-οικολογία είναι ένα όμορφο βήμα στο μονοπάτι που πήρα.

Λαχανάκια Βρυξελών χωρίς όργωμα

Εικόνα από

veganicpermaculture.com

Δασοκηπουρική

Για μένα, τα δάση, η δασοκηπουρική έχει οικολογικό νόημα και η vegainc περμακουλτούρα έχει αίσθηση της ηθικής. Περίπου τριάντα τοις εκατό της επιφάνειας της γης καλύπτεται από δάση της εύκρατης ζώνης. Όταν οι άνθρωποι κόβουν τα δάση για ξύλο και για να καθαρίσουν τη γη για χωράφια σιτηρών και βοσκοτόπων, υπάρχει συχνά η διάβρωση, η απώλεια του εδάφους, η υποβάθμιση του εδάφους, και σίγουρα μια τεράστια μείωση της φυτικής, ζωικής, αμφίβιας, μικροβιακής, και εντομολογικής βιοποικιλότητας. Πολλοί άνθρωποι στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη σχεδιάζουν και δημιουργούν τώρα δασόκηπους, που βασίζονται σε φρουτόδεντρα και φυτά του δάσους του βόρειου ημισφαίριου, όπως τα κεράσια, τα βερίκοκα, τις άγριες και καλλιεργούμενες ποικιλίες δαμάσκηνων, τα αχλάδια, τα μήλα, τα μούρα, τους λωτούς, τα καρύδια, τα καρύδια πεκάν, τα αμύγδαλα, και τα κάστανα.

Κλείστε τα μάτια σας και περιπλανηθείτε σε αυτό το όραμα: μικροί και μεγάλοι καρποφόροι θάμνοι, όπως τα σμέουρα, τα βατόμουρα, τα μούρα, οι άγριες και οι καλλιεργούμενες ποικιλίες σταφίδας, οι καρποί  των διάφορων άλλων τύπων μούρων, τα σύκα, και τα φουντούκια να μπερδεύονται μέσα στα κενά των φρουτόδεντρων και των καρπόδεντρων. Ιθαγενή αγριολούλουδα, άγρια βρώσιμα χόρτα (όπως τσουκνίδα), πολυετή ποώδη φυτά, βρώσιμα μανιτάρια, λαχανικά ετήσια και πολυετή λαχανικά, όπως αγκινάρες Ιερουσαλήμ, καλύπτουν και σκιάζουν το έδαφος. Αμπέλια σκαρφαλώνουν στα δέντρα και θάμνοι με φρούτα όπως ακτινίδια, σταφύλια, και πασσιφλόρες(passionflower), κρεμαστά κάτω από το φύλλωμα. Πρόκειται για μια 3-όροφη δομή παρά για μια γεωργία όλων σε ένα επίπεδο, όπως τα χωράφια με τα δημητριακά ή τη ντομάτα. Το κύριο μέρος του κήπου είναι τα δέντρα και οι θάμνοι, με εδαφοκάλυψη από βρώσιμες ρίζες, φύλλα, και τα ετήσια φρουτοφόρα φυτά.

Υπάρχουν τόσες πολλές λύσεις και επιλογές όταν σταμάτησα να σκέφτομαι με τους στενούς όρους της συμβατικής παραγωγής τροφίμων και των μονοκαλλιεργειών που καλλιεργούμε σε όλο τον κόσμο: καλαμπόκι, σιτάρι, ρύζι, και ευθείες σειρές λαχανικών και φρούτων, που περιβάλλονται από ακάλυπτο, γυμνό έδαφος!

Πολλά δέντρα και θάμνοι από το συμβατικό οργανικό περιβόλι μου και τις ιθαγενείς δενδροστοιχίες τα πάνε καλά στον δασόκηπο.

Μερικά από τα νέα είδη για τον δασόκηπό μου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Ο Eleagnus multiflora είναι ένα εγγενής θάμνος της Ασίας, ο οποίος είναι ξάδελφος σε έναν από τους αγαπημένους μου παραποτάμιους θάμνους, ιθαγενείς εδώ στα βορειοδυτικά. Τα μούρα είναι μια καλή πηγή απαραίτητων λιπαρών οξέων, ασυνήθιστο για ένα φρούτο. Τα μούρα μπορούν να γίνουν πουρέ και να αλειφτούν (όπως το βούτυρο ή το επεξεργασμένο vegan υποκατάστατο που γίνεται από φυτικά έλαια). Υπάρχει κάποια ένδειξη ότι αυτό το φυτό μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη του καρκίνου στα ζώα και τον άνθρωπο.

