Καλοκαίρι και ελευθερία

Δυο υπέροχες έννοιες. Δύο δώρα του πλανήτη της ζωής σε όλες τις μορφές της αισθανόμενης ζωής που το οικοσύστημά του αδιάκοπα δημιουργεί στη πορεία της εξέλιξης. Όμως περίπου 10 χιλιάδες χρόνια πριν ένα απροσδόκητο γεγονός θα περικόψει βίαια την απόλαυση αυτών των εννοιών και των αντίστοιχων καταστάσεων. Με την περιβόητη «εξημέρωση» των ζώων ανοίγει η παρένθεση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος υποδούλωσης, υποταγής και καταπίεσης αρχικά κάποιων ειδών ζώων, σύντομα όλων των ζώων και εν συνεχεία της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων. Η καταπίεση επιβάλλεται ως το λειτουργικό σύστημα της ανθρωπότητας και η ιστορία που γράφεται από τότε μέχρι σήμερα είναι η ιστορία της στέρησης της ελευθερίας και των δικαιωμάτων της αισθανόμενης ζωής, ανθρώπινης και μη ανθρώπινης, από έναν κατώτερο τύπο άνθρωπου (του κυρίαρχου και καταπιεστή) που για όλο αυτό το διάστημα καταφέρνει να επικρατεί και που με μανιώδη και αιμοσταγή (κυριολεκτικά) τρόπο παραμένει γαντζωμένος στα «προνόμια» του.

Ουσιαστικά από τότε για τα ζώα δεν υπάρχουν εποχές, γιατί τις εποχές μπορεί να τις απολαύσει κάποιος μόνο όταν είναι ελεύθερος. Αλλά τα ζώα, ακόμα και τα άγρια, ουσιαστικά δεν είναι, αφού τα ζώα της ξηράς κυνηγιούνται ανελέητα και ασταμάτητα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ενώ αυτά της θάλασσας αλιεύονται κατά πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια κάθε χρόνο.

Επίσης κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ζώα σε όλο τον πλανήτη έρχονται στη ζωή με τεχνητή αναπαραγωγή με το πρόσχημα της κάλυψης της «τροφής» για ένα φυτοφάγο είδος, στο οποίο η καταπίεση του στερεί, πέραν όλων των άλλων, και το δικαίωμα στην διατροφική του ανατομία. Τα ζώα αυτά αποκαλούνται «εκτρεφόμενα», εκ των οποίων πάνω από 55 δις τελειώνουν την σύντομη ύπαρξή τους (1-1,5 μήνα για τα κοτόπουλα και 4-6 μήνες για τα υπόλοιπα ζώα «κρέατος») στο σφαγείο, στο αθλιότερο πράγμα που έκανε ποτέ την εμφάνισή του σε ένα οικοσύστημα των φυτών και των φυτοφάγων και σε έναν πλανήτη της ζωής.

Εικόνα από το καταφύγιο Animal Place Sanctuary

Τα ζώα δεν μπορούν να βιώσουν παρά μόνο ένα πράγμα: καταπίεση. Ζουν συνεχώς στην μία και μόνη εποχή, εκ των άνωθεν επιβαλλόμενη: στην εποχή της καταπίεσης και βιώνουν συνεχώς την οδυνηρή εξέλιξη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος το οποίο κάνει την δουλεία τους ολοένα και πιο αφόρητη.

Είτε είναι καλοκαίρι ή χειμώνας, άνοιξη ή φθινόπωρο για τα μη ανθρώπινα ζώα δεν έχει καμία απολύτως σημασία από την στιγμή που δεν ορίζουν την ζωή τους και από την στιγμή που ανεξαρτήτως εποχής εξαναγκάζονται να υποστούν όλα τα τραγικά στάδια μια διαδικασίας «παραγωγής» η οποία θα τα μετατρέψει από αισθανόμενα όντα σε «τροφή, ένδυση, επιστήμη και έρευνα, ψυχαγωγία ή ένα από τα έντεκα χιλιάδες και πλέον συστατικά που βρίσκονται στα προϊόντα της αγοράς».

Όμως αυτή η εποχή της καταπίεσης δέχεται συχνά πυκνά συγκλονιστικά χτυπήματα πρώτα και κύρια από τα ίδια τα ζώα (είτε με τις αποδράσεις τους από τα σφαγεία ή με όλους εκείνους τους τρόπους που μας δείχνουν ότι δεν επιθυμούν να είναι υπό την κατοχή μας και υποχείρια-έρμαια των διαθέσεων μας) και κατόπιν από εκείνο το κομμάτι της ανθρωπότητας που βαδίζει έναν άλλο δρόμο: αυτόν που έμπρακτα αποκαθιστά τον σεβασμό για την ζωή και την ελευθερία για όλα τα αισθανόμενα πλάσματα (veganism).

Κάθε ζώο που έχει γλιτώσει από τον εφιάλτη να έχει βρεθεί στα χέρια των λάθος ανθρώπων, προσθέτει μια ακόμη «ρυτίδα» στο αποκρουστικό πρόσωπο της καταπίεσης το οποίο κρύβεται επιμελώς πίσω από ένα απατηλό προσωπείο συγκάλυψης και εφησυχασμού του στυλ «όλα είναι μέλι γάλα». Κάθε ζώο που έχει βρεθεί στην θαλπωρή και στην ασφάλεια ενός καταφυγίου - αυτές τις λιγοστές νησίδες ελευθερίας που υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στον ωκεανό της καταπίεσης - είναι και μια διαβεβαίωση ότι το καλοκαίρι και η ελευθερία θα νικήσουν.