Υπάρχουν τουλάχιστον 8 είδη μουριάς από όλο τον κόσμο και την βόρεια Αμερική, που θα μπορούσαν να μεγαλώσουν στον κήπο μου. Μια ποικιλία μαύρου μούρου (Morus nigra) από την Νοτιοδυτική Ασία παράγει μούρα 12 πόντων και πολλά κιλά φρούτων ανά δέντρο. Με αυτή την ποικιλομορφία, τον όγκο και τα αρκετά δέντρα που φυτεύτηκαν από κάθε είδος, θα μπορείτε να θρέψετε τους ανθρώπους και την άγρια ζωή, χωρίς συγκρούσεις. Κηπουρική της συναίνεσης μεταξύ των αισθανόμενων όντων!

Υπάρχουν 2 είδη λωτών που μπορούν να μεγαλώσουν στον κήπο μου, όπως ένα ιαπωνικό είδος με μια ποικιλία που ονομάζεται Saijo που παράγει τα μικρά, γλυκά, φρούτα σε ένα δέντρο μεσαίου ύψους. Είναι φυτό σκληραγωγημένο στο κρύο. Ο Αμερικανικός λωτός (Diospyros virginiana) είναι ενδημικό στα ανατολικά των ΗΠΑ και είναι υψηλότερος σε θρεπτικά συστατικά όπως η βιταμίνη C και το ασβέστιο από τον ιαπωνικό. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ζητάτε από τις αγελάδες να παράγουν γαλακτοκομικά προϊόντα για μας, αφού μπορούμε να πάρουμε το ασβέστιο από τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς και τα λαχανικά.

Περισσότερα για την veganic καλλιέργεια στην ιστοσελίδα της Helen Atthowe:

http://veganicpermaculture.com/

Γιατί θα πρέπει να μας απασχολεί το ζήτημα των ζώων

Το ζήτημα των ζώων αναφέρεται στην συνολική (ιδεολογική και πρακτική) προσέγγιση του ανθρώπου προς τα μη ανθρώπινα ζώα. Στην τρέχουσα συγκυρία αυτή ουσιαστικά σημαδεύεται και ταυτίζεται με τα ζώα που χρησιμοποιούνται ως τροφή αφού τα «εκτρεφόμενα» ζώα αντιστοιχούν στο 98% των ζώων που σκοτώνει η ανθρωπότητα κάθε χρόνο (σύμφωνα με επίσημα στοιχεία ο αριθμός ξεπερνά τα 55 δις για τα ζώα της στεριάς και διπλάσια και πλέον δις για τα ζώα της θάλασσας). Όλα τα υπόλοιπα ζώα που σκοτώνονται από τον άνθρωπο κατ’ έτος, είτε είναι άγρια είτε εμπίπτουν στις άλλες, αυθαίρετα επιβεβλημένες «χρήσεις» (ένδυση, διασκέδαση, έρευνα, σπορ, κλπ), αποτελούν το υπόλοιπο 2% του αριθμού των θυμάτων. Με άλλα λόγια σε κάθε 100 ζώα τα οποία δολοφονεί η ανθρώπινη άγνοια και ματαιοδοξία, τα 98 είναι για «τροφή».

Η τροφή μας έχει γίνει η καταδίκη των ζώων αφού σε μια ανθρωπότητα περισσότερων από 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, μόνο μια μικρή μειοψηφία (τα λίγα εκατομμύρια των vegan) έχει αναγνωρίσει την αδικία προς τα ζώα και τους δείχνει έμπρακτα ότι πραγματικά υπολογίζει τη ζωή τους και ενδιαφέρεται και νοιάζεται γι αυτά. 

Στη πλειοψηφία ακούγεται αστείο το να νοιαστεί για τα ζώα ή να αμφισβητήσει τη συνήθεια της να τρώει ζώα ή να καλύψει τις ανάγκες της με άλλους, ανέκαθεν υπαρκτούς εναλλακτικούς τρόπους. Το ζήτημα των ζώων δεν θεωρείται άξιο λόγου γιατί πάντα προσεγγίζεται μέσα σε ένα ανθρωποκεντρικό πλαίσιο και μέσα εκεί αναπόφευκτα συγκρίνεται με τα ζητήματα του «ανώτερου» ανθρώπου. Και επειδή τα ζώα έχουν ταξινομηθεί στην συλλογική συνείδηση ως «κατώτερα», συνεπώς και το ζήτημά τους ταξινομείται ως κατώτερο, αμελητέο, και ανάξιο λόγου.  Έτσι τα ζώα δεν υπάρχουν στο σκεπτικό της πλειοψηφίας, παρόλο που το πρόβλημα που αυτή τους δημιουργεί, υπάρχει και διογκώνεται. Επιπλέον η κρίση που βιώνουμε σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο ενδεχομένως εντείνει περισσότερο το υπάρχον ανθρωποκεντρικό σκεπτικό και ακόμη πιο εύκολα οδηγεί στο κλισέ: «Εν μέσω κρίσης θα ασχολούμαστε με τα ζώα;»

Όμως αυτό το ανθρωποκεντρικό σκεπτικό ενεργεί ως φίλτρο μπροστά από την εικόνα της πραγματικότητας και την παραποιεί. Μόλις  αυτό το παραμορφωτικό φίλτρο αφαιρεθεί, το ζήτημα των ζώων προβάλει στην πραγματική του διάσταση και διαγράφονται καθαρά οι λόγοι για να αρχίσει να μας απασχολεί. Τότε διαπιστώνεται ότι οι λόγοι αυτοί δεν είναι απλά σοβαροί, αλλά είναι οι πλέον καίριοι και θεμελιώδεις, αφού συνδέονται με το βασικό κακό από το οποίο διακλαδίζονται όλα τα άλλα δεινά. Οι λόγοι αυτοί συνοπτικά είναι οι εξής:

1 - Τα ζώα είναι η βάση του οικοδομήματος της καταπίεσης.

Το σύστημα της καταπίεσης (ΣτΚ) τα ταξινομεί αυθαίρετα στο τελευταίο επίπεδο της ιεραρχίας του, εκεί δηλαδή όπου μπορεί να καταλήξει όλη η καταπίεση αυτού του συστήματος. Η ροή της καταπίεσης η οποία κατευθύνεται από την κορυφή, περνάει διαδοχικά από όλες τις άλλες καταπιεζόμενες, ανθρώπινες ομάδες για να καταλήξει τελικά στα ζώα. Ακόμα και η πλέον καταπιεζόμενη ανθρώπινη ομάδα ενθαρρύνεται να τα καταπιέσει και να τους στερήσει κάθε φυσικό δικαίωμα, με το ψευδές πρόσχημα της κάλυψης των αναγκών της. Έτσι τα ζώα - τα οποία ενώ στο φυσικό τους περιβάλλον είναι δυνατά και σε θέση υπεροχής - έχουν βρεθεί σε μια δεινή θέση απόλυτης αδυναμίας μέσα σε μια καταπιεστική δομή και υπό τον ζυγό ενός αμείλικτου και απόλυτου δυνάστη και τυράννου. Στη θέση αυτή τα ζώα είναι απόλυτα ευάλωτα και βιώνουν την απόλυτη καταπίεση και η θέση αυτή είναι τεχνητή και αποτέλεσμα των καταπιεστικών πολιτικών προς τα ζώα, η οποία ξεκίνησε με την «εξημέρωση».

Με την «εξημέρωση» η ανθρωπότητα εξελίσσει την καταπίεση και τον ολοκληρωτισμό αντί να εξελίξει τον σεβασμό της ζωής και των ελευθεριών. Σύμφωνα με την Λιθουανή αρχαιολόγο Μαρία Γκιμπούτας (Marija Gimbutas), μεταξύ πέμπτης και τρίτης χιλιετίας προ της Κοινής Χρονολογίας (Κ.Χ.), οι μητριαρχικές, κοινωνίες ισονομίας και δικαιωμάτων που στηρίζονταν στην φυτοκομία (Horticulture) καταλύονται βίαια από εισβολείς (Kurgan invasions) από τις στέπες βορείως του Ευξείνου Πόντου. Η «εξημέρωση» του αλόγου γύρω στο 5.000 προ Κ.Χ. και η επινόηση του κάρου που σέρνεται από αυτά έδωσε μεγάλη κινητικότητα στους kurgan πληθυσμούς (ονομάσθηκαν έτσι από την ταφική πρακτική των τύμβων – kurgan σημαίνει τύμβος), αυτούς που είχαν μια πατριαρχική, πολεμοχαρή οργάνωση και έτσι εξαπλώθηκαν μεταφέροντας μαζί τους την πατριαρχία, την επιβολή δηλαδή της καταπίεσης, του πολέμου, και της δουλείας των γυναικών.