Κάθε ζώο που απολαμβάνει ξανά το καλοκαίρι και την ελευθερία είναι η μεγάλη ελπίδα ότι όλα θα ανατραπούν, ότι θα κλείσει η μαύρη παρένθεση της ανωμαλίας και της αδικίας και όλα θα ξαναπάρουν την κανονική, γαλήνια ροή τους.

Γιατί το καλοκαίρι και η ελευθερία είναι οι έννοιες σύμβολα αυτής της μεταμόρφωσης και οι δύο όψεις ενός και του ίδιου πράγματος: της έμφυτης και ατιθάσευτης δύναμης και της ροής της Φύσης.

Το καλοκαίρι και η ελευθερία είναι τα δίδυμα αδέλφια αυτής της δυναμικής.

Και αυτά τα υπέροχα δίδυμα δεν θα μπορούσαν να έχουν βρει καλύτερη προσωποποίηση παρά σε δυο άλλα υπέροχα δίδυμα: στα δυο αρσενικά μοσχαράκια που ονομάστηκαν έτσι (Summer & Freedom) και τα οποία απολαμβάνουν και πάλι αυτά που δηλώνουν τα ονόματα τους στο καταφύγιο Animal Place Sanctuary.

Εικόνα από το καταφύγιο Animal Place Sanctuary

Ο Summer και ο Freedom ήταν μόλις λίγων ημερών όταν έφτασαν στο καταφύγιο αλλά ήδη είχαν προλάβει να νοιώσουν στο πετσί τους την κτηνωδία που ανυποψίαστα τους επιβάλλουν οι άνθρωποι μέσω της επιθυμίας τους για το γάλα των άλλων θηλαστικών ζώων.

Όλα τα θηλαστικά παράγουν γάλα μόνο όταν αποκτήσουν μωρό και η ποσότητα που παράγεται είναι ανάλογη με τις ανάγκες κάθε είδους, χωρίς να υπάρχει περίσσευμα γάλακτος. Για να υπάρξει περίσσευμα πρέπει να βγει από την μέση ο δικαιούχος και παραλήπτης αυτού του γάλακτος, δηλαδή τα νεογέννητα του κάθε είδους δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτό το γάλα και να το καταναλώσουν.

Επομένως η επιθυμία των ανθρώπων για ζωικό γάλα σημαίνει για τα άλλα θηλαστικά ζώα συνεχείς εγκυμοσύνες και την συνεχή γέννηση «ανεπιθύμητων» μωρών τα οποία πρέπει να «βγουν απ’ τη μέση» με «κερδοφόρο» τρόπο. Έτσι τα μεν αρσενικά καταλήγουν σε λίγους μήνες «ροζ φιλέτο μοσχαριού», τα δε θηλυκά θα αντικαταστήσουν την μητέρα τους όταν αυτή θα θεωρηθεί μη «παραγωγική» και θα σταλεί επίσης στη σφαγή, κυριολεκτικά στραγγισμένη μετά από 4-5 χρόνια συνεχούς και εντατικής εκμετάλλευσης.

Ο Summer και ο Freedom είναι δύο από τα εκατομμύρια τέτοια «ανεπιθύμητα» μωρά που φέρνει στη ζωή κάθε χρόνο η διαδικασία αρπαγής του γάλακτος των άλλων θηλαστικών. Όπως όλα τα μοσχαράκια, χωρίστηκαν αμέσως από την μητέρα τους και δεν αφέθηκαν να γνωρίσουν την μητρική στοργή, την θηλή και το γάλα της μάνας τους, για να μην χαθεί ούτε μια σταγόνα που να μην διοχετευτεί στην αγορά. Ως αρσενικά θα κατέληγαν στην φυλακή ενός κλουβιού (veal crate) που τα κρατά σε ακινησία, προκειμένου το κρέας τους να παραμείνει μαλακό, όμως μια απρόσμενη τροπή των πραγμάτων τα έφερε στο καταφύγιο.

Εκεί για καλή τους τύχη τους περίμενε η Sadie, μια αγελάδα Χολστάιν (η συνηθέστερη ράτσα στην γαλακτοβιομηχανία) η οποία ως μητέρα ποτέ δεν αφέθηκε να γνωρίσει τα δικά της μωρά και αυτή  κυριολεκτικά λατρεύει κάθε ευκαιρία να προσφέρει την μητρική στοργή στα μοσχαράκια που έρχονται στο καταφύγιο. Έτσι ο Summer και ο Freedom έγιναν τα «παιδιά» της.

Ο Summer και ο Freedom μεγαλώνουν όμορφα στο καταφύγιο και απολαμβάνουν αυτά που θα έπρεπε εξ ορισμού να απολαμβάνουν όλα τα αισθανόμενα όντα: το καλοκαίρι και την ελευθερία!

Οι επισκέπτες του καταφυγίου, μικροί και μεγάλοι, αλλά και όσοι μαθαίνουν την πραγματικότητα της «παραγωγής» δηλαδή της αρπαγής του ζωικού γάλακτος, δεν έχουν πλέον αυταπάτες για το τι σημαίνει η επιθυμία για το γάλα των άλλων θηλαστικών. Ξαφνικά το καλοκαίρι και η ελευθερία αποκτούν μιαν άλλη διάσταση και καθώς ο μύθος έχει συντριβεί μια άλλη επιθυμία αναδύεται: το καλοκαίρι και η ελευθερία να είναι για όλους.

Και αυτή η επιθυμία οδηγεί φυσιολογικά στην μόνη διέξοδο που μπορεί να την κάνει πράξη: σε ένα vegan τρόπο ζωής.

..........................

Το καταφύγιο Animal Place Sanctuary βρίσκεται στο Grass Valley της Καλιφόρνιας, σε μια έκταση 2.400 στρεμμάτων. Στο παρακάτω βίντεο γίνεται μια περιεκτική παρουσίαση του καταφυγίου.

.