Η πατριαρχία στηρίζεται στις διάφορες μορφές καταπίεσης, όπως των ειδών (speciesism) με την «εξημέρωση» των ζώων, του φύλου (sexism) με την καταπίεση των γυναικών, κλπ, και δημιουργεί έτσι την δομή ενός συστήματος καταπίεσης. Μέσα σε αυτό τα ζώα είναι όχι μόνο η προσωποποίηση της καταπίεσης αλλά και η καθιέρωσή της ως μιας «φυσιολογικής» και «ομαλής» αντίληψης και πρακτικής.

Αυτό που γίνεται με τα ζώα είναι μια συνεχής εκπαίδευση στην καταπίεση και η εμπέδωση στην συνείδηση των ανθρώπων ότι κάτι τέτοιο είναι «θεμιτό, καλό και αποδεκτό» και άρα δεν πρέπει να αμφισβητείται. Έτσι τα ζώα υφίστανται τα όσα υφίστανται όχι επειδή είναι αναγκαίο ή απαραίτητο για να επιβιώσουμε και να καλύψουμε τις ανάγκες μας αλλά επειδή πιστεύουμε λανθασμένα και απαξιωτικά πράγματα γι αυτά και επειδή πλέον είμαστε οι δυνατοί που μπορούμε να επιβάλλουμε το «δικό» μας. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ της ανθρώπινης επιβίωσης και αυτού που γίνεται στα ζώα. Είναι δυο καταστάσεις εντελώς άσχετες και ασύνδετες, οι οποίες όμως συνδέθηκαν για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών.

2 – Τα ζώα είναι το απόλυτο πείραμα

Τα διάφορα επίσημα πειράματα της φρίκης που διεξάγονται στα ζώα δήθεν για «επιστημονικούς» ή «ιατρικούς» λόγους και τα οποία πάντα υποκριτικά συνδέονται με το «καλό» του ανθρώπου, δεν είναι παρά μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου και συνολικότερου, ανεπίσημου αλλά υπαρκτού πειράματος: τα ζώα είναι το απόλυτο πεδίο πειραμάτων.

Κάθε τι που έχει εξαπολύσει και επιβάλλει στα ζώα το ΣτΚ είναι το απόλυτο πείραμα στην χωρίς φραγμούς καταπίεση και το μέχρι που μπορούν να προεκταθούν τα όρια της. Επάνω στα ζώα δοκιμάζεται το μέχρι που μπορεί να φτάσει το έκτρωμα και η ανωμαλία της καταπίεσης, ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνία θα είναι εφησυχασμένη και υπνωτισμένη στην αδικία και σαν ακροατήριο θα επικροτεί την παράσταση της τυραννίας και του βασανισμού.

Τα ζώα δεν ρωτώνται αν θα τροποποιηθούν γενετικά, αν θα τσιπαριστούν, αν θα γίνουν τροφή, ένδυση, σπορ και θέαμα, κινούμενος στόχος, κατοικίδια ή οτιδήποτε άλλο. Απλά γίνονται όλα αυτά και ότι θέλει ο ανάλογα εκπαιδευμένος από το τρέχον σύστημα άνθρωπος, όσο προκλητικό και ακραίο μπορεί να είναι αυτό που θέλει.

Τα ζώα σήμερα έχουν ευτελιστεί σε έκπτωτες καρικατούρες των υπέροχων άγριων και ελεύθερων πλασμάτων που υπήρξαν στην προ εξημέρωσης εποχή και είναι η προσωποποίηση του πλέον και χωρίς λόγο καταπιεζόμενου. Ζώα τώρα σημαίνει στέρηση ελευθερίας, καταπίεση και αδικία και επίσης παράνομα προϊόντα και χρήσεις που συνειρμικά συνδέουμε με αυτά, αντί για τα αισθανόμενα όντα που πραγματικά είναι. Έτσι αυτό που κάνουμε στα ζώα έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια του απαράδεκτου εγκλήματος και είναι επιπλέον επίδειξη αλαζονείας, προσβολή της αξίας της ζωής αλλά και κάθε αξίας.

3 - Η νέα τάξη πραγμάτων προηγήθηκε στα ζώα

Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η εμφάνιση του πετρελαίου απέβησαν μοιραία για τα ζώα χάρη βέβαια και στην συνδρομή του ΣτΚ που στήριξε ενεργά την απληστία κάποιων και την ενθάρρυνε στο να εξελιχθεί στο ολοκληρωτικό μόρφωμα των τελευταίων 6 δεκαετιών όπου η βιομηχανική εκμετάλλευση των ζώων δίνει τον παλμό στην συνολική καταπίεσή τους. Έτσι μόλις δόθηκε η δυνατότητα για εντατική εκμετάλλευση, γκρεμίστηκε πολύ γρήγορα το προηγούμενο καθεστώς καταπίεσης των ζώων και περάσαμε σε ένα απείρως πιο ολοκληρωτικό καθεστώς που μέσα του διαδραματίζεται όλο το φάσμα των καταπιεστικών πρακτικών και κάθε εγκληματική πράξη που χωρά ή δεν χωρά ο νους.

Τα ζώα έχασαν τα πάντα 6 δεκαετίες πριν για να γίνουν οι απόλυτοι δούλοι και των καταπιεζομένων ανθρώπων, όχι για να καλύψουν τις ανάγκες τους όπως παραπλανητικά τους χαϊδεύουν τα αυτιά (δηλαδή για τους θρέψουν, να τους ντύσουν, κλπ) αλλά για να τους βουλιάξουν και να τους κορέσουν στον βούρκο της καταπίεσης και του διχασμού με την υπόλοιπη αισθανόμενη ζωή του πλανήτη. Το νέο καθεστώς στα ζώα πέτυχε την γενική και ολοσχερή κατάρρευση της αξίας της ζωής. Στον πλανήτη που δημιούργησε και προστατεύει με κάθε τρόπο την ζωή ώστε αυτή να ακμάζει και να επεκτείνεται σε μια ολοένα αυξανόμενη βιοποικιλότητα, έχει εδραιωθεί ένα καθεστώς που πολεμάει την ζωή και την αφανίζει με αυτόματη, μηχανιστική ευκολία.

Και τώρα το καθεστώς της νέας τάξης με την «εμπειρία» που συγκέντρωσε από την εκμετάλλευση των ζώων, επελαύνει και στην ανθρωπότητα και η απόλυτη καταπίεση προορίζεται και για την ανθρώπινη κοινωνία με την μέθοδο των συγκοινωνούντων δοχείων. Όλη αυτή «εμπειρία» διαχείρισης του «κοπαδιού» μέχρι το τελικό στάδιο του αποπληθυσμού, προηγήθηκαν στα ζώα με την βιομηχανική εκτροφή δηλαδή την γενοκτονία με βιομηχανικές μεθόδους. Έτσι η «φυσική» ευκολία με την οποία τώρα ξεκληρίζονται γενιές και δισεκατομμύρια ζώων κάθε χρόνο, μας προϊδεάζει ίσως για μια ίδια ευκολία με την οποία θα μπορούν να ξεκληριστούν αργότερα και δις ανθρώπων όπως απροκάλυπτα προαναγγέλλει ότι σχεδιάζει να πράξει η νέα τάξη. 

4 - Τα ζώα μας οδηγούν στην αυτογνωσία.

Τα μη ανθρώπινα ζώα εκπροσωπούν την φυσική τάξη και ροή των πραγμάτων από τις οποίες ξεκοπήκαμε. Κατανοώντας τα ζώα, κατανοούμε τη θέση μας στο ευρύτερο γίγνεσθαι και επανασυνδεόμαστε με αυτό και συμπλέουμε ξανά με την ροή του. Τα ζώα είναι η σωτηρία μας γιατί μας οδηγούν στην επίγνωση και στην συνειδητοποίηση - πράγματα που καμιά ανθρωποκεντρική φιλοσοφία και θεωρία δεν μπόρεσε και ούτε θα μπορέσει ποτέ να κάνει.

Ως το κυριολεκτικά ζωντανό παράδειγμα του που μπορεί να φτάσει ο ολοκληρωτισμός, η μεγαλομανία, η αλαζονεία, η αδικία και η καταπίεση μας προειδοποιούν μέσα από το δράμα που βιώνουν για το τι περιμένει και την συντριπτική πλειοψηφία των καταπιεζόμενων ανθρώπων που είναι στο έλεος του ΣτΚ. Μας δείχνουν την προβολή ενός οργουελικού μέλλοντος όπου σήμερα ο στόχος είναι αυτά αλλά αύριο ο στόχος μπορεί να είμαστε εμείς. Και αυτό το αύριο, όπως όλο και πιο φανερά αντιλαμβανόμαστε, έχει πλησιάσει επικίνδυνα κοντά.

Μας δείχνουν αυτό που δεν βλέπουμε: το αδιέξοδο του δρόμου που πορευόμαστε και ότι αυξάνοντας την καταπίεσή τους, αυξάνουμε, εδραιώνουμε και δικαιώνουμε την καταπίεση γενικά. Και έτσι επιτρέπουμε στο σύστημα που την παράγει, να στρέφεται μαζικά προς τα μη ανθρώπινα ζώα και εν συνεχεία προς τους ύπουλα και τεχνητά αποδυναμωμένους ανθρώπους όπου γης, με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, δουλεία, εκμεταλλευτική εργασία, την στέρηση δικαιωμάτων και συνεπώς πλήρη στέρηση των συνθηκών διαβίωσης (κυριαρχία πλήρους φάσματος). Στα ζώα καθρεφτίζεται η κατάσταση της κοινωνίας μας ως ένα καταπιεζόμενο κοπάδι.

Τα ζώα βιώνοντας ήδη αυτή την κυριαρχία πλήρους φάσματος μας λένε με τον τρόπο τους ότι όχι μόνο δεν είναι άκαιρο, άσχετο ή ανούσιο να ασχοληθούμε με το ζήτημά τους αλλά αν μας ενδιαφέρει πραγματικά να βγούμε από την κρίση που βιώνουμε σαν ανθρωπότητα, θα πρέπει να στραφούμε στην ρίζα του κακού, εκεί δηλαδή από όπου εκπορεύεται η καταπίεση. Και αυτή αναγνώριση μας δείχνει την αλληλοσύνδεση και την κοινή μοίρα μέσα στη δομή της καταπίεσης και ότι τελικά το ζήτημά τους είναι το ζήτημά μας. Μια τέτοια επίγνωση αλλάζει άρδην τα δεδομένα: καταργεί την τεχνητή αντιπαλότητα και αποκλείει αυτόματα κάθε συμμετοχή στην καταπίεση των ζώων. Και φέρνει τον veganism στο προσκήνιο ως την αδιαπραγμάτευτη βάση της νέας πορείας.

Καλοκαίρι και ελευθερία

Δυο υπέροχες έννοιες. Δύο δώρα του πλανήτη της ζωής σε όλες τις μορφές της αισθανόμενης ζωής που το οικοσύστημά του αδιάκοπα δημιουργεί στη πορεία της εξέλιξης. Όμως περίπου 10 χιλιάδες χρόνια πριν ένα απροσδόκητο γεγονός θα περικόψει βίαια την απόλαυση αυτών των εννοιών και των αντίστοιχων καταστάσεων. Με την περιβόητη «εξημέρωση» των ζώων ανοίγει η παρένθεση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος υποδούλωσης, υποταγής και καταπίεσης αρχικά κάποιων ειδών ζώων, σύντομα όλων των ζώων και εν συνεχεία της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων. Η καταπίεση επιβάλλεται ως το λειτουργικό σύστημα της ανθρωπότητας και η ιστορία που γράφεται από τότε μέχρι σήμερα είναι η ιστορία της στέρησης της ελευθερίας και των δικαιωμάτων της αισθανόμενης ζωής, ανθρώπινης και μη ανθρώπινης, από έναν κατώτερο τύπο άνθρωπου (του κυρίαρχου και καταπιεστή) που για όλο αυτό το διάστημα καταφέρνει να επικρατεί και που με μανιώδη και αιμοσταγή (κυριολεκτικά) τρόπο παραμένει γαντζωμένος στα «προνόμια» του.

Ουσιαστικά από τότε για τα ζώα δεν υπάρχουν εποχές, γιατί τις εποχές μπορεί να τις απολαύσει κάποιος μόνο όταν είναι ελεύθερος. Αλλά τα ζώα, ακόμα και τα άγρια, ουσιαστικά δεν είναι, αφού τα ζώα της ξηράς κυνηγιούνται ανελέητα και ασταμάτητα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ενώ αυτά της θάλασσας αλιεύονται κατά πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια κάθε χρόνο.

Επίσης κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ζώα σε όλο τον πλανήτη έρχονται στη ζωή με τεχνητή αναπαραγωγή με το πρόσχημα της κάλυψης της «τροφής» για ένα φυτοφάγο είδος, στο οποίο η καταπίεση του στερεί, πέραν όλων των άλλων, και το δικαίωμα στην διατροφική του ανατομία. Τα ζώα αυτά αποκαλούνται «εκτρεφόμενα», εκ των οποίων πάνω από 55 δις τελειώνουν την σύντομη ύπαρξή τους (1-1,5 μήνα για τα κοτόπουλα και 4-6 μήνες για τα υπόλοιπα ζώα «κρέατος») στο σφαγείο, στο αθλιότερο πράγμα που έκανε ποτέ την εμφάνισή του σε ένα οικοσύστημα των φυτών και των φυτοφάγων και σε έναν πλανήτη της ζωής.

Εικόνα από το καταφύγιο Animal Place Sanctuary

Τα ζώα δεν μπορούν να βιώσουν παρά μόνο ένα πράγμα: καταπίεση. Ζουν συνεχώς στην μία και μόνη εποχή, εκ των άνωθεν επιβαλλόμενη: στην εποχή της καταπίεσης και βιώνουν συνεχώς την οδυνηρή εξέλιξη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος το οποίο κάνει την δουλεία τους ολοένα και πιο αφόρητη.

Είτε είναι καλοκαίρι ή χειμώνας, άνοιξη ή φθινόπωρο για τα μη ανθρώπινα ζώα δεν έχει καμία απολύτως σημασία από την στιγμή που δεν ορίζουν την ζωή τους και από την στιγμή που ανεξαρτήτως εποχής εξαναγκάζονται να υποστούν όλα τα τραγικά στάδια μια διαδικασίας «παραγωγής» η οποία θα τα μετατρέψει από αισθανόμενα όντα σε «τροφή, ένδυση, επιστήμη και έρευνα, ψυχαγωγία ή ένα από τα έντεκα χιλιάδες και πλέον συστατικά που βρίσκονται στα προϊόντα της αγοράς».

Όμως αυτή η εποχή της καταπίεσης δέχεται συχνά πυκνά συγκλονιστικά χτυπήματα πρώτα και κύρια από τα ίδια τα ζώα (είτε με τις αποδράσεις τους από τα σφαγεία ή με όλους εκείνους τους τρόπους που μας δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να είναι υπό την κατοχή μας και υποχείρια-έρμαια των διαθέσεων μας) και κατόπιν από εκείνο το κομμάτι της ανθρωπότητας που βαδίζει έναν άλλο δρόμο: αυτόν που έμπρακτα αποκαθιστά τον σεβασμό για την ζωή και την ελευθερία για όλα τα αισθανόμενα πλάσματα (veganism).

Κάθε ζώο που έχει γλιτώσει από τον εφιάλτη να έχει βρεθεί στα χέρια των λάθος ανθρώπων, προσθέτει μια ακόμη «ρυτίδα» στο αποκρουστικό πρόσωπο της καταπίεσης το οποίο κρύβεται επιμελώς πίσω από ένα απατηλό προσωπείο συγκάλυψης και εφησυχασμού του στυλ «όλα είναι μέλι γάλα». Κάθε ζώο που έχει βρεθεί στην θαλπωρή και στην ασφάλεια ενός καταφυγίου - αυτές τις λιγοστές νησίδες ελευθερίας που υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στον ωκεανό της καταπίεσης - είναι και μια διαβεβαίωση ότι το καλοκαίρι και η ελευθερία θα νικήσουν.

Κάθε ζώο που απολαμβάνει ξανά το καλοκαίρι και την ελευθερία είναι η μεγάλη ελπίδα ότι όλα θα ανατραπούν, ότι θα κλείσει η μαύρη παρένθεση της ανωμαλίας και της αδικίας και όλα θα ξαναπάρουν την κανονική, γαλήνια ροή τους.

Γιατί το καλοκαίρι και η ελευθερία είναι οι έννοιες σύμβολα αυτής της μεταμόρφωσης και οι δύο όψεις ενός και του ίδιου πράγματος: της έμφυτης και ατιθάσευτης δύναμης και της ροής της Φύσης.

Το καλοκαίρι και η ελευθερία είναι τα δίδυμα αδέλφια αυτής της δυναμικής.

Και αυτά τα υπέροχα δίδυμα δεν θα μπορούσαν να έχουν βρει καλύτερη προσωποποίηση παρά σε δυο άλλα υπέροχα δίδυμα: στα δυο αρσενικά μοσχαράκια που ονομάστηκαν έτσι (Summer & Freedom) και τα οποία απολαμβάνουν και πάλι αυτά που δηλώνουν τα ονόματα τους στο καταφύγιο Animal Place Sanctuary.

Εικόνα από το καταφύγιο Animal Place Sanctuary

Ο Summer και ο Freedom ήταν μόλις λίγων ημερών όταν έφτασαν στο καταφύγιο αλλά ήδη είχαν προλάβει να νοιώσουν στο πετσί τους την κτηνωδία που ανυποψίαστα τους επιβάλλουν οι άνθρωποι μέσω της επιθυμίας τους για το γάλα των άλλων θηλαστικών ζώων.

Όλα τα θηλαστικά παράγουν γάλα μόνο όταν αποκτήσουν μωρό και η ποσότητα που παράγεται είναι ανάλογη με τις ανάγκες κάθε είδους, χωρίς να υπάρχει περίσσευμα γάλακτος. Για να υπάρξει περίσσευμα πρέπει να βγει από την μέση ο δικαιούχος και παραλήπτης αυτού του γάλακτος, δηλαδή τα νεογέννητα του κάθε είδους δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτό το γάλα και να το καταναλώσουν.

Επομένως η επιθυμία των ανθρώπων για ζωικό γάλα σημαίνει για τα άλλα θηλαστικά ζώα συνεχείς εγκυμοσύνες και την συνεχή γέννηση «ανεπιθύμητων» μωρών τα οποία πρέπει να «βγουν απ’ τη μέση» με «κερδοφόρο» τρόπο. Έτσι τα μεν αρσενικά καταλήγουν σε λίγους μήνες «ροζ φιλέτο μοσχαριού», τα δε θηλυκά θα αντικαταστήσουν την μητέρα τους όταν αυτή θα θεωρηθεί μη «παραγωγική» και θα σταλεί επίσης στη σφαγή, κυριολεκτικά στραγγισμένη μετά από 4-5 χρόνια συνεχούς και εντατικής εκμετάλλευσης.

Ο Summer και ο Freedom είναι δύο από τα εκατομμύρια τέτοια «ανεπιθύμητα» μωρά που φέρνει στη ζωή κάθε χρόνο η διαδικασία αρπαγής του γάλακτος των άλλων θηλαστικών. Όπως όλα τα μοσχαράκια, χωρίστηκαν αμέσως από την μητέρα τους και δεν αφέθηκαν να γνωρίσουν την μητρική στοργή, την θηλή και το γάλα της μάνας τους, για να μην χαθεί ούτε μια σταγόνα που να μην διοχετευτεί στην αγορά. Ως αρσενικά θα κατέληγαν στην φυλακή ενός κλουβιού (veal crate) που τα κρατά σε ακινησία, προκειμένου το κρέας τους να παραμείνει μαλακό, όμως μια απρόσμενη τροπή των πραγμάτων τα έφερε στο καταφύγιο.

Εκεί για καλή τους τύχη τους περίμενε η Sadie, μια αγελάδα Χολστάιν (η συνηθέστερη ράτσα στην γαλακτοβιομηχανία) η οποία ως μητέρα ποτέ δεν αφέθηκε να γνωρίσει τα δικά της μωρά και αυτή  κυριολεκτικά λατρεύει κάθε ευκαιρία να προσφέρει την μητρική στοργή στα μοσχαράκια που έρχονται στο καταφύγιο. Έτσι ο Summer και ο Freedom έγιναν τα «παιδιά» της.

Ο Summer και ο Freedom μεγαλώνουν όμορφα στο καταφύγιο και απολαμβάνουν αυτά που θα έπρεπε εξ ορισμού να απολαμβάνουν όλα τα αισθανόμενα όντα: το καλοκαίρι και την ελευθερία!

Οι επισκέπτες του καταφυγίου, μικροί και μεγάλοι, αλλά και όσοι μαθαίνουν την πραγματικότητα της «παραγωγής» δηλαδή της αρπαγής του ζωικού γάλακτος, δεν έχουν πλέον αυταπάτες για το τι σημαίνει η επιθυμία για το γάλα των άλλων θηλαστικών. Ξαφνικά το καλοκαίρι και η ελευθερία αποκτούν μιαν άλλη διάσταση και καθώς ο μύθος έχει συντριβεί μια άλλη επιθυμία αναδύεται: το καλοκαίρι και η ελευθερία να είναι για όλους.

Και αυτή η επιθυμία οδηγεί φυσιολογικά στην μόνη διέξοδο που μπορεί να την κάνει πράξη: σε ένα vegan τρόπο ζωής.

..........................

Το καταφύγιο Animal Place Sanctuary βρίσκεται στο Grass Valley της Καλιφόρνιας, σε μια έκταση 2.400 στρεμμάτων. Στο παρακάτω βίντεο γίνεται μια περιεκτική παρουσίαση του καταφυγίου.

.